დიღომი (სოფელი)
დიღომი - სოფელი საქართველოში, თბილისის ადმინისტრაციულ საზღვრებში, მდებარეობს დიღმის წყლის ხეობაში მცხეთიდან 15 კილომეტრზე.
დიღომი ისტორიულ წყაროებში მოიხსენიება დიდუამისა და დიღვამის სახელწოდებით. შუა საუკუნეებში იგი ცალკე ადმინისტრაციულ ერთეულის – დიღმის ხევის ცენტრი იყო. დიღმის ხევი მოიცავდა ახლანდელ დიღმის და თბილისის უკიდურეს სამხრეთ-დასავლეთ ტერიტორიებს. არსებობდა სამოხელეო თანამდებობაც. „დიღმის სევის გამგებელი“. IX-XI საუკუნეებში დიღმის ხევი თბილილისის საამიროს შემადგენლობაში შედიოდა, ხოლო საამიროს გაუქმების შემდეგ სამეფო სახლის ხელდებულ მიწებად ითვლებოდა. აქ განვითარებული იყო ინტენსიური სოფლის მეურნეობა, განსაკუთრებით მევენახეობა. ხევის ქვედა ნაწილი მეფეთა სანადირო ადგილსა და საძოვრებს წარმოადგენდა. სამხრეთ-დასავლეთ მხრიდან დედაქალაქზე წამოსული მტერი ყოველთვის ხევის მიდამოებში იდებდა ბანაკს.
1967 წელს ქართლის მეფემ სიმონ I-მა თბილისის გასათავისუფლებლად ლაშქარი შეკრიბა და დიღმის ველზე დადგა. ირანის შაჰის თამაზ I-ის მიერ ქართლის მეფედ დანიშნული გამაჰმადიანებული დავით XI (დაუთ-ხანი), რომელიც ყიზილბაშთა ძალებით თბილისის ციხეში იყო გამაგრებული, ციხიდან გამოვიდა და სიმონ I-ის ლაშქარს შეება დიღმის ველზე. ამ ბრძოლაში დაუთ-ხანი დამარცხდა. ერთი ცნობით, მას 2000 მეომარი დაეღუპა.
1580 წლს დიღომში სიმონ I-ს თავს დაესხა კახეთის მეფე ალექსანდრე II.
