კაკაბაძე ზურაბ
ზურაბ კაკაბაძე − (1926 − 1982), ფილოსოფოსი, პოეტი, მთარგმნელი. ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი (1968), პროფესორი (1970), თანამედროვე დასავლური ფილოსოფიისა და კულტურის გამოჩენილი მკვლევარი.
დაიბადა თბილისში. ზურაბ კაკაბაძე თბილისის უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ ასპირანტურაში სწავლობდა პროფესორ კოტე ბაქრაძის ხელმძღვანელობით. 1967-1982 წლებში - საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ფილოსოფიის ინსტიტუტის ესთეტიკის განყოფილების ხელმძღვანელია. ზ. კაკაბაძე ქართულ, რუსულ, გერმანულ, ინგლისურ. იაპონურ, პოლონურ ენებზე გამოქვევნებული 40-ზე მეტი ნაშრომის ავტორია. არჩეული იყო ჰუსერლის საერთაშორისო საზოგადოების ხელმძღვანელი კომიტეტის წევრად, იყო მრავალი საერთაშორისო კონგრესის მონაწილე; იკვლევდა ეთიკის, ესთეტიკის, დასავლური ფილოსოფიისა და კულტურის ძირეულ პრობლემებს. ყველა მისი გამოკვლევის ძირითადი მამოძრავებელია ადამიანის ბუნების რაობა და მისი ბედი თანამედროვე სამყაროში. გააკრიტიკა ობიექტივისტური და საერთოდ პოზიტივისტური თვალსაზრისები ადამიანის შესახებ, ნათელყო „ტექნიკური გაუცხოების“ ბუნება. ეს საკითხი გაშუქებულია ნაშრომში „ეგზისტენციალური კრიზისის“ პრობლემა და ე. ჰუსერლის ტრანსცენდენტალური ფენომენოლოგია“. ადამიანი ზ. კაკაბაძეს ესმოდა, როგორც თავისუფალი, შემოქმედი და მოქმედი არსება, რომელიც სწორედ ამის გამო პასუხისმგებელია იმ საზოგადოებისა და სამყაროს წინაშე, რომელშიც იგი ცხოგრობს.
მრავალრიცხოვან წერილებში, რომლებიც საკუთრივ ესთეტიკურ ფენომენებს ეხება, ზ. კაკაბაძე აყენებს თანამედროვე ადამიანის წინაშე მდგარ ცხოვრების საზრისის პრობლემას.
ზ. კაკაბაძის უკანასკნელი ნაშრომები ძირითადად ბუნებისა და ადამიანის მიმართების პრობლემებს ეძღვნება, მისთვის ადამიანი ერის ორგანული ნაწილია, ერი კი კავშირშია მშობლიურ მიწასთან, ვინაიდან გარემოს დიდი როლი ენიჭება ადამიანის ფსიქიკური და სხეულებრივი სპეციფიკის ფორმირებაში. რეალური ადამიანის მიუკერძოებელი ანალიზი, ზ. კაკაბაძის ახრით, ერთმნიშვნელოვნად ასაბუთებს სამყაროს შემეცნებისა და, საერთოდ, საკაცობრიო კულტურის წარმატებით განვითარებისათვის ეროვნულ ენათა და ეროვნულ კულტურათა მრავალფეროვნების აუცილებლობას.
თხზულებები
- „ხელოვნება, ფილოსოფია, ცხოვრება“ (თბილისი. 1979):
- „წერილები" (თბილისი, 1972);
- Проблема "экзистенциального кризиса" и трансцендентальная феноменология Эдмунда Гуссерля (Тбилиси, 1966);
- Человек как философская проблема (Тбилиси, 1970);
- Феномен искусства (Тбилиси, 1980)
