თავაძე სოლომონ

NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
გადასვლა: ნავიგაცია, ძიება
სოლომონ თავაძე

თავაძე სოლომონ ეგნატეს ძე - (დ. - 29.VI.1890, სოფ. ჩოჩხათი, ოზურგეთის მაზრ. - გ. - 28.V.1960, თბილისი) - ქართველი მწერალი.

სარჩევი

ბიოგრაფია

დაიბადა ღარიბი გლეხის ოჯახში. მუშაობდა - ჩაის მკრეფავად ჩაქვში, შემდეგ ჩაის ფაბრიკაში. 1905 წლიდან ჩაება რევოლუციურ მოძრაობაში, რისთვისაც დააპატიმრეს და ციმბირში გადაასახლეს. გადასახლებიდან გამოიქცა და ერთხანს ბაქოში იმალებოდა. 1910 წელს ისევ დააპატიმრეს. პატიმრობაში დაიწყო წერა. 1912 წელს პირველი ლექსი მუშა“ გაზ. „თემში“ გამოქვეყნდა. ლექსებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა „ობოლი მუშის“ ფსევდონიმით.

1918 წელს გამოქვეყნდა პირველი წიგნი „მომავალი“, სადაც საპატიმროში დაწერილი ლექსები და პოემები შევიდა. მოგვიანებით გამოუშვა მოთხრობების წიგნი „საპატიმროს დღიურიდან“. 1918-1920 წლებში ჟურ. „ცისარტყელას“ ლიტმუშაკია.

ავტორია ლექსებისა და პოემების კრებულების: „შორი ნათელი“, „მზია ლაური“, „კავკასიონი“; ქართველ რევოლუციონერთა ამსახველი რომანი - „გზა მეწამული“, მეორე მსოფლიო ომისადმი მიძღვნილი ტრილოგია - „მაისის განთიადი“ და ა.შ. ქართულად თარგმნა ჯეკ ლონდონის „მარტინ იდენი“, ი. ტურგენევის „რუდინი“, ა. გერცენის „ნამყო და ნააზრევი“ და სხვა. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

გაგა ლომიძე

ლიტერატურა

ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994;

წყარო

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი

იხილე აგრეთვე

სოლომონ თავაძე

პირადი ხელსაწყოები
სახელთა სივრცე

ვარიანტები
მოქმედებები
ნავიგაცია
ხელსაწყოები