იალღუნი
იალღუნი – (Tamarix ramosissima Ledeb.); ოჯახი: იალღუნისებრნი (Tamaricaceae). 5 მეტრამდე სიმაღლის ბუჩქია ან ხე. ქერქი მოწითალოა, ტოტები – შიშველი, მოლეგო. ფოთლები მჯდომარეა, კვერცხისებური ან ხაზურ-ლანცეტა, ნახევრად ღერომხვევი ძირითა და ზურგზე ქედით. ყვავილედი მტევანია, კენწრული. ეს ყვავილედები, თავის მხრივ, შეკრებილია დიდი ზომის საგველა ყვავილედებში. გვირგვინი პატარაა, ვარდისფერი ან თეთრი. ოდნავ საგრძნობი სასიამოვნო სუნით. ყვ. ნაყ. V-VI. მცენარე იზრდება ქვიშნარ და თიხნარ ადგილებში, რიყნარებზე, მდინარეთა ნაპირებზე, ჭალის ტყეებში. კახეთში მისი ნახვა შესაძლებელია მდინარე ივრის პირებზე. საქართველოში გავრცელებულია აჭარაში, ქართლში, ქვემო ქართლში.
იალღუნი – ბიბლიური მცენარე
ანტიკურ ხანაში ძველი ებრაელები იალღუნს თაყვანს სცემდნენ როგორც წმინდა ხეს. ამაზე მეტყველებს ბიბლიიდან დამოწმებული ამონარიდი. ისევე, როგორც მუხა, იალღუნიც უკავშირდებოდა მიცვალებულთა დაკრძალვის წესს. იაბეშში, იალღუნის ძირთან ჰპოვეს ბიბლიის მიხედვით სამარადისო განსასვენებელი ცნობილმა ბიბლიურმა პერსონაჟებმა, ფილისტიმელების მიერ მოკლულმა ებრაელთა მეფემ საულმა და მისმა სამმა ვაჟმა. იალღუნის კორომები განსაკუთრებითაა გავრცელებული ბერშებას მხარეში. უდაბნოში მცხოვრები ბედუინები იალღუნის ნედლი ღეროებისაგან დღესაც ამზადებენ ნაყენს, რომელსაც იყენებენ სხვადასხვა სამკურნალო დანიშნულებით, განსაკუთრებით კი სამეანო საქმეში.
„დარგო იალღუნი ბერშებაში აბრაამმა და 1 ახსენა იქ უფლის, საუკუნო ღმერთის სახელი“. (დაბადება 21,33)
