კრატასიუკი ვიქტორ
ვიქტორ კრატასიუკი — (დ. 30 იანვარი, 1951, ფოთი — გ. 18 მარტი, 2003, ფოთი), ნიჩბოსანი (კაიაკი). XX ოლიმპიური თამაშების ჩემპიონი (1972, მიუნხენი), სსრკ ორგზის ჩემპიონი (1971, 72 - ორადგილიანი კაიაკი) და მესამე პრიზიორი (1971 - ოთხადგილიანი კაიაკი). სსრკ სპორტის დამსახურებული ოსტატი. ვახტანგ გორგასლის II ხარისხის ორდენის კავალერი.
ვიქტორ კრატასიუკი ისე იზრდებოდა, როგორც ჩვეულებრივი ფოთელი ბიჭი. ხშირად დაჰყვებოდა მამას სათევზაოდ. ადრე შეეჩვია წყალს, ნავებს, კატარღებს. ვიქტორ კრატასიუკი ოლიმპიური ჩემპიონი რომ გახდა, პირველ რიგში ავერი მატკავას დამსახურებაა. ადრე ისინი ერთ ნავში ისხდნენ, ერთად გამოდიოდნენ შეჯიბრებებზე, 1971 წელს ერთად მოიგეს საბჭოთა კავშირის ხალხთა სპარტაკიადა. მაშინ მატკავა უკვე საქართველოს ნაკრების უფროსი მწვრთნელიც იყო საბაიდარო ნიჩბოსნობაში და, როცა აქტიურ სპორტს თავი დაანება, მთლიანად კრატასიუკის წვრთნაზე გადაერთო: „ფოთში, რიონის ნაპირზე, მწვრთნელს არ გაუჭირდება ფეხბურთელებისა და ნიჩბოსნების ამორჩევა ძალღონით სავსე, მკვირცხლ, მზისგან გარუჯულ ბიჭებში. ბევრი მათგანი თითქოს დიდი სპორტისთვის არის დაბადებული. ვიქტორი ერთერთი ყველაზე ნიჭიერი აღმოჩნდა მათ შორის. როცა ჩვენთან, წყალჯომარდობის სადგურში მოვიდა, თექვსმეტი წლისა იყო. თავიდანვე თვალში მომივიდა – ასაკის კვალობაზე მაღალმაღალი, ხმელხმელი, ერთიანად დაძარღვული. რაც მთავარია, დამოუკიდებელი აზროვნების უნარს იჩენდა, იცოდა, რაც უნდოდა. რამდენიმე ვარჯიშის შემდეგ მივხვდი, ბიჭი ზოგიერთივით გასართობად არ იყო მოსული და დროთა განმავლობაში ურიგო ნიჩბოსანი არ უნდა დამდგარიყო. მერე და მერე ეს აზრი უფრო განმიმტკიცდა. ვიქტორი თანატოლებზე მეტს ვარჯიშობდა. არც დრო ენანებოდა, არც ძალღონე. ამიტომ არ გასჭირვებია მაღალი შედეგების ჩვენება, ამიტომაც გახდა ოლიმპიური ჩემპიონი”.
თავად ვიქტორი ღიმილით იხსენებდა თავის დებიუტს საბაიდარო ნიჩბოსნობაში: „ჩემი „ნაცნობობა“ ბაიდარასთან დაიწყო კურიოზით. პირველ ნაბიჯებს ვდგამდი ნიჩბოსნობაში. ახალგაზრდა სპორტსმენისთვის მწვრთნელის შექებაზე კარგი რა უნდა იყოს. ჰოდა, მეც, ცოტა არ იყოს, გავთამამდი. ერთხელაც ბაიდარა შევაცურე რიონში. ვგრძნობდი, მწვრთნელი ნაპირიდან თვალს არ მაცილებდა. ამიტომაც სიჩქარეს მოვუმატე, მაგრამ ვერ მოვახერხე ბალანსირება და უცებ წყალში აღმოვჩნდი! ერთი სიტყვით, კარგა ბლომად ვყლაპე რიონის წყალი. ზამთარი იყო, აკანკალებული ძლივს გამოვედი ნაპირზე. აი, მაშინ პირველად მივხვდი, რომ წყლის სტიქიასთან და ბაიდარასთან ხუმრობა არ შეიძლება“.
კრატასიუკის ოლიმპიური მეწყვილე, ბელარუსი ნიკოლაი გორბაჩოვი, მაშინდელი სხვა ნიჩბოსნების მსგავსად, სანახევროდ ფოთში იყო გაზრდილი - საწვრთნელ შეკრებებს ძირითადად აქაურ ბაზებზე გადიოდა. ოლიმპიურ წელს ამ ტანდემმა დამაჯერებლად მოიგო ყველა ტურნირი. მაგრამ, ცხადია, მთავარი გამარჯვება ოლიმპიადაზე მოპოვებული ჩემპიონობა იყო.
