ლომოური იულონ
ლომოური იულონ ნიკოლოზის ძე - (1885, სოფ. არბო, - 1966, ქ. თბილისი) - აგრონომ-მემცენარე, პროფესორი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი.
სარჩევი |
ბიოგრაფია
1910 დაამთავრა მოსკოვის უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის საბუნებისმეტყველო განყოფილება გეოლოგიის განხრით, და 1913 კი - მოსკოვის სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტი აგრონომიის სპეციალობით.
1920 წლის 19 ივნისს უნივერისტეტის პროფესორთა საბჭომ ი. ლომოური სოფლის მეურნეობის მექანიკის კათედრის ასისტენტად დაამტკიცა. 1920 წლის პროფესორთა საბჭოს გადაწყვეტილებით, კითხულობდა ლექციებს კერძო მიწათმოქმედების საგანში. 1920-1929 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტის მემცენარეობის კათედრის ასისტენტი, პროფესორი და გამგე.
1923-1929 წლებში იყო თბილისის ბოტანიკური ბაღის დირექტორი, 1929-1960 წლებში - სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტის მემცენარეობის კათედრის გამგე. ი. ლომოური იკვლევდა მინდვრის კულტურების აგროტექნიკურ საკითხებს. ავტორია სახელმძღვანელოსი - „მარცვლეული კულტურები“’ (1946-1950), თანაავტორია წიგნისა - „ძირხვენა მცენარეების კულტურები“ (1954). დაჯილდოებილია ორდენებითა და მედლებით.
მანანა ლილუაშვილი
ლიტერატურა
- ქსე, ტ. VI, თბ., 1983;
- ზ. გაიპარაშვილი, მ. ლილუაშვილი, „ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორთა საბჭოს ოქმები, 1917-1926“, თბ., 2006.
იხილე აგრეთვე
წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
