სათნო

სათნო - სულხან-საბას განმარტებით: ნებისყოფიანი, ზომიერი, ლმობიერი და კეთილი ერთად (თანამედროვე ენით თუ ვიტყვით „იდეალური“). სათნო ითქმის ასევე მოსაწონ, სასიამოვნო ადამიანზე.

რამეთუ წყალობაჲ შენი წინაშე თუალთა ჩემთა არს და სათნო-ვეყავ მე ჭეშმარიტებსა შენსა.( ფსალ. 25,3)

წყარო

ფსალმუნნის ძველ-ქართულ სიტყვათა, გეოგრაფიულ ადგილთა და ისტორიულ მოვლენათა განმარტებანი