ფალანგა

ფალანგა - (ბერძნული phalanx - სიტყვასიტყვით მოგრძო), ძველი საბერძნეთის, მაკედონიის, სხვა ელინისტური სახელმწიფოების ჯარების საბრძოლო წყობა. წარმოადგენდა ხაზში მჭიდროდ მოწყობილ მძიმედ შეიარაღებულ ქვეითებს (გოპლიტები, ლეგიონერები, სარისოფორები).

ფალანგა პირველად მოიხსენიება ჩ.წ. VI საუკუნის დასაწყისში. სიღრმეში შედგებოდა 8-24 მწკრივისგან, თითოში 800-1000 მეომრით. ჰქონდა დიდი დარტყმითი ძალა, მაგრამ იყო ნაკლებად მოძრავი, შეეძლო მოქმედება მხოლოდ სწორ ადგილმდებარეობაზე. ფალანგის სუსტი ადგილები იყო ფლანგები და ზურგი. მათი დაცვა ევალებოდათ ცხენოსნებს და მსუბუქ ქვეითებს.

წყარო

ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი