ქაჯავეთის ქალები
ქაჯავეთის ქალები – ხახმატის გიორგიმ რომ ქაჯავეთი დალაშქრა, იქიდან ტყვედ ქალები წამოასხა. ქალები ჯერ ეწინააღმდეგებოდნენ, აქვე დაგვხოცე და თქვენთან არ წამოვალთო. ბოლოს, გიორგიმ აღთქმა მისცა მათ, და-ძმობა შეფიცა: რაც მე ძალი და შეძლება მაქვს, თქვენც გაგინაწილებთო, სამკვიდროს ჩემს სალოცავში მოგცემთ და ისე ვალოცვიებ თქვენ თავს, როგორც მე მლოცულობენო. ქალებს უთქვამთ, ქართული რომ არ ვიცითო? გიორგი შეპირდა, მეენეს მოგიჩენთ და ის გააგებინებს ხალხს თქვენს ნაქადაგარსო. ამ სიტყვაზე დათანხმდნენ ქალები და წაყვნენ ხახმატის გიორგის. სამძიმარმა, აშექალმა და მზექალმა ქართული ისსწავლეს და ქრისტიანულად მოინათლნენ კიდეც და გიორგიმ ხახმატის ჯვარში დაამკვიდრა თავის მოდეებად. ისინი ძალიან გონიერნი და მოყვარულნი არიან, უყვართ გაჭირვებული ადამიანის დახმარება. მათ ხახმატის ჯვართან ერთად ახსენებენ. როცა ამბობენ, ხახმატის ჯვარიო, გიორგისთან ერთად სამძიმარსაც გულისხმობენ. დანარჩენი ქალები – სიმენქალი და ამენქალი ვერც მოინათლნენ და ვერც ქართული ისწავლეს, არიან უენოდ და არც ერევიან ხახმატის ჯვარის საქმეში. მხოლოდ ქაჯურ ენაზე ქადაგებენ. ამბობენ, ისინი სადღაც ჭორმეშავის ახლოს ცხოვრობენ და მტრობენ ადამიანებს.
