შნიმანი ქეროლი
ქეროლი შნიმანი – ადრეულ ეტაპზე, პერფორმანსის მიმდევარ არტისტთა შორის, მრავლად იყვნენ ქალები. ხელოვნებაში საუკუნეების მანძილზე სწორედ ქალის სხეული წარმოადგენდა მამაკაცთა საგანგებო ყურადღების ობიექტს. პერფორმანსის ხელოვნება საშუალებას აძლევდა ქალებს ეკონტროლებინათ მაყურებლის მიერ მათი სხეულის აღქმის პროცესი, წარსულისკენ მიეპყროთ მზერა და გამოეწვიათ კიდეც თავიანთი აუდიტორია. ქეროლი შნიმანის სხეულის დღესასწაული ადრეული პერფორმანსის უმნიშვნელოვანესი ნიმუშია. ეს რადიკალურად ფემინისტური პერფორმანსი პირველად პარიზში, ჟან ჟაკ ლებელისა და კინეტიკური ჯგუფის თეატრის მიერ de la libre Expression-ის ფესტივალზე გათამაშდა, მეორედ კი ნიუ იორკში, სადაც ის ფოტო და კინოფირზე აღბეჭდეს. რვა მამაკაცი და ქალი ჯერ ერთმანეთს აშიშვლებდნენ, შემდეგ ცეკვავდნენ, თავდავიწყებით გორავდნენ იატაკზე და თავს უმი თევზით, უმი სოსისით, ნახევრად გაპუტული უმი და სისხლიანი ქათმით, სველი საღებავებით და ქაღალდების ნაფლეთებით იქცევდნენ. შნიმანს სურდა აუდიტორიასაც და შემსრულებლებსაც შეესუნთქათ, დაეგემოვნებინათ და შეეგრძნოთ სხეული და მისი ფლუიდები. კრიტიკოსებმა ნამუშევარი განსხვავებულად - ეროტიკულ რიტუალად ან ხორცისა და სისხლის ვისცერალურ (შინაგან, ინტუიციურ) დღესასწაულად აღწერეს. ეს ნამუშევარი ეწინააღმდეგებოდა მოლოდინს იმისა, რომ ხელოვნების ნიმუში მხოლოდ სამხატვრო გალერეის ცივ და უემოციო სივრცეში, მის წესრიგს დამორჩილებული მაყურებლის მიერ უნდა ყოფილიყო შეფასებული. აუდიტორიას უნდა ებორგა, რადგან შემსრულებლებმა შორს მოისროლეს ყოველგვარი წესი და შეზღუდვა.
