ცეცხლაძე გრიგოლ

გრიგოლ ცეცხლაძე

ცეცხლაძე გრიგოლ (დ. - 6.IV.1894, სოფ. ჭანჭეთი - გ. - 23.XI.1976, თბილისი) - ქართველი მწერალი, პოეტი და მთარგმნელი.

ბიოგრაფია

დაამთავრა თბილისის პედაგოგიური ინსტიტუტი. 1915-1917 წლებში იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ბიბლიოთეკის ინსტრუქტორი. 1917 წელს დაიწყო ლექსების ბეჭდვა. 1918-1920 წლებში გაზეთ „მეგობრის“, ხოლო 1920-1921 წლებში გაზეთ „სახალხო გაზეთის“ რეპორტიორი; 1919 წელს მისი რედაქტორობით გამოდის ლიტერატურალი ჟურნალი „თოლაბაურის სარტყელი“, რომლის სამი ნომერი გამოიცა. მასში იბეჭდებოდა ცისფერყანწელების შემოქმედება. 4.04.1919 - თბილისში, ჟურნალ „თოლაბაურის სარტყელში“ დაიბეჭდა მისი, გალაკტიონ ტაბიძის, გიორგი ლეონიძის, რაჟდენ გვეტაძის, შალვა კარმელის, ლადო მაჭავარიანის, რაუდ გოგოხიას, კოკი ებრალიძის, ლიენა ლანის, შ. დორდელის, გ. მეგრელიშვილის ლექსები.

1924-1927 წლებში იყო ჟურნალ „ხელოვნების“ რედაქციის, 1927-1929 წლებში გამომცემლობა „ქართული წიგნის“ მდივანი; 1935 წელს იყო საქართველოს საბჭოთა მწერლების კავშირის წევრი, 1939-1941 წლებში საქართველოს რადიოკომიტეტის ლიტერატურული მუშაკი, 1942-1947 წლებში ჟურნალ „ნიანგის“ ლიტმუშაკი, 1948-1949 წლებში საქლიტფონდის დირექტორის მოადგილე, 1930-1938 წლებში ეწეოდა ლიტერატურულ მუშაობას. მისი თავისუფალი ლექსები („დიხაშხო“, „ოქტომბერი - ფრაგმენტი“ და სხვ.) ახალი ფორმის ძიების ნიშნითაა აღბეჭდილი.

ნაწარმოებები

დადაისტური კრებული

• „პოეტის ყეფა“ (1924);
• „ოთხი მაუზერი“ (1931);
• „საკუთარი ხმა“ (1935);
• „ფერად-ფერადი ლექსები“ (1949).

თარგმანი

• პუშკინის „ევგენი ონეგინი“;
• ესენინის „ანნა სნეგინა“;
• მაიაკოვსკის ლექსები და პოემები;
• ნეკრასოვის „ვინ ცხოვრობს რუსეთში კარგად“.

გრიგოლ ცეცხლაძე ს. ცერეკიძესა და შალვა აფხაიძესთნ ერთად, ქართული ვერლიბრის პირველ თორიტიკოსად ითვლება. იყო ქართული დადამანიფესტის ავტორი. (გაგა ლომიძე)

ლიტერატურა

• ს. სიგუა, „მოდერნიზმი“, თბ., „მწერლის გაზეთი“, 2008;
• ჟურ. „თოლაბაურის სარტყელი“, 1919, №1.

იხილე აგრეთვე

ბიოგრაფიული ლექსიკონი

წყარო

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი