ციტადელი

ციტადელი (ფრანგული citadelle < იტალიური citadella სიტყვასიტყვით – პატარა ქალაქი) – შიდა ციხე.

1. ქალაქის ან ციხესიმაგრის ძალიან კარგად, საიმედოდ გამაგრებული ნაწილი, რომელსაც შეუძლია დამოუკიდებელი თავდაცვა. ციტადელში, როგორც წესი, მდებარეობდა მმართველის სასახლე, ადმინისტრაციული და საკულტო შენობები. დაგეგმარება გაპირობებული იყო ადგილის რელიეფით. საქართველოში ციტადელის ნიმუშებია უჯარმის, გრემის ხუროთმოძღვრული ანსამბლები. ფეოდალური ქალაქის ციტადელს წარმოადგენდა, მაგალითად, თბილისის ციხე, რომლის ერთ-ერთი სახელწოდება – ნარიყალა, წარმოდგება აღმოსავლეთში გავრცელებული ტერმინიდან – ნარინყალა, რაც ციტადელს ნიშნავს.

2. გადატანითი მნიშვნელობით, რომელიმე ორგანიზაციის მთავარი პუნქტი (ცენტრი), ბურჯი, საყრდენი.

წყარო

ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი