წერაქვი
წერაქვი - ორწვერიანი ქვის დასამუშავებელი იარაღი. იხმარება ქვის მოსამტვრევად, გასაკოპიტებლად, გასაწვერად. მისი ტანი მძიმეა და კუთხოვანი მოყვანილობის - ქვაზე ძალა რომ მიიტანოს. ქვის დამუშავების პრაქტიკაში ერთ-ერთი სანიადაგოდ სახმარი იარაღია.
ხალხურ მეტყველებაში წერაქვის მრავალი სინონიმია დაცული. მაგ., წერაქვა, წალკატი, ორწვერი, წვერო, წერექო, საწიწვერი.
ამავე ტიპის, მხოლოდ, უფრო მასიურია ქართლში დამოწმებული ქულუნგი. გვხვდება აგრეთვე კომბინირებული სახის წერაქვი, რომლის ერთი წვერი საკვეთია, ხოლო მეორე სათლელის ან ჩაქუჩის მოვალეობას ასრულებს. ქანიდან რბილი ქვის ამოხდისათვის იხმარება შედარებით გრძელწვერიანი და მოხრილი წერაქვები (წერექო). წერაქვში ყველა ვარიანტში მოქცეულია მისი ძირითადი ფუნქციის -წვერით ქვის დამუშავების შემცველი შინაარსი. ქართულ წერილობით ძეგლებში წერაქვი და წალკატიერთმანეთისგან განირჩევა.საბას განმარტებით, წერაქვი „ესე არს ცალგანით სათხროლი აქვნდეს კლდეთა დასარღვევად, წალკატი - არს ორგნით საკვეთი აქვნდეს ქვათა სათლელად“. ამჟამად ასეთი დაყოფა არ შეინიშნება და წერაქვი უფრო ზოგადი სახელწოდებაა ამ ტიპის ყველა იარაღისა.
ლიტერატურა
ე. ნადირაძე, ხალხური ქვითხუროობა იმერეთში, 2001.
