იხილეთ წყარო გვერდისთვის ვეშაპელი გრიგოლ

====ბიოგრაფია====
1910 ვერცხლის მედლით დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია. იმავე წელს ჩაირიცხა მოსკოვის საიმპერატორო უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიურ ფაკულტეტზე და იღებდა [[კავკასია|კავკასიის]] სასწავლო ოლქის სტიპენდიას. პერიოდულ პრესაში წერილებს გიმნაზიის პერიოდიდან აქვეყნებდა, სტუდენტობისას, ქართულის გარდა, თანამშრომლობდა მოსკოვურ გამოცემებთან (გაზეთი „Русские ведомости“ და ჟურნალი „Голос минувшего“). იყო მოსკოვის ქართველ სტუდენტთა სათვისტომოს ერთ ერთი ხელმძღვანელი, აქტიურად იყო ჩართული მოსკოვის ქართული კოლონიის კულტურულ-საზოგადოებრივ ცხოვრებაში. სტუდენტურ მოძრაობაში მონაწილეობისათვის ერთი წლით გარიცხული იყო უნივერსიტეტიდან, რომელიც 1916 წელს დაამთავრა და სწავლა იქვე იურიდიულ ფაკულტეტზე გააგრძელა. 1916-1917 წლებში მოსკოვში გამოიცა გრიგოლ ვეშაპელის ორი ნაშრომი: „Турецкая Грузия: Лазистан, Трапезунд и Чорох. Край“ (ეს წიგნი 1919 ბერნში ფრანგულ ენაზეც დაიბეჭდა) და „Единство Грузии и русский протекторат: Рус.-груз. трактат 1783 г. и союз. договор Карталино-Кахетии, Имеретии, Мингрелии и Гурии“ (1918 ქართულ ენაზე გამოქვეყნდა [[თბილისი|თბილისშიც]]). 

1917 წლის [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ გრიგოლ ვეშაპელი საქართველოში დაბრუნდა. იყო თბილისის ქალაქის საბჭოს ხმოსანი. 1917 წლის აპრილიდან 1918 წლის სექტემბრამდე იყო ეროვნულ-დემოკრატიული გაზეთ „[[საქართველო (გაზეთი)|საქართველო]]ს“ რედაქტორი. 1917 წლის ივნისში, როგორც საორგანიზაციო მთავარი კომიტეტის წევრმა, აქტიური მონაწილეობა მიიღო ედპ-ის დაფუძნებაში, პარტიის პირველ ყრილობაზე წაიკითხა მოხსენება მეზობელ ხალხებთან ურთიერთობის შესახებ. ყრილობამ პარტიის მთავარი კომიტეტის წევრად აირჩია, მთავარმა კომიტეტმა კი პრეზიდიუმის წევრობა და პარტიის თავმჯდომარის მოადგილეობა მიანდო. 1917 ედპ-ის სიით შედიოდა [[საქართველოს ეროვნული ინტერპარტიული საბჭო|საქართველოს ინტერპარტიული საბჭო]]ს შემადგენლობაში, აქტიური მონაწილეობა მიიღო [[საქართველოს ეროვნული ყრილობა|საქართველოს ეროვნული ყრილობის]] მოწვევასა და მუშაობაში. 1917 წლის ნოემბერში ეროვნულმა ყრილობამ [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|ეროვნული საბჭოს]] წევრად, საბჭომ კი თავისი აღმასკომის, მისი პრეზიდიუმისა და საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილედ აირჩია. არჩეული იყო საბჭოს სარეგლამენტო, სარედაქციო, საზავო და [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|საქართველოს დამფუძნებელი კრების]] საარჩევნო კომისიების წევრად. მონაწილეობდა [[ტრაპიზონის საზავო კონფერენცია|ტრაპიზონის საზავო მოლაპარაკება]]ში, ასევე [[საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადება|საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების]] მოსამზადებელ საქმიანობაში, 1918 წლის 26 მაისს ეროვნული საბჭოს სხდომაზე მანვე რუსულ ენაზე წაიკითხა [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი]].

1918 წლის 13 სექტემბერს ედპ-ის საპარლამენტო ფრაქციას გამოეყო ექვსკაციანი ჯგუფი გრიგოლ ვეშაპელის ხელმძღვანელობით, რომელმაც ჯერ „დამოუკიდებელი ნაციონალ-დემოკრატიული ფრაქცია“, ხოლო იმავე წლის დეკემბერში [[ეროვნული პარტია]] (იგივე მიწის მესაკუთრეთა ეროვნული პარტია) დააფუძნა. პარტიის თავმჯდომარე და მთავრი ბეჭდური ორგანოს (ჯერ გაზეთი „[[კლდე (გაზეთი)|კლდე]]“, შემდეგ, მონაცვლეობით, გაზეთები: „სალი კლდე“, „პიტალო კლდე“, „[[ნაციონალისტი (გაზეთი)|ნაციონალისტი]]“ და „[[მიწა (გაზეთი)|მიწა]]“) რედაქტორი გრიგოლ ვეშაპელი იყო. 1919 წლის სექტემბერში, [[საქართველოს დამფუძნებელი კრების არჩევნები|დამფუძნებელი კრების დამატებითი არჩევნების]] შედეგად გრიგოლ ვეშაპელი ქვეყნის უმაღლესი საკანონმდებლო ორგანოს - დამფუძნებელი კრების - დეპუტატი გახდა. ოპოზიციაში ედგა სოციალ-დემოკრატიულ უმრავლესობას, რომელსაც უპირისპირდებოდა ნაციონალისტური პოზიციიდან. 1921 წლის იანვარში ედპ-საგან გამოყოფილი ორგანიზაციები გაერთიანდნენ, მათვე დაემატათ [[უპარტიოთა კავშირი|უპარტიოთა კავშირიც]] და შეიქმნა საქართველოს დემოკრატიული პარტია. გრიგოლ ვეშაპელი პარტიის მთავარი კომიტეტის წევრად აირჩიეს.