აბრამიანი
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Abramiani.jpg|thumb|]] | [[ფაილი:Abramiani.jpg|thumb|]] | ||
| − | საახალწლო ხონჩა (ქართლ.). ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ ბასილას (იხ.) [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=43424 ქანდაკებას,] ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=601 ბედისკვერს], ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს (ცური, ფაფარი, | + | [[ფაილი:Saritualo xonCis figurebi.jpg|left|250px|სარიტუალო ხონჩის – აბრამიანის ფიგურები]] |
| + | საახალწლო [[ხონჩა]] (ქართლ.). ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ ბასილას (იხ.) [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=43424 ქანდაკებას,] ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=601 ბედისკვერს], ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს ([http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=14&t=41444 ცური], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=28&t=16068 ფაფარი], [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=39&t=3990 სახვნელი], გუთანი, უღელი და სხვა). ახალ წელს, განთიადისას, ოჯახის უფროსი ხონჩაზე დადებდა ღორის თავს, ბასილას პურის ქანდაკებას, ბედის კვერებს, თაფლიან პურებს და ზედ მიაკრავდა ანთებულ სანთელს. ასეთად დატვირთულ ხონჩას გარეთ გაიტანდა, სამჯერ ლოცვით შემოუვლიდა სახლს, შემდეგ მარანსა და ბოსელს მიულოცავდა და ისევ დარბაზში დაბრუნდებოდა, აბრამიანს კერასთან მისდგამდა, მუგუზლით ცეცხლს შეუჩიჩხინებდა, გაცვივდებოდა ნაპერწკლები და წარმოსთქვამდა ოჯახის სალოცავსა და საქონლის გამრავლების ტექსტს. შემდეგ თაფლიანი პურებით ოჯახის ყველა წევრს დააბედებდა. აბრამიანს ქართლში სამ დღეს ინახავდნენ. აბრამიანი საქონლის გამრავლების, განაყოფიერებისა და ბარაქიანობის მომნიჭებელ რიტუალს წარმოადგენდა. | ||
=== ლიტერატურა === | === ლიტერატურა === | ||
16:10, 23 თებერვალი 2016-ის ვერსია
საახალწლო ხონჩა (ქართლ.). ახალი წლის დადგომისას ოჯახში აცხობდნენ ბასილას (იხ.) ქანდაკებას, ოჯახის თითოეული წევრისთვის ორ ბედისკვერს, ასევე, შინაური საქონლისათვის დამახასიათებელ ატრიბუტებს (ცური, ფაფარი, სახვნელი, გუთანი, უღელი და სხვა). ახალ წელს, განთიადისას, ოჯახის უფროსი ხონჩაზე დადებდა ღორის თავს, ბასილას პურის ქანდაკებას, ბედის კვერებს, თაფლიან პურებს და ზედ მიაკრავდა ანთებულ სანთელს. ასეთად დატვირთულ ხონჩას გარეთ გაიტანდა, სამჯერ ლოცვით შემოუვლიდა სახლს, შემდეგ მარანსა და ბოსელს მიულოცავდა და ისევ დარბაზში დაბრუნდებოდა, აბრამიანს კერასთან მისდგამდა, მუგუზლით ცეცხლს შეუჩიჩხინებდა, გაცვივდებოდა ნაპერწკლები და წარმოსთქვამდა ოჯახის სალოცავსა და საქონლის გამრავლების ტექსტს. შემდეგ თაფლიანი პურებით ოჯახის ყველა წევრს დააბედებდა. აბრამიანს ქართლში სამ დღეს ინახავდნენ. აბრამიანი საქონლის გამრავლების, განაყოფიერებისა და ბარაქიანობის მომნიჭებელ რიტუალს წარმოადგენდა.
ლიტერატურა
ს. მაკალათია, ახალწელიწადი საქართველოში, 1927.
