ბანდაისძე გრიგოლი
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ბანდაისძე გრიგოლი''' – (XIV–XV საუკუნეების მიჯნა), [[ავგაროზ ბანდაისძე|ავგაროზ ბანდაისძის]] შვილი. ექვსი შვილისა და მეუღლის გარდაცვალების (1400 წ. ახლო ხანებში) შემდეგ აღიკვეცა [[ბერი|ბერად]] ლარგვისის მონასტერში. არსებობს მოსაზრება, რომ მისი დაწერილია „ძეგლი ერისთავთას“ ბოლო ნაწილი. ლარგვისის მონასტერში საკუთარი საფლავისთვის გამზადებულ ადგილას ააგო და მოხატა კარიბჭე. მონასტერში შეამკო და განაახლა დაზიანებული [[ხატი|ხატები]] და შემატა ახალი, შესწირა სამოციქულო, პარაკლიტონი, გულანი და ავგაროზი, მოხატა მონასტრის ტაძარი. აქვე ააგო [[მარანი]] და ჩადგა ორი [[ქვევრი]], ასევე ააგო სამრეკლო, ბეთელი, საცხოვრებელი შენობა და [[ბოსელი]] და ყველა ნაგებობა გადახურა სიპი ქვით. მამის, ავგაროზის მიერ გადაწერილ პარაკლიტონზე გააკეთა მინაწერი, სადაც მოთხრობილია გიორგი VII-ისა და ვირშელ [[ქსნის ერისთავი|ქსნის ერისთავის]] 1398 წლის [[ლაშქრობა]]ზე ალინჯის ციხეზე, თემურლენგის VI (1400) ლაშქრობაზე და ცნობები ბიოგრაფიიდან. | + | '''ბანდაისძე გრიგოლი''' – (XIV–XV საუკუნეების მიჯნა), [[ავგაროზ ბანდაისძე|ავგაროზ ბანდაისძის]] შვილი. ექვსი შვილისა და მეუღლის გარდაცვალების (1400 წ. ახლო ხანებში) შემდეგ აღიკვეცა [[ბერი|ბერად]] ლარგვისის მონასტერში. არსებობს მოსაზრება, რომ მისი დაწერილია „ძეგლი ერისთავთას“ ბოლო ნაწილი. ლარგვისის მონასტერში საკუთარი საფლავისთვის გამზადებულ ადგილას ააგო და მოხატა კარიბჭე. მონასტერში შეამკო და განაახლა დაზიანებული [[ხატი|ხატები]] და შემატა ახალი, შესწირა სამოციქულო, პარაკლიტონი, გულანი და ავგაროზი, მოხატა მონასტრის ტაძარი. აქვე ააგო [[მარანი]] და ჩადგა ორი [[ქვევრი]], ასევე ააგო სამრეკლო, ბეთელი, საცხოვრებელი შენობა და [[ბოსელი]] და ყველა [[ნაგებობა]] გადახურა სიპი ქვით. მამის, ავგაროზის მიერ გადაწერილ პარაკლიტონზე გააკეთა მინაწერი, სადაც მოთხრობილია გიორგი VII-ისა და ვირშელ [[ქსნის ერისთავი|ქსნის ერისთავის]] 1398 წლის [[ლაშქრობა]]ზე ალინჯის ციხეზე, თემურლენგის VI (1400) ლაშქრობაზე და ცნობები ბიოგრაფიიდან. |
მიმდინარე ცვლილება 16:12, 26 აგვისტო 2022 მდგომარეობით
ბანდაისძე გრიგოლი – (XIV–XV საუკუნეების მიჯნა), ავგაროზ ბანდაისძის შვილი. ექვსი შვილისა და მეუღლის გარდაცვალების (1400 წ. ახლო ხანებში) შემდეგ აღიკვეცა ბერად ლარგვისის მონასტერში. არსებობს მოსაზრება, რომ მისი დაწერილია „ძეგლი ერისთავთას“ ბოლო ნაწილი. ლარგვისის მონასტერში საკუთარი საფლავისთვის გამზადებულ ადგილას ააგო და მოხატა კარიბჭე. მონასტერში შეამკო და განაახლა დაზიანებული ხატები და შემატა ახალი, შესწირა სამოციქულო, პარაკლიტონი, გულანი და ავგაროზი, მოხატა მონასტრის ტაძარი. აქვე ააგო მარანი და ჩადგა ორი ქვევრი, ასევე ააგო სამრეკლო, ბეთელი, საცხოვრებელი შენობა და ბოსელი და ყველა ნაგებობა გადახურა სიპი ქვით. მამის, ავგაროზის მიერ გადაწერილ პარაკლიტონზე გააკეთა მინაწერი, სადაც მოთხრობილია გიორგი VII-ისა და ვირშელ ქსნის ერისთავის 1398 წლის ლაშქრობაზე ალინჯის ციხეზე, თემურლენგის VI (1400) ლაშქრობაზე და ცნობები ბიოგრაფიიდან.
