დგებუაძე ალექსანდრე
| (2 მომხმარებლების 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''დგებუაძე ალექსანდრე ივანეს ძე''' - (1883 - 1937)- [[სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია|სოციალ-დემოკრატი]]. სამხედრო საქმეთა მრჩეველი დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლებაში. | '''დგებუაძე ალექსანდრე ივანეს ძე''' - (1883 - 1937)- [[სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია|სოციალ-დემოკრატი]]. სამხედრო საქმეთა მრჩეველი დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლებაში. | ||
| − | 1919 შედგენილი ანკეტის განათლების გრაფაში ის უთითებს: - შინაური, დაბალი განათლება; პროფესიის გრაფაში კი | + | ====ბიოგრაფია==== |
| − | - მუშა. საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენამდე რევოლუციურ მოძრაობაში აქტიურად იყო ჩაბმული, ამასთანავე, მონაწილეობდა საზოგადოებრივ-კულტურულ ცხოვრებაში: იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ბორჯომის და თბილისის განყოფილებების წევრი. | + | 1919 შედგენილი ანკეტის განათლების გრაფაში ის უთითებს: - შინაური, დაბალი განათლება; პროფესიის გრაფაში კი - მუშა. საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენამდე რევოლუციურ მოძრაობაში აქტიურად იყო ჩაბმული, ამასთანავე, მონაწილეობდა საზოგადოებრივ-კულტურულ ცხოვრებაში: იყო [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების]] ბორჯომის და თბილისის განყოფილებების წევრი. |
| − | 1918-1921 წწ-ში იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ეროვნული საბჭოს]] | + | 1918-1921 წწ-ში იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ეროვნული საბჭოს]] (პარლამენტის) და [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. ამავე წლებში, ძირითადად, სამხედრო მოღვაწეობას ეწეოდა, იყო [[სახალხო გვარდიის მთავარი შტაბი|სახალხო გვარდიის მთავარ შტაბში]], შემდეგ - თავდაცვის სამინისტროში. როგორც მინისტრის მრჩეველი, იგი აქტიურად მონაწილეობდა ქართული [[ჯარი|ჯარის]] ორგანიზებისა და განმტკიცებისათვის გაწეულ ღონისძიებებში. ა. დგებუაძე თან ახლდა [[ლორთქიფანიძე გრიგოლ|გრ. ლორთქიფანიძეს]] ქუთაისის ცნობილი მოლაპარაკების დროს, 1921 წლის 17 მარტს |
| − | (პარლამენტის) და [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. ამავე წლებში, ძირითადად, სამხედრო | + | |
| − | მოღვაწეობას ეწეოდა, იყო [[სახალხო | + | |
| − | საქართველოს დაპყრობის შემდეგ [[ემიგრაცია|ემიგრაციაში]] არ წასულა და დააპატიმრეს გ. ლორთქიფანიძესთან ერთად. დაპატიმრების მიზეზი - მისი წარსული საქმიანობა და [[საქართველო|საქართველოს]] დამოუკიდებლობისადმი ერთგულება, საბაბი | + | საქართველოს დაპყრობის შემდეგ [[ემიგრაცია|ემიგრაციაში]] არ წასულა და დააპატიმრეს გ. ლორთქიფანიძესთან ერთად. დაპატიმრების მიზეზი - მისი წარსული საქმიანობა და [[საქართველო|საქართველოს]] დამოუკიდებლობისადმი ერთგულება, საბაბი კი - ნაძალადევის კლუბში [[სტალინი იოსებ|სტალინის]] მძაფრი კრიტიკით მისი გამოსვლა გახდა. მან ამხილა სტალინის დანაშაულებრივი პოლიტიკა დამოუკიდებელი საქართველოს მიმართ, ეს გამოსვლა აღწერილია იოსებ ირემაძისა და [[ვლასა მგელაძე|ვლასა მგელაძის]] მოგონებებში. ნაძალადევის კლუბიდან ის, [[ისიდორე რამიშვილი|ისიდორე რამიშვილთან]] ერთად, ხელში აყვანილი თბილისის ქუჩებში გაიყვანეს მუშებმა შეძახილებით - „გაუმარჯოს საქართველოს!“ იმავე ღამეს ა. დგებუაძე და რამდენიმე ათეული მისი თანამოაზრე მეტეხის ციხეში მოათავსეს. პატიმრებმა შექმნეს ე.წ. „ციხის კომიტეტი“, რომლის წევრად ა. დგებუაძეც აირჩიეს. ეკამათებოდა ყველას, ვინც არ იზიარებდა მის შეხედულებას ბოლშევიზმის წინააღმდეგ შეუპოვარი [[ბრძოლა|ბრძოლის]] გაგრძელებაზე, ბოლშევიკი ოკუპანტების მიმართ ქართველი ხალხის დაუმორჩილებლობაზე. მეტეხის ციხიდან ვორონეჟის ციხეში გადაიყვანეს. 1933, ვორონეჟის ციხეში ყოფნის პერიოდში, მას ბრალს სდებდნენ, რომ არსებობდა ყოფილი მენშევიკების დივერსიული ჯგუფი, რომელსაც სათავეში გრ. ლორთქიფანიძე და ალ. დგებუაძე ედგნენ. თითქოს მათ კავშირი ჰქონდათ გადასახლებულ ისიდორე რამიშვილთან და ა. შ. გრ. ლორთქიფანიძემ, [[კანდელაკი კონსტანტინე (1883-1959)|კ. კანდელაკმა]] და ალექსანდრე დგებუაძემ ერთად შეადგინეს წერილი სტალინისთვის და საკუთარი ხელმოწერით გაუგზავნეს ბელადს 1935 წლის 14 მარტს. წერილში ისინი აპროტესტებდნენ საქართველოში არსებულ ვითარებას, ქვეყნის სტატუსს, ითხოვდნენ ამიერკავკასიის ფედერაციის გაუქმებასა და საქართველოს დამოუკიდებელ რესპუბლიკად აღიარებას. წერილის მკაცრი და კრიტიკული ტონი არ შეიძლებოდა დიდ ბელადს მოსწონებოდა, თუმცა, უამისოდაც პატიმართა განაჩენი გარდაუვალი იყო. 1937 წლის 12 იანვარს ისინი გაასამართლეს და სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა მიუსაჯეს. |
| − | კი - ნაძალადევის კლუბში [[სტალინი იოსებ|სტალინის]] მძაფრი კრიტიკით მისი გამოსვლა გახდა. მან ამხილა სტალინის დანაშაულებრივი პოლიტიკა დამოუკიდებელი საქართველოს მიმართ, ეს გამოსვლა აღწერილია იოსებ ირემაძისა და ვლასა მგელაძის მოგონებებში. ნაძალადევის კლუბიდან ის, ისიდორე რამიშვილთან ერთად, ხელში აყვანილი თბილისის ქუჩებში გაიყვანეს მუშებმა შეძახილებით - „გაუმარჯოს საქართველოს!“ იმავე ღამეს ა. დგებუაძე და რამდენიმე ათეული მისი თანამოაზრე მეტეხის ციხეში მოათავსეს. პატიმრებმა შექმნეს ე.წ. „ციხის კომიტეტი“, რომლის წევრად ა. დგებუაძეც აირჩიეს. ეკამათებოდა ყველას, ვინც არ იზიარებდა მის შეხედულებას ბოლშევიზმის წინააღმდეგ შეუპოვარი ბრძოლის გაგრძელებაზე, ბოლშევიკი ოკუპანტების მიმართ ქართველი ხალხის დაუმორჩილებლობაზე. მეტეხის ციხიდან ვორონეჟის ციხეში გადაიყვანეს. 1933, ვორონეჟის ციხეში ყოფნის პერიოდში, მას ბრალს სდებდნენ, რომ არსებობდა ყოფილი მენშევიკების დივერსიული ჯგუფი, რომელსაც სათავეში | + | |
| − | გრ. ლორთქიფანიძე და ალ. დგებუაძე ედგნენ. თითქოს მათ კავშირი ჰქონდათ გადასახლებულ | + | |
| − | საქართველოს დამოუკიდებელ რესპუბლიკად აღიარებას. წერილის მკაცრი და კრიტიკული ტონი არ შეიძლებოდა დიდ ბელადს მოსწონებოდა, თუმცა, უამისოდაც პატიმართა განაჩენი გარდაუვალი იყო. 1937 წლის 12 იანვარს ისინი გაასამართლეს და სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა მიუსაჯეს. | + | |
:::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''დოდო ჭუმბურიძე''''' | :::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''დოდო ჭუმბურიძე''''' | ||
| ხაზი 27: | ხაზი 22: | ||
[http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00011631/ ალექსანდრე დგებუაძე] | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00011631/ ალექსანდრე დგებუაძე] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკოსები]] | ||
[[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | [[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
[[კატეგორია:ამიერკავკასიის სეიმის წევრები]] | [[კატეგორია:ამიერკავკასიის სეიმის წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საბჭოთა რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]] | ||
| + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:დგებუაძეები]] | ||
00:09, 8 სექტემბერი 2020-ის ვერსია
დგებუაძე ალექსანდრე ივანეს ძე - (1883 - 1937)- სოციალ-დემოკრატი. სამხედრო საქმეთა მრჩეველი დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლებაში.
სარჩევი |
ბიოგრაფია
1919 შედგენილი ანკეტის განათლების გრაფაში ის უთითებს: - შინაური, დაბალი განათლება; პროფესიის გრაფაში კი - მუშა. საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენამდე რევოლუციურ მოძრაობაში აქტიურად იყო ჩაბმული, ამასთანავე, მონაწილეობდა საზოგადოებრივ-კულტურულ ცხოვრებაში: იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ბორჯომის და თბილისის განყოფილებების წევრი.
1918-1921 წწ-ში იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ეროვნული საბჭოს (პარლამენტის) და დამფუძნებელი კრების წევრი. ამავე წლებში, ძირითადად, სამხედრო მოღვაწეობას ეწეოდა, იყო სახალხო გვარდიის მთავარ შტაბში, შემდეგ - თავდაცვის სამინისტროში. როგორც მინისტრის მრჩეველი, იგი აქტიურად მონაწილეობდა ქართული ჯარის ორგანიზებისა და განმტკიცებისათვის გაწეულ ღონისძიებებში. ა. დგებუაძე თან ახლდა გრ. ლორთქიფანიძეს ქუთაისის ცნობილი მოლაპარაკების დროს, 1921 წლის 17 მარტს
საქართველოს დაპყრობის შემდეგ ემიგრაციაში არ წასულა და დააპატიმრეს გ. ლორთქიფანიძესთან ერთად. დაპატიმრების მიზეზი - მისი წარსული საქმიანობა და საქართველოს დამოუკიდებლობისადმი ერთგულება, საბაბი კი - ნაძალადევის კლუბში სტალინის მძაფრი კრიტიკით მისი გამოსვლა გახდა. მან ამხილა სტალინის დანაშაულებრივი პოლიტიკა დამოუკიდებელი საქართველოს მიმართ, ეს გამოსვლა აღწერილია იოსებ ირემაძისა და ვლასა მგელაძის მოგონებებში. ნაძალადევის კლუბიდან ის, ისიდორე რამიშვილთან ერთად, ხელში აყვანილი თბილისის ქუჩებში გაიყვანეს მუშებმა შეძახილებით - „გაუმარჯოს საქართველოს!“ იმავე ღამეს ა. დგებუაძე და რამდენიმე ათეული მისი თანამოაზრე მეტეხის ციხეში მოათავსეს. პატიმრებმა შექმნეს ე.წ. „ციხის კომიტეტი“, რომლის წევრად ა. დგებუაძეც აირჩიეს. ეკამათებოდა ყველას, ვინც არ იზიარებდა მის შეხედულებას ბოლშევიზმის წინააღმდეგ შეუპოვარი ბრძოლის გაგრძელებაზე, ბოლშევიკი ოკუპანტების მიმართ ქართველი ხალხის დაუმორჩილებლობაზე. მეტეხის ციხიდან ვორონეჟის ციხეში გადაიყვანეს. 1933, ვორონეჟის ციხეში ყოფნის პერიოდში, მას ბრალს სდებდნენ, რომ არსებობდა ყოფილი მენშევიკების დივერსიული ჯგუფი, რომელსაც სათავეში გრ. ლორთქიფანიძე და ალ. დგებუაძე ედგნენ. თითქოს მათ კავშირი ჰქონდათ გადასახლებულ ისიდორე რამიშვილთან და ა. შ. გრ. ლორთქიფანიძემ, კ. კანდელაკმა და ალექსანდრე დგებუაძემ ერთად შეადგინეს წერილი სტალინისთვის და საკუთარი ხელმოწერით გაუგზავნეს ბელადს 1935 წლის 14 მარტს. წერილში ისინი აპროტესტებდნენ საქართველოში არსებულ ვითარებას, ქვეყნის სტატუსს, ითხოვდნენ ამიერკავკასიის ფედერაციის გაუქმებასა და საქართველოს დამოუკიდებელ რესპუბლიკად აღიარებას. წერილის მკაცრი და კრიტიკული ტონი არ შეიძლებოდა დიდ ბელადს მოსწონებოდა, თუმცა, უამისოდაც პატიმართა განაჩენი გარდაუვალი იყო. 1937 წლის 12 იანვარს ისინი გაასამართლეს და სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა მიუსაჯეს.
- დოდო ჭუმბურიძე
ლიტერატურა
- ი. ირემაშვილი, „სტალინი და საქართველოს ტრაგედია“, ბერ., 1932;
- ვ. მგელაძე, მოგონებები, საქართველო აჯანყებამდე (1921-1924), პარიზი, 1936;
- ის. რამიშვილი, მოგონებები, გამომც. „არტანუჯი“, 2012
წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
იხილე აგრეთვე
- ქართველი პოლიტიკოსები
- სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები
- საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები
- საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები
- ამიერკავკასიის სეიმის წევრები
- ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრები
- საბჭოთა რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში
- 1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები
- დგებუაძეები
