დიდგორის ბრძოლა 1121
დიდგორის ბრძოლა 1121 - გადამწყვეტი ბრძოლა, რომელიც გაიმართა თბილისის დასავლეთით 1121 წლის 12 აგვისტოს დავით აღმაშენებლის ლაშქარსა (40 ათ. ქართველი, 15 ათ. ყივჩაყი, 500 ოსი, 100 თუ 200 დასავლეთევროპელი მეომარი) და საქართველოში შემოჭრილ თურქ-სელჩუკებს შორის, რომლებსაც სარდლობდა ჯვაროსნებზე გამარჯვებით სახელმოხვეჭილი სარდალი ნაჯმ ად-დინ ილ-ღაზი.
დავით მეფემ ტაქტიკური თვალსაზრისით კარგად გამოიყენა მთაგორიანი ადგილის თავისებურება. ლაშქრის მთავარი ძალა მისი სარდლობით ნიჩბისის ხევით დასავლეთიდან უტევდა მტერს, ხოლო დიდგორის ერთ-ერთი მთიდან დემეტრე დავითის ძე დაეშვა თავისი ჯარით და მთის ძირში საომრად დაწყობილ თურქ-სელჩუკთა ლაშქარს ეკვეთა.
ამ ბრძოლაში ქართველებმა ბრწყინვალე გამარჯვება მოიპოვეს, რაც დაგვირგვინდა გაქცეული მტრის დევნით. დიდგორის ბრძოლის შემდეგ დავით აღმაშენებელმა გაათავისუფლა თბილისი (1122) და საომარი მოქმედებები გადაიტანა საქართველოს ფარგლებს გარეთ.
წყარო
ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი. აკადემიკოსის, გენერალ-მაიორ ელგუჯა მეძმარიაშვილის საერთო რედაქციით. თბილისი,2017
