თამარ მეფე
თამარ მეფე - (დაახ. 1160–1213, სხვა ცნობებით, 1207, 1210), საქართველოს მეფე 1184 წლიდან, გიორგი III -ის ასული. მისი მმართველობის პერიოდში ფეოდალურმა საქართველომ პოლიტიკური ძლიერების მწვერვალს მიაღწია.
1190-იანი წლებიდან ქართული ლაშქარი შეტევას აწარმოებდა სამხრეთით მდებარე მუსლიმანურ სახელმწიფოებზე, მოიპოვეს უმნიშვნელოვანესი გამარჯვებები შამქორთან (1195) და ბასიანის ბრძოლაში (1203).
1204–10 წლებში თამარის ჯარებმა ილაშქრეს მცირე აზიაში, ვანის ტბის რეგიონსა და ირანში, 1212 წელს ჩაახშვეს მთიელთა აჯანყება. საქართველოს სამეფოს საზღვარმა სამხრეთით მდინარე არაქსს მიაღწია, ხოლო პოლიტიკური გავლენის ქვეშ იმყოფებოდნენ შირვან–დარუბანდი, არზრუმი, ტრაპიზონის იმპერია და ჩრდილო კავკასიის ნაწილი.
1185 წელს თამარის ქმარი გახდა რუსი უფლისწული იური (გიორგი), მაგრამ ორი წლის შემდეგ ისინი განქორწინდნენ და იური საქართველოდან განდევნეს. მეორედ თმარი გათხოვდა დავით სოსლანზე, რომელიც გარდაცვალებამდე საქართველოს სამხედრო ძალების მთავარსარდალი იყო.
თამარი ისე, როგორც ფეოდალური საქართველოს სხვა მეფეები, პირველ რიგში გაბატონებული ფეოდალური კლასის ინტერესების გამომხატველი იყო და მისი საშინაო თუ საგარეო პოლიტიკა ამ ინტერესების დაცვას ემსახურებოდა.
