კულტი
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
ქცეულ ამ სიტყვაში სახელმწიფოს, ღმერთის, ადამიანის ან ადგილის თაყვანისცემის გამომხატველ წეს-ჩვეულებათა ერთობლიობა იგულისხმება. | ქცეულ ამ სიტყვაში სახელმწიფოს, ღმერთის, ადამიანის ან ადგილის თაყვანისცემის გამომხატველ წეს-ჩვეულებათა ერთობლიობა იგულისხმება. | ||
| − | კულტი ანუ თაყვანისცემის ობიექტი რელიგიის აღმოცენებასთან ერთად გამოჩნდა და მისი მიზანი იყო ღმერთის ან გმირის კეთილგანწყობის დამსახურება, ან მათი ხსოვნის პატივდება. ამ უკანასკნელს განეკუთვნებოდა მიცვალებულთა კულტი, წინაპართა კულტი, რომელიც წინაბერძნულ ან წინაეტრუსკულ ტრადიციაში იღებს დასაბამს. ძველ საკულტო ადგილებში „ loca sacra“ – ჭალებში, ხეივნებში, ტაძრებში) უცვლელად აღესრულებოდა ოდითგან დადგენილი წესები: მსხვერპლშეწირვები, პროცესიები, ლოცვები, როკვები. | + | კულტი ანუ თაყვანისცემის ობიექტი რელიგიის აღმოცენებასთან ერთად გამოჩნდა და მისი მიზანი იყო ღმერთის ან გმირის კეთილგანწყობის დამსახურება, ან მათი ხსოვნის პატივდება. ამ უკანასკნელს განეკუთვნებოდა მიცვალებულთა კულტი, წინაპართა კულტი, რომელიც წინაბერძნულ ან წინაეტრუსკულ ტრადიციაში იღებს დასაბამს. ძველ საკულტო ადგილებში „ loca sacra“ – ჭალებში, ხეივნებში, ტაძრებში) უცვლელად აღესრულებოდა ოდითგან დადგენილი წესები: მსხვერპლშეწირვები, პროცესიები, [[ლოცვა|ლოცვები]], როკვები. |
ანტიკურ სამყაროში არსებობდა წლიური საკულტო კალენდარი, სადაც მკაცრად იყო განსაზღვრული ზეიმთა ჩატარების თარიღები. ღვთის მსახურები ([[ქურუმები]] და მათი თანამდგომები) საგანგებოდ ემზადებოდნენ კულტების თაყვანისცემის წესების აღსასრულებლად (წინასწარი განწმენდა, თავის შეკავება განსაზღვრული სახის საკვებისაგან და სხვა). სახელმწიფოებრივ კულტებთან ერთად არსებობდნენ მათგან განცალკევებული [[მისტერიები|მისტერიალური]] კულტებიც (ორფიკული, გნოსტიკური). ძველ დესპოტურ სახელმწიფოებში, მათ შორის რომის იმპერიაშიც, ჩამოყალიბდა კულტები მეფისა და იმპერატორისა, რომელთაც სიცოცხლეშივე აღმერთებდნენ. | ანტიკურ სამყაროში არსებობდა წლიური საკულტო კალენდარი, სადაც მკაცრად იყო განსაზღვრული ზეიმთა ჩატარების თარიღები. ღვთის მსახურები ([[ქურუმები]] და მათი თანამდგომები) საგანგებოდ ემზადებოდნენ კულტების თაყვანისცემის წესების აღსასრულებლად (წინასწარი განწმენდა, თავის შეკავება განსაზღვრული სახის საკვებისაგან და სხვა). სახელმწიფოებრივ კულტებთან ერთად არსებობდნენ მათგან განცალკევებული [[მისტერიები|მისტერიალური]] კულტებიც (ორფიკული, გნოსტიკური). ძველ დესპოტურ სახელმწიფოებში, მათ შორის რომის იმპერიაშიც, ჩამოყალიბდა კულტები მეფისა და იმპერატორისა, რომელთაც სიცოცხლეშივე აღმერთებდნენ. | ||
16:26, 4 აპრილი 2017-ის ვერსია
კულტი – „Cultus“ ლათინური სიტყვაა და ნიშნავს თაყვანისცემას, მოვლას, პატივის მიგებას. რელიგიურ ტერმინად ქცეულ ამ სიტყვაში სახელმწიფოს, ღმერთის, ადამიანის ან ადგილის თაყვანისცემის გამომხატველ წეს-ჩვეულებათა ერთობლიობა იგულისხმება.
კულტი ანუ თაყვანისცემის ობიექტი რელიგიის აღმოცენებასთან ერთად გამოჩნდა და მისი მიზანი იყო ღმერთის ან გმირის კეთილგანწყობის დამსახურება, ან მათი ხსოვნის პატივდება. ამ უკანასკნელს განეკუთვნებოდა მიცვალებულთა კულტი, წინაპართა კულტი, რომელიც წინაბერძნულ ან წინაეტრუსკულ ტრადიციაში იღებს დასაბამს. ძველ საკულტო ადგილებში „ loca sacra“ – ჭალებში, ხეივნებში, ტაძრებში) უცვლელად აღესრულებოდა ოდითგან დადგენილი წესები: მსხვერპლშეწირვები, პროცესიები, ლოცვები, როკვები.
ანტიკურ სამყაროში არსებობდა წლიური საკულტო კალენდარი, სადაც მკაცრად იყო განსაზღვრული ზეიმთა ჩატარების თარიღები. ღვთის მსახურები (ქურუმები და მათი თანამდგომები) საგანგებოდ ემზადებოდნენ კულტების თაყვანისცემის წესების აღსასრულებლად (წინასწარი განწმენდა, თავის შეკავება განსაზღვრული სახის საკვებისაგან და სხვა). სახელმწიფოებრივ კულტებთან ერთად არსებობდნენ მათგან განცალკევებული მისტერიალური კულტებიც (ორფიკული, გნოსტიკური). ძველ დესპოტურ სახელმწიფოებში, მათ შორის რომის იმპერიაშიც, ჩამოყალიბდა კულტები მეფისა და იმპერატორისა, რომელთაც სიცოცხლეშივე აღმერთებდნენ.
გადატანითი მნიშვნელობით კულტი ვინმეს ან რაიმეს განდიდებას, გარდამეტებულ თაყვანისცემას გულისხმობს. თანამედროვე მეტყველებაში დამკვიდრდა ტერმინი – პიროვნების კულტი.
