საქართველოს დამფუძნებელი კრების ფრაქციები
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
არჩევნების შედეგად საპარლამენტო მანდატები მოიპოვა 4-მა პოლიტიკურმა ძალამ, რომელთაც კრებაში ჩამოაყალიბეს 4 ფრაქცია: | არჩევნების შედეგად საპარლამენტო მანდატები მოიპოვა 4-მა პოლიტიკურმა ძალამ, რომელთაც კრებაში ჩამოაყალიბეს 4 ფრაქცია: | ||
| − | * სოციალ-დემოკრატიული (109 წევრი), ეროვნულ-დემოკრატიული (8 წევრი: [[ნიკოლაძე ნიკო|ნ. ნიკოლაძე]], [[კედია სპირიდონ|ს. კედია]], [[გვაზავა გიორგი|გ. გვაზავა]], [[თაყაიშვილი ექვთიმე|ე. თაყაიშვილი]], [[მაჭავარიანი იოსებ|ი. მაჭავარიანი]], [[ასათიანი ალექსანდრე|ალ. ასათიანი]], [[სურგულაძე პეტრე|პ. სურგულაძე]], [[ქიქოძე გერონტი|გ. ქიქოძე]], [[ივანიცკი რაფიელ|რ. ივანიცკი-ინგილო]] (1921 წლიდან), | + | * სოციალ-დემოკრატიული (109 წევრი), ეროვნულ-დემოკრატიული (8 წევრი: [[ნიკოლაძე ნიკო|ნ. ნიკოლაძე]], [[კედია სპირიდონ|ს. კედია]], [[გვაზავა გიორგი|გ. გვაზავა]], [[თაყაიშვილი ექვთიმე|ე. თაყაიშვილი]], [[მაჭავარიანი იოსებ ივანეს ძე|ი. მაჭავარიანი]], [[ასათიანი ალექსანდრე|ალ. ასათიანი]], [[სურგულაძე პეტრე|პ. სურგულაძე]], [[ქიქოძე გერონტი|გ. ქიქოძე]], [[ივანიცკი რაფიელ|რ. ივანიცკი-ინგილო]] (1921 წლიდან), |
* სოციალისტ-ფედერალისტთა ფრაქცია (8 წევრი: [[ლასხიშვილი გიორგი|გ. ლასხიშვილი]], [[რცხილაძე გრიგოლ|გ. რცხილაძე]], [[ნუცუბიძე შალვა|შ. ნუცუბიძე]], [[ფირცხალავა სამსონ|ს. ფირცხალავა]], [[ალექსი-მესხიშვილი შალვა|შ. ალექსი-მესხიშვილი]], [[ბარათაშვილი იოსებ|ი. ბარათაშვილი]], [[გედევანიშვილი იოსებ კონსტანტინეს ძე|ი. გედევანიშვილი]], [[მდივანი სიმონ|ს. მდივანი]], [[დადიანი სამსონ|ს. დადიანი]] (1919 წლის აგვისტოდან), | * სოციალისტ-ფედერალისტთა ფრაქცია (8 წევრი: [[ლასხიშვილი გიორგი|გ. ლასხიშვილი]], [[რცხილაძე გრიგოლ|გ. რცხილაძე]], [[ნუცუბიძე შალვა|შ. ნუცუბიძე]], [[ფირცხალავა სამსონ|ს. ფირცხალავა]], [[ალექსი-მესხიშვილი შალვა|შ. ალექსი-მესხიშვილი]], [[ბარათაშვილი იოსებ|ი. ბარათაშვილი]], [[გედევანიშვილი იოსებ კონსტანტინეს ძე|ი. გედევანიშვილი]], [[მდივანი სიმონ|ს. მდივანი]], [[დადიანი სამსონ|ს. დადიანი]] (1919 წლის აგვისტოდან), | ||
* სოციალისტ-რევოლუციონერთა (5 წევრი: [[შენგელაია ლეონ|ლ. შენგელაია]], [[გობეჩია ივანე|ივ. გობეჩია]], [[გობეჩია იოსებ|იოს. გობეჩია]], გ. ანთაძე, [[ნუცუბიძე ილია|ი. ნუცუბიძე]], [[ლორთქიფანიძე ივანე|ივანე ლორთქიფანიძე]] 1919 წლიდან). | * სოციალისტ-რევოლუციონერთა (5 წევრი: [[შენგელაია ლეონ|ლ. შენგელაია]], [[გობეჩია ივანე|ივ. გობეჩია]], [[გობეჩია იოსებ|იოს. გობეჩია]], გ. ანთაძე, [[ნუცუბიძე ილია|ი. ნუცუბიძე]], [[ლორთქიფანიძე ივანე|ივანე ლორთქიფანიძე]] 1919 წლიდან). | ||
| ხაზი 40: | ხაზი 40: | ||
| − | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი | + | |
| + | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების ფრაქციები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 13:18, 16 სექტემბერი 2019 მდგომარეობით
საქართველოს დამფუძნებელი კრების ფრაქციები - საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელ კრებაში შესული პოლიტიკური პარტიების საპარლამენტო ჯგუფები.
არჩევნების შედეგად საპარლამენტო მანდატები მოიპოვა 4-მა პოლიტიკურმა ძალამ, რომელთაც კრებაში ჩამოაყალიბეს 4 ფრაქცია:
- სოციალ-დემოკრატიული (109 წევრი), ეროვნულ-დემოკრატიული (8 წევრი: ნ. ნიკოლაძე, ს. კედია, გ. გვაზავა, ე. თაყაიშვილი, ი. მაჭავარიანი, ალ. ასათიანი, პ. სურგულაძე, გ. ქიქოძე, რ. ივანიცკი-ინგილო (1921 წლიდან),
- სოციალისტ-ფედერალისტთა ფრაქცია (8 წევრი: გ. ლასხიშვილი, გ. რცხილაძე, შ. ნუცუბიძე, ს. ფირცხალავა, შ. ალექსი-მესხიშვილი, ი. ბარათაშვილი, ი. გედევანიშვილი, ს. მდივანი, ს. დადიანი (1919 წლის აგვისტოდან),
- სოციალისტ-რევოლუციონერთა (5 წევრი: ლ. შენგელაია, ივ. გობეჩია, იოს. გობეჩია, გ. ანთაძე, ი. ნუცუბიძე, ივანე ლორთქიფანიძე 1919 წლიდან).
შემდგომში, 1919 წლის აგვისტოს და 1920 წლის მაისის დამატებითი არჩევნების შედეგად, აგრეთვე შიდაპარტიული დისკუსიის პირობებში, დამფუძნებელ კრებაში ფრაქციათა რაოდენობა გაიზარდა. დამფუძნებელი კრების არსებობის მანძილზე ფუნქციონირებდა 8 ფრაქცია.
სოციალ-დემოკრატიული ფრაქცია (105, შემდეგ - 102, ბოლოს - 91 წევრი, ფრაქციის თავმჯდომარე - რ. არსენიძე, შემდგომ - აკაკი ჩხენკელი, მდივანი - გრ. ურატაძე);
ეროვნულ-დემოკრატიული ფრაქცია (8 წევრი, ფრაქციის ლიდერი - სპირიდონ კედია, შემდგომ - გიორგი გვაზავა);
სოციალისტ-ფედერალისტთა ფრაქცია (9 წევრი, ფრაქციის ლიდერი - გიორგი ლასხიშვილი);
სოციალისტ-რევოლუციონერთა ფრაქცია (5/6 წევრი, ფრაქციის ლიდერი - ლეო შენგელაია);
ეროვნული ფრაქცია (2 წევრი, ფრაქციის ლიდერი - გრიგოლ ვეშაპელი. წევრი - შალვა ქარუმიძე);
ფრაქცია „დაშნაკცუთიუნი“ (3 წევრი, ფრაქციის ლიდერი - დავით დავითხანიანი, შემდეგ - ზორი ზოროიანი, წევრები - გ.ტერ-სტეფანიანი, ტ. ავეტისიანი).
1921 წლის 11 თებერვალს სოციალ-დემოკრატებს გამოეყო ფრაქცია „სხივი“ (ფრაქციის ლიდერი - გრიგოლ გიორგაძე, წევრები: ნიკიფორე იმნაიშვილი, კირილე ნინიძე, მუხრან ხოჭოლავა, აპოლონ სულაქველიძე, ერმალოზ კალაძე, ილია კოპალეიშვილი, პავლე საყვარელიძე, ილია ფირცხალაიშვილი, თეიმურაზ ჭელიძე). ფრაქციის სოციალ-დემოკრატიული პარტიისგან გამოყოფის მთავარ მიზეზად „სხიველები“ ასახელებდნენ პარტიის ლიდერების ერთპიროვნული მმართველობისკენ სწრაფვას, შიდაპარტიული დემოკრატიის შესუსტებას, წარუმატებელ პოლიტიკურ კურსს.
1921 წლის 11 თებერვალს დამფუძნებელი კრების მემარჯვენე დეპუტატების გაერთიანებით ჩამოყალიბდა დემოკრატიული ფრაქცია (10 წევრი).
ფრაქციის გარეშე დამოუკიდებელი დეპუტატი 1919 წლის მაისიდან იყო გერონტი ქიქოძე.
- ბონდო კუპატაძე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
