ქართული მთის ძროხა
(→წყარო) |
(→წყარო) |
||
| (2 მომხმარებლების 11 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Qartuli mtis zroxa.jpg|thumb|300პქ|'''ქართული მთის ძროხა''']] | [[ფაილი:Qartuli mtis zroxa.jpg|thumb|300პქ|'''ქართული მთის ძროხა''']] | ||
| − | '''ქართული მთის ძროხა''' - შემორჩენილია კავკასიონის სამხრეთ ფერდობზე და მთიან | + | '''ქართული მთის ძროხა''' - შემორჩენილია კავკასიონის სამხრეთ ფერდობზე და მთიან [[აჭარა]]ში. იგი მიეკუთვნება პატარატანიან (ჯუჯა) ჯიშებს, მისი საშუალო ცოცხალი წონა, შესაბამისად ფურებისა -185-200 კგ, კუროებისა კი 340 კილოგრამია. ამ ჯიშის ცხოველის ხორცი გამოირჩევა საუკეთესო გემოთი, ცხიმიანობით, სინაზით და არომატულობით. განსაკუთრებით მაღალია მათი რძის ხარისხი. რძეში ცხიმის ბურთულების ნაკლები სიდიდე და ცხიმოვანი მჟავების თავისებური შემადგენლობა განაპირობებს მის მაღალდიეტურობას, ერბოს და რძის სხვა პროდუქტების ძალიან მაღალ ხარისხს. მაღალ ცხომიანობასთან ერთად, ქართული მთის ჯიშის ძროხას [[უნარი]] აქვს, წველადობის გადიდებისას არ შეამციროს რძეში ცხიმის პროცენტი, რაც ძროხის სხვა ჯიშებისაგან განსხვავებული ძვირფასი თვისებაა. |
| + | |||
| + | ქართული მთის ძროხა ლაქტაციის მანძილზე იძლევა 900-1200 კგ რძეს, რომელშიც 4,1-4,3% ცხიმია. გაუმჯობესებული კვების პირობებში გამოზრდილი და მოშენებული ამ ჯიშის ძროხის მონაწველი 2,0-3,0 ათას კილოგრამამდე მატულობს. | ||
| + | |||
| + | ფერის მიხედვით, ყველაზე ხშირად გვხვდება შავი, წითელი, ჩალისფერი, შავჭრელი, წითელჭრელი. ამ ჯიშის სანაშენო მუშაობისას მთავარი ყურადღება უნდა დაეთმოს მის შენარჩუნებას, შემდგომ სრულყოფას და რაციონალურ გამოყენებას, არ უნდა დაიკარგოს მისი ექსტრემალური პირობებისადმი შეგუების, მთის ციცაბო ფერდობების ათვისების დიდი უნარი, ერთ კილოგრამ ცოცხალ მასაზე წველადობის მაღალი დონე, რძეში ცხიმის ბურთულების ნაკლები სიდიდე, ხორცის მაღალი კულინარული თვისებები და სხვ. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| − | |||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | პური ჩვენი არსობისა | + | * [[პური ჩვენი არსობისა]] |
| + | * [[მერძეული ნახირის შექმნა]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | [[კატეგორია:ძროხის ჯიშები]] | ||
[[კატეგორია: ქართული ძროხის ჯიშები]] | [[კატეგორია: ქართული ძროხის ჯიშები]] | ||
| − | |||
მიმდინარე ცვლილება 16:03, 19 ივნისი 2023 მდგომარეობით
ქართული მთის ძროხა - შემორჩენილია კავკასიონის სამხრეთ ფერდობზე და მთიან აჭარაში. იგი მიეკუთვნება პატარატანიან (ჯუჯა) ჯიშებს, მისი საშუალო ცოცხალი წონა, შესაბამისად ფურებისა -185-200 კგ, კუროებისა კი 340 კილოგრამია. ამ ჯიშის ცხოველის ხორცი გამოირჩევა საუკეთესო გემოთი, ცხიმიანობით, სინაზით და არომატულობით. განსაკუთრებით მაღალია მათი რძის ხარისხი. რძეში ცხიმის ბურთულების ნაკლები სიდიდე და ცხიმოვანი მჟავების თავისებური შემადგენლობა განაპირობებს მის მაღალდიეტურობას, ერბოს და რძის სხვა პროდუქტების ძალიან მაღალ ხარისხს. მაღალ ცხომიანობასთან ერთად, ქართული მთის ჯიშის ძროხას უნარი აქვს, წველადობის გადიდებისას არ შეამციროს რძეში ცხიმის პროცენტი, რაც ძროხის სხვა ჯიშებისაგან განსხვავებული ძვირფასი თვისებაა.
ქართული მთის ძროხა ლაქტაციის მანძილზე იძლევა 900-1200 კგ რძეს, რომელშიც 4,1-4,3% ცხიმია. გაუმჯობესებული კვების პირობებში გამოზრდილი და მოშენებული ამ ჯიშის ძროხის მონაწველი 2,0-3,0 ათას კილოგრამამდე მატულობს.
ფერის მიხედვით, ყველაზე ხშირად გვხვდება შავი, წითელი, ჩალისფერი, შავჭრელი, წითელჭრელი. ამ ჯიშის სანაშენო მუშაობისას მთავარი ყურადღება უნდა დაეთმოს მის შენარჩუნებას, შემდგომ სრულყოფას და რაციონალურ გამოყენებას, არ უნდა დაიკარგოს მისი ექსტრემალური პირობებისადმი შეგუების, მთის ციცაბო ფერდობების ათვისების დიდი უნარი, ერთ კილოგრამ ცოცხალ მასაზე წველადობის მაღალი დონე, რძეში ცხიმის ბურთულების ნაკლები სიდიდე, ხორცის მაღალი კულინარული თვისებები და სხვ.
