ყიფიანი რუბენ
| ხაზი 3: | ხაზი 3: | ||
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, „[[თეატრი და ცხოვრება (ჟურნალი)|თეატრი და ცხოვრება]]“, „[[ეშმაკის მათრახი]]“, „მათრახი და სალამური“ და სხვა ჟურნალი-გაზეთები. აქტიურად იყო ჩაბმული 1905 წლის რევოლუციაში, ხელმძღვანელობდა [[რაჭა]]-ლეჩხუმ-სვანეთის გამოსვლებს. [[ჟანდარმერია|ჟანდარმერიის]] მიერ არაერთხელ იყო დაპატიმრებული. | + | პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, „[[თეატრი და ცხოვრება (ჟურნალი)|თეატრი და ცხოვრება]]“, „[[ეშმაკის მათრახი]]“, „მათრახი და სალამური“ და სხვა ჟურნალი-გაზეთები. აქტიურად იყო ჩაბმული 1905 წლის რევოლუციაში, ხელმძღვანელობდა [[რაჭა]]-[[ლეჩხუმი|ლეჩხუმ]]-სვანეთის გამოსვლებს. [[ჟანდარმერია|ჟანდარმერიის]] მიერ არაერთხელ იყო დაპატიმრებული. |
1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. | 1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრი. | ||
14:21, 17 იანვარი 2020-ის ვერსია
ყიფიანი რუბენ ლუარსაბის ძე (1882, სოფ. ჟოშხა - 1965, ლევილი) - ქართველი სოციალ-დემოკრატი.
სარჩევი |
ბიოგრაფია
პირველდაწყებითი განათლება მიიღო სოფელ ლაილაშის სასწავლებელში. მის პოეტურ ნაწარმოებებს და მოთხრობებს ბეჭდავდა: „მოგზაური“, „თეატრი და ცხოვრება“, „ეშმაკის მათრახი“, „მათრახი და სალამური“ და სხვა ჟურნალი-გაზეთები. აქტიურად იყო ჩაბმული 1905 წლის რევოლუციაში, ხელმძღვანელობდა რაჭა-ლეჩხუმ-სვანეთის გამოსვლებს. ჟანდარმერიის მიერ არაერთხელ იყო დაპატიმრებული.
1917 მონარქიის დამხობის შემდეგ, სასჯელისგან გათავისუფლდა. დემოკრატიული რესპუბლიკის არსებობის პერიოდში საკმაოდ აქტიურ პოლიტიკურ მოღვაწეობას ეწეოდა: იყო დამფუძნებელი კრების წევრი.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ რუბენ ყიფიანს ქვეყნიდან წასვლა მოუწია. ემიგრაციაში ცხოვრობდა სტამბოლში, ბერლინში, პარიზში, სოშოში და ლევილში. მას შემდეგ, რაც პარიზი გერმანელებმა დაიკავეს, კავშირი დაამყარა საფრანგეთის წინააღმდეგობის მებრძოლებთან, რაც მისი დაპატიმრებით დასრულდა. ციხეში ერთ წელზე მეტი გაატარა. ომის შემდეგ აქტიურ ჟურნალისტურ საქმიანობას მიჰყო ხელი. წერდა გაზეთ „კავკასიონში“, რალფის ფსევდონიმით. სიცოცხლის ბოლოს ლევილში დასახლდა. დაიღუპა ავტოავარიაში. დაკრძალულია ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე.
- ნოდარ ჩხაიძე
ლიტერატურა
- გ. შარაძე, ქართული ემიგრანტული ჟურნალისტიკის ისტორია, ტ. VII, თბ., 2005;
- ნ. კობახიძე, ბაბუაჩემი - რუბენ ყიფიანი, 1998.
იხილე აგრეთვე
წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
