ყიშლა
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:YIsLA.JPG|thumb|დიდაჭარის ყიშლები – ველათი]] | ||
'''ყიშლა''' – თურქულად kışlak. საზაფხულო საძოვრების წინა საფეხური, თივის აღების შემდეგ სათიბი და, აგრეთვე, საგაზაფხულო და საშემოდგომო საძოვარი, მესაქონლეთა სეზონური საცხოვრებელი, გარდამავალი შუალედური ადგილი ბარსა და მთას შორის. | '''ყიშლა''' – თურქულად kışlak. საზაფხულო საძოვრების წინა საფეხური, თივის აღების შემდეგ სათიბი და, აგრეთვე, საგაზაფხულო და საშემოდგომო საძოვარი, მესაქონლეთა სეზონური საცხოვრებელი, გარდამავალი შუალედური ადგილი ბარსა და მთას შორის. | ||
17:14, 14 თებერვალი 2020-ის ვერსია
ყიშლა – თურქულად kışlak. საზაფხულო საძოვრების წინა საფეხური, თივის აღების შემდეგ სათიბი და, აგრეთვე, საგაზაფხულო და საშემოდგომო საძოვარი, მესაქონლეთა სეზონური საცხოვრებელი, გარდამავალი შუალედური ადგილი ბარსა და მთას შორის.
ყიშლაზე საქონელი ადრე გაზაფხულიდან მიჰყავდათ. იქედან მთაში გადაინაცვლებდნენ, მთიდან წამოსვლისას კი ჯერ ყიშლაში რჩებოდნენ და შემდგომ ბარში ჩადიოდნენ. იგი მთასა და სოფელს შორის არსებულ დამხმარე სამეურნეო ბაზას წარმოადგენდა. ყიშლები იმ სოფლებს გააჩნდათ, რომლებიც მთის კალთებზე ცხოვრობდნენ და მესაქონლეობა მათთვის სოფლის მეურნეობის წამყვან დარგს წარმოადგენდა.
თედო სახოკია: „მთიდან ჩამოსვლის შემდეგ ერთ თვესაც ყიშლებში ატარებენ. ყიშლები იმნაირივე სადგომებია, როგორც ეილების კონაღები. ესენი მხოლოდ საშემოდგომოდ არის აშენებული იმ ადგილას, საცა ტყე თავდება და გაკაფული ადგილები (სათივეები) იწყება სოფლისა ... იწყება ყიშლები, ანუ საშემოდგომო ბინები ... აქვე რამდენიმე ხის ჯარგვალები ანუ ყიშლები დგას საქონლისა და ადამიანის სადგომად ... აქ საქონელს აბამენ და თივითა ჰკვებავენ. ერთ თვეს ან თვე-ნახევარს (ადრეულ ზამთარზეა დამოკიდებული) აქ რო დაჰყონფენ მერე საზამთროთ სოფელში დაეშვებიან”.
ლიტერატურა
სახოკია, 1985:152, 168-169; მენთეშაშვილი, 1937; ნიჟარაძე, 1969:51;
