შენგელაია ლეო

მიმდინარე ცვლილება 01:06, 8 სექტემბერი 2020 მდგომარეობით

ლეო შენგელაია

შენგელაია ლეო ანდრიას ძე - (1887, სოფ. ობუჯი, ზუგდიდის მაზრა - ?) - სოციალისტ-რევოლუციონერი.

[რედაქტირება] ბიოგრაფია

1917 წელს შედგენილი მისი მცირე ბიოგრაფიული ცნობარის მიხედვით, „ექსტერნად გაათავა“ გიმნაზია და „შევიდა იურიდიულ ფაკულტეტზე“(?). 1908 წლიდან იყო რუსეთის სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის წევრი. რევოლუციური საქმიანობისათვის რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული და სასჯელს იხდიდა რუსეთის ციხეებში. 1918 წლის 29 მაისს შევიდა ეროვნული საბჭოს გაფართოებულ შემადგენლობაში. 1918 წლის მაისში ესერთა პარტიის კავკასიის ორგანიზაციების VII ყრილობაზე მოხდა განხეთქილება, რის შედეგადაც ქართველი ესერები ორგანიზაციულად გამოეყვნენ რუსეთის პარტიას. ივნისის ბოლოს შედგა საქართველოს სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტიის დამფუძნებელი ყრილობა. პარტიის ცენტრალური კომიტეტის თავმჯდომარედ აირჩიეს ლეო შენგელაია. იყო აგრეთვე ცენტრალური კომიტეტის პარტიული გაზეთის „შრომის“ რედაქტორი. 1918 წლის 10-15 დეკემბერს პარტიის მეორე ყრილობაზე გამოვიდა მოხსენებით პროგრამის შესახებ, რომელშიც, მისი აზრით, გათვალისწინებული უნდა ყოფილიყო ადგილობრივი პირობები. 1919 წლის თებერვალში აირჩიეს დამფუძნებელი კრების წევრად და ხელმძღვანელობდა ესერთა ფრაქციას, როგორც მისი ლიდერი. აღსანიშნავია, რომ ფრაქციის ლიდერი და ესერები მკაცრად აკრიტიკებდნენ საქართველოს პირველი კონსტიტუციის პროექტს და მიიჩნევდნენ მას ბურჟუაზიულ კონსტიტუციად, რომელიც, მათი აზრით, უნდა ყოფილიყო სოციალისტური ხასიათის.

საერთოდ, ლეო შენგელაია და ესერები გამოირჩეოდნენ მთავრობის კრიტიკით მემარცხენე პოზიციებიდან. როგორც მის ბიოგრაფიაშია აღნიშნული, დაუარსებია ე. წ. „თავისუფალი გიმნაზია“ და იყო მისი გამგე.

დიმიტრი შველიძე

[რედაქტირება] ლიტერატურა

• სცსა, ფ. 1836, აღწ. 1, საქ. 107;
• დ. შველიძე, პოლიტიკური პარტიების წარმოშობა საქართველოში, ფედერალისტები, თბ.,1993;
• რ. გრძელიძე, საქართველოს პოლიტიკური პარტიების ისტორია (1910-1924), თბ., 1998.

[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე

შენგელაია ლეო ანდრიას ძე

[რედაქტირება] წყარო

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი