წმინდა შუშანიკი
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Shushanik dedofali.jpg|thumb|250პქ|წმ. შუშანიკ დედოფალი]] | [[ფაილი:Shushanik dedofali.jpg|thumb|250პქ|წმ. შუშანიკ დედოფალი]] | ||
| − | '''წმ. შუშანიკ დედოფალი''' - წმ. შუშანიკი იყო სომეხთა [[სპასპეტი|სპასპეტის]] (მხედართმთავრის) ვარდან მამიკონიანის ასული, დედით [[ქართველები|ქართველი]] და ცოლი ქართლის [[პიტიახში|პიტიახშის]] ვარსქენისა. ვარსქენი ქრისტიანი იყო, მაგრამ სპარსეთში ყოფნისას შაჰის გულის მოსაგებად მიიღო ცეცხლთაყვანისმცემლობა და აღუთქვა შაჰს, რომ ცოლსა და შვილებსაც მოაქცევდა სპარსულ რჯულზე. შაჰმა მეორე ცოლად მისცა მას თავისი ასული და ქართლში გამოისტუმრა. როდესაც შუშანიკმა გაიგო ქმრის განდგომა ქრისტიანული სარწმუნოებისაგან, გაწყვიტა მასთან ცოლ-ქმრული კავშირი, ჩაიკეტა სასახლის ცალკე ოთახში, შეიტანა იქ | + | '''წმ. შუშანიკ დედოფალი''' - წმ. შუშანიკი იყო სომეხთა [[სპასპეტი|სპასპეტის]] ([[მხედართმთავარი|მხედართმთავრის]]) ვარდან მამიკონიანის ასული, დედით [[ქართველები|ქართველი]] და ცოლი [[ქართლი|ქართლის]] [[პიტიახში|პიტიახშის]] ვარსქენისა. ვარსქენი ქრისტიანი იყო, მაგრამ სპარსეთში ყოფნისას შაჰის გულის მოსაგებად მიიღო ცეცხლთაყვანისმცემლობა და აღუთქვა შაჰს, რომ ცოლსა და შვილებსაც მოაქცევდა სპარსულ რჯულზე. შაჰმა მეორე ცოლად მისცა მას თავისი ასული და ქართლში გამოისტუმრა. როდესაც შუშანიკმა გაიგო ქმრის განდგომა ქრისტიანული სარწმუნოებისაგან, გაწყვიტა მასთან ცოლ-ქმრული კავშირი, ჩაიკეტა სასახლის ცალკე ოთახში, შეიტანა იქ „[[დავითნი]]“, „[[სახარება]]“ და სხვა საღმრთო წიგნები და მიენდო გულმხურვალე [[ლოცვა|ლოცვებს]]. |
| − | ქმარმა თავი შეურაცხყოფილად იგრძნო, რამდენჯერმე ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა მას და ციხეში ჩასვა, სადაც დედოფლის ნუგეშისმცემელი უფალთან და წმიდა წიგნებთან ერთად [[ეპისკოპოსი]], სულიერი მოძღვარი და [[დიაკონი]] იყვნენ, მაგრამ ვარსქენმა ყველა სცემა, ხოლო წმ. შუშანიკ დედოფალი თმებით ათრია ქვებზე და ისე მიიყვანა სასახლეში. იქაც უმოწყალოდ სცემა, თავგატეხილი და თვალგამოთხრილი ისევ საპყრობილეში ჩააგდებინა შებორკილი, საჭმლის მიცემაც აუკრძალა ყველას, მხოლოდ მის სულიერ მოძღვარს შეჰქონდა მალულად ცოტა საჭმელი, მაგრამ წმ. შუშანიკი იმაზეც კი უარს ამბობდა. ცრემლებს ვერ იკავებდა იაკობ ხუცესი, როცა მის ერთიანად ნაიარევ სხეულს ხედავდა. წმ. შუშანიკი ხუცესს აქეთ ამხნევებდა: ნუ სტირ, მამაო, არამედ გიხაროდენ, რომ შენი სულიერი შვილი უფალთან უფრო და უფრო ახლოს მიდისო. მატლები გაუჩნდა იარებში და მათი მოცილების ნებასაც არ აძლევდა ხუცესს. ყველა ტკივილსა და გაჭირვებას მართალი იობის მოთმინებით იტანდა. ამისათვის უფალმა ის დააჯილდოვა კურნების დიდი ნიჭით. | + | ქმარმა თავი შეურაცხყოფილად იგრძნო, რამდენჯერმე ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა მას და ციხეში ჩასვა, სადაც დედოფლის ნუგეშისმცემელი უფალთან და წმიდა წიგნებთან ერთად [[ეპისკოპოსი]], სულიერი მოძღვარი და [[დიაკონი]] იყვნენ, მაგრამ ვარსქენმა ყველა სცემა, ხოლო წმ. შუშანიკ დედოფალი თმებით ათრია ქვებზე და ისე მიიყვანა სასახლეში. იქაც უმოწყალოდ სცემა, თავგატეხილი და თვალგამოთხრილი ისევ საპყრობილეში ჩააგდებინა შებორკილი, საჭმლის მიცემაც აუკრძალა ყველას, მხოლოდ მის სულიერ მოძღვარს შეჰქონდა მალულად ცოტა საჭმელი, მაგრამ წმ. შუშანიკი იმაზეც კი უარს ამბობდა. ცრემლებს ვერ იკავებდა იაკობ ხუცესი, როცა მის ერთიანად ნაიარევ სხეულს ხედავდა. წმ. შუშანიკი ხუცესს აქეთ ამხნევებდა: ნუ სტირ, მამაო, არამედ გიხაროდენ, რომ შენი სულიერი შვილი უფალთან უფრო და უფრო ახლოს მიდისო. მატლები გაუჩნდა იარებში და მათი მოცილების ნებასაც არ აძლევდა ხუცესს. ყველა ტკივილსა და გაჭირვებას მართალი იობის მოთმინებით იტანდა. ამისათვის უფალმა ის დააჯილდოვა კურნების დიდი ნიჭით. [[ქრისტე]]ს რწმენით მასთან მისული ყველა სნეული, წმ. შუშანიკის ლოცვით იკურნებოდა. |
ციხეში წმ. შუშანიკმა დაჰყო ექვსი წელი და მეშვიდე წელს დიდი წამების და ტანჯვის შემდეგ გარდაიცვალა 458 წ. 28 აგვისტოს (ახ. სტილით 10 სექტემბერი). მისი ხსენების დღეა 28 აგვისტო. | ციხეში წმ. შუშანიკმა დაჰყო ექვსი წელი და მეშვიდე წელს დიდი წამების და ტანჯვის შემდეგ გარდაიცვალა 458 წ. 28 აგვისტოს (ახ. სტილით 10 სექტემბერი). მისი ხსენების დღეა 28 აგვისტო. | ||
| − | |||
| − | |||
== წყარო == | == წყარო == | ||
ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ||
| − | |||
[[კატეგორია:წმინდანები]] | [[კატეგორია:წმინდანები]] | ||
[[კატეგორია:მოწამეები]] | [[კატეგორია:მოწამეები]] | ||
18:10, 16 მაისი 2020-ის ვერსია
წმ. შუშანიკ დედოფალი - წმ. შუშანიკი იყო სომეხთა სპასპეტის (მხედართმთავრის) ვარდან მამიკონიანის ასული, დედით ქართველი და ცოლი ქართლის პიტიახშის ვარსქენისა. ვარსქენი ქრისტიანი იყო, მაგრამ სპარსეთში ყოფნისას შაჰის გულის მოსაგებად მიიღო ცეცხლთაყვანისმცემლობა და აღუთქვა შაჰს, რომ ცოლსა და შვილებსაც მოაქცევდა სპარსულ რჯულზე. შაჰმა მეორე ცოლად მისცა მას თავისი ასული და ქართლში გამოისტუმრა. როდესაც შუშანიკმა გაიგო ქმრის განდგომა ქრისტიანული სარწმუნოებისაგან, გაწყვიტა მასთან ცოლ-ქმრული კავშირი, ჩაიკეტა სასახლის ცალკე ოთახში, შეიტანა იქ „დავითნი“, „სახარება“ და სხვა საღმრთო წიგნები და მიენდო გულმხურვალე ლოცვებს.
ქმარმა თავი შეურაცხყოფილად იგრძნო, რამდენჯერმე ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა მას და ციხეში ჩასვა, სადაც დედოფლის ნუგეშისმცემელი უფალთან და წმიდა წიგნებთან ერთად ეპისკოპოსი, სულიერი მოძღვარი და დიაკონი იყვნენ, მაგრამ ვარსქენმა ყველა სცემა, ხოლო წმ. შუშანიკ დედოფალი თმებით ათრია ქვებზე და ისე მიიყვანა სასახლეში. იქაც უმოწყალოდ სცემა, თავგატეხილი და თვალგამოთხრილი ისევ საპყრობილეში ჩააგდებინა შებორკილი, საჭმლის მიცემაც აუკრძალა ყველას, მხოლოდ მის სულიერ მოძღვარს შეჰქონდა მალულად ცოტა საჭმელი, მაგრამ წმ. შუშანიკი იმაზეც კი უარს ამბობდა. ცრემლებს ვერ იკავებდა იაკობ ხუცესი, როცა მის ერთიანად ნაიარევ სხეულს ხედავდა. წმ. შუშანიკი ხუცესს აქეთ ამხნევებდა: ნუ სტირ, მამაო, არამედ გიხაროდენ, რომ შენი სულიერი შვილი უფალთან უფრო და უფრო ახლოს მიდისო. მატლები გაუჩნდა იარებში და მათი მოცილების ნებასაც არ აძლევდა ხუცესს. ყველა ტკივილსა და გაჭირვებას მართალი იობის მოთმინებით იტანდა. ამისათვის უფალმა ის დააჯილდოვა კურნების დიდი ნიჭით. ქრისტეს რწმენით მასთან მისული ყველა სნეული, წმ. შუშანიკის ლოცვით იკურნებოდა.
ციხეში წმ. შუშანიკმა დაჰყო ექვსი წელი და მეშვიდე წელს დიდი წამების და ტანჯვის შემდეგ გარდაიცვალა 458 წ. 28 აგვისტოს (ახ. სტილით 10 სექტემბერი). მისი ხსენების დღეა 28 აგვისტო.
წყარო
ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
