ჯვაროსნული ლაშქრობები
ჯვაროსნული ლაშქრობები 1096–1270 - დასავლეთ-ევროპელი ფეოდალებისა და კათოლიკური ეკლესიის მიერ ორგანიზებული ლაშქრობები ახლო აღმოსავლეთსა და ჩრდილო აფრიკაში, ქრისტიანული წმინდა ადგილების მუსლიმანთა ბატონობისაგან გათავისუფლების ლოზუნგით.
I ჯვაროსნული ლაშქრობა (1096–99) დასრულდა სირიის სანაპირო ხაზისა და პალესტინის დაპყრობით და იქ ქრისტიანული იერუსალიმის სამეფოს ჩამოყალიბებით.
II (1147–49) და III (1189–92) ლაშქრობების მიზანი იყო შეტევაზე გადმოსული მუსლიმანების შეჩერება, რომლებმაც იერუსალიმის სამეფოს მნიშვნელოვანი ტერიტორიები წაგლიჯეს.
IV ჯვაროსნული ლაშქრობა (1202–04) მიმართული აღმოჩნდა (ვენეციელი ვაჭრების ძალისხმევით) ბიზანტიის წინააღმდეგ, რომლის ნაწილზე (1204 კონსტანტინოპოლის აღების შემდეგ) წარმოიქმნა ე.წ. ლათინთა იმპერია (1204–61).
უკანასკნელი, ჯროსნული ლაშქრობები V (1217–21), VI (1228–29), VII (1248–54) და VIII (1270), ფაქტობრივად, უშედეგოდ დამთავრდა. ჯვაროსანთა უკანასკნელი სამფლობელოები აღმოსავლეთ ხმელთაშუა ზღვის სანაპიროზე და სავაჭრო გზები მუსლიმანებმა 1291 წელს დაიპყრეს.
