1924 წლის აგვისტოს აჯანყება
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''1924 წლის აგვისტოს აჯანყება''' - [[ბრძოლა]] [[საქართველო|საქართველოს]] დამოუკიდებლობის აღსადგენად. | '''1924 წლის აგვისტოს აჯანყება''' - [[ბრძოლა]] [[საქართველო|საქართველოს]] დამოუკიდებლობის აღსადგენად. | ||
| − | 1922 ჩამოყალიბდა ქართული ოპოზიციური პარტიების გაერთიანება - დამოუკიდებლობის კომიტეტი (დამკომი). ამ ორგანოს ექვემდებარებოდა სამხედრო ცენტრი, რომლის მთავარი ძალა იყო აღმოსავლეთ საქართველოში მოქმედი ქ. ჩოლოყაშვილის რაზმი. პარტიზანული რაზმები მოქმედებდნენ დასავლეთ საქართველოშიც. საბჭოთა უშიშროების ორგანოები თვალყურს ადევნებდნენ შეთქმულებს. 1923 დააპატიმრეს და დახვრიტეს სამხედრო ცენტრის მეთაურები და ზოგი სხვა ლიდერი. მიუხედავად ამისა, დამკომმა საერთო [[აჯანყება|აჯანყების]] გადაწყვეტილება მიიღო. | + | 1922 ჩამოყალიბდა ქართული ოპოზიციური პარტიების გაერთიანება - დამოუკიდებლობის კომიტეტი (დამკომი). ამ ორგანოს ექვემდებარებოდა სამხედრო ცენტრი, რომლის მთავარი ძალა იყო აღმოსავლეთ [[საქართველო|საქართველოში]] მოქმედი ქ. ჩოლოყაშვილის რაზმი. პარტიზანული [[რაზმი (სამხედრო)|რაზმები]] მოქმედებდნენ დასავლეთ საქართველოშიც. საბჭოთა უშიშროების ორგანოები თვალყურს ადევნებდნენ შეთქმულებს. 1923 დააპატიმრეს და დახვრიტეს სამხედრო ცენტრის მეთაურები და ზოგი სხვა ლიდერი. მიუხედავად ამისა, დამკომმა საერთო [[აჯანყება|აჯანყების]] გადაწყვეტილება მიიღო. |
| − | გამოსვლის დღედ დაინიშნა 1924 წლის 29 აგვისტო, მაგრამ ჭიათურაში შეიარაღებული გამოსვლა დაიწყო 28 აგვისტოს, რამაც არია შეთქმულთა გეგმები. მიუხედავად ცალკეული პუნქტების (დუშეთი, სუფსა, სენაკი, აბაშა, ვანი და სხვა) ხელში ჩაგდებისა, აჯანყებულები მოქმედებდნენ დაქსაქსულად, ხალხის მასებმა აჯანყებას აქტიურად არ დაუჭირეს მხარი, ზოგან გლეხობა აჯანყებულთა წინააღმდეგაც გამოვიდა. ყოველივე ამან საბჭოთა ჯარებს საშუალება მისცა რამდენიმე დღეში მოეპოვებინათ გამარჯვება. აჯანყებულთა უმრავლესობა ხელისუფლებას დანებდა, ქ. ჩოლოყაშვილი 26 თანამებრძოლით თურქეთში გადავიდა. მათ გაჰყვა აჯანყების მთავარსარდალი გენერალი ს. ჭავჭავაძე. | + | გამოსვლის დღედ დაინიშნა 1924 წლის 29 აგვისტო, მაგრამ ჭიათურაში შეიარაღებული გამოსვლა დაიწყო 28 აგვისტოს, რამაც არია შეთქმულთა გეგმები. მიუხედავად ცალკეული პუნქტების (დუშეთი, სუფსა, სენაკი, აბაშა, ვანი და სხვა) ხელში ჩაგდებისა, აჯანყებულები მოქმედებდნენ დაქსაქსულად, ხალხის მასებმა აჯანყებას აქტიურად არ დაუჭირეს მხარი, ზოგან გლეხობა აჯანყებულთა წინააღმდეგაც გამოვიდა. ყოველივე ამან საბჭოთა [[ჯარები|ჯარებს]] საშუალება მისცა რამდენიმე დღეში მოეპოვებინათ გამარჯვება. აჯანყებულთა უმრავლესობა ხელისუფლებას დანებდა, ქ. ჩოლოყაშვილი 26 თანამებრძოლით [[თურქეთი|თურქეთში]] გადავიდა. მათ გაჰყვა აჯანყების [[მთავარსარდალი]] [[გენერალი]] ს. ჭავჭავაძე. |
1924 აჯანყების ჩახშობას თან სდევდა სასტიკი ტერორი ეროვნული ძალების მიმართ. ხვრეტდნენ ყველას, ვინც „სოციალურად საშიშ ელემენტად“ ითვლებოდა. დახოცილთა რაოდენობამ რამდენიმე ათასს მიაღწია, მათი უმრავლესობა აჯანყების მონაწილე არც ყოფილა. | 1924 აჯანყების ჩახშობას თან სდევდა სასტიკი ტერორი ეროვნული ძალების მიმართ. ხვრეტდნენ ყველას, ვინც „სოციალურად საშიშ ელემენტად“ ითვლებოდა. დახოცილთა რაოდენობამ რამდენიმე ათასს მიაღწია, მათი უმრავლესობა აჯანყების მონაწილე არც ყოფილა. | ||
| ხაზი 10: | ხაზი 10: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | [[ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
[[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | [[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | ||
[[კატეგორია:1924 წლის აჯანყება]] | [[კატეგორია:1924 წლის აჯანყება]] | ||
14:34, 24 მაისი 2018-ის ვერსია
1924 წლის აგვისტოს აჯანყება - ბრძოლა საქართველოს დამოუკიდებლობის აღსადგენად.
1922 ჩამოყალიბდა ქართული ოპოზიციური პარტიების გაერთიანება - დამოუკიდებლობის კომიტეტი (დამკომი). ამ ორგანოს ექვემდებარებოდა სამხედრო ცენტრი, რომლის მთავარი ძალა იყო აღმოსავლეთ საქართველოში მოქმედი ქ. ჩოლოყაშვილის რაზმი. პარტიზანული რაზმები მოქმედებდნენ დასავლეთ საქართველოშიც. საბჭოთა უშიშროების ორგანოები თვალყურს ადევნებდნენ შეთქმულებს. 1923 დააპატიმრეს და დახვრიტეს სამხედრო ცენტრის მეთაურები და ზოგი სხვა ლიდერი. მიუხედავად ამისა, დამკომმა საერთო აჯანყების გადაწყვეტილება მიიღო.
გამოსვლის დღედ დაინიშნა 1924 წლის 29 აგვისტო, მაგრამ ჭიათურაში შეიარაღებული გამოსვლა დაიწყო 28 აგვისტოს, რამაც არია შეთქმულთა გეგმები. მიუხედავად ცალკეული პუნქტების (დუშეთი, სუფსა, სენაკი, აბაშა, ვანი და სხვა) ხელში ჩაგდებისა, აჯანყებულები მოქმედებდნენ დაქსაქსულად, ხალხის მასებმა აჯანყებას აქტიურად არ დაუჭირეს მხარი, ზოგან გლეხობა აჯანყებულთა წინააღმდეგაც გამოვიდა. ყოველივე ამან საბჭოთა ჯარებს საშუალება მისცა რამდენიმე დღეში მოეპოვებინათ გამარჯვება. აჯანყებულთა უმრავლესობა ხელისუფლებას დანებდა, ქ. ჩოლოყაშვილი 26 თანამებრძოლით თურქეთში გადავიდა. მათ გაჰყვა აჯანყების მთავარსარდალი გენერალი ს. ჭავჭავაძე.
1924 აჯანყების ჩახშობას თან სდევდა სასტიკი ტერორი ეროვნული ძალების მიმართ. ხვრეტდნენ ყველას, ვინც „სოციალურად საშიშ ელემენტად“ ითვლებოდა. დახოცილთა რაოდენობამ რამდენიმე ათასს მიაღწია, მათი უმრავლესობა აჯანყების მონაწილე არც ყოფილა.
