გიორგი შარვაშიძე

   აფხაზეთის უკანასკნელი მთავრის უფროსი ვაჟი – პოეტი, დრამატურგი და საზოგადო მოღვაწე გიორგი შარვაშიძე გამორჩეული ფიგურა იყო XIX საუკუნის II ნახევრისა და XX საუკუნის დასაწყისის საქართველოს ისტორიაში. იგი დაიბადა 1846 წელს.

   ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობის პარალელურად, აფხაზეთში, საკუთარ მამულებში, გიორგი შარვაშიძე მევენახეობა–მეღვინეობასაც ეწეოდა. 1880–1895 წლებში, აფხაზეთის მიწა მხოლოდ შარვაშიძეებს ეკუთვნოდათ. ძირითადად, მევენახეობა გუდაუთასა და კოდორში იყო განვითარებული. ამ რეგიონში შარვაშიძის კუთვნილი ვენახებიდან 50 000 ფუთი ღვინო მზადდებოდა, საიდანაც 30 000 ფუთი ზღვით ოდესაში და ნოვოროსიისკში გაჰქონდათ.

   1895 წელს, ბაბუშერაში მდებარე შარვაშიძის მამულში იზაბელას ჯიშის ვენახები გააშენეს. მყნობას ადგილობრივი გლეხები აწარმოებდნენ. გიორგი შარვაშიძეს გუდაუთის რაიონში ჰქონდა სპირტის სახდელი ქარხანა, სადაც გამომხდელებად გურულები და ბერძნები მუშაობდნენ.

   1836–1852 წლებში აფხაზეთში სულ 11 მარანი მოქმედებდა, სადაც 50 000 ვედრო ღვინო მზადდებოდა, რომელსაც ძირითადად, სოხუმში მოიხმარდნენ. ასევე, გაჰქონდათ ქერჩში, ანაპასა და ტაგანროგში.

   იმ დროისათვის ღვინოს ამზადებდნენ და ინახავდნენ ქვევრებში, მისი გადატანა კი ცხვრის ტიკებით ხდებოდა. 1875–1880 წლებში, გიორგი შარვაშიძემ ღვინის შესანახად მუხის კასრები შემოიტანა.

   გიორგი შარვაშიძე გადრდაიცვალა 1918 წელს.

   წყარო: თხევადი მზის ქვეყანა=Land of the liquid sun: [ფოტოალბომი]; თბილისი, 2012. - 149 გვ.