იოანიკე (მიტროპოლიტი)

დაბადების ადგილი: ტულის გუბერნიის ნოვოსელსკის მაზრა.

1835-1839წწ. სწავლობდა ნოვოსელსკის სასულიერო სა­სწავ­ლე­ბელში, შემდგომ სწავლა განაგრძო ტულის სასულიერო სემინარიაში; დაამთავრა კიევის სასულიერო აკადემია ღვთისმეტყველების კანდიდატის ხარისხით 1849 წელს. 

1877-1882წწ. სა­ქარ­თვე­ლოს ეგზარქოსი; სტუდენტობის დროს იგი კიევ-პეჩორის ლავრაში აღიკვეცა ბერად; მალევე ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად, ხოლო 1850 წელს – ბერმონაზვნად; 1856 წელს მიანიჭეს ექსტრაორდინარული პროფესორის წოდება და უბოძეს არქიმანდრიტის ხარისხი; 1861 წელს ეპის­კო­პო­სის ხარისხში იქნა აყვანილი; 1864 წლის 12 იანვარს დაინიშნა სარატოვისა და ცარიცინის ეპარქიის მმართველად;  1873 წლის 13 ივნისს – ნიჟნინოვგოროდისა და არზამასის ეპისკოპოსად; 1877 წლის 14 თებერვალს სანქტ-პეტერბურგის სასულიერო აკადემიის საპატიო წევრად აირჩიეს; იმავე წელს დაინიშნა საქარ­თვე­ლოს ეგზარქოსად; მოქნილი დიპლომატიური საქმიანობის წარმართვის მიზნით მან ქართული ენა იმდენად შეისწავლა, რომ ღვთისმსახურების დროს ზოგიერთ ფრაზას ქართულად წარმოთქვამდა; მისი ინიციატივით, აღმოსავლეთ სა­ქარ­თვე­ლოს სამღვდელოებას გადაეცა სანთლის ქარხნის შემოსავლები, რამაც ერთგვარად გააუმჯობესა მათი მატერიალური მდგომარეობა; მან გარკვეული შეღავათები დაუწესა სასულიერო სასწავლებლის პედაგოგებს, ქართული ენის სწავლება სავალდებულო გახდა სასულიერო-სამრევლო სკოლებში; მისი ინიციატივით 1879 წელს მცხე­თის სამთავროს მონასტრიდან თბილისში გადმოიტანეს ქალთა საეპარქიო სასწავლებელი, ამ სასწავლებელთან არსებულ ობოლ ბავშვთა თავშესაფარს კი 40 ათასი რუბლი შესწირა; მან დიდი ყურადღება მიაქცია სასულიერო სა­სწავ­ლე­ბელ­ში ქართული სასულიერო გალობის სწავლებას; 1882 წლის 27 ივნისიდან  მოსკოვისა და კოლომნის მიტროპოლიტად გადაიყვანეს, შემდგომ კი კიევის ეპარქიის მიტროპოლიტი გახდა. რუსული მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ შერაცხულია წმინ­და­ნად.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ. IV. -თბ., 2018. -გვ.326

• წმინდა ვლადიმირის III ხარისხის ორდენი
• წმინდა ანას II ხარისხის ორდენი