დამსეტყვე, ცაო

(სიმღერა)

დამსეტყვე, ცაო, დამსეტყვე,

აქა ვარ ჩემის თავითა,

გულითა გაუტეხელი,

მოუღალავი მკლავითა.

რაც უნდა ჭირი მომკერძო,

ბილწთ არ შავეკვრი ზავითა;

მცნებას ვერ შემაცვლევინებ

მოზვავებულის ავითა!..

განა მარტო ვარ ამ ქვეყნად,

სხვაც მრავალია ჩემფერა,

ვისაც არავინ არ სწყალობს,

წყევლას უბარებს ტერტერა.

ის ვიცი, მითი ვნუგეშობ, -

გულიც მან გამიერთფერა,

ხან მინდორ-ჭალებს დავთელავ,

ხან შავაბიჯებ სერ-სერა;

დავუკრავ მჭვარტლიანს ჩონგურს

ათასჯერ, განა ერთხელა;

და ზედ დავმღერებ იმასვე,

რასაც დღესნამდე ვმღეროდი...

მთავ, შენ ის ჩემი ნათქვამი

გულ-მკერდზე დაიწეროდი!

ბარო წარბნი და წამწამნი

იმ სიტყვით დაიკეროდი!..

ისევ მტერი ვარ იმისა,

ვისაც დღესნამდე ვმტერობდი, -

იგივე მიყვარს, იგივე,

ვისაც ამ სოფლად ვრჩეობდი.

სანამა ვცოცხლობ, გულში მაქვს, -

კეთილსა ვყვანდე ზიარად;

ვერ მივცემ მტერსა მამულსა

საჯიჯგნად, დასაზიანად...

ნუ გეგონებათ, დავლაჩრდი, -

ჯერ ისევა ვარ ფხიანად.

1903 წ.