ორი ფრინველი.

”ორი ფრინველი მოფრინავს,

ორივე ქარის ქროლითა”,

ერთმა ცას ცეცხლი მოჰფინა,

ფრთებს აქნევს დაოქროილთა,

მეორე მოლაჟვარდოა

ლურჯი, ― ციაგი ფრთებითა;

ერთი ― დარდივით მარტოა,

მეორე ― იმედებითა;

ერთი ხომ ჩემი სულია,

ნეტავ მეორე ვინ არი?

რა დიდი ხანი უვლია,

კიდევ ცაზეა მდინარი!