გულო, არ გასტყდე!

(სიმღერა)

გულო, არ გასტყდე, გამაგრდი,

კლდეო, კლდედ იდეგ სალადა!

რა ვქნათ, რომ ჯანღი გვეხვევა,

მეცა გყევივარ ავადა.

ცდა გავუქარწყლოთ საწუთროს,

ნუ დავბერდებით შავადა.

სინათლე ნუმც გაგიქრება

და სხივი - მოძმეთ ნუგეში,

ანდერძსა მამა-პაპისას

ფრთხილად ვინახავ უბეში.

ძალნო ცისანო, გვიშველეთ,

საწყალთ ნუ ჩაგვყრით წუმპეში!

გულს ნუ მომიკლავ, უფალო,

იმედს ნუ დამინიავებ,

დაზიანებულს სიცოცხლეს

მეტად ნუ დამიზიანებ;

მიშველე რამა, შენს მადლსა,

წამალს ნუ დამიგვიანებ!

არ მინდა, თავს ლეშად ვგრძნობდე,

უსულოდ გდებულს, ტიალად;

სვავნი, ორბნი და კაჭკაჭნი

მათრევდენ, მჭამდენ ზიარად;

ნუ გადამაქცევ, უფალო,

შხამისა სასმელ ფიალად!

კაცი ვარ, ვაჟკაცის წესზე

გავტყდე, ეს რაღა შნო არი?!

სიმტკიცე მიჭირს დიადი,

ეხლა ისეთი დრო არი.

გამშორდი, სულით სიდაბლევ,

გზაო, მაშინებ ვეღარა, -

იმ თავად, ჩემო სავალო,

შენზე ეკალი ეყარა.

გაკაწრულ-გაფხაჭულები

დღესაც ისევ მჭირს ბევრგანა.

ვიცოდი ძალიან კარგად,

ეს უნდა გადამეყარა,

და დღესაც ისევ ძველებრივ

უნდა ვიხადო ბეგარა.

გულო, გაკლდევდი, გამაგრდი,

ნისლი ნუ გადაგეფარა:

თუ აქამომდე გავძელით,

დღეს მტერი გაგვტეხს ვეღარა.

1904 წ.