პიერო

აყვავებულა გაზაფხული ზაფხულად ბაღში,

ვარდი თუ უფრო წითელია - თორემ არ მკრთალობს,

და ათრობს ისევ გამოცდილი ძველი ტოლბაში,

ძველი აშიკიც სიყვარულზე სალტო-მარტალობს.

იყო ბესიკი, საიათნოვა, თეიმურაზი...

ამაყ პატრონებს მოელიან მცველნი კარებში.

დამშვიდდი სულო, სამუდამოდ გადაირაზე,

საწყალ პიეროს გზა დაებნა უცხო მხარეში...

სიზმარი თუა - სიზმარია მხოლოდ ჩვენი დღე,

მეფობს წარსული... ძველ ჩრდილების არის აქ ბინა...

სტირის პიერო: კოლომბინა, ახ, კოლომბინა!

1916 წ.