მარად ბრწყინავს სამშობლო
ლექსო, რაღა კარგი ხარ,
ლექსო, შენც დამკარგვიხარ,
გაოხრდი, გატიალდი,
თუ სიტყვაში ჩაგიქრა
სამშობლოს განთიადი!
― არა, შენი ჩუქურთმა
ჰქსოვეს ქართლის შუქურთა,
ფრთებს მისთვის მიაქანებ,
მარად ბრწყინავს სამშობლო ―
დიდ შვილთა მეაკვანე!