![]() |
წერილების კრებული (წიგნი I) |
|
საბიბლიოთეკო ჩანაწერი: |
ავტორ(ებ)ი: ბარბაქაძე კარლო |
თემატური კატალოგი ლიტერატურა|ენათმეცნიერება |
საავტორო უფლებები: © ბარბაქაძე კარლო |
კოლექციის შემქმნელი: სამოქალაქო განათლების განყოფილება |
აღწერა: КНИГА I СБОРНИК ПИСЬЕМ |
![]() |
1 წინათქმა |
▲ზევით დაბრუნება |
„ჩვენში საზოგადოდ ძნელია მუშაობ, მეტადრე თუ მეცნიერი ახალ გზას იკვლევს და კრიტიკულ მიმართულებებს ადგია: ჩვენ მიძინებულ საზოგადოებას შეწუხებისა და კრიტიკისა ეშინიან და ყველგან მტრები ელანდება
ივანე ჯავახიშვილი. მამულიშვილობა და
მეცნიერება. ტფილისი 1904, გვ. 52
წინამდებარე წერილების აბსოლუტური უმრავლესობა ჩემს მიერ 1995 წელს აღმოჩენილი ენობრივი ელემენტების სისტემისა და მის საფუძველზე შექმნილი ენის ელემენტური თეორიის ფართო საზოგადოების გაცნობის მიზნით არის დაწერილი. ეს იქიდანაც ჩანს, რომ მათში განხილული საკითხების ნუსხა დამაინტრიგებელია როგორც პროფესიონალი, ასევე მოყვარული მკვლევარებისათვის. ამ საინტერესო მასალის გაანალიზებით შევეცადე მეჩვენებია მკითხველისათვის ენის ელემენტური თეორიის ჭეშმარიტი ქმედითუნარიანობა და ამოუწურავი შესაძლებლობები.
1989 წლის ივლისში მომხდარმა აფხაზების ქართველებთან დაპირისპირებამ მისი გამომწვევი მიზეზების შესწავლით დამაინტერესა და სათანადო ლიტერატურის გაცნობა დავიწყე. ამ საკითხით 1992-1993 წლებში აფხაზეთში მიმდინარე საომარი მოქმედებების დროს კიდევ უფრო მეტად დავინტერესდი იმიტომ, რომ მისი ღრმა მეცნიერული გაანალიზებისა და სათანადო გონივრული ზომების მიღების გარეშე შეუძლებელია აფხაზურ-ქართული ეთნიკური დაპირისპირების აღმოფხვრა. ჩემი დაინტერესება იმდენად ღრმა აღმოჩნდა, რომ მან ხეთურ ენასთან დამაკავშირა, რომლის გრამატიკული ელემენტების გაცნობისას ჩემს ცნობიერებაში აშკარად გამოიკვეთა სიტყვის წარმოქმნის დინამიკა. იგი ქიმიური ნივთიერების წარმოქმნის პროცესს მივამსგავსე. ზოგიერთი ჩემთვის საინტერესო სახელის ძირისა და ცნობილი აფიქსების კომბინაციებით სახელების წარმოქმნა დავიწყე. ამ შემთხვევაში სახელის ძირი ქიმიური ნივთიერების ფუძე ელემენტის როლში მქონდა წარმოდგენილი, აფიქსები კი - აქტიური ქიმიური ელემენტების როლში. უფრო გვიან სახელების ძირების მოძიების მიზნით მათ დეაფიქსაციას შევუდექი, რაც ზოგადი აფიქსების მცნების შემოტანით, მათი მოძიებითა და პრაქტიკული გამოყენებით განვახორციელე.
გამოკვლევების ძირითად შედეგს ენობრივი ელემენტების (მარტივი სიტყვების) სისტემა წარმოადგენს, რომელიც 1995 წლის დასასრულს აღმოვაჩინე. ამ პერიოდისათვის მეცნიერებაში მოღვაწეობის საკმად დიდი გამოცდილება მქონდა დაგროვილი, რის საფუძველზე საღად შევაფასე ჩემი აღმოჩენის მეცნიერული ღირებულება და იგი საჩქაროდ ქართველ ენათმეცნიერებს გავაცანი.
ჩვენ, ფიზიკოსებს, ჭეშმარიტად გვაინტერესებს ახალი იდეებისა და გამოკვლევების შედეგების მოძიება და ურთიერთ გაზიარება, გვახარებს და სიამაყის გრძნობით აღგვავსებს ფიზიკის მეცნიერებაში მიღწეული აღმოჩენები და მათ საფუძველზე შექმნილი უნიკალური მანქანა-დანადგარები და სხვადასხვა მოწყობილობა. ბევრმა ფიზიკოსმა თავისი ჯანმრთელობა და სიცოცხლეც კი შესწირა მისვის საინტერესო ფიზიკურ გამოკვლევებს, რისი არაერთი მაგალითის მოყვანა სოხუმის ფიზიკა-ტექნიკის ინსტიტუტიდანაც შეიძლება.
ანალოგიური წარმოდგენა მქონდა ენათმეცნიერებზე და ენათმეცნიერებაში მიღწეული შედეგებისადმი მათ დამოკიდებულებაზე, მაგრამ შევცდი. ისინი ნოვატორ ენათმეცნიერში საკუთარ მტერს ხედავენ. ამ განცხადებას მათთან 14 წლიანი ურთიერთობის გაანალიზების საფუძველზე ვაკეთებ, რაშიც ამ წიგნში წარმოდგენილი წერილების გაცნობის შემდეგ მკითხველიც დამეთანხმება.
ენათმეცნიერებისგან განაწყენებული 1996 წლის აგვისტოში ფილოსოფიის ინსტიტუტის დირექტორს ნიკო ჭავჭავაძეს შევხვდი, დაწვრილებით ვუამბე ჩემი აღმოჩენის შესახებ და უკმაყოფილება გამოვთქვი ქართველი ენათმეცნიერების მიმართ იმის გამო, რომ არ მისმენენ და არ მელაპარაკებიან. მან ყურადღებით მომისმინა, შემდეგ მხარზე ხელი დამადო და მითხრა: „არ გეწყინოს ბიჭო მათი ეს საქციელი. ისინი იგნორირებას კი არ გიკეთებენ, მათ შენი გამოკვლევების შედეგები არ ესმით და ამიტომ ვერ გელაპარაკებიან. ეგ საკითხი, რაც შენ მომიყევი, ჩემს სპეციალობასა და პირადად მეც მეხება. მე ვაჟკაცურად გეტყვი რომ იგი ჩემთვის რთულია და ვერ გავიგებ. მას თამაზ გამყრელიძე და კიდევ ერთი-ორი მეცნიერი თუ გაიგებს დღეს საქართველოში. თუ გინდა თამაზს დავურეკავ და ვთხოვ, რომ ამ საკითხთან დაკავშირებთ მიგიღოს“ (მისი ამ შემოთავაზებით, სამწუხაროდ, მე არ ვისარგებლე).
1996 წლის სექტემბერში თამაზ გამყრელიძეს გავაცანი ჩემს მიერ აღმოჩენილი ენობრივი ელემენტების სისტემა. მან მირჩია კარგად შემესწავლა იგი, ამემუშავებია და მერე დავკავშირებოდი.
1996 წლის 20 ნოემბერს ჩემი გამოკვლების შედეგები თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში იქნა განხილული. საგანგებო კომისიამ იგი ავტორის ფანტაზიის ნაყოფად შეაფასა.
1996 წლის დეკემბრში ისტორიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტის დირექტორს გიორგი მელიქიშვილს გავაცანი ჩემი გამოკვლვები. მან ყურადღებით გადაათვალიერა იგი და განცვიფრებულმა ორჯერ გამიმეორა „თქვენ ძალიან ბევრი გიმუშავიათ“. ბოლოს წარმატებები მისურვა და თანაც დასძინა, რომ მე ჩემს ნაშრომში ისტორიულ საკითხებს არ ვეხები, მისი ავკარგიანობა ენათმეცნიერებთან უნდა გაარკვიოო.
1998 წლის მაისში განმეორებით შევხვდი თამაზ გამყრელიძეს და მოვახსენე, რომ ენობრივი ელემენტების სისტემა ავამუშავე. ვუჩვენე სისტემის გამოყენებით სიტყვების წარმოქმნის კონკრეტული მაგალითები. მან ყურადღებით მომისმინა და ბოლოს მითხრა „არ შემოგიშვებენ“. მირჩია ფიზიკოსებს დავკავშირებოდი და მათი თანადგომით გამეკვლია გზა ენათმეცნიერებისაკენ. ისიც მირჩია, რომ შოთა ნადირაშვილს შევხვედროდი და გამეგო მისი აზრი ჩემი გამოკვლევების შესახებ.
მეორე დღეს ფსიქოლოგიის ინსტიტუტის დირექტორს შოთა ნადირაშვილს შევხვდი. მან თავაზიანად მიმიღო, ყურადღებით მომისმინა და ბოლოს მითხრა: „შენი გამოკვლევების ძირითადი შედეგი ფილოსოფიურ და ფსიქოლოგიურ მეცნიერებებს არ ეწინააღმდეგება. თუ გსურს რომ იგი მეცნიერების მიერ სერიოზულად იქნას აღქმული, მასზე საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ უნდა იმსჯელოს. ეცადე მოახერხო მისი იქ განხილვა, ერთი კარებიდან გამოგაგდებენ - მეორეში შედი, ჩემი თანადგომის იმედი გქონდეს“.
რამდენჯერმე ვცადე ჩემი გამოკვლევების შედეგების საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიაში განხილვა მაგრამ, უშედეგოდ (ზოგიერთი ჩემი მცდელობა ქვემოთ არის გამოქვეყნებული).
ვიცოდი რა ჩემი აღმოჩენისა და მისი გამოყენებით მიღებული შედეგების პრაქტიკული მნიშვნელობა ჩვენთვის მტკივნეულ ეთნიკურ დაპირისპირებათა მოგვარების საკითხში, 1996-2003 წლებში წერილებით მივმართე საქართველოს ყველა მაღალჩინოსან მოხელეს, დაწყებული პრეზიდენტიდან დამთავრებული კონფლიქტების მოგვარების სამსახურის უფროსის ჩათვლით. ჩემი შეთავაზებით არცერთი მათგანი სერიოზულად არ დაინტერესებულა.
ამ წიგნში გამოქვეყნებული რამდენიმე წერილი 2007 წელს ივანე ჯავახიშვილის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში წარვადგინე განსახილველად (სარეგ. №9724; 20. 07. 2007 წ.). ისინი უნივერსიტეტის ადმინისტრაციამ ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა ფაკულტეტს გადაუგზავნა სარეცენზიოდ. ამ ფაკულტეტის დეკანატში მითხრეს, რომ დანიშნეს ფარულ ექსპერტთა საბჭო და ის მოამზადებს პასუხს ჩემი წერილების შესახებ. გთავაზობთ ციტატას ამ საბჭოს მიერ გაცემული პასუხიდან (სარეგ. №302900; 15. 10. 2007 წ.):
„შესაძლოა, კ. ბარბაქაძის ნაშრომში ზოგიერთი კონკრეტული საკითხი არასწორად არ იყოს გაშუქებული, მაგრამ მთლიანობაში სამეცნიერო დისკუსიასა და მსჯელობას არ ექვემდებარება, ვინაიდან ლოგიკურ მეცნიერულ არგუმენტაციას მოკლებულია“.
ამ ციტატის ავტორებისათვის ლოგიკურ არგუმენტაციას ექვემდებარება მხოლოს ის, რაც საქვეყნოდ ცნობილია და თანაც მათაც იციან, ყოველგვარი know-how მათთვის მიუღებელია. პირადად მე არ მაქვს იმის ილუზია, რომ ამ წიგნში წარმოდგენილი გამოკვლევების ყველა შედეგი აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა - მათში უსათუოდ ბევრი შეცდომაც იქნება. წარმოდგენილი შედეგების თუნდაც 10% რომ სიმართლე იყოს იგი გაცილებით ჯობია არაფრის თქმას, სხვისი ნათქვამის დაზეპირებით თავის მოწონებას.
ერთ-ერთ ქვემოთ გამოქვეყნებულ წერილში მეცნიერული საკითხებისაგან განსხვავებით პოლიტიკურ საკითხს ვეხები. ეს ნაბიჯი ჩვენი ქვეყნის არაჯანსაღურმა პოლიტიკურმა ცხოვრებამ გადამადგმევინა. მხედველობაში მაქვს ზოგიერთი ოპოზიციური პარტიის წარმომადგენლთა ქვეყნისათვის დამღუპველი მოქმედებები.
საქართველოს არცერთი მოქალაქე მინისტრად ან პარლამენტარად დაბადებული არ არის, არც მემკვიდრეობით რგებია რომელიმე მათგანს ეს თანამდებობა. თუ დანიშნული მინისტრი თავისი არაროფესიონალობით დაკისრებულ მოვალეობას ვერ ასრულებს გაათავისუფლებენ მას სამსახურიდან, აპა რას უზავენ. იგივე ითქმის არაპროფესიონალ პარლამენტარზეც - აღარ აირჩევენ მას მომავალში პარლამენტარად. ამ მოქმედებებით განაწყენებულების თავის მართლებისა და დაკარგულის დაბრუნების მცდელობის ყველაზე იოლ გზას თავიანთი უვარგისობის ქვეყნის პირველი პირითვის გადაბრალება და მის წინააღმდეგ გაერთიანებული ძალებით ბრძოლის წამოწყება წარმოადგენს, რასაც ყოველ ნაბიჯზე ვხვდებით ქართული ოპოზიციის ფართო სპექტრში. პირადი ამბიციების დაკმაყოფილების მიზნით ზოგიერთი მათგანი მზად არის თავისი ხალხი და ქვეყანა ისევ რუსეთის იმპერიას ჩაუგდოს ხელში საჯიჯგნელად. მათი ჩანაფიქრი ჩემი ბავშვობის დროინდელი ანეკდოტის მთავარი პერსონაჟის სკოლის მოსწავლის ჩანაფიქრს მაგონებს, რომელსაც გაკვეთილის უცოდინრობის გამო ალგებრის მასწავლებელმა ორიანი დაუწერა. მოსწავლემ მასწავლებლის დასჯის მიზნით ვენერული სენით დაავადება გადაწყვიტა, რომელსაც ოჯახის მოსამსახურე გოგოს გადადებდა, გოგო - მოსწავლის მამას, მამა - დედას, დედა კი - ალგებრის მასწავლებელს. იმ ბრიყვმა ბოლომდე ვერ გაითვითცნობიერა თავისი ჩანაფიქრის საფრთხე გამზრდელი მშობლებისა და ოჯახის მიმართ. რუსეთის იმპერიაში დაბრუნება ნიშნავს უარი თქვა საკუთარ ეროვნულ თვითმყოფადობაზე, გძულდეს ყველა და ყველაფერი არარუსული და დაუსრულებლად ებრძოლო რუსეთის შოვინისტური ელიტის მიერ შეთხზულ მტრის ხატს, რომელშიც გააზრებულია პროგრესული კაცობრიობის ინტერნაციონალური და დემოკრატიული ღირებულებები.
რუსეთის იმპერია ველიკორუსულ შოვინიზმზე არის დაფუძნებული, რომლის მშენებლობასა და განმტკიცებაში ქართველებს დიდი წვლილი მიუძღვით - ქართველებზე ერთგულად მას რუსებიც კი არ ემსახურებოდნენ. ეს ფაქტი ერთ-ერთი ძირითადი მიზეზია იმისა, რომ ამჟამინდელი რუსეთის იმპერია საქართველოს დაკარგვას ვერ ეგუება - ქართველები მას თავისი ველიკოდერჟავული გეგმების განსახორციელებლად ესაჭიროება. დიდიხანია რუსეთისა და დანარჩენი მსოფლიოს მოსახლეობა ველიკორუსული შოვინიზმის მძევალია, რომლის უხილავი ქსელი მთელ მსოფლიოს არის მოდებული და შეუზღუდავი ფინანსური გარიგებებით მსოფლიოს ბედ-იღბალს თავისი შეხედულებებისამებრ განაგებს. ამის დასტურია რუსეთის მიერ საქართველოს რეგიონების აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ანექსია და იქ თავისი სამხედრო ბაზების მშენებლობა. ახლა რუსეთი ამ გადაყლაპულ რეგიონებს ინელებს ისევე, როგორც მახრჩობელა გველი თავის მსხვერპლს და მათზე საუბარი არავისთან არ სურს. იმ ქვეყნებსა და საერთაშორისო ორგანიზაციებს, რომლებიც ნიღაბჩამოხდილ ოკუპანტს კანონიერებისაკენ მოუწოდებენ რუსეთის მმართველი წრეები თავიანთი მოქმედებებებით ცინიკურად დასცინიან იმის იმედით, რომ ეს ქვეყნები და ორგანიზაციები მოკრძალებული რეზოლიუციების მიღების გარდა არაფერს მოიმოქმედებენ. სამაგიეროდ რუსეთის იმპერია აძლიერებს კავშირებს ტერორისტულ ორგანიზაციებთან და ქვეყნებთან, რომელთა მეშვეობით სერიოზულ პრობლემებს უქმნის პროგრესულ ქვეყნებსა და საერთაშორისო ორგანიზაციებს იმ განზრახვით, რომ მათ თავიანთი ძირითადი ყურადღება და სამხედრო რესურსები რუსეთის დესტრუქციული მოქმედებების წინაარმდეგ კი არა ტერორისტების განეიტრალებისაკენ მიმართონ.
რუსეთის პრემიერმინისტრის ვლადიმერ პუტინის მიერ ქართული ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერის ზურაბ ნოღაიდელის მიღება და მისთვის საქართველოს კანონიერი მთავრობის დამხობის სამოქმედო ინსტრუქციის მიცემა საქართველოში რუსეთის მეხუთე კოლონია ლეგალიზებას წარმოადგენს, რომლის ძირითად დასაყრდენად „ჩარეცხილები“ მოისაზრება. ამ ხალხის ნოსტალგიას საბჭოთა კავშირის დროს დაკავებული კორუფციით გამთბარი სავარძლები წარმოადგენენ, რისთვისაც მზად არიან საქართველოს ორჯონიკიძეობა გაუწიონ. მათთვის სამშობლო და ეროვნული ღირსება უცნობი ხილია.
წიგნში მოყვანილი წერილები ერთიმეორისაგან დამოუკიდებლად არის შესრულებული, ამიტომ ზოგიერთი მასალა მათში მეორდება, რისთვისაც ბოდიშს ვუხდი მკითხველს.
დასასრულს დიდ მადლობას ვუხდი სოხუმის ფიზიკა-ტექნიკის ინსტიტუტის ახალგაზრდა თანამშრომლებს თეა გაფრინდაშვილს ინგლისური ტექსტებისა და ეკატერინე მელაშვილს რუსული ტექსტების კორექტირებისათვის.
კარლო ბარბაქაძე
![]() |
2 ქებაიჲ და დიდებაიჲ ქართულისა ენისაიჲ |
▲ზევით დაბრუნება |
XI საუკუნის ერთ-ერთი თვალსაჩინო ქართველი მწერლის იოანე ზოსიმეს ნაწარმოების ქებაიჲ და დიდებაიჲ ქართულისა ენისაიჲ -ს ზეგალენით 2000 წლის მოახლოებისას ქართულ საზოგადოებაში გახშირდა მითქმა-მოთქმა იესო ქრისტეს მეორედ მოსვლის შესახებ. ამ საკითხთან დაკავშირებით 2000 წლის 4 იანვარს გაზეთში „ეს საინტერესოა“ ჩემი ინტერვიუ გამოქვეყნდა. მანამდე გავეცანი აღნიშნული ნაწარმოების შესახებ გამოქვეყნებულ რამდენიმე წერილს და პირადად შევხვდი ორი მათგანის ავტორს რამაზ პატარიძესა და გურამ ნარსიძეს. მათ გავაცანი აღნიშნული ნაწარმოების ჩემებური წაკითხვა და ვუთხარი, რომ ვაპირებ გაზეთში მის გამოქვეყნებას.
ქებაიჲ და დიდებაიჲ ქართულისა ენისაიჲ ძნელად გასაგები ენით დაწერილი მესიანისტური ხასიათის ნაწარმოებია, რაზეც მისი წაკითხვის რამდენიმე განსხვავებული ვარიანტის არსებობა მიუთითებს. ქვემოთ მოყვანილია ამ ნაწარმოების სრული ტექსტი მომზადებული ნიკო მარის მიერ [I, გვ·267].
„დამარხულ არს ენაჲ ქართული დდედმდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმან ამხილოს ამით ენითა;
და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქვან;
და ახალმან ნინო მოაქცია და ჰელენე დედუფალმან, ესე არიან ორნი დანი ვითარცა მარიამ და მართაჲ;
და მეგობრობაჲ ამისთჳს თქუა, ვითარმედ ყოველ სადუმლოჲ ამასა ენასა შინა დამარხულ არს;
და ოთხისა დღისა მკუდარი ამისთვს თქუა დავით წინაჲსწარმეტყველმან, რაჲმეთუ წელი ათასი ვითარცა ერთი დღჱ;
და სახარებასა შინა ქართულსა თავსა სოლო მათჱსსა წილი ზის, რომელ ასოჲ არს და იტევს ყოვლად ოთნ-ათასსა მარაგს;
და ესე არს ოთსი დღჱ და ოთხისა დღისა მკუდარი, ამისთჳს მისთანავე დაფლეთილი სიკუდილითა ნათლისღებისა მისისაჲთა;
და ესე ენაჲ შემკული და კურთხეული სახელითა უფლისაჲთა, მდაბალი და დაწუნებული, მოელის დღესა მას მეორედ მოსვლისა უფლისასა, და სასწაულად ესე აქუს ოთხმოც-და-ათოთხმეტი წელი უმეტჱს სხუათა ენათა ქრისტჱს მოსვლითგან ვიდრე დღესამომდე;
და ესე ყოველი, რომელი წერილ არს, მოწამედ წარმოვითნარ ესე წილი ანბანისაჲ·“
ამ ტექსტში ნათქვამია:
დამალული არის ქართული ენა მისიის (ქრისტეს) შობის მეორე ათასწლეულამდე სხვა ენების ასახსნელად. იგი მძინარე არის მესამე ათასწლეულამდე და სახარებაში მას ლაზარე ჰქვია. ყოველი საიდუმლო ამ ენაშია შემონახული, რომელიც ოთხი ათასი წლით არის დაძინებული. ეს ენა, უფლის სახელით შემკული და კურთხეული, ამჟამად დამდაბლებული და დაწუნებული, უფლის შობის მეორე ათასწლეულს მოელის და უპირატესად სხვა ენებისა მას სასწაულად აქვს უკანასკნელი ოთხსმოცდათოთხმეტი წელი ქრისტეს შობის მესამე ათასწლეულის დაწყებამდე.
მოყვანილი ტექსტის ამგვარი წაკითხვა ჩემს მიერ 1995 წელს (ძველი ქართული წელთაღრიცხვით 1994 წელს) აღმოჩენილმა ენობრივი ელემენტების სისტემამ შემაძლებინა, რომელიც ქვემოთ ცხრილის სახით არის წარმოდგენილი. ამ ცხრილის საფუძველზე ენის ელემენტური თეორია შევქმენი [2], რომლის მიხედვით ყველა სამეტყველო ენის სიტყვები ცხრილში წარმოდგენილი ენობრივი ელემენტების (მარტივი სიტყვების) გამოყენებით არის შექმნილი. საყურადღებოა ის ფაქტი, რომ ენობრივი ელემენტების უდიდესი ნაწილის სემანტიკა ქართულ ენაში არის შემონახული. აღნიშნული თეორია იოსებ სტალინის მიერ გაკრიტიკებული ნიკო მარის ოთხელემენტოვანი ანალიზი-ს ანალოგია და, ჩვენი აზრით, მის დასრულებულ სახეს წარმოადგენს.
ენობრივი ელემენტების სისტემა
ცხრილი
ენის ელემენტური თეორია ქმედითუნარიანია. მისი გამოყენებით ადვილად ხერხდება ყველა სამეტყველო ენის სიტყვების ეტიმოლოგია, რაც სხვა ცნობილი ენის თეორიებისათვის მიუწვდომელია. ამ თეორიის მიხედვით ქართული ენა პრიორიტეტულია, ქართული ენის ლექსიკით სხვა ენების ლექსიკური ერთეულების წარმომავლობის დადგენა შესაძლებელია.
ქებაჲ და დიდებაჲ ქართულისა ენისაჲ-ში ზემოთ მოყვანილი ენობრივი ელემენტების სისტემის აღმოჩენა სასწაულად არის მიჩნეული.
![]() |
3 ენის ელემენტური აგებულების შესახებ |
▲ზევით დაბრუნება |
სამეტყველო ენის წარმოქმნის პრობლემით ჩვენი დაინტერესება ერთმა არაორდინარულმა მოსაზრებამ განაპირობა - სიტყვის სტრუქტურა და წარმოქმნის მექანიზმი ჩვენ ქიმიური ნივთიერების სტრუქტურასა და წარმოქმნის მექანიზმს მივამსგავსეთ [2, გვ. 13-14].
ქიმიაში მარტივი ნივთიერება ქიმიური ელემენტია, რთული ნივთიერება კი - ქიმიური ელემენტების შენაერთი. რთული ნივთიერება ერთ რომელიმე მთავარ ქიმიურ ელემენტს და ერთს ან უფრო მეტ აქტიურ ქიმიურ ელემენტს (მაგალითად: ჟანგბადს, წყალბადს, გოგირდს და სხვა) შეიცავს.
მარტივი სიტყვა, ქიმიური ნივთიერების მსგავსად, ერთ ენობრივ ელემენტს შეიცავს, რთული სიტყვა კი - ორს და უფრო მეტს. რთულ სიტყვაში ერთი ენობრივი ელემენტი მთავარია, რომელიც სიტყვის ფუძეს წარმოადგენს, დანარჩენები კი აქტიური ენობრივი ელემენტებია - აფიქსებია. მარტივი სიტყვის არსებით მნიშვნელობას მისი შესაბამისი ენობრივი ელენენტი განსაზღვრავს, რთული სიტყვის არსებით მნიშვნელობას კი - მისი ფუძეელემენტი, რომელიც იმ მატერიალური ობიექტის ან სუბიექტის სახელი უნდა იყოს, რომელსაც რთული სიტყვა ასახავს. რთული სიტყვის შემადგენელი დანარჩენი ენობრივი ელემენტები, ანუ აფიქსები, აღნიშნული ობიექტის ან სუბიექტის ეპითეტები იქნება.
როგორც ნივთიერებათა ანალიზით გახდა ქიმიური ელემენტების მოძიება შესაძლებელი, ასევე სიტყვების დეაფიქსაციით უნდა მოხდეს ენობრივი ელემენტების მოძიებაც, რაც ზოგადი (ყველა ენის მომცველი) აფიქსების გამოყენებით შეიძლება იქნას მიღწეული. ასეთი აფიქსები არ არის ცნობილი და მათი მოძიება რთული პრობლემაა იმიტომ, რომ სხვადასხვა ენას სხვადასხვა აფიქსები გააჩნია, ან ერთი და იგივე ფონეტიკური სტრუქტურის მქონე აფიქსი სხვადასხვა ენაში სხვადასხვა მნიშვნელობისაა. მიუხედავად ამისა, ჩვენ მაინც შევეცადეთ ზოგადი აფიქსების შერჩევას სიტყვის ქიმიურ ნივთიერებასთან მიმსგავსების პრინციპით.
ქიმიკოსები იცნობენ აქტიურ ელემენტებს, რომელთა რაოდენობა შეზღუდულია და უცნობი ნივთიერების ანალიზის დროს, კერძოდ მისი შემადგენელი უცნობი ელემენტის მოძიებისას, ადვილად გამოყოფენ მათ საცდელი პრეპარატისგან სათანადო რეაქტივების გამოყენებით. ანალოგიური მოქმედება ენაშიც შეიძლება იქნას განხორციელებული. თუ ავიღებთ სახელებს ენციკლოპედიიდან და ფონეტიკურად გავაანალიზებთ ვნახავთ, რომ მათ შემადგენლობაში ხშირად ერთი და იგივე ს, შ, ზ, რ, ლ, ნ, თ, დ თანხმოვანი ბგერების ა და ი ხმოვან ბგერებთან შედგენილი კომპლექსები ფიგურირებენ. ეს კომპლექსები აფიქსებად გამოიყენება სხვადასხვა ენებში (მაგალითად, ს ბგერის შემთხვევაში ქართული ენისთვის დამახასიათებელი სა-, სი-, -ისა, -ის, -ს, -სი, -სია აფიქსები), ამიტომ ჩვენ ისინი ზოგად აფიქსებად მივიჩნიეთ და სიტყვების ძირების მოძიება მათი ჩამოცილებით განვახორციელეთ. წინასწარ, დეაფიქსაციის დაწყებამდე, სიტყვის შემადგენელი ო და ე ხმოვანი ბგერები მათი შესატყვისი უა და ია კომპლექსებით ჩავანაცვლეთ. ამ გზით მოვახდინეთ ქართულ საბჭოთა ენციკლოპედიიდან ამოღებული დაახლოებით 500 სახელის დეაფიქსაცია და შევუდექით დეაფიქსაციის შემდეგ დარჩენილი ბგერათკომპლექსების სისტემატიზაციას.
აფიქსების ჩამოცილების შემდეგ დარჩენილი ბგერათკომპლექსების დიდი რაოდენობა სამბგერიანი აღმოჩნდა [2, გვ.15]. უმეტეს მათგანში პირველი ბგერა თანხმოვანი იყო, მეორე - ბაგისმიერი ან ი ბგერა, მესამე კი - ა ბგერა. გრამატიკის ზოგიერთი კანონის გამოყენებით სხვა დარჩენილი ბგერათკომპლექსებიც აღნიშნულ სამბგერიან ბგერათკომპლექსის სტრუქტურით გამოისახა და გარკვეული დაშვებების შედეგად [2, გვ.14-17], ყველა განხილული ბგერათკომპლექსი ერთ ჰუა ფუძეში გარდაისახა. ვფიქრობთ, ამ ფუძიდანაა ისინი წარმოქმნილი. მათი წარმოქმნა ი ბგერის თანხმოვანი ბგერებით და უ ბგერის ი ბგერითა და ბაგისმიერი ბგერებით ჩანაცვლების გზით უნდა მომხდარიყო. ეს პროცესი, მათემატიკის ენით, ჰ და უ ცვლადი არგუმენტების შემცველ ივბ ფუნქციის, ამ არგუმენტების მნიშვნელობათა მიხედვით გაშლას ნიშნავს, რაც ცხრილ №1-ში წარმოდგენილი სიტყვების ფუძეთა პერიოდული სისტემის სახით გამოისახება.
სიტყვების ფუძეთა პერიოდული სისტემა
ცხრილი №1
სიტყვების დეტალურმა ანალიზმა საშუალება მოგვცა დაგვედგინა აღნიშნული პერიოდული სისტემის დამახასიათებელი კანონები და მისი შემადგენელი ელემენტების სავარაუდო მნიშვნელობები. მიღებული შედეგების მიხედვით ცხრილ №1-ის ელემენტებიდან მარტივ სიტყვებს მისი პირველი და მეშვიდე სტრიქონების და პირველი სვეტის ელემენტები წარმოადგენენ, რომელთა მიერ წარმოქმნილი სისტემა ცხრილ №2-ის სახით გამოისახება. ვფიქრობთ, ამ სისტემის ელემენტები წარმოადგენენ ვილჰელმ ჰუმბოლდტის „სიტყვის
ძირებს“ [3, გვ.18-19] და ნიკო მარის „მთელ დიფუზიურ ხმებს“ [4, გვ.21].
ენობრივი ელემენტების სისტემა
ცხრილი №2
ენობრივი ელემენტების სისტემის გამოყენებით არის ყველა სამეტყველო ენის სიტყვები შექმნილი, ამიტომ იგი მათი გასაღებია, მისი შემადგენელი ელემენტები კი მარტივ სიტყვებს წარმოადგენენ, რომელთა მიზანმიმართული შერწყმით არის რთული სიტყვები წარმოქმნილი. ყველა ენობრივი ელემენტი ჰუა-ს გარდასახვით არის მიღებული ამიტომ, ისინი ჰუა-ს მრავალსახეობას წარმოადგენენ. ჩვენი გამოკვლევების მიხედვით ჰუა მზის უძველესი სახელი იყო [2, გვ.22-23], ამიტომ ენობრივი ელემენტებიც მზესთან იქნება დაკავშირებული. აღნიშნულის გათვალისწინებით ენის ელემენტური თეორია ფაქტიურად ერთელემენტოვან ანალიზს წარმოადგენს. ეს ელემენტია ჰუა, ამიტომ ენის ამ თეორიას ჩვენ საწყის ეტაპზე „ჰუა ფენომენი“ ვუწოდეთ.
ცხრილებში №№3-6 წარმოდგენილია ცხრილ №2-ის ენობრივი ელემენტების ჩვენს მიერ დღეისათვის მოძიებული სავარაუდო მნიშვნელობები, რომლებიც საგრძნობლად განსხავდებიან 7 წლის წინ მოძიებულ მნიშვნელობებისაგან [2, გვ.23]. ენობრივი ელემენტების დიფერენციაციამ მათი შემადგენელი თანხმოვანი ბგერის წარმომავლობისა (მარტივი, რთული და ზერთული) და მატრიარქალურ-პატრიარქალურ კატეგორიებად დაყოფის (ცხრ. №2-ის ქვედა და ზედა სტრიქონების ელემენტებად შესაბამისად) მიხედვით საშუალება მოგვცა მეტი ინფორმაცია მოგვეძიებია მათ შესახებ.
სვეტის შემადგენელი ენობრივი ელემენტები
და მათი მნიშვნელობები
ცხრ. №3
სტრიქონების შემადგენელი მარტივი ბგერების შესაბამისი ენობრივი ელემენტები და მათი მნიშვნელობები
ცხრ. №4
რთული ბგერების შესაბამისი ენობრივი ელემენტები, მათი მაწარმოებელი მარტივი ბგერების ენობრივი ელემენტებისგან წარმოქმნილი კომპლექსები და მნიშვნელობები
ცხრ. №5
ზერთული ბგერების შესაბამისი ენობრივი ელემენტები, მათი მაწარმოებელი მარტივი და რთული ბგერების ენობრივი ელემენტებისაგან წარმოქმნილი კომპლექსები, ამ კომპლექსების შემადგენელი მარტივი ბგერების შესაბამისი ენობრივი ელემენტებისგან წარმოქმნილი კომპლექსები და მნიშვნელობები
ცხრ. №6
მოყვანილ ცხრილებიდან გვინდა ყურადღება გავამახვილოთ ქ, ფ და ვ, ნ, ლ ბგერათა ორ ჯგუფზე.
ფონოლოგიიდან ცნობილია, რომ ქ ბგერა კჰ ბგერათკომპლექსის ეკვივალენტია, ფ ბგერა კი - ჰპ ბგერათკოპლექსის ეკვივალენტი, რაც ჩვენს მიერ მიღებული შედეგებითაც დასტურდება. მიუხედავად ამისა ორივე მათგანი, ძირითადად, მარტივი ბგერების სახით ფუნქციონირებენ მათ შემცველ სიტყვებში, ამიტომ მათი რთული ბგერის სახით აღქმა გვიანდელ (მათი გამოყენებიდან დიდი დროის გასვლის შემდეგ) პერიოდში უნდა მომხდარიყო.
სიტყვებში ვ და ნ ბგერები ხშირ შემთხვევაში უ->ვ და მ->ნ გადაბგერებებით არის მიღებული, ლ ბგერა კი - რ<-ჰ ასიმილაციისა და რ->ლ!დისიმილაციის შედეგად, ამის გამო მათი წარმომავლობის გარჩევა (დამოუკიდებელი ბგერის სახით არის სიტყვაში შესული თუ ამ გარდაქმნებით არის მიღებული) გართულებულია.
ენობრივი ელემენტების სავარაუდო მნიშვნელობების გამოყენებით ჩვენ ძველი სიტყვაწარმოების წესები აღვადგინეთ, რამაც საშუალება მოგვცა დაგვედგინა მრავალი სიტყვის წარმომავლობა და მათი ანალიზით შეგვესწავლა ენობრივი ელემენტების სისტემის დამახასიათებელი თვისებები.
როგორც აღვნიშნეთ, ენობრივი ელემენტების სისტემის სვეტის შემადგენელი ელემენტები მათ შემცველ სიტყვებს ასაკობრივ და სივრცობრივ კატეგორიებს ანიჭებენ, კერძოდ: ელემენტი ჰვა - ახალშობილის ასაკს, უმდაბლესს და შორეულ აღმოსავლეთს; ელემენტი ჰბა - ბავშვის ასაკს, პატარა სიმაღლეს და ახლო აღმოსავლეთს; ელემენტი ჰფა - ჭაბუკის ასაკს, საშუალო სიმაღლეს და ცენტრალურს; ელემენტი ჰპა - ყმის ასაკს, მაღალს და ახლო დასავლეთს; ელემენტი ჰპა კი - მოხუცის ასაკს, უმაღლესს და შორეულ დასავლეთს.
ენობრივი ელემენტების სისტემის ქვედა სტრიქონის ელემენტები მატრიარქალური კატეგორიის სიტყვებს აწარმოებენ, ზედა სტრიქონის ელემენტები კი - პატრიარქალური კატეგორიის სიტყვებს. მატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ ზოგად ძირს ორელემენტიანი ჰუარუა კომპლექსი წარმოადგენს, პატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ ზოგად ძირს კი - ორელემენტიანი ჰიარია კომპლექსი. სრული (შეუკვეცავი) მატრიარქალური სიტყვები არ შეიცავენ ერთზე მეტი რაოდენობის ი ბგერას ან ე ბგერას (გამორიცხულია აგრეთვე ერთდროულად ორივე მათგანის შემცველობა), სრული პატრიარქალური სიტყვები კი - პირიქით, აუცილებლად შეიცავენ ორი და უფრო მეტი რაოდენობის ი ბგერას, ან ე ბგერას (აუცილებელია აგრეთვე მინიმუმ თითო ი და ე ბგერების ერთდროული შემცველობა მაინც).
სიტყვის ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა მისი მაწარმოებელი კომპლექსის მნიშვნელობით განისაზღვრება, ამიტომ სიტყვის წარმომავლობის დადგენისათვის აუცილებელია მისი მაწარმოებელი კომპლექსის აღდგენა. ამ პრინციპს კარგად ეხმიანება ნიკო მარის შემდეგი გამონათქვამი:
„... სიტყვების დაშლის გარეშე მასში წარმოდგენილ ელემენტებად, - ერთ, ორ ან სამ ელემენტად, - არ შეიძლება ვაწარმოოთ შედარება, ასეთი ანალიზის გარეშე შედარებით მეთოდს ძალა არ აქვს“ [5, გვ.280].
რთული სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსი ორიდან შვიდ ენობრივ ელემენტამდე შეიცავს. აღსანიშნავია ისიც, რომ ერთი გარკვეული კომპლექსისაგან უამრავი სიტყვა მიიღება, რომლებიც, როგორც ფონეტიკურად ასევე სემანტიკურად განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან. მათ ამ განსხვავებას სიტყვის სემანტიკა განაპირობებს, რისი გათვალისწინებითაც მისი მაწარმოებელი კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნა ხორციელდება.
რთული სიტყვის ფორმირება ეტაპობრივად ხორციელდება. პირველ ეტაპს ენობრივი ელემენტებისაგან სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსის შედგენა წარმოადგენს, მეორე ეტაპს კი - ამ კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნა.
I. ენობრივი ელემენტებისაგან სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსის შედგენა ხორციელდება სიტყვის ფუძეელემენტის აფიქსაციით [2, გვ.29-34]. ქვემოთ წარმოდგენილია მატრიარქალური და პატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელი კომპლექსების შედგენის წესები.
1. მატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელი კომპლექსების ფუძეელემენტი არის ივბ, დანარჩენი ენობრივი ელემენტები ცხრილ №2-ის ქვედა სტრიქონიდანაა ძირითადად აღებული. ზოგიერთ მატრიარქალურ სიტყვაში ცხრილ №2-ის სვეტის ელემენტი გამოიყენება, ზოგში - ჰია ენობრივი ელემენტი, ან მისი შესაბამისი სტრიქონის რომელიმე სხვა ელემენტი, ზოგში კი - ორივე ერთად, რომლებიც მას ასაკობრივ კატეგორიასა და უზენაესობის ხარისხს ანიჭებენ შესაბამისად.
ჰუა ფუძეელემენტის შემცველი ისტორიული პერიოდის ერთაფიქსიანი კომპლექსი ჰუარუა არის, რომელიც მატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ ზოგად ძირს წარმოადგენს. მისი მნიშვნელობებია [2, გვ.30] ღვთაება მზე; ღვთაება წყარო; მზის სხეული და მზის წყარო. ჩვენ მას ღვთაება მზის სახელით მოვიხსენიებთ შემდგომში.
ივბსვბ კომპლექსისაგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელია ნაწარმოები, მათ შორის ჰარა, ჰორა და ჰურა (ამ სახელებისა და პირველ ეტაპში მოყვანილი სხვა სახელების ფორმირების წესები მეორე ეტაპში იქნება წარმოდგენილი).
ჰუა ფუძეელემენტის შემცველი ერთ-ერთი ორაფიქსიანი კომპლექსი ჰუარუაჰია არის, რომელიც ღვთაება მზე უზენაესს ნიშნავს. იგი მატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ მთავარ ძირს წარმოადგენს, რომლისგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელია ნაწარმოები, მათ შორის ჰარი, ჰარალრ, არია და ჰური.
ჰუა ფუძეელემენტის შემცველი ერთ-ერთი სამაფიქსიანი კომპლექსი ჰუარუაჰიათუა არის, რომელიც ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს ნიშნავს. იგი მატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ კიდევ ერთ მთავარ ძირს წარმოადგენს, რომლისგან ისეთი მნიშვნელოვანი სახელებია ნაწარმოები როგორებიცაა ჰვთაი და ჰართი.
ანალოგიური გზით შეიძლება ცხრილ №2-ის ქვედა სტრიქონის ელემენტების აფიქსებად შერჩევა და მათი გამოყენებით ოთხი და უფრო მეტი აფიქსიანი კომპლექსის შედგენა.
მოყვანილი კომპლექსებისაგან წარმოქმნილი სახელები მათი შესაბამისი სუბიექტების ან ობიექტების სქესობრივ კატეგორიებს არ განსაზღვრავენ, არადა ამის საჭიროება უსათუოდ იქნებოდა. ეს პრობლემა სახელის მაწარმოებელი კომპლექსისათვის შუა (შვა, მდედრი) ან სუა (სვა, მამრი) ენობრივი ელემენტის დართვით არის გადაჭრილი [2, გვ.30]. მაგალითად, შუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსი ქალ ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს ნიშნავს, რომლისგან კომპოზიტი შუა ჰვთაი (ქალ ხვთაი) და ტოპონიმი შაჰართველო მიიღება; სუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსი კი - კაც ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს, რომლისგან კომპოზიტი სუა ჰვთაი (კაც ხვთაი) და ტოპონიმი საჰართველო მიიღება.
მოყვანილი კომპლექსებისგან წარმოქმნილი სახელები მათი შესაბამისი სუბიექტების ან ობიექტების ასაკსა და სივრცობრივ მდებარეობას არ განსაზღვრავენ, არადა ისინი ყოველი სულიერი და უსულო საგნის გამოსახატავად იქნებოდა საჭირო. ეს პრობლემა სახელის მაწარმოებელ კომპლექსთან ცხრილ №2-ის სვეტის ერთერთი ჰვა, ჰბა, ჰფა, ჰმა ან ჰპა ენობრივი ელემენტის პრეფიქსად დართვით არის გადაჭრილი [2, გვ.31]. ამ მოქმედების შედეგად წარმოქმნილი კომპლექსის გარდაქმნით მიღებული სახელი მისი შესაბამისი სუბიექტის ან ობიექტის როგორც ასაკობრივ მდგომარეობას, ასევე სივრცობრივ მდებარეობას გამოხატავს. ასაკობრივი და სივრცობრივი დიფერენციაციების გამომხატველ ზოგად წევრად ენობრივი ელემენტის ჰმა შემცველი კომპლექსი არის შერჩეული, რომლის გარდაქმნით წარმოქმნილი სიტყვის მ ბგერა საჭიროებისდა მიხედვით ვ, ბ, ფ, პ ან ნ ბგერით ჩაინაცვლება. მაგალითად, სახელის ჰვთაი ასაკობრივი დიფერენციაციის გამომხატველი ზოგადი წევრი ჰმაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის სახით ჩაიწერება, რომელიც მამა (მაღალ) ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს ნიშნავს. ამ კომპლექ სისგან სახელები ჰმართი (ხმართი, ღმართი - ღმერთი-ს მნიშვნელობის ქართული მატრიარქალური სახელები იქნებოდა) და ჰომორთი (ღორმოთი - ღმერთი, ზანურად) მიიღება, ხოლო მისგან წარმოქმნილი ბგერათკომპლექსების ჰუთაემა, უმარი და მათრი სათანადო გადაბგერებებით, სახელები ხვთაება, უფალი და პადრი მიიღება შესაბამისად.
ერთობლივი ასაკობრივი და სქესობრივი დიფერენციაციებით სამაფიქსიან ჰუარუაჰიათა კომპლექსისგან შუაჰუარუაჰიათუა და სუაჰმაჰუარუაჰიათუა კომპლექსები წარმოიქმნება, რომლებიც ქალ მაღალ ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს და კაც მაღალ ღვთაება მზე უზენაეს ნათელს ნიშნავენ შესაბამისად. ამ კომპლექსებისგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელია ნაწარმოები, მათ შორის ჯორჯია და არმაზი შესაბამისად.
2. პატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელი კომპლექსების ფუძეელემენტი არის ჰია. დანარჩენი ელემენტები ცხრილ №2-ის ზედა სტრიქონიდანაა ძირითადად აღებული. ზოგიერთ პატრიარქალურ სიტყვაში ცხრილ №2-ის სვეტის ელემენტი გამოიყენება, რომელიც მას ასაკობრივ და სივრცობრივ კატეგორიებს ანიჭებს; ზოგში - ქვედა სტრიქონის ელემენტი; ზოგში კი - ორივე ერთად. პატრიარქლური კატეგორიის სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსი მინიმუმ ორ ენობრივ ელემენტს მაინც უნდა შეიცავდეს ზედა სტრიქონიდან.
ჰია ფუძეელემენტის შემცველი ისტორიული პერიოდის ერთაფიქსიანი კომპლექსი არის! ჰიარია, რომელიც პატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ ზოგად ძირს წარმოადგენს. მისი მნიშვნელობებია [2, გვ.33] უზენაესი მზე; მზე მავალი და უზენაესი მავალი. ჩვენ ამ კომპლექსს უზენაესი მზის სახელით მოვიხსენიებთ შემდგომში. მისგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელია ნაწარმოები, მათ შორის ერი, იორი, ჰიორჰი და ჰიორჰია.
ჰია ფუძეელემენტის შემცველი ერთ-ერთი ორაფიქსიანი კომპლექსი არის ჰიარიათია, რომელიც უზენაეს მზე მნათობს ნიშნავს. იგი პატრიარქალური სიტყვების მაწარმოებელ მთავარ ძირს წრმოადგენს, რომლისგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელია ნაწარმოები, მათ შორის ერთი, ჰერეთი თეთრი და აიეტი.
ჰია ფუძეელემენტის შემცველი სამი და უფრო მეტი აფიქსიანი კომპლექსები ანალოგიური გზით მიიღება.
მოყვანილი კომპლექსებისაგან ნაწარმოებ სახელებს სქესობრივი და ასაკობრივი მნიშვნელობები არ გააჩნიათ. მათთვის ამ მნიშვნელობების მინიჭება ზემოთ განხილული შემთხვევების ანალოგიურად ხორციელდება. მაგალითად ჰიარიათია კომპლექსის სქესობრივი დიფერენციაციით წარმოქმნილ შუაჰიარიათია და სუაჰიარიათია კომპლექსებისაგან ტოპონიმები ჯიორიჯია და საჰაირთველო მიიღება
შესაბამისად, ასაკობრივი დიფერენციაციით წარმოქმნილ ჰბაჰიარიათია, ჰმაჰიარიათია და ჰპაჰიარიათია კომპლექსებისგან - ტოპონიმები იბერიათია, იმერიათა და პითია შესაბამისად, ერთობლივი ასაკობრივი და სქესობრივი დიფერენციაციებით წარმოქმნილ შუაჰმაჰიარიათია და სუაჰმაჰიარიათია კომპლექსებისგან კი - ეთნონიმი საჰართველნე (საქართველნე) და ჰრუზინეთი (გრუზინეთი) შესაბამისად.
ზემოთ მოყვანილი კომპლექსების შემადგენელი ენობრივი ელემენტების ადგილების მონაცვლეობით უამრავი სახელი მიიღება, რომლებიც ფონეტიკური სტრუქტურითა და სემანტიკით მნიშვნელოვნად განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან.
II. რთული სიტყვის ფორმირების მეორე ძირითად ეტაპს მისი მაწარმოებელი კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნა (დამუშავება) წარმოადგენს, რომელიც გარკვეული წესებით ხორციელდება. ეს წესები წინარე ენის გრამატიკის ერთერთი ძირითადი შემადგენელი ნაწილი იქნებოდა (ზოგიერთი მათგანი დღესაც გამოიყენება ზოგად ენათმეცნიერებაში). აღნიშნული წესების ფუნდამენტური შესწავლა სხვადასხვა ენების სპეციალური კომპლექსური ანალიზით არის შესაძლებელი. ამ პუნქტში ჩვენს მიერ გამოვლენილ წინარე ენის გრამატიკის მორფოლოგიურ კანონებს [2, გვ.34-39] და მათი მოქმედების ამსახველ კონკრეტულ მაგალითებს წარმოგიდგენთ.
1. მორფოლოგიური გარაქმნების ერთ-ერთი მთავარი პრინციპია ცხრილ №2-ში მოყვანილი ენობრივი ელემენტების შეუზღუდავი გარდასახვა მათ შესაბამის კომპონენტებში [2, გვ.17-18], რომლებიც ცხრილ №4-ის სახით არის წარმოდგენილი.
ცხრილი №4
სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსის შემადგენელი ბგერების მეტათეზისი ყველა ენაში ვლინდება, რის შედეგად კომპლექსისგან წარმოქმნილი სიტყვების რაოდენობა ძალიან იზრდება.
2. ცხრილ №2-ის ზედა და ქვედა სტრიქონების შემადგენელი ელემენტების ურთიერთკავშირი.
ა) ზედა და ქვედა სტრიქონების შესაბამისი ენობრივი ელემენტები შემდეგნაირადაა ერთმანეთთან დაკავშირებული:
ჰუაჰია=ჰია; ხუაჰია=ხია; ქუაჰია=ქია;..
ბ) ზედა და ქვედა სტრიქონების შესაბამისი ელემენტები და მათი კომპონენტები, წინა პუნქტის გათვალისწინებით, შემდეგნაირადაა ერთმანეთთან დაკავშირებული:
გია=გუაჰია->გოია (გუია; გაია); გი=გოი (გუი, გაი)
3. სიტყვის წარმოქმნისა და წაკითხვის ძირითადი წესები.
ა) ხმოვანი ბგერებისგან შედგენილი სიტყვა ი ბგერაზეა შეკვეცილი (ჰიაგუა->ჰიჰო->ოი).
ბ) ხმოვანი ბგერით დაწყებულ სიტყვას ხშირად თავკიდურა ჰ ბგერა აქვს მოკვეცილი (ჰუარუაჰია->ჰურია->ურია), ზოგჯერ კი ხმოვანი ბგერა მეტათეზისით არის სიტყვის თავში მოქცეული (ჰანი//ჰანე->აჰნე. სახელები ჰანი და აჰნე წინაპარს ნიშნავენ ქართულად და გერმანულად შესაბამისად).
გ) თანხმოვანი ბგერებისაგან შედგენილი სიტყვა, რომელიც ბაგისმიერ ბგერას არ შეიცავს, მატრიარქალურ კატეგორიას მიეკუთვნება და მისი წაკითხვა ა, უ და ო ხმოვნების გამოყენებით არის შესაძლებელი (გხრ=გაუხურა; გახარა; აგხრა)
დ) თანხმოვანი ბგერებისაგან შედგენილი სიტყვა, რომელიც ერთ ან რამოდენიმე ბაგისმიერ ბგერას შეიცავს მატრიარქალურ კატეგორიას მიეკუთვნება და მისი წაკითხვა ა, უ და ო ბგერების გამოყენებით არის შესაძლებელი (კბლ=კაბალა; კუბლა; კობალა)
ე) თანხმოვანი ბგერებისგან შედგენილი სიტყვა, რომელიც ერთ ან რამოდენიმე ა, უ და ო ბგერას შეიცავს მატრიარქალურ კატეგორიას მიეკუთვნება და მისი წაკითხვა ა, უ და ო ბგერების გამოყენებით არის შესაძლებელი (ქართ=ქართა; ქურთა; ქართუ; ქორთუ).
ვ) თანხმოვანი ბგერებისგან შედგენილი სიტყვა, რომელიც ი ან ე ბგერას შეიცავს, პატრიარქალურ კატეგორიას მიეკუთვნება და მისი წაკითხვა ი და ე ბგერების გამოყენებით არის შესაძლებელი (ქრთი=ქირით; ქერით; ქერეთი).
ზ) თანხმოვანი ბგერებისგან შედგენილი კომპლექსებისა და მათი დამაკავშირებელი თითო ხმოვანი ბგერის ერთობლიობით წარმოქმნილ სიტყვაში ყოველი ხმოვნის მოქმედების არეალი მის წინამდებარე თანხმოვნიდან იწყება და შემდეგი ხმოვნის წინამდებარე თანხმოვნამდე ვრცელდება. გამონაკლისს პირველი კომპლექსის უკანასკნელი თანხმოვნის წინამდებარე ბგერები წარმოადგენს, რომლებიც პირველი ხმოვნის არეალში არიან მოქცეულნი. იმ შემთხვევაში, როცა აღნიშნული სტრუქტურის სიტყვა ხმოვანი ბგერით იწყება, ან მისი პირველი კომპლექსი ერთ თანხმოვან ბგერას შეიცავს, ეს წესი ყოველგვარი გამონაკლისის გარეშე სამართლიანია. ამ წესის მიხედვით სიტყვები ხრახნილის და იხრახნა ხუარუახუანიალიასია და ჰიახიარუახუანუა კომპლექსების სახით აღდგება შესაბამისად.
თ) ბაგისმიერი თანხმოვნები ზოგჯერ ბ ბგერასთან წარმოქმნილი კომპლექსების სახით ფიგურირებენ სიტყვებში (მაგალითად: ბალღი, ტურფა, მაღალი, პარკი), ზოგჯერ კი - ა ბგერის გარეშეც (მაგა
ლითად: ხომლი, ურემი, ბგერა, ფიქრი, ხეპრე), რომელიც მათგან მოკვეცილია. ასეთი სიტყვის მაწარმოებელი კომპლექსის აღდგენისას ჯერ წინა ქვეპუნქტებით უნდა ვისარგებლოთ და მისი შეკვეცილი ხმოვნები აღვადგინოთ, შემდეგ კი - ბაგისმიერისაგან მოკვეცილი ა ბგერა (მაგალითად: ხომლი->ხომალი; ურემი->ჰურემჰი->ჰურემაჰი; ბგერა->ბჰეგერა->ბაჰეგერა; ფიქრი->ფჰიქირი->ფაჰიქირი; ხეპრე->ხეპერე->ხეპაჰერე)
4. ჰ ბგერასთან დაკავშირებული გარდაქმნები.
ა) სიტყვის ჰ ბგერაზე შეკვეცა: ხუბჰუარუბჰია->ხაჰარი->ხჰარი->ხარი. ამ შემთხვევაში სახელი ხარი ეტიმოლოგიით მამრ ღვთაება მზე უზენაესს ნიშნავს.
ბ) სიტყვის შემადგენელი ჰ ბგერის ხ (ქ, გ, ღ, ყ, კ) ბგერით ჩანაცვლება: ჰუარუაჰია->ჰარია->ჰარი->ხარი ამ შემთხვევაში სახელი ხარი-ს ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა პირველი შეხედვით ღვთაება მზე უზენაესი გამოდის, რაც სინამდვილეს არ შეესაბამება. ჰარი->ხარი გადაბგერების პროცესი ხჰარი->ხარი გარდაქმნის სახით უნდა იქნას წარმოდგენილი, რაც სახელი ჰარი-ს მაწარმოებელ ზოგად ჰუარუაჰია კომპლექსში დამატებით ხუა ენობრივი ელემენტის შეტანის ტოლფასი იქნება და მისი გათვალისწინებით სახელი ხარი-ს ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა წინა შემთხვევის შესატყვისი გახდება.
გ) სიტყვის შემადგენელი ჰ ბგერის მეზობელ ბგერაში ასიმილირება: ხიაჰიარია->ხეჰირი->ხეხირი->ხერიხი->ხერხი.
დ) სიტყვის შემადგენელ ჰ ბგერათა მეზობელ ბგერებში ასიმილირება: ხუაჰუარუაჰია->ხაჰარაჰიახახარარი->ხარახარი->ხარხარი.
ე) სიტყვის შემადგენელ ჰ ბგერათა ერთ-ერთ რომელიმე მეზობელ ბგერაში ასიმილირება: ჰმაჰუარუაჰია->მაჰარაჰია->მამარამია->მამარმია->მამამია.
5. რ ბგერასთან დაკავშირებული გარდაქმნები.
ა) სიტყვის შემადგენელი რ ბგერის ლ ბგერით ჩანაცვლება: ჰუარუა->რუარუა->ლუარუა->ლურა->ლულა.
ბ) სიტყვის ფორმირების პროცესში წარმოქმნილ რ ბგერის დი- სიმილ»აცია: ჰუბრუაჰია->ჰარაჰე->ჰარარე->ჰარალე.
გ) სიტყვის რ ბგერაზე შეკვეცა: ღუაჰუარუაჰმა->ღაჰარამა->ღჰრმა->ღრმა->ღმა.
6. ბაგისმიერი ბგერების კომბინაციები.
ა) სიტყვის შემადგენელი მ ბგერის ნ ბგერით ჩანაცვლება: ჰმაჰიარია->მაჰირი->მაირი->ნაირი.
ბ) სიტყვის ფორმირების პროცესში წარმოქმნილ მ ბგერის დისიმილაცია: ჰმაჰუარუაჰია->მაჰარაჰი->მამარაი->მარამი->მარანი;
გ) სიტყვის შემადგენელი მ ბგერისა და სიტყვის ფორმირების პროცესში წარმოქმნილი მ ბგერის დისიმილიაცია: ჰმაჰუარუაჰია->მაჰარაჰი->მამარაი->მამრი—>მამი->ვანი (ბანი, ფანი, პანი); ჰუარუაჰიაჰმა->ჰარაჰემა->მარამემა->მარმემა->პარმენა.
დ) სიტყვებში ბაგისმიერი ბგერების ურთიერთმონაცვლეობა: ავაზგ->აბაზგ; აპხაზ->აბხაზ->აფხაზ და სხვა.
7. სიტყვის ნ ბგერაზე შეკვეცა. ნჯირა->ჯირა (წოლა, მეგრულად); განწყრა->გაწყრა; აქუნს->აქუს; წოვნა->წოვა; ჩქინ->ჩქი (ჩვენ, ლაზურად).
ბ) ქართული სიტყვების ბოლოკიდურა ნი მარცვალი მრავლობითობის სუფიქსად მოისაზრება, რომლის შემადგენელ ნ ბგერაზე შეკვეცით მათი ძირეული სახელები მიიღება, მაგალითად: კაცნი->კაცი; ხალხნი->ხალხი; დედანი->დედაი; მოჩვენებანი->ვოჩვენებაი.
8. სიტყვის თ (დ, ტ) ბგერაზე შეკვეცა
ა) ზემოთ->ზემო; კარგად->კარგა; მაკედ->მაკე; ტიკინჩხა->იკინჩხა (სამშაბათი, ჭანურად); ტლაკვა->ლაკვა.
ბ) ქართული სიტყვების ბოლოკიდურა თა მარცვალი სახელების მრავლობითი ფორმის ნათესაობითი ბრუნვის მაწარმოებელ ნიშნად მოისაზრება (მაგალითად: კაც(ი)თა=კაცების; ხალხ(ი)თა=ხალხების; დედათა=დედების), რომლის მოკვეცით აღნიშნული სიტყვების შესაბამისი სახელები მიიღება (კაცი; ხალხი; დედა).
9. სიტყვის ფონოლოგიური შეკუმშვა თანხმოვანი ბგერების აფრიკატიზაციით. გრძელი სიტყვის მოკლედ გამოსახვა, თანხმოვანი ბგერების აფრიკატიზაციით ხორციელდება. ცნობილი აფრიკატებია: ჩ=ტშ, ც=თს, ჯ=ღჟ, ძ=ღზ, ქ==ტშ, წ=ტს. ჩვენი გამოკვლევებით [2, გვ·56-64], ჟ და ზ ბგერებიც აფრიკატებია: ჟ=შჰ და ზ=სჰ. გარდა ამისა ჭ და წ აფრიკატები ტშ და ტს ბგერათკომპლექსებს კი არა ჩჰ და ცჰ ბგერათკომპლექსებს შეესატყვისებიან შესაბამისად (ჭ=ჩჰ, წ=ცჰ). აღნიშნული აფრიკატები შემდეგნაირად წარმოიქმნება.
ა) შ ბგერის შემცველი აფრიკატები: შუაჰუა->შუჰა->შჰუა->ჟუა; შუაჰია->შაჰი->შჰია->ჟია; დუაშუაჰუა->დუჟუა->დუჟა->დჟუა->ჯუა; დუაშუაჰია->დაჟია->დაჟი->დჟია->ჯია; ტუაშუა->ტუშა->ტშუა->ჩუა; ტუაშუაჰუა->ჩუაჰუა->ჩუჰა->ჩჰუა->ჭუა; ტუაშია->ტუაშუაჰია->ჩუაჰია->ჩაჰი->ჩჰია->ჭია.
ბ) ს ბგერის შემცველი აფრიკატები: სუბჰუა->სუჰა->სჰუა->ზუა; სუაჰია->საჰი->სჰია->ზია; დუასუაჰუა->დუზუა->დუზა->დზუა->ძუა; დუასია->დუასუაჰია->დაზია->დაზი->დზია->ძია; თუასუა->თუსა->თსუა->ცუა; თუასუაჰუა->ცუაჰია->ცუჰა->ცჰუა->წუა; თუასია->თუასუაჰია->ცუაჰია->ცაჰი->ცჰია->წია.
10. დეაფრიკატიზაცია.
ა) ჩვილი->შვილი; ჩააყოლა->შააყოლა; ცობა->სობა; ცუნდი->სუნდი (ცვარი, მეგრულად).
ბ) ჯინი->ჟინი; ჯორჯ->ჟორჟ; ძღარბი->ზღარბი; ძროხა->ზროხა.
აღნიშნუღოს გათვალისწინებით ტოპონიმი საჰართველო, რომელოც სუაჰუარუათუაჰია კომპლექსისგან არის ნაწარმოები, ეტიმოლოგიური მნიშვნელობით ტოპონიმებს ჰრუზიათა, ლაზიათა, აზიათა, ვრაცია, ცარცია და სხვა შეესატყვისება.
![]() |
4 საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდენტს ბატონ ალბერტ თავხელიძეს |
▲ზევით დაბრუნება |
სოხუმის ფიზიკა-ტექნიკის ინსტიტუტის თანამშრომლის
კარლო ბარბაქაძის
განცხადება
ვფიქრობ, აღმოვაჩინე ბიბლიური წინარე ენის ძირითადი ლექსიკური ელემენტები და სიტყვათა წარმოქმნის წესი. მათი გამოყენებით არის თანამედროვე ხალხთა სამეტყველო ენები შექმნილი. ამ აღმოჩენით ადვილად ხერხდება ნებისმიერი სიტყვის ეტიმოლოგია, რაც ენის სხვა თეორიებისათვის მიუღწეველია. მისი გამოყენებით ენათმეცნიერების პრობლემების გადაჭრის გარდა ბევრი სხვა საჭირბოროტო სოციალური და ეროვნებათაშორისი პრობლემების მოგვარებაც არის შესაძლებელი. ამასთან დაკავშირებით შევხვდი ბევრ ცნობილ ქართველ ენათმეცნიერს, რომელთა მიერ გამოკვლევების შედეგების შეფასება არაერთგვაროვანია. მიუხედავად ამისა დომინირებს მოსაზრება აღნიშნული ნაშრომის საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის სამსჯავროზე წარდგენის შესახებ.
გთხოვთ მოაწყოთ წინამდებარე ნაშრომის განხილვა.
კარლო ბარბაქაძე
საქართველოს დამსახურებული გამომგონებელი,
ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი.
08. 06. 1998 წ.
კომენტარი
განცხადებას თან ერთვოდა ჩემი ნაშრომი სახელწოდებით ჰუას ფენომენი. ეს ნაშრომი განცხადებასთან ერთად საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ აღმოსავლეთმცოდნეობის ინსტიტუტის იმდროინდელ დირექტორს თამაზ გამყრელიძეს გადაუგზავნა თხოვნით წარმოედგინა მეცნიერებათა აკადემიისათვის თავისი მოსაზრება მის შესახებ.
ჩემს მიერ აღმოჩენილ ენობრივი ელემენტების სისტემას თამაზ გამყრელიძე 1996 წლიდან იცნობს. ამ საკითხთან დაკავშირებით მე მასთან 1996 წლის სექტემბერში და 1998 წლის მაისში მქონდა შეხვედები. მის განხილვაში თამაზ გამყრელიძის ოფიციალური ჩართვა გულწრფელად მესიამოვნა და ინსტიტუტში მივაკითხე. მან მიმიღო და მითხრა, რომ ხვალ გერმანიაში მიემგზავრება. გადმომცა ჩემი განცხადება და ნაშრომი და მთხოვა მიმეტანა ისინი საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ენისა და ლიტერატურის განყოფილების მდივანთან გიორგი ციციშვილთან და მისი სახელით მეთქვა, რომ ამ სამუშაოს ჭეშმარიტების საკითხს ერთი კაცი ან ერთი ინსტიტუტი ვერ გადაწყვეტს. მის განხილვაში რამდენიმე ინსტიტუტი უნდა იქნას ჩართული. მოაწყოს საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ მისი განხილვა და მასში მეც მივიღებ მონაწილეობას.
მეორე დღეს შევხვდი გიორგი ციციშვილს, რომელმაც მკაცრად შეაფასა ჩემი მოქმედება, თამაზ გამყრელიძის დანაბარების მოსმენის შემდეგ კი მითხრა, რომ შენ მან სასტიკად შეგაცდინა, პასუხგაუცემი დოკუმენტი ხელში შემოგაჩეჩა და ამით საკუთარ პასუხისმგებლობას თავი აარიდა. მე რა ვიცი მან რა დაგაბარა. თავისი მოსაზრება მას წერილობით უნდა დაეფიქსირებია და ხელი მოეწერა. ბოლოს მოლბა და მითხრა, რომ ღირსი კი არა ხარ მაგრამ, როგორც ადამიანი მესიმპატიურები და შენს განცხასდებასა და ნაშრომს არნოლდ ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტს გადავუგზავნი სარეცენზიოდ.
აღნიშნული ინსტიტუტის მიერ გაცემული რეცენზიის დასკვნითი ნაწილი ასეთია:
„ცნობილია ნ. მარის ყბადაღებული პალეონტოლოგიური „ოთხელემენტოვანი ანალიზი“, როდესაც სამყაროს ყველა ენის საფუძვლად ოთხი „მისტიური“ (მეთოდოლოგიურად აუხსნელი) ელემენტი ცხადდებოდა - „სალ“, „ბერ“, „იონ“, „როშ“. ასეთი იყო იაფეტური თეორია მისი განვითარების უკანასკნელ ეტაპზე... გამოქვეყნების შემთხვევაში ცნობილი გახდება კ. ბარბაქაძის „ორელემენტოვანი ანალიზიც“, სახელწოდებით „ჰუას ფენომენი“. ეს ორი ელემენტია: „ჰუა“ და „ჰია“...
კ. ბარბაქაძის სანუგეშოდ უნდა ითქვას, რომ გენიალური მარის ოთხელემენტოვანი ანალიზის ფონეტიკური გარდაქცევებით მიღებული ეტიმოლოგიები თავისი სანდომობით დიდად არ განსხვავდებიან „ჰუას ფენომენის“ ავტორის „ეტიმოლოგიებისაგან“. ამის მიუხედავად, მნიშვნელობა და პრაქტიკული ღირებულება როგორც ერთი თეორიისა, ისე მეორისა აბსოლუტურად იდენტურია ჭეშმარიტების დადგენის თვალსაზრისით, რბილად რომ ვთქვათ, ძალიან მცირეა“.
მიუხედავად ასეთი დამაინტრიგებელი რეცენზიისა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ ჩემი აღმოჩენის განხილვა არ მოაწყო. ვიცოდი რა მისი მეცნიერული და პრაქტიკული ღირებულება 1999 წლის 15 ოქტომბერს ოფიციალური წერილით მივმართე საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის იმდროინდელ პრეზიდენტს ალბერტ თავხელიძეს ჩემი აღმოჩენის აკადემიაში განხილვის შესახებ (სარეგისტრაციო №7-391/66, 8. 11. 1999 წ). წერილს თან დავურთე ზემოთხსენებული
რეცენზია (ორიგინალი), ჰუას ფენომენი და ჩემს მიერ 1999 წელს გამოცემული წიგნი სახელწოდებით ენის წარმოშობის შესახებ (არაოფიციალური, 75 გვერდით). საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ ამჯერად დუმილი ამჯობინა და ჩემი წერილი თავისი დანართებითურთ უკვლოდ გააქრო.
![]() |
5 საქართველოს პრეზიდენტს ბატონ მიხეილ სააკაშვილს |
▲ზევით დაბრუნება |
ბატონო პრეზიდენტო! ისტორიული ცნობების მიხედვით კავკასიელი აბორიგენების შორეული წინაპრები ერთი წარმომავლობის ხალხი იყო, რომელიც, უსათუოდ, ერთ საერთო წინარე კავკასიურ ენაზე მეტყველებდა. იმ ენის აღდგენის მცდელობად შეიძლება ჩაითვალოს ივანე ჯავახიშვილის ლინგვისტიკური გამოკვლევები, რომლებსაც, სამწუხაროდ, მიმდევრები აღარ გამოუჩნდნენ, ალბათ იმიტომ, რომ ეს თემატიკა რუსეთის იმპერიულ პრინციპს „გათიშე და იბატონე“ ეწინააღმდეგებოდა. ამავე პრინციპით მოქმედებდნენ საქართველოს მიმართ სხვა დამპყრობელი ქვეყნებიც, რომელთა ძალისხმევითა და წაქეზებით ენობრივად და რელიგიურად ურთიერთ გაუცხოებული კავკასიელი ხალხები ერთმანეთს სამკვდრო-სასიცოცხლოდ დაუპირისპირდნენ. მანამდე, სანამ კავკასიელი აბორიგენები არ ირწმუნებენ თავიანთ ერთწარმომავლობას და ამის საფუძველზე არ აღიდგენენ ურთიერთ ნდობას მათ ყოველთვის გამოიყენებენ გარეშე იმპერიალისტური ძალები თავიანთი მზაკვრული მიზნების განსახორციელებლად სეპარატისტების, ტერორისტების, ომის გამჩაღებლებისა და ურთიერთ გამანადგურებელი ხალხების სახით.
კავკასიელი ხალხების დაახლოება (რაც „გათიშე და იბატონე“ პრინციპის კონტრმოქმედებას წარმოადგენს) მათი სამეტყველო ენების ერთ ძირეულ ენასთან დაკავშირებით შეიძლება იქნეს განხორციელებული. ეს ენა წინარე კავკასიური ენა იქნება. მე უკვე გავაანალიზე ჩემს მიერ შექმნილი ენის ელემენტური თეორიის დახმარებით აფხაზური და ოსური ენების სიტყვები. ბევრი მათგანი მათი შესატყვისი ქართული სიტყვების საფუძველზე არის წარმოქმნილი. ანალოგიური გამოკვლევები სხვა კავკასიური ენების მიმართაც უნდა განხორციელდეს. ამ გამოკვლევების შედეგად შესაძლებელი გახდება წინარე კავკასიური ენის ლექსიკური ელემენტების დადგენა და მათ საფუძველზე წინარე კავკასიური ენის აღდგენა. ეს თემატიკა მეცნიერული და პოლიტიკური თვალსაზრისით პერსპექტულია როგორც ჩვენი ქვეყნისთვის, ასევე კავკასიის მთელი რეგიონისთვის. იგი ჩვენი ქვეყნის ინციატივით უნდა იქნეს დამუშავებული, რაც დღეისათვის თქვენი თანადგომის გარეშე შეუძლებელია. მისი ძირითადი შემსრულებელი კავკასიური ენების აბორიგენი სპეციალისტებისაგან შედგენილი ჯგუფი იქნება, რომლის წევრები, გარკვეული კონსულტაციის გავლის შემდეგ თემატიკურ გამოკვლევებს თავთავიანთ მშობლიურ კერებში შეასრულებენ. ეს სამუშაო, პირველ ეტაპზე სერიოზულ დაფინანსებას არ მოითხოვს. სამაგიეროდ, იგი გამოიწვევს კავკასიელი ხალხების ეთნიკურ დაახლოებას, რაც პოლიტიკური თვალსაზრისით არცერთი სხვა ხალხის ინტრესებს არ ეწინააღმდეგება. პირიქით, გამოკვლევების დაწყებიდან გარკვეული დროის გავლის შემდეგ, დარწმუნებული ვარ, მათი მკვლევარებიც მოისურვებენ ამ გამოკვლევებში მონაწილეობის მიღებას, რადგანაც წინარე კავკასიური ენის აღდგენა ფაქტიურად წინარე ენის აღდგენა იქნება, რაზეც დიდიხანია ოცნებობს კაცობრიობა.
ბატონო მიხეილ! ამ წერილში წამოჭრილ საკითხს, დარწმუნებული ვარ, უტოპიად მიიჩნევენ ჩვენი ენათმეცნიერები იმიტომ, რომ მათ არ სურთ ენის ელემენტური თეორიისა და მისი გამოყენებით მიღებული შედეგების აღიარება. ეს უკვე მათი პრობლემაა. პირადად მე ვიცი, როგორ უნდა გადაიჭრას დასმული საკითხი და მზად ვარ მის შესასრულებლად.
წერილთან ერთად გიგზავნით წიგნს „ენის ელემენტური თეორია“ და საგაზეთო წერილს, მიძღვნილს კავკასიელი ხალხების მტკივნეული საკითხებისადმი.
პატივისცემით
კარლო ბარბაქაძე.
22.09.2004 წ.
რეგისტრ. №16122
25. 09. 2004 წ.
კომენტარი
ეს წერილი და წიგნი სახელმწიფო კანცელარიაში ჩავაბარე იმის იმედით, რომ მათ ადრესატს გადასცემდნენ. ორი თვის შემდეგ პრეზიდენტის კანცელარიის წერილების განყოფილებაში დავრეკე და შევიტყვე, რომ ჩემი წერილი (რეგ. №1622, 250.09. 2004 წ.) მათ მთავრობის კანცელარიაში გადაუგზავნიათ. ვიფიქრე, წიგნი, როგორც საჩუქარი პრეზიდენტმა დაიტოვა, წერილი კი, მასში წამოჭრილი პრობლემის აქტუალობის გამო, მთავრობას გადაუგზავნა შესასწავლად. მე როგორც წერილის ავტორს იმედი მქონდა დამიკავშირდებოდნენ და მასში დასმული საკითხის გადაჭრის შესახებ ჩემს აზრს მოისმენდნენ.
ერთი წლის ლოდინის შემდეგ მთავრობის კანცელარიის წერილების განყოფილებში დავრეკე და შევიტყვე, რომ ჩემი წერილი (სამთავრობო რეგ. №3895, 7. 10. 2004 წ.) მათ ივ. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტში გადაუგზავნიათ განსახილველად. მივაკითხე ინსტიტუტის კანცელარიას. პრეზიდენტის სახელზე გაგზავნილი ჩემი წერილი და წიგნი 2004 წლის 8 ოქტომბერს მიუღიათ მათ მთავრობის კანცელარიიდან. მოვითხოვე გაეცნოთ ჩემთვის ინსტიტუტის მიერ მომზადებული სამთავრობო წერილის პასუხი. ბევრი ეძებეს მაგრამ ვერც მთავრობის კანცელარიიდან მათდამი მიწერილი წერილი, ვერც მათ მიერ მასზე გაცემული პასუხი და ვერც პრეზიდენტისადმი გაგზავნილი ჩემი წერილი და წიგნი ვერ აღმოაჩინეს. როგორც ჩანს ისინი ინსტიტუტის იმდროინდელმა ადმინისტრაციამ უკვალოდ გააქრო.
აღნიშნულთან დაკავშირებით 2005 წლის 10 ოქტომბერს საგაზთო წერილი სათაურით პრეზიდენტის საჩუქარი დავწერე და რამდენიმე გაზეთის რედაქციას მივმართე მის გამოსაქვეყნებლად. სამწუხაროდ, ყველამ უარით გამომისტუმრა.
![]() |
6 საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრს ბატონ კახა ლომაიას |
▲ზევით დაბრუნება |
ბატიონო კახა! გიგზავნით წიგნს, რომელშიც ჩემს მიერ შექმნილი „ენის ელემენტური თეორია“ არის ჩამოყალიბებული. ეს თეორია საკაცობრიო მნიშვნელობისაა და მისი მიჩქმალვა, როგორც ამას ჩვენი ემათმეცნიერები „ახერხებენ“ დანაშაულია არა მარტო ქართველი ხალხის, არამედ მსოფლიო საზოგადოების წინაშეც. გასულ წელს ამ წიგნის 100 ეგზემპლარი ცნობილ ქართველ ენათმეცნიერებს და ეთნოგრაფებს დავურიგე. ვიფიქრე, ან ავს იტყოდნენ მის შესახებ, ან კარგს, მაგრამ ამაოდ. ზოგიერთმა მათგანმა შეიძლება ვერ გაიგო ეს თეორია და დუმილი ამჯობინა, მაგრამ ვინც გაიგო (არ აქვს მნიშვნელობა, ეთანხმებიან მას თუ არა), მათი დუმილი დანაშაულის ტოლფასია.
წიგნთან ერთად გიგზავნით სამი წერილისა (ისინი თქვენდამი დაქვემდებარებული ორგანიზაციის ყოფილ ხელმძღვანელებს მივწერე) და ერთ-ერთ მათგანზე გაცემული პასუხის ასლებს. აღნიშნული წერილების საშუალებით მინდოდა „ენის ელემენტური თეორიის“ შესახებ სპეციალისტების მიუკერძოებული შეხედულება დამეფიქსირებინა. უმორჩილესად გთხოვთ, დაავალოთ თქვენდამი დაქვემდებარებულ სათანადო ორგანიზაციებს გამოიმუშაონ ზემოხსენებული თეორიის ოფიციალური შეფასება.
პატივისცემით
კარლო ბარბაქაძე
4. 07. 2004 წ.
რეგისტრ. №ბ/2049
6. 07. 2004 წ.
კომენტარი
ამ წერილის მსვლელობის შესახებ 2004 წლის სექტემბერში საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების საიმისტროს კანცელარიას მივაკითხე. მითხრეს თქვენი წერილი მინისტრის პირველი მოადგილის მეცნიერების დარგში ბელა წიფურიას განყოფილებაში არის გადაგზავნილიო. ამ განყოფილების მდივნისაგან შევიტყვე, რომ ჩემი წერილი და წიგნი 01-17-09/2712 ნომრით 12.07.2004 წელს არნოლდ ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტს გადაეგზავნა განსახილველად და იქედან პასუხს ელოდებიან.
2004 წლის დეკემბერში განმეორებით მივაკითხე აღნიშნულ განყოფილებას და პირადად ვესაუბრე მის ხელმძღვანელს ბელა წიფურიას. იგი შემპირდა, რომ შეახსენებდა ჩემი წერილის შესახებ ენათმეცნიერების ინსტიტუტის დირექციას და უახლოეს დროში მიიღებდა მათგან ენის ელემენტური თეორიის კვალიფიციურ შეფასებას.
2005 წლის 9 აგვისტოს კიდევ ერთხელ მივაკითხე იგივე განყოფილებას და შევახსენე განყოფილების ხელმძღვანელს ბელა წიფურიას ჩემი მოთხოვნილების შესახებ. ამჯერად მან მითხრა: „რას მოითხოვთ კონკრეტულად თქვენ ჩვენგან“. მე თან მქონდა ჩემი წერილის ასლი და მას წავუკითხე ჩემი მოთხოვნილება:
„უმორჩილესად გთხოვთ, დაავალოთ თქვენდამი დაქვემდებარებულ სათანადო ორგანიზაციებს გამოიმუშაონ ზემოხსენებული თეორიის ოფიციალური შეფასება“.
„ჩვენ ვერავის ვერაფერს ვერ დავავალებთ“. ასეთი იყო მისი უკანასკნელი პასუხი.
აღნიშნულთან დაკავშირებით 22. 10. 2005 წელს მოვამზადე საგაზეთო წერილი სათაურით ვაის გავეყარე, უის შევეყარე (ვაი-ში ვგულისხმობდი საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიას, უი-ში კი - საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს). ამ წერილის ერთ-ერთი აბზაცი ასეთია:
„ქალბატონო ბელა! როგორც არაოფიციალურად შევიტყვე ჩემი წერილი თქვენ 12. 07. 2004 წელს არნოლდ ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტს გადაუგზავნეთ განსახილველად. ამ ფაქტით თქვენ უკვე თქვენდამი დაქვემდებარებული ორგანიზაციის ადმინისტრაციას დავალება მიეცით. ისიც ვიცი, რომ თქვენი ამ დავალებისათვის მათ დღემდე პასუხი არ გაუციათ. ეს ფაქტი ენათმეცნიერების ინსტიტუტის მიერ თქვენი სამინისტროს იგნორირებას წარმოადგენს, რაზეც, რბილად რომ ვთქვათ, პირადად თქვენ თვალები დახუჭეთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში კატეგორიულად მოითხოვდით მათგან ოფიციალურ პასუხს. იცოდეთ, ის სახელმწიფო მოხელე, რომელიც თავის ქვეშევრდომს ვერავითარ საქმეს ვერ დაავალებს, ან დავალებული საქმის შესრულებაზე მას პასუხს ვერ მოსთხოვს თავისი ადმინისტრაციული მოღვაწეობის პერიოდში ხალხისა და ქვეყნის სასარგებლოს ვერაფერს ვერ გააკეთებს. ასეთ შემთხვევაში იგი ადმინისტრაციულ საქმიანობას უნდა ჩამოცილდეს“.
ამ წერილის გამოსაქვეყნებლად რამდენიმე გაზეთის რედაქციას მივმართე. სამწუხაროდ, ყველამ უარით გამომისტუმრა.
![]() |
7 დიდი ბრიტანეთის ელჩს საქართველოში ბატონ დენის კიფს |
▲ზევით დაბრუნება |
ბატონო დენის. უპირველეს ყოვლისა დიდ ბოდიშს გიხდით იმის შესახებ, რომ ამ წერილს ინგლისურად კი არა ქართულად გწერთ. მე ძალიან ცუდად ვიცი ინგლისური ენა, თქვენ კი შესანიშნავად იცით ქართული ენა.
არ ვიცი რამდენად მართებულია ჩემს მიერ თქვენი შეწუხება, მაგრამ არსებული მდგომარეობიდან უფრო პერსპექტულ გამოსავალს ვერ ვპოულობ.
ვარ 75 წლის, ფიზიკოსი. 1957 წლიდან ვმუშაობ სოხუმის ფიზიკა-ტექნიკის ინსტიტუტში (1957-1993 წლებში ვმსახურობდი სოხუმში, 1993 წლიდან დღემდე კი - თბილისში).
1995 წელს აღმოვაჩინე წინარე ენის ფუძესიტყვების სისტემა, რომელიც 1996 წელს ქართველ ენათმეცნიერებს გავაცანი (დანარჩენს მის შესახებ ამ წერილთან ერთად გამოგზავნილი მასალებიდან შეიტყობთ). აღნიშნული სისტემის ელემენტები წინარე ენის მარტივი სიტყვებია, რომელთა მიზანმიმართული შერწყმით არის რთული სიტყვები მიღებული. ანალოგიურად არის ყველა სამეტყველო ენის სიტყვები მიღებული, რომელთა ეტიმოლოგია დღეისათვის უცნობია (დაკარგულია). მათი მოძიება ჩემს მიერ შექმნილი ენის ელემენტური თეორიით არის შესაძლებელი, რასაც მე ჩემი შესაძლებლობების ფარგლებში ვანხორციელებ. ამ პრობლემით მრავალი ქვეყნის ლინგვისტიკური ცენტრია დაკავებული, რომელთაც არცერთი სიტყვის მოტივაციისათვის არ მიუკვლევიათ. არადა, ამ პრობლემის გადაჭრის გარეშე შეუძლებელია არსებული ეთნიკური და რელიგიური დაპირისპირებების აღმოფხვრა, რაც ავთვისებიანი სიმსივნის სახით აწევს კაცობრიობას და დაუნდობელი ტერორიზმის სახით მძვინვარებს მთელ მსოფლიოში.
ანალოგიური წერილით 1996 წლიდან დღემდე საქართველოს რამდენიმე სახელმწიფო დაწესებულებასა და სახელმწიფო მოღვაწეს მივმართე. სამწუხაროდ ჩემს მიერ გაგზავნილ ბევრ წერილს ადერსატამდე არ მიუღწევია. ამის მიზეზია ქართული ბიუროკრატია, რომელიც კადრების არაპროფესიონალიზმით არის გამოწვეული. სამწუხაროა აგრეთვე ისიც, რომ ცნობილ ქართველ ლინგვისტებს, რომელთაც გავაცანი ენის ელემენტური თეორია, ჩემთან საუბარში მის წინააღმდეგ პრეტენზია არ გამოუთქვავთ, პირიქით, იგი პერსპექტულ მიმართულებად მიიჩნიეს, ოფიციალურ პრესაში კი მის შესახებ არც ავი და არც კარგი არ განუცხადებიათ, მათ მისი არსებობა საერთოდ მიჩქმალეს.
ბატონო დენის. შექმნილმა მდგომარეობამ მაიძულა დახმარებისთვის თქვენთვის მომემართა. ჩემი გამოკვლევების შედეგები ვიწრო ნაციონალურ ინტერესებს კი არა საერთაშორისო ინტერესებს ემსახურება და მისი გაცნობა ფართო ლინგვისტიკური საზოგადოებისათვის აუცილებელ საკითხად მიმაჩნია. გიგზავნით ჩემი გამოკვლევების ძირითად შედეგებს შესრულებულს ინგლისურ და რუსულ ენებზე. უმორჩილესად გთხოვთ გააცნოთ ისინი დიდი ბრიტანეთის ცნობილ ლინგვისტებს.
თანადგომისათვის წინასწარ გიხდით მადლობას.
პატივისცემით ............................................................................................კარლო ბარბაქაძე
12.09.2009 წ.
Karlo Barbaqadze
15 Kazbegi Avenue, Tbilisi, Georgia, 0160;
Tel.: +(995 32) 335520;
Fax: +(995 32) 335520
E-mail: barbaqa@gmail.com;
Website: www.sipt.org
Mob: 858.25.19.37
APPEAL TO THE FOREIGN LIGUISTS
In 1995 I discovered The System of Language Elements, which is origin with the linguistic element Hya. In 1996 this system I presented for consideration to Ivane Javakhishvili Tbilisi State University. The commission of experts it estimatied as a result of the author's imagination.
In 1998 the paper titled „Phenomenon of Hya“ I submitted to the Academy of Georgia Science. The work was estimate by A. Chikobava Institute of Linguistics as an analogue of The Four-Element Analysis of N. Marry.
In 1996-2003 on the bases of The System of Language Elements, I originated The Element Theory of Language, which was published in 2003 in the book (in Georgian language). The 100 copy of this book I have presented to the specialists for familiarization. Unfortunately, any comments or reviews of this book have not been published.
The Element Theory of Language I am considering as completion of New Doctrine of Language of N. Mars. According this theory language elements cannot contain more than one consonant. The elements of N. Marr: sal, ber, ion, rosh, contain two consonants, therefore they are not language elements, but they are the words with two and three elements.
Discovery of the paleolanguage, which is a basis of all languages in the world, is actual and open question for the linguistic specialists. The Element Theory of Language is explanation of the creation of paleolanguage, therefore familiarization of this theory to the general linguist's public is very important goal for me. For solving this problem I proposed VII chapter in the „Elemental Theory of Language“ for familiarization to English-speaking readers.
I hope foreign linguists will have enough courage, unlike of Georgian Linguistics, for familiarity with Element Theory of Language and will publish their opinion about it.
Karlo Barbaqadze
15 Kazbegi Avenue, Tbilisi, Georgia, 0160;
Tel.: +(995 32) 335520;
Fax: +(995 32) 335520
E-mail: barbaqa@gmail.com;
Website: www.sipt.org
Mob: 858.25.19.37
VII. THE ELEMENT THEORY OF LANGUAGE
The ancient Greek philosopher Demokritus likened a word to a thing and said, that as a thing consisted of simple bodies, so a word consisted of syllables. In the opinion of the German linguist Wilhelm Humboldt: the word from paleolanguage contained only roots, they had not affixes. We consider Demokritus' syllables and Humboldt's roots to be simple words or language elements.
According to the theory of the well-known linguist N. J. Marr, all the languages existing in the world are made of four elements sal, ber, ion, rosh. This theory is known as the Fore element analysis, which failed, because its elements are not real language elements and do not carry out their functions. The One element analysis of Turkish scholars turned out to be unsuccessful as well. According to their theory, all languages originated the basis of the element aγ They chose the sun as the material base of its element, but they were not able to create a linguistic theory.
Unlike the above-mentioned scholars, we likened a word by its structure to a chemical substance and adapted on a word the general laws typical of chemical substances.
In our opinion, as a simple chemical substance contains one chemical element, so a simple word contains one language element. As well as a compound chemical substance contains one main chemical element and one or more active chemical elements, so a compound word contains one main language element and one or more active language elements - affixes.
In chemistry, it is easy to find the main element of the substance by removing active chemical elements from it. In linguistics, it is also possible to find the basic language element of the word by removing its active language elements, i.e. by deaffixation the word. To carry out this operation it is necessary to know the common affixes of words. There is no knowledge about them in linguistics. However, we still attempt to find the common affixes by means of likening a word to a chemical substance.
Chemical substances usually consist of the same active chemical elements, known to chemists and they easily separate them from it. The names of an encyclopedias frequently contain the complexes made up of the consonant s, sh, r, l, n, ө or d and vowels a and i (these letters and their complexes, as well as, the words understudy, the language elements and the names, received by using language elements, are given in Latin letters). These complexes and their subtracting (on the vowels) forms are often used in different languages as the affixes (e.g. in the case of the letter s the affixes characteristic of the Georgian language are sa-, si-, -isi, -isa, -is, -s, -si, -sia). We took upon them as common affixes, and found the basic element of the word by removing them from it. Before we began deaffixation, we had substituted the letters o and e of the words under study by their equivalents ua and ia complexes.
After the affixes removed from the words, many remaining letter-complexes turned out to consist of three letters. Their first letter was a consonant, the second was one either a labial or i, the third one was a. With the help of some assumptions and transformations the predominate part of the other remaining complexes we brought to structure of the Three-Letter Complex. Then we presented them as a row of hua, hva, hba, hfa, hma, hpa, hia and then expressed it as a complex hua. Take into account assumptions we viewed the hua complex as a mathematical function with two variable arguments h and u. The meanings of hua form the variable h and u, were received the periodic system of word roots, presented in Table N1 (a more detailed description of this system is given in chapter II of the present work).
Later, we studied the properties of the elements in Table N1 and selected simple roots of words (language elements), which form the system, presented in Table N2. The elements of this system are simple words and they have their own semantic. It is possible to find these meanings by a special analysis of all living and dead languages. We have found their approximate meanings and the rules to form by it the words.
The Periodic System of Word Roots
Table N1
The words of all language, existing in the world, formed of the elements of the system, presented in Table N2. The elements of the lower line create the words corresponding to the matriarchy category and the elements of the upper line - the words corresponding to the patriarchy category. The elements of the column are gives an age category to the words from newborn (new) hva to the elderly (old) hpa. The formation of words from the elements of the Table N2
implemented according to the grammar rules of the Paleolanguage (many of those
rules used in the grammars of the modern languages).
The System of Language Elements
Table N2
The morphological the words we divided into two category - matriarchal and patriarchal. The matriarchy words received from the common matriarchal root huarua, meaning the deity sun and the unified matriarchal roots huaruahia and huaruahiaөua, meanings the deity sun supreme and the deity sun supreme light accordingly. Patriarchal words formed from the common patriarchal root hiaria, meaning the supreme sun and of the unified root hiariaөia, meaning the supreme sun luminary. The above-mentioned words are giving the age category by adding the element of the column of Table N2, and the gender category by adding to theirs complexes the element shua (feminine gender), or the element sua (masculine gender). The rules of word formation described in details in chapter III of this work.
Thus, let us see the examples of the etymology of the names of some Germanic languages.
The name god is made of the complex huaruaөua (huaruaөua->horoөo->horө->hoө->goө->god) meaning the deity sun light. From the same complex received also: the names of god Uөu and Өor; the synonym of god γuөa (in Georgia); the toponyms Urartu, Araөa (the oldest city-state situated on northwest from the river Euphrates) and Qarө (the name of Tbilisi, in Abchazia); the ethnic name Qorөu (Georgia, in Megrelia) and the English words dog, drag, gad, good, hard, hat, hood, hot, hurt, hut.
The name Gotter (god, in Germany) is made of the complex huaruaөuahia (huaruaөuahia->horoөohe->horөhe->horөөe->hoөөer->Gotter) meaning the deity sun light high. From the same complex received also: the names of god Өule and Dali (in Georgia); the synonyms of god Druid and γuөay (in Georgia); the toponyms Hatti, Haldia, Halitu and the Germany words ade, Adel, Ader, Alter, artig, Gatter, Grotte, Dulder, Hader, hurtig.
The name Gottin (goddess, in Germany) is made of the complex huaruaөuahiahma (huaruaөuahiahma->horoөohima->hroөhima->hoөөima->gottina->Gottin) meaning the deity sun light high mother. From the same complex received also: the name of god Idun; the names meanings of god γormoөi (in Lasia) and γoronөi (in Megrelia); the toponyms Hollandia and Digoron (in Osetia); the ethnic names Goten (Gothi, in Germany), Udin (the name of people leaving in Georgia and Azerbaijan), Qarөni (Georgian people), Chanti, Anti and the German words galant, Garten, Gattin, golden, Grande, halten, handel, montan , tangle.
The toponym Albion is made of the complex huaruahmahia (huaruahmahia ->harumahi->harumami->harmiuam->harmiom->halbion->Albion) meaning the deity sun mother high. From the same complex received also: the names Hani (ancestor, in Georgia) and Ahne (ancestor, in Germany); the toponyms Alania, Albania, Aleman, Angle and Armina; the ethnical names Honni, Hunni and the English words alone, angle, army, harmony, home, hummer, hungry, manage, realm, ruin.
The toponim England is made of the complex hmahiariaөia (hmahiariaөia->hmahiaruahiaөuahia->maheraheөahe->mameraheөage->hemegeramaөa->hemgramө->emgramө->England) meaning the mother high sun luminary. From the same complex received also: the names meaning of god γmerөi (in Georgia), dingir (in Shumer) and neter (in Egypt); the name of god Medeia; the Giants names Imir (in Scandinavian mythology) and Amirani (in Georgian mythology); the nouns motherr and gmiri (hero, in Georgia); the toponyms Mereөi (the ancient name of province Imereөi in georgia), Meoti, Media, Miөani and Brittan; the Georgian ethnic names Megri, Imeri and the English words gender, genial, gentle, indeed, inherit, imitate, invite, mare, miner, motherly.
The toponim Germany is made of the complex hiariahmaөia (hiariahmaөia->hiariahmahiaөua->heremahiaөa->heremamiaөa->hermaniaөa®hermania->Germany) meaning the high sun mother luminary. From the same complex received also: the nouns Heimat (Herri mat, the mother of Herr) and γermeө (god, in Suanetia); the toponimes Greenland, Irelandia, Gremi and Hengian (the names of capital and village accordingly in Hereti); the ethnic names Herni and Ingilo (the names of Georgian peoples leaving in Hereti), Georgien (Georgian, in Germany) and the German words gemein, Genie, Grind, Grimm, Hemd, Herme, Heroine, Herrin, Hirn, Rind.
P.S.
After publishing of the book „The Element Theory of Language“, I had studied motivation of origin of the words. According to the received results, all words are motivated and majority of their origin connected with the sun. The structure, form, feature, motion and other characteristics of the sun are reflected in the words which corresponding their proper characteristics. For example, we can take some words from English language connected with sunrise and sunset.
In primitive people opinion, the sun at the sunrise is inviting, visiting, calving, living, heaving and so on, and at the sunset - dropping, falling, piercing, splitting, spreading and so on. The infantile and elderly ages the sun this people expressed by the letters of v and p accordingly and in the words, which characterize sunrise and sunset, used their. Formation of the words by this way was been socialized and becomes firmly established in the speech. Such English words are:
Many English words, concerning to the not round objects, contains the letter n. It is educate by shortening the linguistic element nua, which is the oldest name of the moon. Such English words are:
Many English, Russian and Georgian words, concerning to the process sow and harvest (in wide meaning this words) is made by application to the linguistic elements sua and shua accordingly, meanings sua sva (seat in Georgia) and shua shva (birth in Georgia). Such English, Russian and Georgian words and their accordingly complexes linguistic elements are:
ОБРАЩЕНИЕ К ЗАРУБЕЖНЫМ ЛИНГВИСТАМ
В 1995 году я открыл Систему языковых элементов, происхождение которой связано с одним лингвистическим элементом hуа. В 1996 году представил эту систему в Тбилисский государственный университет им. Ив. Джавахишвили на рассмотрение. Чрезвычайная комиссия оценила его как плод фантазии автора.
В 1978 году в АН Грузии я представил на рассмотрение небольшую работу под названием «Феномен hуа», которую в Институте языкознания им. Ар. Чикобава признали аналогом четырёхэлементного анализа Н. Я. Марра.
В 1996-2003 годах на основе указанной выше системы я создал Элементную теорию языка и в 2003 году опубликовал ее в виде книги (на грузинском языке). 100 экземпляров этой книги роздал специалистам для ознакомления. К сожалению, ни одного отзыва по ней не было опубликовано.
Элементную теорию языка я считаю завершением Нового учения о языке Н. Я. Марра. Судя по ней, лингвистический элемент не может содержать более одного согласного. Элементы же Н. Я. Марра: сал, бер, ион, рош, содержат по два согласных, поэтому они являются не лингвистическими элементами, а двух и трёх элементными словами.
Открытие праязыка, являющегося основой всех языков мира, давно стоит на повестке дня лингвистов всего мира. Элементная теория языка является теорией создания праязыка, поэтому ознакомление с ней широкого круга лингвистов - моя святая обязанность. С этой целью ниже приводится VIII глава из книги «Элементная теория языка» для ознакомления русско-язычных читателей.
У зарубежных лингвистов, в отличие от грузинских, надеюсь хватит мужества ознакомиться с Элементной теорией языка и публично высказать свое отношение по ней.
Karlo Barbaqadze
15 Kazbegi Avenue, Tbilisi, Georgia, 0160;
Tel.: +(995 32) 335520;
Fax: +(995 32) 335520
E-mail: barbaqa@gmail.com;
Website: www.sipt.org
Mob: 858.25.19.37
VIII. ЭЛЕМЕНТНАЯ ТЕОРИЯ ЯЗЫКА
По мнению древнегреческого философа Демокрита, как вещь состоит из простых тел, так и слово состоит из слогов. Развивая мнение Демокрита, Вильгельм Гумбольдт предположил, что слова доисторического праязыка состояли из одних корней, т.е. не содержали аффиксов. Слоги у Демокрита и корни у Гумбольдта мы называем простыми словами или языковыми элементами.
Серьезной попыткой подтверждения мнения Демокрита можно считать Четырёхэлементный анализ Н. Я. Марра, по которому все языки мира созданы из четырёх элементов сал, бер, ион, рош. Это Новое учение о языке Марра не оправдало себя, так как его элементы, по всей вероятности, являются корнями слов, найденных сравнительным методом, которые не являются языковыми элементами и поэтому не могут выполнять их функции.
Не оправдал себя и Одноэлементный анализ, предложенный турецкими учёными, по которому все языки мира построены на базе одного элемента αγ, означающего по-турецки «светлый». За материальный прообраз этого элемента они приняли Солнце и продвинуться дальше в создании теории языка не смогли.
В отличие от указанных авторов слово, по своей структуре, мы уподобили химическому веществу и общие законы, характеризующие химические вещества, приспособили к словам.
По нашему усмотрению как простое химическое вещество состоит из одного химического элемента, так и простое слово состоит из одного языкового элемента. Как сложное вещество содержит один главный химический элемент и один или более активных химических элементов, так и сложное (составное) слово содержит один главный языковый элемент и один или более активных языковых элементов (аффиксов).
Извлечение главного химического элемента вещества осуществляется при помощи анализа вещества, т.е. путём удаления из него активных химических элементов. Аналогично, извлечение главного языкового элемента слова может быть достигнуто путём удаления из него активных языковых элементов, иначе говоря, путём де аффиксации слова. Выполнение этого действия возможно при наличии общих аффиксов, пригодных для всех языков мира. Сведений о них в лингвистике не имеются, поэтому мы попытались найти их по принципу уподобления слов химическим веществам.
В химических веществах фигурируют, в основном, одни и те же активные химические элементы, которые известны химикам, и при извлечении главного химического элемента их легко удаляют из анализируемого вещества. Если возьмём имена (например из энциклопедии) и фонетически их проанализируем, увидим, что в них часто фигурируют комплексы, содержащие одну согласную из с, ш, з, р, л, н, е, д фонем и гласные а и и. Эти комплексы и их сокращенные (на гласные фонем) виды во многих языках используются в качестве аффиксов (например, в грузинском языке в случае фонемы с применяются аффиксы са-, си-, -иса, -ис, -с, -си, -сиа), поэтому мы их сочли общими аффиксами и начали удалять из слов, т.е. приступили к де аффиксации слов. Причём, до начала де аффиксации е и о фонем слов мы заменили их соответствующими комплексами иа и уа.
После удаления аффиксов многие из оставшихся комплексов оказались трехбуквенные, среди которых преобладали такие, в которых первый был согласный, второй - губной или и, третий - а. Путём некоторых грамматических преобразований и разумных допущений преобладающая часть оставшихся комплексов изобразилась этой же структурой, а все вместе взятые сначала превратились в ряд hуа, hва, hба, hфа, hма, hпа, hиа (фонема h взята из латинского языка), а затем - в комплекс hуа. С учётом применённых нами допущений, корень hуа мы представили как математическую функцию с двумя переменными h и у, разложили по значениям этих переменных и получили периодическую систему корней слов (см. таблицу №1. подробное описание этой системы даётся в главе II настоящей работы).
Периодическая система корней слов
Табл. №1
Далее мы изучили свойства элементов этой системы и выбрали из них элементарные корни слов (языковые элементы), которые образуют систему, представленную в таблице №2
Система языковых элементов
Табл. №2
Каждый элемент этой системы является элементарным (простейшим) словом и имеет свои определённые значения, обнаружение которых требует специального лингвистического исследования всех живых и мёртвых языков мира. Нам удалось установить их ориентировочные значения и правила образования из них слов.
Из элементов этой системы составлены обычные слова лексики всех языков мира. Причём элементы нижней строки образуют слова матриархальной категории, элементы верхней строки - слова патриархальной категории, а элементы столбика, соединяющие эти строки, обозначают возрастные категории, начиная от новорожденного (нового) hва
до пожилого (старого) hпа. Создание слова из элементов этой системы происходит по определённым грамматическим правилам гипотетического праязыка, большинство из которых охвачены грамматиками современных языков.
Проводя морфологический анализ слов, нам удалось выявить отличительные признаки матриархальных и патриархальных слов. Слова матриархальной категории получены из общей основы hуаруа и из более крупных унифицированных основ hуаруаhиа и hуаруаθиа, означающих божество солнце, божество солнце всевышнее и божество солнце светило соответственно, а слова патриархальной категории получены из общей основы hиариа и из более крупной унифицированной основы hиариаθиа означающих всевышнее солнце и всевышнее солнце светило соответственно. Возрастные и половые категории слов образуются путём добавления к указанным основам одного элемента из столбика таблицы №2 (возраст) и языкового элемента шуа (женской род) или суа (мужской род). Подробное описание правил формирования слов из языковых элементов даётся в главе III настоящей книги.
С целью подтверждения работоспособности настоящей теории, покажем этимологии наиболее популярных имен языческих богов древних славян Род, Сварог, Перун, Велес и Макошь.
Имя Род произведен из комплекса hуаруадуа (hуаруадуа->hородо->hрод->Род), означающего божество солнце мать. Из этого же комплекса получаются: английское слово god со значением бог; имена богов Roda (греческого пантеона), Дал (сванского пантеона); грузинское слово дро (время) и русские слова год, род, рад, лад и другие.
Имя Сварог произведен из комплекса суаhуаруа (суаhуару->суаhоро->сваhор->свароh->Сварог), означающего сва (посадил, высадил, родил по-грузински) божество солнце. В нем, по всей вероятности, подразумевается солнечный луч. Об этом указывают изображения Сварога в виде молодого мужчины с копьём в руке, являющегося символом солнечного луча. Из суаhуаруа комплекса получаются также: этнонимы слав и русс; собственное имя Слава и имя божество солнца Horos.
Имя Перун произведено из комплекса hмаhуаруаhиа (hмаhуаруаhиа->мамуруи->маимуру->мемур->мерум->Перун), означающего мама (отец по-грузински) божество солнце всевышнее. Из этого же комплекса получается имя скифского божества Папай, являющегося, по Геродоту, скифским Зевсом. Места пребывания Перуна высокие небеса (потому и стоял его идол на вершине горы древнего Киева) и крайний запад (там поглощает его Скипер, охраняющий вход в потусторонний мир).
Божество Велес, по своей функциональной значимости, является покровителем полей (его идол стоял на низменность древнего Киева), поэтому его имя должно быть связано с наименованием поле. С этой точки зрения, происхождение имени Велес можно связать с грузинским словом велис, означающий по-русски полевой. Поле являлся источником изобилия (пшеницы, скота и т.п.) древней Руси, поэтому его древняя имя например, вели (поле по-грузински. его аналог valley означает долина по-русски) могло утвердится там именем бога изобилия Велес.
В работе Б. А. Рыбакова «Язычество древних славян» имя божества Макошь представлено в виде композита ма кошь, в котором слово ма идентифицировано, как мама, а кошь - как «корзина, плетеный возок для снопов». Именем коши по-грузински названы деревянный и тыквенный кубки. С учетом соответствия коши//кошь имя Макошь можно прочитать как мать с кубком (по-грузински) и мать с корзиной (по-русски). Женщина с кубком в руках во всех мифологиях мира является богиней изобилия, в первую очередь, в приношении детей. Об этом свидетельствует слово Макочи (мать с сыном), которое восстановится из Макошь.
Древнегрузинскому названию бога γвθаеба по этимологии соответствует выражение просьбы на русском θай боγ (дай бог). Нам кажется, что из композита дай бог, образованы имена южнославянского бога Дабог и бог.
P.S.
После выпуска книги «Элементная теория языка» я занимаюсь изучением мотиваций слов. Согласно полученным результатам, все слова мотивированы и по происхождению связаны с солнцем. Структура, форма, свойство, движение и т.п. Солнца отражены в словах, соответствующих этим характеристикам. Для примера приведем некоторые русские слова связанные восходящим и заходящим солнцем.
По представлению первобытных людей солнце при восходе: всходило, возрастало и возмужало, а при заходе - падало, плавало и погибало. Младенческий и пожилой возраст солнца они выражали фонемами в и п соответственно и в словах, характеризующих восходящее и заходящее солнце, употребляли их. Образованные таким путём слова со временем обобществились и утвердились в речи. К таким русским словам относятся:
Многие русские слова, относящие к не круглым предметам, содержат фонему н, которая образована сокращением лингвистического элемента нуа, являющегося простым и древним наименованием луны. К таким русским словам относятся:
Многие английские, русские и грузинские слова, связанные с процессами сева и жатвы (в широком смысле этих слов), произведены с применением языковых элементов суа и шуа соответственно, означающих суа сва (сажать по-грузински) и шуа шва (рожать по-грузински). Ниже приведены некоторые английские, русские и грузинские слова и соответствующие им комплексы языковых элементов, полученные по этому принципу.
კომენტარი.
დიდი ბრიტანეთის ელჩს დენის კიფის წერილთან ერთად ზემოთ მოყვანილი მიმართვები და მათი ელექტრონული ვერსია გავუგზავნე. უფრო ადრე - 2008 წლის ნოემბერში - ეს მიმართვები თბილისში ერთ-ერთ კონფერენციაზე ჩამოსულ საზღვარგარეთელ ლინგვისტებს შორის გავავრცელე, რომელთაგან, სამწუხაროდ, დღემდე არცერთი არ გამომხმაურებია. არც ბრიტანეთის საელჩოდან მიმიღია რაიმე შეტყობინება ჩემ თხოვნაზე რეაგირების შესახებ. ვფიქრობ, ჩემი წერილი და მიმართვები ბრიტანეთის საელჩომ საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიას გადაუგზავნა მათი ავტორის კომპეტენტურობის დადგენის მიზნით, აკადემიამ კი შეურაცხყოფილად იგრძნო თავი და მათი ბლოკირება მოახდინა. სხვა შემთხვევაში ბრიტანეთის საელჩო აუცილებლად დამიკავშირდებოდა და ჩემი თხოვნის მიმართ მიღებული ზომების შესახებ მაცნობებდა.
მე ჯერ კიდევ არ დამიკარგავს იმედი ჩემს თხოვნაზე ბრიტანეთის საელჩოს თანადგომის შესახებ.
![]() |
8 ამირანის თქმულების მთავარი პერსონაჟების ვინაობის შესახებ |
▲ზევით დაბრუნება |
ამირანის თქმულება არა ერთი ცნობილი მეცნიერის კვლევის საგანს წარმოადგენდა მაგრამ ბევრი მისი პრობლემატიკური საკითხი დღემდე გადაუჭრელია. ერთ-ერთ ასეთ საკვანძო საკითხად თქმულების მთავარი პერსონაჟის ამირან და ამირანი სახელებით მოხსენიება მიგვაჩნია. ჩვენი გამოკვლევებით, ეს სახელები ერთიდაიგივე
სუბიექტის ან ობიექტის ორი განსხვავებული სახელია, ამირან მატრიარქალური კატეგორიის, ამირანი კი - პატრიარქალური კატეგორიის (ისევე, როგორც ეთნიკური სახელები მარგალი და მეგრელი). ქვემოთ მოყვანილია აღნიშნული სახელების წარმომავლობის ჩვენებური ხედვა.
არგონავტიკაში ნათქვამია:
«Амаранты, колхидское племя изъ страны которого течётъ Фасидъ» [6, გვ.254].
Φασιδ მდინარე რიონი-ს ძველბერძნული სახელი იყო, რომელიც იმერეთის მთებიდან მოედინება, ამიტომ Αμαραντοι იმერეთის მოსახლეობის ძველბერძნული ეთნიკური სახელი იქნებოდა.
ამარანტოი-საგან ო//ა და ტ//თ შესატყვისობების გათვალისწინებითა და მეტათეზისით სიტყვები ამირანათა, იმარანათა და მარათიაან მიიღება. მათგან ამირანათა და იმარანათა ამირანა და იმარანა ეთნიკური სახელების მქონე ხალხების შესაბამისი ქვეყნების სახელები იქნება, მარათიაან კი - მარათია ქვეყნის მოსახლეობის ეთნიკური სახელი (ისევე, როგორც Georgia-ს მოსახლეობის ეთნიკური
სახელი არის Georgian).
სახელები იმარანა და ამირანა იმარნ და ამირან სახელების სახით გამარტივდება შესაბამისად, რომელთაგან იმარნ იმერნ-ის (თანამედროვე გაგებით) შესატყვისი მატრიარქალური ეთნიკური სახელია, ამირან კი ეთნიკურ სახელ იმარნ-ის შესაბამისი ხალხის ეპონიმი იქნება. რაც შეეხება სახელს მარათია, მისგან ტოპონიმ მერეთი-ს მატრიარქალური ეკვივალენტი მარათი და ტოპონიმური სახელი იმართა მიიღება, რომელიც იმარა (მისი პატრიარქალური ეკვივალენტია იმერი) ხალხის ქვეყანას ნიშნავს.
ზემოთ მოხსენიებული სახელები ჰმაჰუარუათუაჰია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის: მორფოლოგიური გარდაქმნით; ჰ->ღ, ჰ->ს და თ->ტ გადაბგერებებით; მ<-ჰ ასიმილიაციითა და მ->ნ დისიმილიაციით ღმერთი-ს მნიშვნელობის სახელები ღომორთი (ლაზურად), ღორონთი (მეგრულად) და ღმართი (იმერულად, ალბათ); ღვთისმშობლის ქვეყნის მნიშვნელობის სახელი მარიამთა; მამა ღვთაჲ-ს მნიშვნელობის სიტყვა ღვთაჲმა; ეთნიკური სახელი ნართი და ამირანის აფხაზური სახელი ერამხუტუ [7, გვ.149] მიიღება.
ჰვაჰუარუათუაჰია კომპლექსი ჰმა ჰუარუათუაჰია კომპოზიტის სახით შეგვიძლია წარმოვადგინოთ, რომლის შემადგენელი ენობრივი ელემენტი ჰმა ნიშნავს ყმა, მამა, ასლოდასავლეთი [2, გვ.31], ჰუარუათუაჰია ქვეკომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით კი სახელები ღვთაჲ, ჰალდი (თ->დ გადაბგერებით), დალი, უთუჲ და ჰარათი მიიღება. მათგან ღვთაჲ ღვთის მნიშვნელობის ქართული სახელია; ჰალდი - ურარტული პანთეონის უზენაესი ღვთაების სახელი; დალი - სვანური პანთეონის ნადირობის ქალღვთაების სახელი, რომელიც ამირანის დედა იყო; უთუ - შუმერული პანთეონის მზის ღმერთის სახელი, ჰარათი კი — ტოპონიმის ჰართი->ქართი მნიშვნელობის სახელი. ამირანის თქმულებაში დალი-სა და ამირანის სახით ტოპონიმ ჰარათი (ქართი)-საგან ტოპონიმ მარათი (იმართა)-ს წარმომავლობა არის ნაჩვენები.
ამირანის მამის სახელი სულკალმახი ვაჟიშვილი მარათი-ს მნიშვნელობის სუაკუაჰმაჰუარუათუაჰია კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით არის მიღებული (სუაკუა->სკუა ვაჟიშვილი, მეგრულად). იგი იმავდროულად სკუა ღმართი (ღორმოთი, ღორონთ)-ს მნიშვნელობის კომპლექსიც არის, რაც სულკალმახის ღვთაებრიობაზე მიგვანიშნებს. ამავე კომპლექსისგან ერთ-ერთი დიდი ღმერთის სახელი კრონოსი მიიღება, რაც მოსაზრებას სულკალმახის ღვთაებრიობის შესახებ კიდევ უფრო განამტკიცებს.
სახელი სულკალმახი თ ბგერაზე არის შეკვეცილი, რომლის აღდგენით სიტყვა სულკალმახთი მიიღება. ეს სიტყვა კომპოზიტ სულ კალ მახთი-ს სახით შეიძლება წარმოვადგინოთ, რომელშიც მკვლელი (მონადირე, მეომარი) ამოიკითხება (ამტომ არის სულკალმახი მონადირის სახით წარმოდგენილი, მისი ორეული კრონოსი კი საკუთარი მამის ურანოსი-ს მკვლელია).
ამირანის უფროსი ძმის სახელი ბადრი იბერია-ს ადრინდელი მატრიარქალური სახელის იბართა-ს შესაბამის ეპონიმს წარმოადგენს. იგი ჰბაჰუარუათუაჰია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის შემადგენელი ენობრივი ელემენტი ჰბა ნიშნავს ბავშვი, ახლოაღმოსავლეთი [2, გვ.31]. ამ კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით ღმერთის მნიშვნელობის სახელები ღვთაება და ბაადური; ტოპონიმები ბარათი, იბართა და ბარდავი (ისტორიული ქართული ქალაქის სახელი ახლანდელ აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე. ანალოგიური მოსაზრება არის [8, გვ.50]-ში გამოთქმული) და კომპოზიტი ჰბა (ბავშვი) ჰარათი (ქართი) მიიღება.
ამირანის შუათანა ძმის სახელი უსუპი პელასგეთი-ს ადრინდელი მატრიარქალური სახელის პელასგთა-ს შესაბამის ეპონიმს წარმოადგენს. იგი სუაჰპაჰუარუათუაჰია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის შემადგენელი ენობრივი ელემენტი სუა ნიშნავს მამრი, სვა; ჰპა კი - მოხუცი, შორეული დასავლუთი. ამ კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით ტოპონიმები აპსარათი და პელასგთა; საკუთარი სახელი აპსათი და კომპოზიტი სუა ჰპა ჰარათი მიიღება, რომელიც ნიშნავს სვა მოხუცი ჰარათი (ქართი). მათგან აპსარათი და პელასგთა ტოპონიმების აპსილეთი და პელასგეთი შესატყვისი მატრიარქალური სახელებია, რომელთაც ამირანის შუათანა ძმის მეორე სახელი უსუპი შეესატყვისება, აპსათი კი - სვანური მითოლოგიის თეთრწვერა მოხუცი კაცღმერთის სახელი უნდა ყოფილიყო [9, გვ·90], რომელიც კავკასიონის უმაღლეს მწვერვალთან გამოქვაბულში ცხოვრობს (მისი ამჟამინდელი სახელი აფსათი ჭაბუკ ვაჟს განასახიერებს და თეთრწვერა მოხუცი ვერ იქნებოდა).
სახელი უსუპი, ჩვენი აზრით, შედარებით გვიან არის ამირანის თქმულებაში შეტანილი. მის ადგილას თქმულების უფრო ძველ ვარიანტებში სახელი კოპალე იქნებოდა, რომელიც მოხუცი ქართის მნიშვნელობის ჰპაჰუარუათუაჰია კომპლექსის გარდაქმნით მიიღება. კოპალე ღმერთი თავისი ფუნქციონალური მნიშვნელობებით შავ ზღვასთან არის დაკავშირებული, მორიგე ღმერთმა მას სასროლეთი შავი ზღვის პირას მიუჩინა და შავ ზღვაში დაატყვევეს იგი ქაჯებმა [10, გვ·167-168].·
წარმოდგენილი მასალის მიხედვით სახელები ბადრი და უსუპი, ისევე როგორც ამირან, ტოპონიმ ჰარათი-ს ბაზაზე არიან წარმოქმნილები - ჰარათი-ს შვილებია და ჰარათი-ს ეპონიმის დალი-ს შვილებიც იქნებიან, ამიტომ პერსონები ბადრი, უსუპი და ამირან ღვიძლი ძმებია და თანაც ღმერთები იმიტომ, რომ მათი მშობლები დალი და სულკალმახი ორივე ღმერთია.
ამირანის საცოლის სახელი კამარი კამარაჲ სახით აღდგება და მისგან ჲ ბგერის მოკვეცით არსებითი სახელი კამარა მიიღება, რომელიც თაღი-ს მნიშვნელობის სიტყვას წარმოადგენს. კამარი, ამირანის თქმულების მიხედვით, შავი ზღვის გაღმა, ზეცაში ჩამოკიდებულ ბროლის სასახლეში ცხოვრობს, რაშიც, უსათუოდ, შავ ზღვაში ჩამავალი მზის დისკოს მიერ წარმოქმნილი თაღი იგულისხმება. ამ მოსაზრებას სიტყვა კამარა-საგან ა//ო//უა შესატყვისობებისა და მეტათეზისის გამოყენებით წარმოქმნილი კომპოზიტი კუა ამრა ადასტურებს, რომელიც მზის კურკას ნიშნავს (ამრა მზე, აფხაზურად; კუა კურკა). ამირანის მიერ კამარის მოტაცება ჩამავალი მზის გველეშაპის გადაყლაპვისაგან დახსნას და მისი, როგორც მარადიული სინათლისა და სითბოს წყაროსი, ადამიანებისათვის ზეციდან დედამიწაზე ჩამოტანას ნიშნავს.
კამარის მამა, ამირანის თქმულების მიხედვით, ციურ მოვლენათა გამგებელი იყო. მისი სახელი კეკლუცა [11, გე·104] სუაკუაჰიარიათია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის მორფოლოგიური გარდაქმნით ქალაქ სოხუმის ძველბერძნული სახელი Διοσκουρια (მასში ზევსის ვაჟიშვილები მოისაზრება), დიოსკურიას შემცველი ქვეყნის სახელო კორაქსეთი, კომპოზიტები სკუა (ვაჟიშვილი) ღჳთაჲ, კუა (ბიჭი) ძევეს (ზევსი) და ტოპონიმები საქაირთველო და ქუთაისი, მიიღება.
პატრიარქალური სახელი ამირანი ჰმაჰიარიათია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის მორფოლოგიური გარდაქმნით ტოპონიმები მჰერთა, იმერთა, ამირმთა, ამირანეთი და მარიამეთი მიიღება. პირველი სამისაგან -თა სუფიქსის მოკვეცით ეთნიკური სახელები მჰერ, ივერ და ამირე წარმოიქმნება შესაბამისად, რომელთაგან მჰერ სომხური ეპოსის დავით სასუნცი-ს მთავარი პერსონაჟის სახელია (იგი ამირანის ორეულად არის მიჩნეული [12, გვ. XXV-XXX]), იმერ - ეთნიკური სახელის იმერი ეკვივალენტია, ამირმ კი ამირანის სვანური სახელია [9, გვ·48]. რაც შეეხება ტოპონიმებს ამირანეთი და მარიამეთი, ისინი ამირანის და მარიამის ქვეყანას ნიშნავენ შესაბამისად. საკუთარი სახელები ამირანი და მარიამი, ამ შემთხვევაში, ეთნიკური სახელის იმერი ეკვივალენტებია.
ამირანის მსგავსად კავკასიონის მთის იალბუზის მწვერვალზე, ძველბერძნული ლიტერატურული წყაროების მიხედვით, ბერძნული პანთეონის ერთ-ერთი დიდი ღმერთი პრომეთეოსი არის მიჯაჭვული, რომელიც წარმომავლობით არ არის ბერძნულ სამყაროსთან დაკავშირებული [9, გვ·425]. სახელი პრომეთეოსი პატრიარქალური კატეგორიის სიტყვა არის, რომლის შესაბამისი მატრიარქალური სახელები პსათჰა, აპსათი და უსუპი იქნება. მათგან პსათჰა (Псатха) ადიღეური პანთეონის ერთ-ერთი დიდი კაცღმერთის სახელია, რომელიც სულებს განაგებს, ბუნებაზე ზემოქმედებს და იალბუზის მწვერვალზე გამართულ ღმერთების წვეულებებს სელმძლეანელობს [13, გვ.344], აპსათი კი თეთრწვერა მოხუცი კაცღმერთია, რომელიც კავკასიონის უმაღლესი მწვერვალთან გამოქვაბულში ცხოვრობს.
სიტყვები პსათჰა და აპსათი ჩვენ იალბუზის მთის ძველ სახელებად მიგვაჩნია იმიტომ, რომ მათი შემადგენელი პ ბგერის გამოყენებით უმაღლესის (ალპი, პიკი და სხვა) მნიშვნელობის სიტყვები არის ნაწარმოები იალბუზის ამჟამინდელი სახელების იალბუზი, Эльбрус და Στροβιλ [6, გვ·277] შემადგენელი ბ ბგერა დაბალი-სა და ბარი-ს მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს და მისი ამ სახელებში გამოყენება ლოგიკურად გაუმართლებელია.
ამირანის თქმულების მსგავსი თქმულება ადიღეველებსაც აქვთ, რომლის მთავარი პერსონაჟი თეთრწვერა ბუმბერაზი მოხუცი კაცია, რომელიც ღმერთმა იალბუზის მთის მწვერვალზე მიაჯაჭვა [ვ, გვ.177-18]. ეს ბუმბერაზი, ჩვენი აზრით, ღმერთი პსათჰა არის, ჯერ ერთი იმიტომ, რომ იგი იალბუზის მწვერვალზე მიმდინარე საქმეებს განაგებს და კიდევ იმიტომ, რომ პსათჰა პრომეთეოსი-ს შესატყვისი მატრიარქალური კატეგორიის სახელია. შესაძლებელია ადიღეველთა ამ თქმულებისა და ამირანის თქმულების საფუძველზე შექმნეს ბერძნებმა თქმულება პრომეთეოსზე.
სახელი პრომეთეოსი ჩვენ პელასგეთი-ს ეპონიმად და პელასგების უზენაესი ღმერთის სახელად გვესახება, რომელთა განსახლების ერთ-ერთ დიდ კერას დასავლეთ კავკასიონის შავიზღვისპირა რეგიონი წარმოადგენდა (ამაზე ძველი ლაზიკე-ს მნიშვნელობის ტოპონიმი Παλαιας Λαζικης [6, გვ.278] მიგვანიშნებს, რომელიც ტოპონიმით ჰელასკეთი გამოისახება).
სახელების ბადრი, უსუპი და ამირან ასტრალური მნიშვნელობები, მათი მაწარმოებელი ტოპონიმით ჰარათი შეიძლება იქნას დადგენილი. ეს ტოპონიმი, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ეტიმოლოგიურად სახელებს უთუჲ და დალი უკავშირდება. მათგან უთუ მზის ღვთაების სახელია, დალი-ც, თავისი ოქროს ნაწნავით, მზეს განასახიერებს, ამიტომ ტოპონიმი ჰარათი ასტრალურად მზის მნიშვნელობის სახელი იქნება. სახელები ბადრი, ამირან და უსუპი, აღნიშნულის მიხედვით, კავკასიის რეგიონის ახლოაღმოსავლეთის, ახლოდასავლეთის და შორეულდასავლეთის მზეს განასახიერებენ შესაბამისად. ბადრი, ამირანის თქმულების მიხედვით, უსუპზე უფროსია, ალბათ იმიტომ, რომ ის ახლოაღმოსავლეთის მზეს განასახიერებს (ანალოგიურად ბაადური-ც კოპალე-ზე უფროსია [10, გვ 166-167]).
მზე კოლხეთის მოსახლეობისათვის იმერეთის მთებიდან ამოდის, მხოლოდ იმერეთის მთებში უკავშირდებოდა იგი, ძველი კოლხების წარმოდგენით, დედამიწას. ამირანი, როგორც მზის განსახიერება, ამიტომ უნდა იყოს სინათლისა და სითბოს მოწყურებული ხალხის წარმოდგენით იმერეთის მთებში მიჯაჭვული.
სახელი ამირანთა, ეტიმოლოგიური მნიშვნელობით, მატრიარქალური ღვთის სახელს ღმართი (ღორმოთი, ღორონთი, Амрита [14, გვ.71]) შეესატყვისება, რომელიც იგივე მნიშვნელობის პატრიარქალურმა სახელმა ღმერთი განდევნა ასპარეზობიდან (ეს მოსაზრება უნდა იყოს ბერძნების მიერ მედეია-ს მოტაცების თქმულებაში დაფიქსირებული) და ამით მის მშობლიურ იმართა (ამარანტი-ს) მთებში მიაჯაჭვა.
სახელი ამირანეთი, ეტიმოლოგიური მნიშვნელობით, სახელს ღმერთი შეესატყვისება, რომელიც სახელმა ქრისტე (ქრისტიანების ღმერთის სახელია) განდევნა ასპარეზიდან და ამით მის მშობლიურ იმერთა (ამირანეთი-ს) მთებში მიაჯაჭვა.
საკუთარი სახელები ბადრი, ამირან და უსუპი ჩვენი გამოკვლევებით: ასტრალურად ახლოაღმოსავლეთის, ახლოდასავლეთის და შორეულდასავლეთის მზე იქნება; თეოლოგიურად - ღვთაება, ღმართი და აპსათი ტერიტორიულად - ახლოაღმოსავლეთი, ახლოდასავლეთი და შორეულდასავლეთი ჰარათი (იგულისხმება კავკასიის მთელი რეგიონი); ეთნიკურად კი - იბარნ, იმარნ და პელასგნ (აპსარნი). მათი შესატყვისი პატრიარქალური სახელები ბერდია, ამირანი და უსიპი ასტრალურად იგივე იქნება, რაც წინა შემთხვევაში; თეოლოგიურად - ღერბეთ (ღმერთი, სვანურად), ღმერთი და პრომეთეოსი; ტერიტორიულად - ახლოაღმოსავლეთი, ახლოდასავლეთი და შორეულდასავლეთი ჰერეთი (იგულისხმება კავკასიის მთელი რეგიონი); ეთნიკურად კი - იბერნი, იმერნი და პელასგნი (აპსილნი).
რეგიონის ზონალურად (აღმოსავლეთიდან დასავლეთისაკენ) დაყოფის პრინციპი, მის სახელში ბაგისმიერი ბგერების შეტანის გზით, რომლებიც ეთნიკურობის განმსაზღვრელ ასონიშნებად მოგვევლინნენ, ჩვენი აზრით, ისტორიულ კავკასიაში არის პირველად განხორციელებული, რაც ამირანის თქმულებაშია დაფიქსირებული. ეს პრინციპი მთელ მსოფლიოში იქნა გავრცელებული, რის მაგალითს ტოპონიმ ევროპა-ს წარმოქმნისა და ევროპის კონტინენტის ზონალურად დაყოფა წარმოადგენს.
ამირანის თქმულება, მისი მთავარი პერსონაჟების სახელებიდან გამომდინარე, მატრიარქალურ პერიოდშია შექმნილი, ამ თქმულების ანალოგად მიჩნეული შუმერული ეპოსი გილგამეშიანი [15] კი, იგივე პრინციპიდან გამომდინარე, უფრო გვიანდელ - პატრიარქალურ პერიოდშია შექმნილი. აღნიშნულის მიხედვით, გილგამეშიანში შეიძლება იყოს ამირანის თქმულების სიუჟეტები შეტანილი და არა პირიქით. აღსანიშნავია ისიც, რომ ამირანის თქმულების სიუჟეტები ხშირად არის სხვადასხვა მითოლოგიური და ეპიკური ჟანრების ნაწარმოებებში გამოყენებული, მათ შორის შოთა რუსთაველის ვეფხისტყაოსანშიც:
«Сказания об Амирани получили отражение и развитие в средневековой грузинской литературе, в частности в поэме Шота Руставели «Витязь в тигровой шкуре»» [14, გვ.69].
ამ საკითხში მოყვანილი ციტატის ავტორს, მიხეილ ჩიქოვანს, ჩვენ ვეთანხმებით და დავძენთ, რომ ამირანის თქმულების მთავარი პერსონაჟები ბადრი, ამირან და უსუპი ვეფხისტყაოსანის მთავარი პერსონაჟების ტარიელის, ავთანდილის და ფრიდონი-ს პროტოტიპებს წარმოადგენენ შესაბამისად, რომელთა ვინაობა დიდმა ქართველმა პოეტმა აკაკი წერეთელმა სწორად განსაზღვრა [16, გვ.83-112]. მან ტარიელში, ავთანდილში და ფრიდონში ქართლი, იმერეთი და ისტორიული საქართველოს შავიზღვისპირეთი შეიმცნო შესაბამისად, რაც ჩვენს მიერ განსაზღვრულ ბადრი-ს ამირანი-ის და უსუპი-ს ვინაობას კარგად ეხმიანება.
17.04. 2005 წელი
![]() |
8.1 არმაზი |
▲ზევით დაბრუნება |
მატიანეს ცნობით [17, გვ.17-27] არმაზი ისტორიული ქართლის ერთ-ერთი დიდი წარმართული ღმერთის სახელი იყო, რომლის კერპი სპილენძის ბუმბერაზი კაცის სახით ძ. წ. IV საუკუნის ქართლის მეფემ ფარნავაზმა მცხეთასთან მდინარე მტკვარის მარჯვენა მხარეს მდებარე ქართლი-ს მთის თხემზე აღმართა. მანამდე იქ ტოპონიმ საქართველო-ს ეპონიმის ქართლოსი-ს ნეშტი განისვენებდა. ამ თხემზე შემდეგში ციხე-ქალაქი იქნა გაშენებული, რომელიც არმაზ, არმაზი და არმაზციხე სახელებით არის ცნობილი [18, გვ.5-19]. ეს სახელები ჩვენ ენის ელემენტური თეორიის გამოყენებით შევისწავლეთ და საყურადღებო შედეგები მივიღეთ.
ტოპონიმი არმაზი „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“-ს შატბერდული ტექსტის დედანში მოხსენიებულია როგორც არმაზდ, ჭელიშური ტექსტის დედანში კი - არმაზად [19, გვ.32]. ამავე ტოპონიმს სტრაბონი უწოდებს Αρμοζική, პტოლემეოსი - Αρμαστικα, პლინიუსი კი - Hermast (იქვე, გვ.44-46).
სახელები არმაზ, არმაზი, არმაზდ და Αρμαστικα ფონემური შემადგენლობით მატრიარქალური კატეგორიის სიტყვებია, არმაზციხე, Αρμοζική და Hermast კი - პატრიარქალური. ჩვენ არცერთ მათგანს უპირატესობას არ ვანიჭებთ, ორივე კატეგორიის სახელების წარმომავლობას განვიხილავთ.
აღნიშნული მატრიარქალური სახელები, ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით, სუაჰმაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის სახით აღდგება, რომელიც უმაღლესი რანგის მატრიარქალურ სიტყვებს აწარმოებს. ასეთებია, მაგალითად: თარგამოსი (კავკასიელ ხალხთა მითოლოგიური მამამთავარის სახელი), სათანაი (მთის კავკასიელ ხალხთა დედამთავარის სახელი), Ζενός (ბერძნული მითოლოგიის უზენაესი კაცღმერთის - ზევსი-ს ერთ-ერთი სახელი), მაცხოვარი, სამძივარა, ანცვაჲ (ღმერთის მნიშვნელობის აფხაზური სახელი), ჰარმაზითა, აჰურამაზდი, ჰარმაძი, არმაძი, ქართლოსნი, საქართველონი, სვანათი, მოსხათი, გრუზიანთა, გურძნი, ლაძნი, საძნი, ძანი წანარი, წანი წოვანი და ღვთაიმას (ღვთაი მამას). ამ კონტექსტში სახელი არმაზი მიღებული უნდა იყოს ან სახელისაგან ჰარმაზითა ჰ ბგერაზე შეკვეცითა და -თა სუფიქსის მოკვეცით, ან არმაძი->არმაზი დეაფრიკატიზაციით (ამ უკანასკნელის მაგალითებს ლაძიკა->ლაზიკა და ძევეს->ზევეს წარმოადგენენ). ზემოთ წარმოდგენილი ტოპონიმური სახელების ჰარმაზითა-სა და გრუზიანთა-ს ეტიმოლოგიური შესატყვისობის გათვალისწინებით მამაკაცის სახელი არმაზი ეთნიკური სახელის გურზიან//грузин ეპონიმი უნდა იყოს. რაც შეეხება ცნობილ მატრიარქალურ სახელებს არმაზ, არმაზდ და არმაზად ისინი ი ბგერაზე უნდა იყოს შეკვეცილი. მოსაზრება იმის
შესახებ, რომ სახელი არმაზი სპარსული ღმერთის სახელისაგან აჰურამაზდა მომდინარეობს (19, გვ.13) ჩვენ არამართებულად მიგვაჩნია. აჰურამაზდა არ არის სრულყოფილი სახელი, იგი ი ბგერაზეა შეკვეცილი, რომლის აღდგენით ჰარმაძი-ს მნიშვნელობის სახელი აჰურამაზდი მიიღება. ეს შეკვეცა გაუმართლებელია და გვაფიქრებინებს, რომ სახელი აჰურამაზდა უშუალოდ სუაჰმაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის გარდაქმნით კი არა სახელისაგან ჰარმაძი->ჰარმადზი მომდინარეობს (ძველსპარსულ ენას ძ ბგერა არ გააჩნდა, მის მაგივრად დზ ბგერათკომპლექსს იყენებდა).
ზემოთ აღნიშნული პატრიარქალური სახელები არმაზციხე, Αρμοζική და Hermast, ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით, სუაჰმაჰიარიათია კომპლექსის სახით აღდგება, რომელიც უმაღლესი რანგის პატრიარქალურ სიტყვებს აწარმოებს. მათ შორის გამოვყოფდით ტოპონიმებს: მცხეთა, Μεστλητα (მოისაზრება მცხეთა-ს სინონიმად), მოსხეთი, სუანეთი, საქართველნე, გურზიანეთი (რუსები XIV-XV საუკუნეებში საქართველოს გურზია-ს ეძახდნენ [20, გვ.288-289]), ჰარმაზიეთი, მზეჲთა და ღჳთაიმას (ღჳთაი მამას). მოყვანილი ტოპონიმური სახელების ჰარმაზიეთი-სა და გურზიანეთი-ს ეტიმოლოგიური შესატყვისობის გათვალისწინებით მამაკაცის სახელი ბსნბ{ჯ!ეთნიკური სახელის გურზიან//грузин-ის ეპონიმი გამოდის.
არმაზი-ს კერპის ვინაობის დასადგენად მისი მაწარმოებელი მატრიარქალური სუაჰმაჰუარუაჰიათუა კომპლექსი სუა ჰმაჰუარუაჰიათუა და სუა ჰმა ჰუარუაჰიათუა კომპოზიტების სახით წარმოვადგინოთ. მათი გარდაქმნით წინადადებები სვა (დასვა)! ღმართი (ღორონთი, ღორმოთი)! და სვა მამა ღვთაი მიიღება. ამ წინადადებებში ღმართის დასმული და მამა ღვთაის დასმული უნდა იგულისხმებოდეს შესაბამისად. ანალოგიურად სახელი არმაზი-ს მაწარმოებელ პატრიარქალურ სუაჰმაჰიარიათია კომპლექსისაგან წინადადებები ღმერთის დასმული და მამა ღჳთაის დასმული მიიღება. თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ სუაჰმაჰიარიათია კომპლექსისგან ნაწარმოებ სიტყვა მზეჲთა-საგან სახელი მზე მიიღება (მზეჲთა->მზეჲ->მზე), მაშინ არმაზი-ს ქანდაკება შესაძლებელია მზის კერპი იყო, რასაც მისი ატრიბუტები (მზის ფერი ბრინჯაოს ტანი, მზესავით ბრწყინვალე თვალი და მზის სხივებსავით მახვილი ხმალი) მხარს უჭერენ.
12. 03. 2004 წელი
![]() |
8.2 იბერია |
▲ზევით დაბრუნება |
ტოპონიმი იბერია ორი განსხვავებული ქვეყნის სახელი იყო, რომელთაგან ერთი კავკასიაში მდებარეობდა, მეორე კი - პირინეის ნახევარკუნძულზე. ცნობები მისი წარმომავლობის შესახებ არადამაჯერებელია [20, გვ.65-70], არადა ამ საკითხის დადებითად გადაჭრამ შეიძლება ბევრ საიდუმლოს ფარდა ახადოს.
ტოპონიმი იბერია ჰიბერია-ს (Hiberia, ლათინურად) შეკვეცილ სახეს წარმოადგენს, რომლის ლინგვისტიკური გარდაქმნით სიტყვა ბერეჲ მიიღება (ჰიბერია->ჰიბერე->ბერეიჰ->ბერეჲ) ბერეჲ-საგან ჲ ბგერის მოკვეცით (ეს მოქმედება ბევრ ენაში დასტურდება) სიტყვა ბერე წარმოიქმნება, რომელიც ვაჟი-ს მნიშვნელობის სახელია ლაზურად [21, გვ.111]. ბერეჲ ბერე-ს ძველებური ფორმა უნდა იყოს. იგი ვაჟი უზენაესი-ს მნიშვნელობის სიტყვას წარმოადგენს (ჲ ბგერა ჰია ენობრივი ელემენტის შეკვეცილი სახეა, რომელიც მის შემცველ სიტყვებს უზენაესის ხარისხს ანიჭებს [2, გვ.23]).
აღნიშნულთან დაკავშირებით საყურადღებოა ყმაწვილი-ს მნიშვნელობის ძველბერძნული არსებითი სახელი Ηβητήρ - взрослый юноша [22, გვ.831]. მისგან ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით სიტყვა ბეჰერეტე აღდგება, რომლისაგან ი//ე და თ//ტ შესატყვისობების, ია=ე ეკვივალენტობისა და მეტათეზისის გამოყენებით ტოპონიმური მნიშვნელობის სიტყვები ბერეთი, ბერეჲთა, Tiberia და იბერიათა მიიღება. ეს სიტყვები ვაჟი უზენაესის კუთვნილი-ს მნიშვნელობის არის და მათში უზენაესი ვაჟის ქვეყანა მოისაზრება.
საყურადღებოა აგრეთვე ის ფაქტიც, რომ ტოპონიმ იბერია-ს ეკვივალენტად კორნელი კეკელიძე ტოპონიმს ჰერეთი მოისაზრებდა [23, გვ.16]. ეს მოსაზრება ახლოს არის სინამდვილესთან იმ თვალსაზრისით, რომ სიტყვები Ηβητήρ, Tiberia, ბერეთი, ბერეჲთა და იბერიათა ტოპონიმის ჰერეთი და ბა ბგერათკომპლექსის შერწყმით მიიღება (ბა ბგერათკომპლექსი ჰბა ენობრივი ელემენტის შეკვეცილ სახეს წარმოადგენს, რომელიც ბავშვის მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს [2, გვ.31], სუფიქსი -ბა კი ვაჟიშვილის მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს აფხაზურ ენაში [24, გვ.403]).
კომპოზიტი ბა ჰერეთი ჰბაბიარიათია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის მორფოლოგიური გარდაქმნით ტოპონიმები ბერეთი, ბერეჲთა და იბერიათა; არსებითი სახელი Ηβητήρ, წარმართული ღმერთის სახელი ცფსეჯბ და ღმერთის მნიშვნელობის სახელები ღერბეთ (სვანურად) და ღჳთაჲბა მიიღება. ამ სახელების ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ასტრალურად ცოტა ხნის წინ ამოსული მზე მნათობი იქნება, ეთნოლოგიურად - ბიჭი ჰერეთი, თეოლოგიურად კი - ბიჭი ღჳთაჲ. რაც შეეხება სახელს იბერია, იგი
ტოპონიმური მნიშვნელობის სიტყვისაგან იბერიათა უნდა მომდინარეობდეს და უზენაესი ვაჟის კუთვნილს (ქვეყანას) ნიშნავდეს.
იბერიული ეთნიკური სახელები მრავალია, მათ შორის: Berecynt, Brith, Hiberna, Ubii, ibrai, ებრაელი, ბიაინილ, ტიბარენი, ბერბერი და сибариты.
6. 10. 2003 წელი
![]() |
8.3 საქართველო |
▲ზევით დაბრუნება |
ტოპონიმ საქართველო-ს ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ქართულ ეთნოგრაფიაში ქართველების საცხოვრისად მოისაზრება. ეს მოსაზრება იმდენად დამაჯერებელია, რომ მისი რევიზია ბევრ მკვლევარს უაზრობად მოეჩვენება. მიუხედავად ამისა ჩვენ მაინც მიგვაჩნია, რომ ტოპონიმ საქართველო-ს თავკიდურა სა ბგერათკომპლექსი მარტო კუთვნილებითი ფორმის მაწარმოებელი გრამატიკული ნაწილაკი კი არა მისი ძირეული ნაწილია. ჩვენს ამ მოსაზრებას კარგად ეხმიანება ტოპონიმ საქართველო-ს ეპონიმი ქართლოსი, რომლის შემადგენელი ოს ბგერათკომპლექსი (სუა ენობრივი ელემენტი) მამრის მნიშვნელობას ანიჭებს მის შემცველ სახელს [2, გვ.21].
სახელი ქართლოსი შესაძლებელია ტოპონიმის ქართლი და ენობრივი ელემენტის სუა შერწყმით არის მიღებული (ქართლისუა->ქართლისო->ქართლოსი). ამ შემთხვევაში მისი ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ქართლი სვა (დასვა) იქნება.
ტოპონიმი საქართველო ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით [2] სუაკუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით არის მიღებული (სუაკუაჰუარუაჰიათუა->საკაჰაროჰეთუ->საკჰაროჰეთუ->საკჰარორეთუ->საქართუერო->საქართველო). მისი ეტიმოლოგიური მნიშვნელობის დასადგენად სუაკუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსი სუა კუაჰუარუაჰიათუა, სუაკუა ჰუარუაჰიათუა და სუა კუა ჰუარუაჰიათუა კომპოზიტების სახით წარმოვადგინოთ. მათი შემადგენელი: ენობრივი ელემენტი სუა ნიშნავს სვა; კუა - კურკა, ვაჟი; სუასკუა კომპლექსის გარდაქმნით მიღებული სიტყვა სკუა - ვაჟიშვილი, მეგრულად; კუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის გარდაქმნით ტოპონიმი ქართლი მიიღება; ჰუარუაჰიათუა კომპლექსის გარდაქმნით კი - ღვთაჲ. ამათი გათვალისწინებით პირველი კომპოზიტის ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა იქნება სვა ქართლი, მეორის -
ვაჟიშვილი ღვთაჲ, მესამის კი - სვა ბიჭი ღვთაჲ.
ტოპონიმ ქართლი-ს მაწარმოებელ კუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსისგან ბევრი მნიშვნელოვანი სახელი მიიღება, მათ შორის:
ქართუჲ, ქართაჲ, ქართი, ქალდია, ქალდუჲ, კორდი, კოლტი, კორტი, კალათი და καρδια (გული, ძველბერძნულად). ყველა ეს სახელი ჰუარუაჰიათუა კომპლექსისგანაც მიიღება ჰ->კ და ჰ->ქ გადაბგერებების განხორციელებით ისევე, როგორც სახელი ღვთაჲ-ს წარმოებისას! განვახორციელეთ ჩვენ ჰ->ღ გადაბგერება. ანალოგიური ჰ->ქ და ჰ->ხ გადაბგერებებით ტოპონიმისაგან ჰალდია არის ტოპონიმები ქალდია და ხალდია მიღებული შესაბამისად, ჰ->გ გადაბგერებით კი - ტოპონიმისაგან ჰრუზია ტოპონიმი გრუზია. თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ჰუარუაჰიათუა კომპლქსისგან მიიღება ტოპონიმი ურარტუჲ და წარმოიქმნება კომპოზიტი ჰუარუა თუაჰია, რომელიც ნიშნავს მზე თავი მაშინ, ტოპონიმების ურარტუ და ქართი (ქართლი) და მათი შესაბამისი ღმერთების სახელების ჰალდი და ღვთაჲ კოსმოგონური მნიშვნელობა იქნება მზის თავი, ტოპონიმის საქართველო კი - სვა მზის თავი, რაშიც მზის სხივი უნდა იგულისხმებოდეს.
ტოპონიმ საქართველო-ს მაწარმოებელ სუაკუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნითაც ანალოგიური შედეგი მიიღება. ეს კომპლექსი სუაკუა ჰუარუა თუაჰია კომპოზიტის სახით შეგვიძლია წარმოვადგინოთ, რომლის გარდაქმნით წინადადება сук მზე თავი მიიღება. სიტყვა сук ნიშნავს წამონაზარდს (ტოტს), რუსულად, რისი გათვალისწინებით сук მზე თავი აგრეთვე მზის სხივი იქნება.
სუაკუაჰუარუაჰიათუა კომპლექსისგან ტოპონიმ საქართველო-ს გარდა ბევრი მნიშვნელოვანი სიტყვა და სახელი მიიღება, მათ შორის ქურზიათა, ქურძია, ლაზიკათა, ლაძიკა და კურკაზეთა. ამ უკნასკნელის ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ასტრალურად მზის კურკის ზემოთ (გარშემო) არსებული არე ანუ მზის სხივებისგან წარმოქმნილი გვირგვინი იქნება. გარდა ამისა სიტყვა ქურზიათა სიტყვის გურზიათა ანალოგს წარმოადგენს, რომლის არსებითი ნაწილის გურზია მოდიფიცირებით ტოპონიმი გურზია მიიღება (რუსები XIV-XV საუკუნეებში საქართველოს გურზია-ს ეძახდნენ [20, გვ.288-289]). ტოპონიმი გურზია სუაგუჰუარუაჰიათუა კომპლექსის სახით აღდგება, რომლის შემადგენელი გუა ენობრივი ელემენტი გული-სა და გოგო-ს მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს [2, გვ.23]. ამ კომპლექსისგან ტოპონიმები გურზიათა, გურძია და სიტყვა გურზედა მიიღება, რომელთა ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა იქნება გულ ზედა (გულს ზემოთა, გულზე დასმული. გური მეგრულად ნიშნავს გული). ამრიგად, ტოპონიმი გურზია ასტრალურად ნიშნავს მზის გულის ზემოთ (გარშემო) არსებულ არეს ანუ მზის სხივებისგან წარმოქმნილი გვირგვინს, თეოლოგიურად კი - გოგო ღვთაისა.
18. 02. 2004 წელი
![]() |
8.4 ინგილო |
▲ზევით დაბრუნება |
ეთნიკური სახელი ინგილო ლიტერატურულ წყაროებში სარწმუნოებაგამოცვლილი-
ს მნიშვნელობით არის ცნობილი, რასაც არ იზიარებდა დიდი ქართველი (წარმოშობით ინგილო) მეცნიერი მოსე ჯანაშვილი [25, გვ.40-41]. სახელი ინგილო, მისი აზრით, საინგილოს ერთ-ერთი სოფლის სახელისაგან ჱენგიან მომდინარეობს, რომლის ანალოგად მას ისტორიული კოლხეთის ერთ-ერთი ტომის სახელი ჰენიოხი მიაჩნდა. მართლა ძნელია ეთნონიმ ინგილო-ს გადარჯულებული-ს მნიშვნელობით აღქმა ჯერ ერთი იმიტომ, რომ ინგილოთა ერთი ნაწილის გამაჰმადიანება სულ რაღაც 300 წლის წინ მოხდა და ამ შედარებით მოკლე დროში არ შეიძლება მათ თავიანთი ეთნიკური სახელი დავიწყებოდათ და კიდევ იმიტომ, რომ მათ მეორე გაუმაჰმადიანებელ ქრისტიანულ ნაწილს განსხვავებული ეთნიკური სახელი ექნებოდა. საინგილო ისტორიული ჰერეთი-ს შემადგენელი ნაწილი იყო ამიტომ, ინგილოები ჰერები იქნებოდნენ, მათი ეთნიკური სახელი ინგილო კი ჰერეთის მოსახლეობის ისტორიული სახელის ჰერნი-საგან უნდა მომდინარეობდეს.
ეთნონიმ ინგილო-ს სინონიმს ჰენგილო წარმოადგენს [26, გვ.159]. ორივე მათგანის შემადგენელი გ ბგერა გუა ენობრივი ელემენტის სახით აღდგება, რომელიც გული-სა და გოგო-ს მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს [2, გვ.23]. ამის გათვალისწინებით ეთნონიმები ინგილო და ჰენგილო კომპოზიტის ჰერნი გუა შერწყმით შეიძლება იყოს მიღებული (ჰერნიგუა->ჰენგირო->ჰენგილო->ჰინგილო->ინგილო). მათი ეტიმოლოგიური მნიშვნელიბა, ამ შემთხვევაში, ჰერელი (ჰერეთელი) გოგოები იქნება. ჩვენს ამ მოსაზრებას მხარს უჭერს ვაჟის ნათესავი მაყარი გოგოს მნიშვნელობის ინგილოური არსებითი სახელი ჰენგა, რომელიც ამავე ჰერნი გუა კომპოზიტისაგან მიიღება (ჰერნიგუა->ჰენიგუა->ჰენგა). მისგანვე ეთნიკური სახელის ჰენიოხი-ს ანალოგი ჰენიოგი მიიღება, რის შესახებაც მოსე ჯანაშვილი მიუთითებდა. მათ შორის არსებითი განსხვავება იმაშია, რომ ჰენიოხი მხედარი მამაკაცი იქნება (იგი კომპოზიტ ჰენრი ხუა-საგან მიიღება, რომლის შემადგენელი ხუა ენობრივი ელემენტი მამრი-ს მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს), ჰენიოგი კი - მხედარი გოგო (ჰენგა).
ინგილოების წარმომავლობის დადგენის ერთ-ერთ საშუალებას მათი მონათესავე ხალხების მოძიება წარმოადგენს. ამ თვალსაზრისით დავუბრუნდეთ ისევ ეთნიკურ სახელს ჰერნი და იგი ენის ელემენტური თეორიის გამოყენებით გავაანალიზოთ.
ჰერნი ხალხის კუთვნილი სიტყვით ჰერნთაბ გამოისახება, რომლისგან სიტყვა ჰერეთიან აღდგება. ეს სიტყვა ჰერეთი-ს მოსახლეობის ისეთივე ეთნიკური სახელი უნდა იყოს, როგორიც ქართველების გიორგიან, სომხების არმენიან და სხვა. ეთნონიმი ინგილო, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ჰერეთელი გოგო-ს მნიშვნელობის სიტყვა იქნებოდა, რომელიც ჰერეთიან გუა კომპოზიტის სახით ჩაიწერება. ამ კომპოზიტის შერწყმითა და მასში ენობრივი ელემენტების აღდგენით წარმოქმილ ჰიარიათიაანგუა კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით ტოპონიმები გოგარენეთი, გარგარენეთი, გერნთა, გელნთა, გიორგიანითა, ინგილოთა, ჰენგიანთა, ჰენგანითა და სხვა მიიღება. ამ ტოპონიმებისგან უნდა იყოს მიღებული შესაბამისად ეთნიკური სახელები გოგარენი, გარგარენი, გერნი, გელნი, გიორგიანი და ინგილო, ტოპონიმი ჰენგიან, არსებითი სახელი ჰენგა და მისი მრავლობითობის ფორმა ჰენგანი. აღნიშნული ტოპონიმების შესაბამისი ობიექტების უმეტესობა საინგლოს მახლობლობაში არის განთავსებული.
განხილული მასალის მიხედვით ეთნონიმ ინგილო-ს შემადგენელი ნ ბგერა მრავლობითობის მაწარმოებელი ნიშნის ფუნქციით არის წარმოქმნილი, რაც ჩვენ არადამაჯერებლად მიგვაჩნია. იგი მ->ნ გადაბგერებით უნდა იყოს მიღებული (მაგალითად: მეფე->ნეფე, უმცროსი->უნცროსი, მამა->ნანა), რაც მრავალ ქართულ სიტყვაში დასტურდება. ამ მოსაზრების სასარგებლოდ ჰერეთის ისტოიული დედაქალაქის სახელი გრემი და ღმერთის ინგილოური სახელი ეერთი მიუთითებენ, რომლებსაც ეტიმოლოგიით ეთნონიმი მეგრი და ტოპონიმი მერეთი (იმერეთის ადრინდელი სახელი იქნებოდა) შეესატყვისებიან შესაბამისად. სახელები მეგრი და გრემი ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით გუაჰმაჰიარიათია კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით არის მიღებული. მისგანვე კომპოზიტიები გუა მერეთი (გოგო მერეთი), გუა მერთი (გოგო ღმერთი), გუა იმერთა (გოგო იმერთა), ტოპონიმები გომაჲრეთი, მეგრითა, ეგრნითა, ენგურითა, გიორგიანითა, გერმანიათა, გურიანეთი, გურგენიანითა, გოგარენეთი, გარნიეთი, ჰენგიანთა, ჰენგათა და ინგილოთა (გუაჰმაჰიარიათია->გუაჰმაჰიარუაჰიაჰიათუა—>გუმაჰირაჰიჰითა->გუმაჰირარიჰითა->გუმაჰილარიჰითა->ჰიმიგილუათარა->ჰიმგილოთარ->ჰიმგილოთა->ინგილოთა) მიიღება.
ეთნონიმ ინგილო-ს შესაბამისი ქვეყნის სახელი, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ინგილოთა იქნებოდა. ამ ქვეყანას დღეს საინგილო ეწოდება, რომელიც მ->ნ ბგერათმონაცვლეობის გათვალისწინებით სამეგრელო-ს შესატყვისი ეტიმოლოგიური მნიშვნელობის სახელია. ტოპონიმებს საინგილო და სამეგრელო ქვეყნის სახელის მაწარმოებელი -თა სუფიქსი აქვთ მოკვეცილი [27, გვ.19-21], რომლის აღდგენით სახელები საინგილოთა და სამეგრელოთა წარმოიქმნება. ეს სახეღუბი მ—>ნ ბგერათმონაცვლეობის გათვალისწინებით სუაგუაჰმაჰიარიათია კომპლექსის სახით აღდგება, რომლისგან გარდა ტოპონიმებისა საინგილოთა და სამეგრელოთა ტოპონიმები გუმისთა, მანგლისეთი, ინგუსთა (ანალოგიურია ტოპონიმის ინგუშთა), ლაზიგნთა, ზიგნთა და გრუზინეთი მიიღება (ამ უკანასკნელისგან ეთნიკური სახელი грузины და ტოპონიმი Грузия მიიღება). მათი ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ასტრალურად - მზის გულის სხივური გვირგვინი იქნება, თეოლოგიურად - გოგო დედა ღჳთისა და გოგო ღმერთისა, ეთნოლოგიურად კი - გოგო მერეთისა.
26. 06. 2008 წელი
![]() |
9 ჩეჩნებისა და ინგუშების ეთნიკური წარმომავლობის შესახებ |
▲ზევით დაბრუნება |
ჩეჩნები და ინგუშები სამეცნიერო ლიტერატურაში საერთო ეთნიკური სახელით вайнахи (ვაჲნახები) არის ცნობილი. გარდა ამისა ჩეჩნების თვითდასახელებები არის ვაჲნახ და ნახჩოჲ, ინგუშების კი - ღალღაი და გალგაი. ორივე ეს ხალხი ისტორიულ საქართველოში ცნობილი იყო ჯერ ეთნიკური სახელით დურძუკი, შემდეგ კი - ქისტი აღნიშნული ეთნიკური სახელების ანალიზი ენის ელემენტური თეორიის [2] გამოყენებით შესაძლებლობას მოგვცემს გარკვეული ინფორმაცია მივიღოთ ჩეჩნებისა და ინგუშების ეთნიკურ წარმომავლობაზე.
ჩეჩნების თვითდასახელება ვაჲნახ ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით ჰუარუაჰიაჰმა კომპლექსისგან არის ნაწარმოები (ჰუარუაჰიაჰმა->ჰურაჰიმა->ჰუაჲმა->უაჲმაჰ->ვაჲნახ) და ეტიმილოგიით ასტრალურად ნიშნავს ღვთაება მზე უზენაესი დედა. ამავე კომპლექსისგან არის მიღებული ეთნიკური სახელები ჰონნი, ჰუნნი, ჰურნი, ჰარიან, არანი, ალანი, ალვანი, ალბანი და დედაღმერთი-ს მნიშვნელობის სახელები მარიამ და ჰანი. მისგანვე კომპოზიტი ჰუარუაჰია ჰმა წარმოიქმნება, რომლის პირველი წევრის გარდაქმნით ტოპონიმები ჰარია და აია მიიღება, მეორე წევრი კი ნიშნავს დედა. აღნიშნულის მიხედვით ეთნიკური სახელის ვაჲნახ ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ეთნოლოგიურად იქნება როგორც ჰარია (harya//arya) დედა, ასევე აია დედა.
ჩეჩნების მეორე თვითდასახელება ნახჩოჲ ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით ჰუარუაჰიაჰმატუაშუა კომპლექსისგან არის ნაწარმოები (ჰუარუაჰიაჰმატუაშუა->ჰარაჰიმატუშუ->ჰრალმატშუ->ჰაჲმაჩუ->მაჰჩუაჲ->მაჰჩოჲ->ნახჩოჲ) და ეტიმოლოგიით ნიშნავს ღვთაება მზე უზენაესი ღეღა შვა და ჰარია (აია) დედა შვა ამავე კომპლექსისგნ არის მიღებული ეთნიკური სახელები ჩაჩანი, აჭარანი, რაჭანი, ჭარნი, ჭანი, მუშუან, შუანი, ჯორჯიან და ტოპონიმები ჩაჩნათი, შუანათი და Deutsland.
ინგუშების თვითდასახელება ღალღაი ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით ღუაჰუარუაჰია კომპღუქსისგან არის ნაწარმოები (ღუაჰუარუაჰია->ღაჰარაჰია->ღაღარარია->ღაღრრაი->ღაღრლაი->ღარლღაი->ღალღაი) და ეტიმოლოგიით ნიშნავს ბალღი ღვთაება მზე უზენაესი, ბალღი კარია და ბალღი აია, გალგაი კი - გუაჰუარუაჰია კომპლექსისგან და ეტიმოლოგიით ნიშნავს გოგო მზე უზენაესი, გოგო პარია და გოგო აია. გარდა ამისა ღუაჰუარუაჰია კომპლექსისგან მიიღება ეთნიკური სახელი ღლაღვი (მისი პატრიარქული ვარიანტია ვაინახების კიდევ ერთი ქართული ეთნიკური სახელი ღლიღვი), გუაჰუარუაჰია კომპლექსისგან კი - ეთნონიმები გუგარქი, გოგარე, გური, აგრგ (მეგრელი, აფხაზურად) და galli.
ეთნიკური სახელები ღალღაი და გალგაი, ჩვენი ღრმა რწმენით, ღალღანი-სა და გალგანი-ს შეკვეცილ ფორმებს წარმოადგენენ, რომლებიც ღუა და გუა ენობრივი ელემენტებისა და ეთნიკური სახელის ვაჲნახ მაწარმოებელ ჰუარუაჰიაჰმა კომპლექსის შერწყმით წარმოქმნილ ღუაჰუარუაჰიაჰმა და გუაჰუარუაჰიაჰმა კომპლექსებისაგან არის ნაწარმოები შესაბამისად ამ შემთხვევაში ეთნიკური სახელი ღალღანი ნიშნავს ბალღი ვაინახ, ეთნიკური სახელი გალგანი კი - გოგო ვაინახ გარდა ამისა ღუაჰუარუაჰიაჰმა კომპლექსისგან ეთნიკური სახელი ღლაღვნი (მისი პატრიარქული ვარიანტია ღლიღვნი) მიიღება, გუაჰუარუაჰიაჰმა კომპლექსისგან კი - გურგანი (მისი პატრიარქალური ვარიანტია გურგენიანი), გოგარანი (მისი პატრიარქალური ვარიანტია გოგარენე), ჰანგილო (მისი პატრიარქალური ვარიანტია ჰინგილო), გურნი (მისი პატრიარქული ვარიანტებია გურიანი და გიორგიანი), gallni და ტოპონიმი გარნი.
ეთნიკური სახელი დურძუკი ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით სუაკუაჰუარუაჰიადუა კომპლექსისგან არის ნაწარმოები (სუაკუაჰუარუაჰიადუა->სუკუჰურუჰიდუ->სუკუჰურუდიდუ->დურუდუსუჰუკი->დურდსჰუკი->დურდზუკი->დურძუკი) და ეტიმოლოგიით ასტრალურად ნიშნავს სვა ვაჟი ღვთაება მზე უზენაესი დედა. ეს კომპლექსი სუა კუაჰუარუაჰიადუა და სუაკუა ჰუარუაჰიადუა კომპოზიტების სახით შეგვიძლია წარმოვადგინოთ, რომელთა შემადგენელი ენობრივი ელემენტი სუა ნიშნავს სვა (დასვა), სუაკუა კომპლექსის გარდაქმნით ვაჟიშვილი-ს მნიშვნელობის მეგრული სიტყვა სკუა მიიღება, კუაჰუარუაჰიადუა კომპლექსის გარდაქმნით - ტოპონიმი ქალდია (ისტორიული ქართული სახელმწიფოო ჩრდილო-აღმოსავლეთ მცირე აზიაში), ჰუარუაჰიადუა კომპლექსის გარდაქმნით კი - ტოპონიმები დიაუხა (ისტორიული ქართული სახელმწიფო ჩრდილო-აღმოსავლეთ მცირე აზიაში) და უდია (უდე-ების ქვეყანა დღევანდელი აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე). მათი გათვალისწინებით პირველი კომპოზიტი სუა კუაჰუარუაჰიადუა ნიშნვს სვა ქალდია (მოსულებია ქალიდიადან), მეორე სუაკუა ჰუარუაჰეადუა კი — ვაჟიშვილი დიაუხა და ვაჟიშვილი უდი. ეს უკანასკნელი ეთნიკურ სახელისაგან უდნი უნდა მომდინარეობდეს, რომელიც ჰუარუაჰიაჰმადუა კომპლექსისგან არის ნაწარმოები და ეტიმოლოგიით, ისევე
როგორც ვაჲნახ, ნიშნავს ღვთაება მზე უზენაესი დედა და ჰარია (აია) დედა (ჰმადუა->მად).
ეთნიკური სახელი ქისტი ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით სუაკუაჰიარიატია კომპლექსისგან არის ნაწარმოები (სუაკუაჰიარიატია->საკაჰირიტი->საკჰირიტი->საქირიტი->საქიიტი->ქისიატი->ქისტი) ამავე კომპლექსისგან ტოპონიმური სახელები სკვირეტი, საქაირტველო და სკვიტია მიიღება. სუაკუაჰიარიატია კომპლექსი სუა კუაჰიარიატია და სუაკუა ჰიარიატია კომპოზიტების სახით შეგვიძლია წარმოვადგინოთ, რომელთა გამარტივებით მარტივი წინადადებები სვა კახეტი და ვაჟიშვილი ჰერეტი მიიღება შესაბამისად. ამ მასალის მიხედვით ეთნიკური სახელი ქისტი ეთნიკური სახელის ქისთი ტრანსფორმაციით არის მიღებული, რომელიც ტოპონიმისაგან ჰერეთი მომდინარეობს.
ქართული მატიანე მოქცევაჲ ქართლისაჲ ალექსანდრე მაკედონელის დროის ამბების აღწერისას გვამცნობს:
„მაშინ მოვიდეს ნათესავნი მბრძოლნი ქალდეველთაგან გამოსხმულნი ჰონნი და ითხოვეს ბუნთურქთა (ესენი ცხოვრობდნენ, ძეგლის მიხედვით, ქართლის ველზე. გ. მ.) უფლისაგან ქუეყანა!) ხარკითა, და დასხდეს იგი ზანავს“ [28, გვ. 491].
აღსანიშნავია ისიც, რომ ამავე ლიტერატურაში ბუნთურქები მოხსენებულია როგორც „თავდაპირველი თურქები“ [იქვე, გვ. 438], რომლებშიც მისი ავტორი ძველი წელთაღრიცხვის Iათასწლეულის შუა პერიოდში ქართლში შემოსახლებულ თურქებს [17, გვ. 15] უნდა გულისხმობდეს. ბუნთურქების ამგვარი გაგება ქართლის აბორიგენი მოსახლეობის - ქართების როლს ქართლში მიმდინარე ისტორიულ პროცესებზე, რბილად რომ ვთქვათ, მნიშვნელოვნად აკნინებს. ამ ფაქტის გათვალისწინებით ეთნიკური სახელი ბუნთურქი ჩვენ იბერიელი-ს მნიშვნელობის ერთ-ერთ უძველეს მატრიარქალურ სახელად გვესახება. მის უფრო გვიანდელ ანალოგად ტოპონიმი ჰიბარნთა მიგვაჩნია (ბუნთურქი->ბუნთურჰი->ბანთარჰი->ჰიბარნთა), რომელიც ტოპონიმის ჰიბერიანთა შესაბამის მატრიარქალურ სახეს წარმოადგენს.
ვაინახები-ს ისტორიული წინაპრები ჰონნი, ზემოთ მოყვანილი ციტატის მიხედვით, ჩრდილო-აღმოსავლეთ მცირე აზიაში მდებარე ისტორიული ქართული სახელმწიფოს ქალდია-ს მკვიდრი მოსახლეობა იყო, საიდანაც ისინი ძველი წელთაღრიცხვის Iათასწლეულში ქართლში გადმოსახლდნენ თავიანთ მონათესავე ხალხთან ქართველებთან ერთად საცხოვრებლად.
ვაინახები-ს მთავარი ღმერთის სახელი Дяла [14, გვ·604] დუაჰუარუაჰია კომპლექსის სახით აღდგება, რომელიც ასტრალურად ნიშნავს დედა ღვთაება მზე უზენაესი, ეთნოლოგიურად კი - დედა ჰარია. ამავე კომპლექსისგან არის სვანების ქალღმერთის სახელი დალი ნაწარმოები. სახელები Дяла და დალი შესაძლებელია ქალდეველთა დიდი ღმერთის სახელის ჰალდი ტრანსფორმაციით არის მიღებული, რომლის ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა ეთნოლოგიურად არის ჰარია დედა. გარდა ამისა სახელისაგან Дяла ქართული სიტყვა დილა და კომპოზიტი დია ლუა აღდგება, რომელიც ნიშნავს დია (დევს) მზე. ამ უკანასკნელების გათვალისწინებით Дяла ამომავალი მზის ღმერთის სახელი უნდა იყოს. იგივე მნიშვნელობისაა ვაინახები-ს მეორე ღმერთის სახელი Аза, რომელიც სუაჰუარუა კომპლექსისგან არის ნაწარმოები და ეტიმოლოგიურად ნიშნავს სვა ღვთაება მზე.
ტოპონიმების ჩაჩნათი//შუანათიდა ჩეჩენთა//შუანეთი ეტიმოლოგიური შესატყვისობები, ქართლის მეფის საურმაგის მიერ ძველი წ.ა. II საუკუნეში დურძუკების დღევანდელი სვანეთის ტერიტორიაზე ჩასახლება [17, გვ. 26-37], სვანი-ს ჰონ-ად მოხსენიება [29, გვ. 18] და ვაინახებისა და სვანების მთავარი ღმერთების სახელების Дяла-სა და დალი-ს ეტიმოლოგიური შესატყვისობა გვაფიქრებინებს, რომ ვაინახები სვანური ტომის ქართველური წარმომავლობის ხალხი არის.
14.05. 2009 წელი
![]() |
9.1 ანაკოფია |
▲ზევით დაბრუნება |
ძველი ქართული ლიტერატურული წყაროების მიხედვით დღევანდელი ახალი ათონის ტერიტორიაზე V-VIII საუკუნეებში ისტორიული აბაზგეთი-ს დედაქალაქი ანაკოფია მდებარეობდა. ანაკოფიაში, ივერიის მთის თხემზე, აბაზგეთის მთავარი ციხესიმაგრე იყო აშენებული, რომლის ეზოში ეკლესია ფუნქციონირებდა, სადაც ღვთისმშობლის ხატი ესვენა. ამ ფაქტის შესახებ მურვან ყრუს მიერ დასავლეთ საქართველოს ტერიტორიაზე განხორციელებული დაპყრობითი ომების ამსახველი მატიანე გვამცნობს:
„და მოადგა ციხესა ანაკოფისასა, რომელსა შინა არს ხატი ყოვლად წმინდისა ღმრთისმშობელისა, არა კაცობრივითა ჴელითა დაწერილი, არამედ ზეგარდმო, რომელისათჳს არავინ უწყის - ვინა იგი მოსრული ჰპოვა თავსა ზედა მის გორისასა“ [17, გვ.235].
მეორე მატიანეს ცნობით [იქვე, გვ.38] ღვთისმშობელმა, მაცხოვარის ამაღლების შემდეგ, ანდრია მოციქული კავკასიაში მოავლინა თავისი წილხვედრი ხალხის მოსაქცევად (გასაქრისტიანებლად). ამ მისიის შესასრულებლად მან ანდრია მოციქულს თავისი სახიდან ფიცარზე გადასახული ხატი გამოატანა, რომელსაც ღვთაებრივი სასწაულების მოხდენა შეეძლო. მისი საშუალებით მოციქული წარმართულ კერპებს ამხობდა და ხალხს აქრისტიანებდა, გაქრისტიანებულ ხალხს კი ხატის ასლს უტოვებდა, რომელსაც ფიცარზე მისი თვითგადასახვით ღებულობდა.
ანდრია მოციქულის მიერ აღნიშნული ხატის აწყურში დატოვება ჩვენ საეჭოდ მიგვაჩნია. ღვთისმშობელმა საგანგებოდ დაავალა მას ამ ხატის მეშვეობით ქართველური ხალხების გაქრისტიანება, აწყურის შემდეგ კი მან ოვსეთის, სამეგრელოსა და აფხაზეთის მოსახლეობა გააქრისტიანა. შესაძლებელია, ჯიქეთში წარუმატებელი მისიის შემდეგ უკან გამობრუნებულმა ანდრია მოციქულმა აღნიშნული ხატი აბაზგეთის დედაქალაქში დატოვა და ამ ხატთან არის სახელის ანაკოფია წარმომავლობა დაკავშირებული.
ტოპონიმი ანაკოფია შეგვიძლია კომპოზიტის ანა კოფია სახით წარმოვადგინოთ. სახელები ანა, ანნა, ნანა, ნან და ან დედის მნიშვნელობით გამოიყენება მრავალ ენაში, მათ შორის აფხაზურშიც - ან. ეს უკანასკნელი ჰან-ის შეკვეცილ ფორმას უნდა წარმოადგენდეს, რომელიც აფხაზურად ნიშნავს ჩვენი დედა. სახელი ჰან მორფოლოგიურად სახელის ჰანატოლფასია, რომლის ბაზაზე არა ერთი დიდი ქალღმერთის სახელია წარმოქმნილი, მაგალითად: ანაჰიტა, ანანკე, ანაქსო და სხვა. ყველა ეს სახელი ჰანა-სგან „შექმნილია“, ჰანა-ს „შვილია“, რაც მას ღვთისმშობელი-ს მნიშვნელობას ანიჭებს.
აფხაზური ჰან ქართული ჰანი-ს შესატყვისი მნიშვნელობის სახელია იმიტომ, რომ ჰანი სულხან საბა ორბელიანის განმარტებით მამა დედათ მშობელს (ე.ი. მითოლოგიურ მშობელს) ნიშნავს. სახელები ჰან და ჰანი ჰანაჲ-ს მოდიფიცირებით უნდა იყოს მიღებული, რომლისგან წმინდანის მნიშვნელობის აფხაზური სახელი niha-ც მიიღება. სახელს ჰანი ხშირად იყენებენ საუბარში მესხები, ჯავახები და ზემო აჭარლები გაკვირვებისა და ძიების გამოსახატავად, რაც მის ღვთაებრიობაზე მიგვანიშნებს.
სახელები კოფა, korf, caput და coppa თავის მნიშვნელობით გამოიყენებიან ქართულში, გერმანულში, ფრანგულში და ოსურში შესაბამისად.
აღნიშნულის მიხედვით ტოპონიმი ანაკოფია კომპოზიტის ჰანაჲ კოფა შერწყმით უნდა იყოს მიღებული (ჰანაჲკოფა->ჰანაიჰკოფა->ჰანაკოფჰია->ანაკოფია) და ღვთისმშობელის თავს (თავის ნახატს ანუ თავის კოპიას) ნიშნავდეს, რაც ანაკოფიაში ღვთისმშობლის ხატის დასვენების ისტორიულ ცნობას კარგად ეხმიანება.
26. 03. 1999 წელი
![]() |
9.2 დიოსკურია |
▲ზევით დაბრუნება |
აფხაზეთის ტერიტორია კოლხეთის მითოლოგიური სამყაროს შემადგენელი ნაწილი იყო, რომელიც კაცობრიობის ცივილიზაციის უძველეს კერას წარმოადგენდა. მისი ერთ-ერთი უძველესი ქალაქის სახელი დიოსკურია (Διοσκουρια, ბერძნულად) ძველბერძნულმა ლიტერატურულმა წყაროებმა შემოგვინახეს.
„დიოსკურია (ბერძნ. Dioskurias) - ანტიკური ქალაქი კოლხეთის შავი ზღვის სანაპიროზე (ახლანდ. ქ. სოხუმი). დაარსეს ბერძენმა მოახალშენებმა ძ. წ. VI საუკუნეში“.
ასეთ ცნობას იძლევა ქალაქ დიოსკურია-ს შესახებ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია. ანალოგიურად არის იგი ბევრ ქართულ და უცხოურ სამეცნიერო ლიტერატურაში მოხსენიებული. აღსანიშნავია ისიც, რომ ზოგიერთ ძველბერძნულ ლიტერატურულ წყაროში [6, გვ. 85] სახელი Διοσκουρια ავტოქტონურად არის მიჩნეული.
ტოპონიმ დიოსკურია-ს წარმომავლობა მისი ეტიმოლოგიით არის შესაძლებელი, რაც ენის ელემენტური თეორიის [2] გამოყენებით შეიძლება იქნას მიღწეული.
ქალაქი Διοσκουρια ძველბერძნული ლიტერატურული წყაროების მიხედვით ზევსი-ს ტყუპი ვაჟიშვილების Διοσκουρια (დიოსკურები) მიერ არის დაარსებული. ეს ლეგენდა სახელების Διοσκουρια და Διοσκουροι მსგავსების საფუძველზე იქნება შეთხზული, რომელთა წარმომავლობა აღნიშნული ქალაქის ავტოქტონური სახელიდან უნდა მომდინარეობდეს.
ტოპონიმი Διοσκουρια ქართულად სიტყვით დიოსკურია გამოისახება (ძველბერძნულ υ ბგერას უი დიფთონგი შეესატყვისება [30, გვ. 50), რომელიც ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით ედიასუაკუაჰიარია კომპლექსის სახით აღდგება. ამ კომპლექსის მორფოლოგიური გარდაქმნით ბევრი მნიშვნელოვანი სიტვა მიიღება, მათ შორის:
დიასქტგია (უი//გ და კჰ//ქ შესატყვისობებით), დიასქირი (გ->ი მონაცვლეობით), სქირთა (მეტათეზისითა და დ//თ შესატყვისობით), კორაქსეთი, კოლხეთისა, ქუთაისი და საქაირთუელო.
ანტიკური ცნობებით დიოსკურიასთან, მთებში, ძვ. წ. ა. VI საუკუნეში Κοραξοι (კორაქსები) ცხოვრობდნენ, რომელთა ქვეყანას Κοραξίκη ეწოდებოდა [6, გვ. 2]. ტოპონიმი Κοραξίκη ტოპონიმ კორაქსეთი-ს ბერძნული ვარიანტი უნდა იყოს, რომელიც ეტიმოლოგიით ტოპონიმს დიასქრგია შეესატყვისება. აღნიშნულის მიხედვით ქალაქი დიოსკურია კორაქსების მიერ იქნება დაარსებული. მისი თავდაპირველი ავტოქტონური სახელი დიასქრგია იქნებოდა.
ტოპონიმი დიასქრგია კომპოზიტის დია სქრგია სახით შეგვიძლია წარმოვადგინთ. დია ზევსი-ს ერთ-ერთი სახელია და დიდი ღმერთის და დედა ღმერთის მნიშვნელობის სიტყვებს აწარმოებს, სქრგი კი სქირი-ს მნიშვნელობის სახელია, რომელიც ლაზურად ნიშნავს შვილი (უფრო, ზუსტად - ვაჟიშვილი). მათი გათვალისწინებით ტოპონიმის დიასქრგია მნიშვნელობა ზევსის ვაჟიშვილი, დიდი ღმერთის ვაჟიშვილი და დედა ღმერთის ვაჟიშვილი იქნება.
ზევსი-ს ერთ-ერთი ზედწოდება პელაზგელი მიგვანიშნებს იმაზე, რომ იგი, როგორც დიდი ღმერთი, პელაზგეთი-დან მომდინარეობს. ტოპონიმი პელაზგეთი ეტიმოლოგიურად ტოპონიმს აპსილეთი შეესატყვისება, რომელსაც ადრე კორაქსეთი ეწოდებოდა და მისი დედაქალაქი დიასქრგია იყო.
5. 06. 2005 წელი
![]() |
9.3 ცხომი |
▲ზევით დაბრუნება |
ქალაქ სოხუმი-ს ადრინდელი სახელები ცხომი და ცხუმი ფონემური შემადგენლობის მიხედვით ერთიდაიგივე წარმომავლობის სიტყვებია, რომელთა ეტიმოლოგია, მათი შემქმნელი ხალხის ვინაობის დადგენის თვალსაზრისით, საინტერესოა.
უძველესი ცნობები ცხუმი-ს შესახებ მურვან ყრუს მიერ კავკასიის რეგიონში წარმოებული დაპყრობითი ომების ამსახველ ქართულ მატიანეშია შემონახული:
„ ... და შემუსრა ქალაქი აფშილეთისა ცხუმი“ [17, გვ. 235].
მოსაზრებები ტოპონიმ სოხუმი-სა და მისი სინონიმის ცხუმი-ს წარმომავლობის შესახებ მონოგრაფიაში [31, გვ. 78-85] არის თავმოყრილი, რომლებიც არადამაჯერებლად მიგვაჩნია. ჩვენ მათი წარმომავლობის დადგენას ენის ელემენტური თეორიის [2] გამოყენებით შევეცდებით.
სახელი ცხომი ფონემური შემადგენლობით მატრიარქალური კატეგორიის სიტყვათა ოჯახს მიეკუთვნება [იქვე, გვ. 49-53], რომელთა ზოგად მაწარმოებელ ძირს ჰუარუა კომპლექსი წარმოადგენს. ამ ფაქტისა და ჰ->ს გადაბგერების გათვალისწინებით (იგი მრავალ ენაში დასტურდება) სახელისაგან ცხომი სიტყვა ცხომარია აღდგება, რაც მარია-ს გამომცხვარს (შექმნილს) ნიშნავს. სიტყვისაგან ცხომარია, მეტათეზისით, სახელი მაცხოარი მიიღება, რაშიც ღვთისმშობელის (მარიას) შვილი ისეო ქრისტე მოისაზრება. აღნიშნულის მიხედვით სიტყვაში ცხომი იესო ქრისტე უნდა იგულისხმებოდეს, ტოპონიმი ცხომი კი იესო ქრისტეს სახელობის ქალაქს ნიშნავდეს. ეს მოსაზრება კარგად ეხმიანება ქალაქ სოხუმის ძველბერძნულ სახელს Διοσκουρια, რომელიც მითოლოგიურად ნიშნავს ზევსის ვაჟიშვილები და აფხაზურ სახელს айуа (აყუა), რომელიც ვაჟიშილი-ს მნიშვნელობის ადიღეუერი სიტყვისგან гьо (ყო) უნდა
მომდინარეობდეს.
სახელისაგან ცხომი სიტყვა ცოხომი აღდგება, რომელიც ც=თს შესატყვისობის გათვალისწინებით სიტყვად თსოხომი გარდაიქმნება. თსოხომი-საგან ო=უა შესატყვისობის გათვალისწინებით სიტყვა თსოხუამი წარმოიქმნება, რომლისგან მეტათეზისით სიტყვა სოხუმითა აღდგება, ამ უკანასკნელისაგან კი, მრავლობითობის ფორმის კუთვნილებითი -თა სუფიქსის მოკვეცით, ტოპონიმი სოხუმი მიიღება. ანალოგიურად ტოპონიმ ცხუმი-საგან ტოპონიმი სუხუმი მიიღება.
ტოპონიმები სოხუმი და სუხუმი ენის ელემენტური თეორიის მიხედვით [იქვე] სუაჰმაჰუარუაჰია კომპლექსის სახით აღდგება, რომელიც სუაჰუა ჰმარუაჰია კომპოზიტის სახით შეგვიძლია წარმოვადგინოთ. ამ კომპოზიტის პირველი წევრისაგან სიტყვა სხა მიიღება (სუაჰუა->საჰა->სჰა->სხა), მეორისაგან კი - მარია (ჰმარუაჰია->მარაჰია->მარჰია->მარია). კომპოზიტი სხა მარია, ჩვენი მოსაზრებით, მარიას შვილი იქნება, რაშიც ისეო ქრისტე იგულისხმება. ჩვენს ამ მოსაზრებას კარგად ეხმიანება ტოპონიმის აფხაზეთი იდენტური ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა [27, გვ. 42-43]. თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ტოპონიმები ცხუმი და აფხაზეთი აფხაზეთში ქრისტიანული სარწმუნოების დამკვიდრების პერიოდში (VI-VIII საუკუნეებში) არის წარმოქმნილი, მაშინ მათი ისეო ქრისტე-სთნ დაკავშირება საკმაოდ მყარ არგუმენტაციას წარმოაგენს.
7. 02. 2008 წელი
![]() |
10 ნართების ალკოჰოლური სასმელი RONG |
▲ზევით დაბრუნება |
მთის კავკასიელ ხალხთა ეპოსი ნართი (Narty) კავკასიელი აბორიგენების ისტორიული მატიანეს ფოლკლორული გადმოცემა უნდა იყოს. ამაზე მისი მთავარი პერსონაჟების სახელები მიგვანიშნებენ, რომლებშიც კავკასიელ ხალხთა ეთნიკური სახელები შეიმცნება. აღნიშნულ ეპოსში ალკოჰოლური სასმელი rong ფიგურირებს, რომლის დალევის შემდეგ ბრუვდება, თვრება და ღრმა ძილს მიეცემა ადამიანი (32, გვ.331-332).
rong-ის ანალოგებად, ცნობილმა ოსმა ეთნოლოგმა ვასილ აბაევმა, სვანური და რაჭული ალკოჰოლური სასმელები rang და rangi მიიჩნია შესაბამისად, რომლებიც თაფლისა და წყლის ნარევისაგან შემზადებული ტკბილი სითხის დადუღების შედეგად მიიღება. სახელი rong, მისი აზრით, ირანული წარმომავლობის არის, რომელიც სვანებმა და რაჭველებმა თავისებურად გადაიკეთეს. მისი ეს დასკვნა ჩვენ არამართებულად მიგვაჩნია თუნდაც იმიტომ, რომ სახელი rong-ის წარმომავლობას მან ამოსავალი მოტივაცია ვერ მოუძებნა.
თაფლს უხსოვარ დროიდან იყენებს საკვებად ადამიანი. თრობის პირველი შეგრძნება ადამიანთა მოდგმას თაფლის ჭამის შემდეგ დაეუფლებოდა (იელის ყვავილის ნექტარისაგან მოპოებული თაფლი rong-ივით აბრუებს, ათრობს და აძინებს ადამიანს). სავარაუდოა ისიც, რომ პირველი ალკოჰოლური სასმელი თაფლისგან იქნებოდა დამზადებული, რომლის განსხვავებული სახელები rong, rang და rangi ერთი საერთო ლინგვისტიკური ძირისგან მომდინარეობს. ეს ძირი, ჩვენი აზრით, ძველი ქართული კომპოზიტის როგო ბანა შერწყმით არის მიღებული, რომელიც ნიშნავს როგო რეცხა და მასში როგოს ნარეცხი იგულისხმება.
კომპოზიტის როგო ბანა პირველი სიტყვა როგო სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით ნიშნავს სკა, რომლის გამონარეცხი ზემოთ დასახელებული ალკოჰოლური სასმელების დასამზადებელი ტკბილი სითხე იქნებოდა. კომპოზიტისაგან როგო ბანა ა და ო ბგერების ურთიერთშესატყვისობისა და მეტათეზისის გამოყენებით სახელზმნური სიტყვები რონგობა და რანგობა მიიღება, რომელთაგან არსებითი სახელები რონგ და რანგ აღდგება შესაბამისად. მისგანვე სიტყვა ბრანგ მიიღება, რომლის რ ბგერაზე შეკვეცით (ეს მოქმედება ყველა ენაში დასტურდება) სახელი ბანგ წარმოიქმნება („ბანგ-ი გამაბრუებელი, ძილის მომგვრელი წამალი“ [33, გვ.968]). ბანგ-ი რონგ-ისა და რანგ-ის შესატყვისი ძველი ქართული სახელი იქნებოდა.
სახელი rangi (რანგი) ქართული ენის განმარტებით ლექსიკონში რანგ-ი ფორმით არის წარმოდგენილი („რანგ-ი თაფლისაგან დამზადებული სასმელი, თაფლის ღვინო“. 34, გვ.364). მისი ძირეულ ნაწილი რანგ კომპოზიტისაგან როგო ბანა მომდინარეობს.
საინტერესოა აგრეთვე რუსული არსებითი სახელის брага, რომელიც ნაწილობრივად დადუღებული ალკოჰოლური სასმელის სახელის მნიშვნელობით ფიგურირებს რუსულ მეტყველებაში.. брага მალორუსულად და სლოვენურად помои-ს მნიშვნელობის სიტყვა არის (35, გვ.41), რაც კარგად ეხმიანება კომპოზიტს როგო ბანა (რეცხა). რუსული брага და ქართული ბანგვა მომდინარეობს, რომელიც როგო ბანა-საგან არის მიღებული. კომპოზიტისაგსან როგო ბანა იქნება მიღებული.
ალკოჰოლური სასმელების რონგ, რანგ და ბანგ ერთ-ერთ სახესხვაობას თაფლუჭი წარმოადგენს, რომელსაც სულხან-საბა ორბელიანი შემდეგნაირად მოიხსენიებს:
„თაფლუჭი - რაჲც სამთვრალო შეიმზადების“.
სახელი თაფლუჭი კომპოზიტისგან თაფლი ჭურა უნდა იყოს მიღებული, რაც იმის მიმანიშნებელია, რომ თაფლისა და წყალის ნარევისაგან შემზადებული ტკბილი სითხე ჭურში ჩაისხმება, იქ დადუღდება და მათრობელა სასმელად გარდაიქმნება. თაფლუჭი, ბანგ-ისაგან განსხვავებით, ბოლომდე დაუდუღებელი, მოტკბილო, ლუდისმაგვარი, მცირე ალკოჰოლის შემცველი სითხე უნდა იყოს.
13. 10. 2004 წელი
![]() |
11 არსებითი სახელი ლუდი |
▲ზევით დაბრუნება |
არსებითი სახელის ლუდი წარმომავლობა ქართულ საბჭოთა ენციკლოპედიაში შემდაგნაირად არის განმარტებული:
„ვარაუდობენ, რომ ალანური ალუტიდან მომდინარეობს ქართული ალუდი, ლუდი და საკუთარი სახელი ალუდა“ [36, გვ.303].
ეს მოსაზრება ცნობილი ოსი ეთნოლოგის ვასილ აბაევის ნაშრომიდან უნდა იყოს ქართულ ცნობიერებაში დამკვიდრებული [32, გვ.338-347]. მასში საკმაოდ კარგად არის მთის კავკასიელ ხალხთა ეპოსში ნართი (Narty) მოხსენიებული ალკოჰოლური სასმელის სახელის aluton წარმომავლობა გაანალიზებული. კვლევის ობიექტად aluton-ის ძირეული სიტყვა alut არის აღებული და მთელი ყურადღება მის წარმომავლობაზეა გამახვილებული. აღნიშნულ ნაწარმოებში სიტყვა alut ლუდი-ს მნიშვნელობის ძველ ალანურ სახელად არის მიჩნეული, რომლის ანალოგებად ძველრუსული - олъ, ძველინგლისური - alu, გოთური - alut, სკვითური - aluө, ხევსურული - ალუდა, რაჭული - ალუდი, ქართული - ლუდი და კიდევ ლუდი-ს მნიშვნელობის ბევრი სხვა სახელია წარმოდგენილი. ამ სახელებს ერთი საერთო ძირეული სიტყვა алу აკავშირებს ერთმანეთთან (олъ ლინგვისტიკურად алу-ს ტოლფასია, სახელს ლუდი კი თავკიდურა ა ბგერა აქვს მოკვეცილი, რომლის აღდგენით სახელი ალუდი მიიღება). ეს ძირი, ჩვენი ღრმა რწმენით, ლუდის დასამზადებელი მასალის ქართული სახელის ალაო გამარტივებულ ფორმას წარმოადგენს (ალაო->ალაუა->ალუა->ალუ). ვფიქრობთ, არსებითი სახელისაგან ალაო მომდინარეობენ ძველრუსული олъ და ძველინგლისური alu. რაც შეეხება სახელს ალუდი, იგი სიტყვის ალაოთი გარდაქმნილ სახეს უნდა წარმოადგენდეს (ალაოთი->ალაუათი->ალუთი->ალუდი) და მასში ალაოთი დამზადებული იგულისხმებოდეს. ამ მოსაზრებას კარგად ეხმიანება ქართული არსებითი სახელი ლოთი, რომელიც სახელის ალუთი მოდიფიცირებულ ფორმას წარმოადგენს (ალუთი->ლუათი->ლოთი). არსებით სახელში ლოთი ალბათ ლუდის უზომო მოყვარული მოისაზრებოდა.
ზემოთ მოყვანილი გარდაქმნის უკანასკნელი ალუთი-ალუდი საფეხური სიტყვის გაკეთილხმოვნების მიზნით უნდა იყოს განხორციელებული, რაც ლინგვისტიკაში ცნობილი თ->დ ბგერათმონაცვლეობით გამართლებულია. ეს საფეხური შედარებით გვიანდელი პერიოდის უნდა იყოს, რაზეც ლუდის ევროპული სახელები მიგვანიშნებენ, რომლებიც თ ბგერის ადგილას მის შესატყვის ტ და θ ბგერებს შეიცავენ. უფრო ადრე ლუდის შესატყვისი ქართული სახელი ალუთი იქნებოდა, ლუდის ხევსურული სახელი კი - ალუთა (ეს უკანასკნელი ალუთი-ს გარდაქმნით მიიღება: ალუთი->ალუთაჲ->ალუთა, რომელშიც განხორციელებული სიტყვის ბოლოკიდურა ჲ ბგერის მოკვეცა ქართული ენისათვის დამახასიათებელია). ვფიქრობთ, ლუდის ადრინდელი ხევსურული სახელი ალუთა იქნა ევროპულ ენებში გავრცელებული, რომელიც ლინგვისტიკურად ალუთ (aluө, alut)-ის ტოლფასია.
დიგორული ალკოჰოლური სასმელის სახელი ilaton ვასილ აბაევმა aluton-ის სინონიმად მიიჩნია [იქვე]. მართლაც, სახელი ilaton, ისევე როგორც სახელი aluton, ალუთი-სა და ოსური სუფიქსის -ონ-ის შერწყმით მიიღება. ამ კონტექსტში სახელები ilaton და aluton ლუდიური-ს მნიშვნელობის სიტყვები იქნება ოსურად (ilaton-ისა და aluton-ის მნიშვნელობები პრაქტიკულად არ განსხვავდებიან მათი ძირეული სახელების ilat და alut მნიშვნელობებისაგან შესაბამისად [იქვე]).
ლუდის მნიშვნელობის თანამედროვე ოსური სახელი бæгану ეტიმოლოგიით ქართულ არსებით სახელს ბანგ-ი უკავშირდება, რომლის შესახებ ზემოთ მოგახსენეთ.
არ შეიძლება დავეთანხმოთ ვასილ აბაევს იაში, რომ ლუდის აღნიშნული სახელები და თვითონ ლუდიც ჩრდილოეთევროპიდან იქნა კავკასიაში გავრცელებული, ჩვენ პირიქით მიგვაჩნია.
15. 10. 2004 წელი
![]() |
12 კონსტიტუციური უსამართლობის სავალალო შედეგები |
▲ზევით დაბრუნება |
ჩვენი ქვეყნის დღევანდელი შიგაპოლიტიკური აშლილობის ძირითადი მიზეზი საქართველოს პარლამენტის საარჩევნო კანონშია ჩადებული, რომელიც საქართველოს კონსტიტუციიდან მომდინარეობს. ეს მოსაზრება 2003 წლის 2 ნოემბრის საპარლამენტო არჩევნების წინა პერიოდში ჩამოვაყალიბე და იგი, ღია წერილის სახით, 2003 წლის 26 ნოემბერს საქართველოს პარლამენტში შევიტანე განსახილველად (№ბ-7446/60-1, სამწუხაროდ არ განუხილავთ). წერილში პარლამენტის არჩევნებთან დაკავშირებული კონსტიტუციური მასალის ზოგიერთი მუხლის ჩვენთვის მიუღებელი პუნქტები და მათი შესაბამისი ჩვენს მიერ შემოთავაზებული ვარიანტები (მათზე * ნიშანია დასმული) არის მოყვანილი. ეს მასალა კარგად ეხმიანება ჩვენს დღევანდელ მდგომარეობას და საჭიროდ მიგვაჩნია მისი არსებითი ნაწილის მკითხველისათვის მიწოდება.
მუხლი 49.
1. პარლამენტი შედგება საყოველთაო, თანაბარი და პირდაპირი საარჩევნო უფლების საფუძველზე ფარული კენჭისყრით, ოთხი წლის ვადით, პროპორციული სისტემით არჩეული 150 და მაჟორიტარული სისტემით არჩეული 85 პარლამენტის წევრისგან.
*1. პარლამენტი შედგება საყოველთაო, თანაბარი და პირდაპირი საარჩევნო უფლების საფუძველზე ფარული კენჭისყრით, ოთხი წლის ვადით, პროპორციული სისტემით არჩეული 28 (25%25) და მაჟორიტარული სისტემით არჩეული 85 (75%25) პარლამენტის წევრისგან.
2. პარლამენტის წევრად შეიძლება აირჩეს საარჩევნო უფლების მქონე საქართველოს მოქალაქე 25 წლის ასაკიდან.
*2. პარლამენტის წევრად შეიძლება აირჩეს საარჩევნო უფლების მქონე საქართველოს მოქალაქე 30 წლის ასაკიდან 70 წლის ასაკამდე, სამუშაო სტაჟით არა ნაკლებ 5 წლისა.
მუხლი 52
1. საქართველოს პარლამენტის წევრი არის სრულიად საქართველოს წარმომადგენელი, სარგებლობს თავისუფალი მანდატით და მისი გაწვევა დაუშვებელია.
*1. საქართველოს პარლამენტის წევრი არის სრულიად საქართველოს წარმომადგენელი, რაც მას საქართველოს მოქალაქის ზნეობრივი და სამართლებლივი ნორმების უმკაცრეს დაცვას ავალ-დებულებს, რომელთა დარღვევის შემთხვევაში იგი გაწვეული იქნება პარლამენტიდან.
2. პარლამენტის წევრის სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიცემა, დაკავება ან დაპატიმრება, მისი ბინის, მანქანის, სამუშაო ადგილის ან პირადი გაჩხრეკვა შეიძლება მხოლოდ პარლამენტის თანხმობით. გამონაკლისია დანაშაულზე წასწრების შემთხვევა, რაც დაუყონებლივ უნდა ეცნობოს პარლამენტს. თუ პარლამენტი არ მისცემს თანხმობას, პარლამენტის დაკავებული ან დაპატიმრებული წევრი დაუყოვნებლივ უნდა განთავისუფლდეს.
*2. პარლამენტის წევრის სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიცემა, დაკავება ან დაპატიმრება, მისი ბინის, მანქანის, სამუშაო ადგილის ან პირადი გაჩხრეკვა დასაშვებია საქართველოს მოქალაქეზე გავრცელებული სამართლებრივი კანონმდებლობის ფარგლებში.
მუხლი 53
3. პარლამენტის წევრი იღებს კანონით გათვალისწინებულ გასამრჯელოს.
*3. პარლამენტის წევრის გასამრჯელო განისაზღვრება ორმაგი (თუნდაც: სამმაგი, ოთხმაგი და ა.შ.) საშუალო საბიუჯეტო თვიური ხელფასის ოდენობით.
მუხლი 54
2. პარლამენტის წევრს უფლებამოსილება ვადამდე შეუწყდება თუ:
ვ) არასაპატიო მიზეზით ოთხი თვის განმავლობაში არ მონაწილეობდა პარლამენტის მუშაობაში.
*ვ) არასაპატიო მიზეზით ერთი თვის განმავლობაში 3-ჯერ არ მონაწილეობდა პარლამენტის მუშაობაში.
გარდა ამისა, საქართველოს კონსტიტუციასა და საარჩევნო კანონში აუცილებლად უნდა იქნას გათვალისწინებული შემდეგი მოთხოვნები:
1. დეპუტატობის კანდიდატის საკვალიფიკაციო შემოწმება
დეპუტატობის კანდიდატის პრეტენდენტს ჩაუტარდება ფსიქიატრიული და ნარკოლოგიური გამოკვლევა, შემოწმდება მისი განვლილი შრომითი საქმიანობა, ინტელექტი და კანონშემოქმედებითი შრომის უნარი. გამოკვლევების შედეგები წარედგინება ცენტრალურ საარჩევნიო კომისიას, რომელიც, შესაბამისი კანონის საფუძველზე, მიანიჭებს (ან არ მიანიჭებს) მას დეპუტატობის კანდიდატის სტატუსს.
2. პარლამენტარებისათვის დაწესებული ზოგიერთი პრივილეგიის გაუქმება
მათ შორის: პარლამენტარის პენსია განისაზღვრება საქართველოს საბიუჯეტო ორგანიზაციებში მომუშავე მოქალაქეებისათვის დაწესებული კანონმდებლობით.
3. საპარლამენტო მუშაობისადმი სამოქალაქო საზოგადოებრივი დისციპლინარული ზედამხედველობის დაწესება.
სამოქალაქო საზოგადოების მიერ შექმნილი ექსპერტთა ჯგუფის წარმომადგენლები, დამკვირვებლის სტატუსით, რეგულარულად ესწრებიან პარლამენტის სხდომებს და აფიქსირებენ მისი მუშაობის დისციპლინარულ მხარეს. დაგროვილი მასალის საფუძველზე, ექსპერტთა ჯგუფის ხელმძღვანელობა, საქართველოს გენერალური პროკურორისა და პარლამენტის წინაშე აყენებს საკითხს უდისციპლინო პარლამენტარის გაწვევის შესახებ.
4. პარლამენტარის გაწვევისა და მისი ადგილის ახალი პარლამენტარით ჩანაცვლების პროცედურა.
პარლამენტარის არადამაკმაყოფილებელი მუშაობის შემთხვევაში მაჟორიტარი დეპუტატის გაწვევის საკითხს დააყენებს მისი ამომრჩევლების რაიონული საერთო კრება, პროპორციული სისტემით არჩულ დეპუტატის გაწვევის საკითხს კი - მისი პარტიის საერთო კრება.
გაწვეულ მაჟორიტარ დეპუტატს ჩაენაცვლება მასთან ერთად არჩევნებში მონაწილე მეორე ადგილზე გასული დეპუტატობის კანდიდატი, ამ უკანასკნელს - მესამე ადგილზე გასული დეპუტატობის კანდიდატი და ა.შ.
გაწვეულ პარტიული სიით არჩეულ დეპუტატს ჩაენაცვლება ამავე სიით წარდგენილი დეპუტატობის კანდიდატი, შესაბამისი პარტიული ორგანიზაციის წარდგინებით.
ზემოთ მოყვანილი ზოგიერთი კონსტიტუციური პუნქტის ჩვენეული ვარიანტის არგუმენტაცია ასეთია:
- მაჟორიტარი დეპუტატების რაოდენობა პარლამენტში გაცილებით მეტი უნდა იყოს პარტიული სიებით არჩეულ დეპუტატების რაოდენობაზე იმიტომ, რომ მათ პერსონალურად ირჩევს მოსახლეობა და ისინი პერსონალურად აგებენ პასუხს ამომრჩევლების წინაშე. უპარტიო მაჟორიტარი გაცილებით უკეთესად (მიუკერძოებლად) იმუშავებს პარლამენტში ვიდრე პარტიული იმიტომ, რომ მას, პარტიული ზეწოლისაგან თავისუფალს, უფრო ადვილად შეუძლია გამოავლინოს თავისი ინდივიდუალობა - შემოქმედები- თი აზროვნება და მოქმედების თავისუფლება - რის მიხედვითაც იგი მოსახლეობამ პარლამენტის დეპუტადად აირჩია. ასეთ დეპუტატს შეუძლია უანგაროდ ემსახუროს ქვეყანას და ხალხს.
- პარტიული სიებით არჩეული დეპუტატების აბსოლუტური უმრავლესობა თავთავიანთი პარტიების ლიდერების ავტორიტეტს არიან ამოფარებულნი და თავთავიანთ პარტიულ ინტერესებს ემსახურებიან იმ მიზნით, რომ გავლენიანი პარტიის შემთხვევაში პარლამენტარის მანდატი და სამთავრობო სავარძელი მათ მომავალშიც გარანტირებული ჰქონდეთ. ისინი ჯგუფური პრინციპით (რაც დიდია ჯგუფი მით ძლიერია და მოწინააღმდეგე ჯგუფს ადვილად ამარცხებს) მოქმედებენ და შედარებით ავტორიტეტული ლიდერის შესაბამისი პარტიის შემთხვევაში, პოლიტიკურ წარმატებებს აღწევენ. ბევრი მათგანი ანგარებით არის პოლიტიკაში მისული, რომელთა მენტალიტეტი მომხვეჭელობით შემოიფარგლება და პარლამენტარის მანდატის მოპოებისთანავე კორუფციაში ებმება, პასუხ კი ვერავინ მოსთხოვს - კონსტიტუციურად ხელშეუხებელია და მათი გაწვევა დაუშვებელია. ასეთ პარლამენტარებს „მადა ჭამაში ეხსნებათ»“ და ლიდერობისათვის იწყებენ ბრძოლას შიგაპარტიული ოპოზიციის წარმოქმნისა და პარტიათაშორისი დაპირისპირების გამწვავების გზით, რასაც ქვეყნისთვის დამანგრეველი შედეგები მოაქვს. ამის მაგალითები საკმაოდ ბევრი მოგვეპოება.
- კადრების შერჩევა ჯანმრთელობისა და პროფესიონალური შესაძლებლობების მიხედვით უხსოვარი დროიდან არის ყველგან და ყველა სფეროში დანერგილი. გამონაკლისს საქართველოს პარლამენტის წევრობის კანდიდატის შესარჩევი მოთხოვნა - 25 წლის და უფრო მეტი ასაკის საარჩევნო უფლების მქონე საქართველოს მოქალაქე - წარმოადგენს. თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ პარლამენტარი ხელშეუხებელია, მისი მუშაობის აუცილებელ პირობას მხოლოდ ხმისმისაცემი პულტის ღილაკზე თითის დაჭერა წარმოადგენს - ისიც 4 თვეში ერთ დღეს და ფინანსურად (მაღალი ხელფასითა და პენსიით) უზრუნველყოფილია, როგორი სოციალური ფენისა და მენტალიტეტის კონტიგენტით იქნება ჩვენი პარლამენტი დაკომპლექტებული ძნელი წარმოსადგენი არ უნდა იყოს. ანალოგიური მდგომარეობა იქნებოდა მაგალითად, საქართველოს ძიუდოისტთა ნაკრებში, ძიუდოისტს რომ ჭიდაობა არ მოეთხოვებოდეს. მაშინ ნახავდით როგორი სოციალური ფენისა და სიძლიერის „მოჭიდავეებისაგან“ იქნებოდა ჩვენი ძიუდოისტთა ოლიმპიური ნაკრები დაკომპლექტებული.
- სახელმწიფო საბიუჯეტო ორგანიზაციებში მომუშავე პერსონალის თანამდებობრივი ფულადი ანაზღაურება (ხელფასი, პენსია, პრემია და ა.შ.), მისი გამჭვირვალეობის გაზრდისა და არასამართლიანი დანიშვნის აღმოფხვრის მიზნით, საშუალო საბიუჯეტო ხელფასით (სსხ) უნდა იყოს განსაზღვრული (მაგალითად: 0,5×სსხ, 1×სსხ, 1,7×სსხ, 3×სსხ)Kდა კონსტიტუციურად დაფიქსირებული. სახელმწიფო ბიუჯეტში ხელის ფათურის უფლება არავის არ უნდა ჰქონდეს.
- რომელიმე პარტიის აბსოლუტური უმრავლესობით მისვლა პარლამენში, ფაქტიურად, ქვეყნის ერთპარტიულ მმართველობაზე გადაყვანას ნიშნავს, რისთვისაც კომუნისტებს აკრიტიკებენ. საპარლამენტო უმრავლესობა და უმცირესობა პარლამენტში, განსახილველ საკითხზე მსჯელობისას უნდა წარმოიქმნას.
- ჩვენი ქვეყნის საპრეზიდენტო მმართველობიდან საპარლამენტო მმართველობაზე გადაყვანა (რასაც ოპოზიციური პარტიები მოითხოვენ) ამჟამინდელი პარლამენტის მუშაობის შემხედვარეს, არამიზანშეწონილად მიგვაჩნია. ჯერ პარლამენტი უნდა გამოვაჯანსაღოთ - გავხადოთ ჭეშმარიტი კანონშემოქმედებითი ორგანო, რომელიც პრეზიდენტისა და მთავრობის პრაქტიკულ მოღვაწეობას მკაცრად გააკონტროლებს და შემდეგ ვიმსჯელოთ მმართველობის ცვლილებაზე. საქართველოს საპარლამენტო მმართველობაზე გადაყვანა, დღევანდელი საარჩევნო კანონის პირობებში, ანარქიასა და განუკითხაობას დაამკვიდრებს ჩვენს ქვეყანაში.
თუ გვინდა შიგაპოლიტიკური აშლილობის აღმოფხვრა და ნორმალური ქვეყნის აშენება, უნდა ვაიძულოთ საქართველოს მმართველი ორგანოები საჩქაროდ უზრუნველჰყონ პარლამენტის საარჩევნო კანონის არა კოსმეტიკური, არამედ ძირეული კონსტიტუციური ცვლილებები.
28. 02. 2008 წელი
![]() |
13 ДИСКУССИЯ ПРОДОЛЖАЕТСЯ |
▲ზევით დაბრუნება |
В 1950 году газета «Правда» организовала дискуссию по языкознанию. Тогдашний научный уровень этой дисциплины не позволял участникам дискуссии дать убедительные ответы на наболевшие вопросы общего языкознания. С тех пор прошло много времени и серьёзных прорывов в этом направлении всё ещё не было. Об этом свидетельствуют некоторые публикации, посвящённые материалам указанной дискуссии, в которых на повестке дня ещё раз ставится вопрос происхождения языка, являющегося камнем преткновения всего человечества. Среди таких публикаций можем назвать статьи [37, 38].
Мир нашего обитания давно перенасыщен этническими и религиозными противостояниями, т.е. находится в глубоком кризисе в этих вопросах (к сожалению, не только в этих) и только лишь открытие механизма возникновения палеоязыка, являющегося ключом разгадки всех гуманитарных дисциплин, в том числе этнографии и теологии, может вывести человечество из кризисного положения. Это прекрасно понимал И. В. Сталин и, убеждённый в материалистическом происхождении языка, оптимистически относился к «Новому учению о языке» Н. Я. Марра. Марр воспользовался этим и начал насаждать свою недоработанную теорию в лингвистических центрах СССР. Что привело его вынести на арену языковедческой науки свои никак и ничем не аргументированные четыре элемента сал, бер, йон, рош - нам трудно судить. Этими, так называемыми лингвистическими элементами, Марр и его последователи ни одной языковедческой проблемы не решили. Более того, в некоторых последних трудах Н. Я. Марра просматривается одноэлементный анализ («... современная палеонтология языка нам даёт возможность дойти в его исследовании до эпохи, когда в распоряжении племени было только одно слово для применения во всех значениях, какие тогда осознавало человечество» [39, с. 217]), который более правдоподобный, чем его четырёхэлементный анализ. Гораздо ценнее были бы научные труды Н. Я. Марра, без указанных выше четырёх элементов, за что и раскритиковал его И. В. Сталин. Потеряв надежду на то, что последователи Марра смогут завершить «Новое учение о языке», Сталин устроил указанную выше дискуссию и таким образом устранил их «аракчеевщину» в советском языкознании. Кроме того, Сталин изложил свою материалистическую точку зрения о происхождении языка и назвал реальные причины застоя советского языкознания («Причиной застоя в советском языкознании является не «формализм» изобретённый Н. Я. Марром и его «учениками», а аракчеевский режим и теоретические прорехи в языкознании... Чтобы не было застоя, надо ликвидировать и то и другое» [40, с.86-87]), с чём трудно не согласиться.
Хочу ещё раз возвратиться к четырём элементам Н. Я. Марра и выразить своё соображение по ним.
В 1995 году я открыл показанную ниже систему языковых элементов происхождение которой, как ни странно, связывается с одним лингвистическим элементом hуа. Каждый элемент этой системы является элементарным (простейшим) словом и имеет свои определенные значения, обнаружение которых требует специального лингвистического исследования всех живых и мертвых языков мира. Нам удалось установить их ориентировочные значения и правила образования из них слов.
В 1998 году я представил на рассмотрение в АН Грузии небольшую работу под названием «Феномен hуа», которую в Институте языкознания Грузии признали аналогом четырёхэлементного анализа Н. Я. Марра. На основании указанной системы в 2003 году я опубликовал книгу «Элементная теория языка» [41] и 100 экземпляров этой книги раздал специалистам для ознакомления (высылаю вам восьмую главу этой книги, предназначенной для русскоязычных читателей). Эту теорию можно считать завершением «Нового учения о языке» Н. Я. Марра. Судя по ней, лингвистический элемент не может содержать более одного согласного, а указанные выше элементы Н.Я. Марра, которые содержат по два согласных, не лингвистические элементы, а двух и трёх элементные слова.
В указанном выше одноэлементном анализе Н. Я. Марра, название самого элемента не приводится. Турецкие учёные назвали его именем αγ и сказали, что все слова всех языков мира получены из этого имени, но как и почему именно αγ, они этого не смогли доказать.
Название того (предсказанного Марром) одного элемента, по элементной теории языка, является hуа, которое найдено лингвистическим анализом слов. hуа - первый и главный лингвистический элемент найденной нами системой языковых элементов, который, по материалам наших исследований, был первым и простейшим наименованием Солнца. Остальные лингвистические элементы этой же системы являются эпитетами Солнца. Разговорный язык, по сути, материалистический, потому что он создан на базе наименования и эпитетов материального объекта - Солнца.
Дискуссия, устроенная газетой «Правда», кроме критики марристов и их аракчеевщины - являлась попыткой выявления новых прогрессивных идей в области общего языкознания и определения на их основе стратегического курса развития лингвистической науки. Отсутствие новых идей и критика марристов взамен их аракчеевщины породило аракчеевщину индоевропеистиков, которая до сих пор продолжается. В настоящее время теоретические прорехи устранены и пора приступить к определению перспективного стратегического курса развития общего языкознания. В этом деле приоритет принадлежит РАН и надеемся она проявит интерес к воскрешению и завершению упоминаемой выше языковедческой дискуссии. Этим она окажет огромную услугу всему человечеству.
4. 03. 2007 г.
![]() |
14 ОБ ЭТНИЧЕСКОЙ ПРИНАДЛЕЖНОСТИ КИММЕРИЙЦЕВ, СКИФОВ И САРМАТОВ |
▲ზევით დაბრუნება |
Жители древних восточноевропейских стран Киммерий, Скифий и Сарматий в современной научной литературе признаны ираноязычными народами. Между Ираном и Восточной Европой расположен Кавказ, на территории которого, начиная с незапамятных времен живут кавказские племена «таргамосиане» [42, с.1-7], севернее которых, в те далекие времена никто и не жил, поэтому в киммерийцах, скифах и сарматах логичнее искать кавказцев, чем жителей далёких от них стран, о чём неоднократно указывал в своих трудах великий лингвист Н. Я. Марр. В отличие от Марра мы располагаем элементной теорией языка [41], которая позволяет установить этимологию и семантику различных слов, в том числе имён народов и стран, что является одним из главных факторов при определении родственных связей тех или иных народов. Ниже приводятся результаты наших исследований по этнической принадлежности киммерийцев, скифов и сарматов. С целью сохранения характерного звучания некоторых нерусских имён, изображенных по русски, в них совместно с русскими буквами испол-
ьзованы латинские H h, Q q и греческие Г γ, Ө ө буквы.
КИММЕРИЙЦЫ.
Древнегреческие авторы киммерийцами называют всех жителей Северного Причерномория, а древневосточные памятники - лишь одно сильное племя или племенной союз, обитавший, первоначально, в Прикубанье и Крыму [43, с. 529-530]. О происхождении киммерийцев ничего не известно, предполагают, что они родственные иранским или фракийским племенам. Широкую известность киммерийцам принес их военный поход в преднеазиатские и малоазиатские страны. Изгнанные скифами из своего местожительства киммерийцы двинулись на юг, вдоль кавказского побережья Черного моря, и в конце VIII в. до н.э. нанесли поражение Урарту, а в первой половине VII в. совершили разрушительные набеги на все области Малой Азии. В результате длительных войн мощь киммерийцев была ослаблена и их остатки осели в северных регионах Малой Азии.
Материал по киммерийскому языку очень скудный - известно всего лишь три слова с сомнительной этимологией [44, с. 239-242] - и присвоить им принадлежность киммерийского языка к тому или иному семейству языков несерьёзно. Зато известны наименования киммерийцев (Κιμμεριοι, по-гречески [6, с.15]; gimirri и gamirra по-акадски [44, с. 242]) и их страны (Κιμμερια [6, с. 15]), которые являются наиболее надежными хранителями этногенеза киммерийского народа. Установление этимологии этих наименований может стать ключом разгадки тайны их происхождения.
Топоним Κιμμερια принадлежит к словам патриархальной категории [41, с. 49-53], которые сформированы на основе комплексов hиариа (общий) и hиариаөиа (главный), состоящих из языковых элементов hиа − наивысший, риа − солнце и өиа − светило [41, с. 23-24]. Он произведен из комплекса языковых элементов куаhиаhмаhиариаөиа, которые, кроме подкомплекса hиариаөиа, содержат языковые элементы куа − мальчик,
косточка; hиа − наивысший и hма − высокий, мама, отец (по-грузински). Этот комплекс получен поэтапным наращиванием комплекса hиариаөиа языковыми элементами сначала hма − hмаhиариаөиа, затем hиа − hиаhмаhиариаөиа и в конце куа − куаhиаhмаhиариаөиа. Из комплекса hиариаөиа получены имена Hереөи (название одной грузинской провинции), hерели (название жителя Ήереөи), γвиөай (божество, погрузински) и Аиет (имя мифологического царя Колхиды); из комплекса hмаhиариаөиа − Мереөи (прежнее название другой грузинской провинции Имереөи), Мерели (название жителя Мереөи) и Медеиа (имя дочери Аиета); а из комплекса hиаhмаhиариаөиа − Имереөи и имерели (название жителя Имерети), γмерөи (бог, по-грузински) которые по этимологии означают наивысший Мереөи. В этом контексте комплекс куаhиаhмаhиариаөиа, из которого произведен топоним Κιμμερια (его полним наименованием будет Κιμμεριαөα//Κιμμεριαδα), означает сын Имереөи, т.е. выходец из Имерети и сын γмерөи.
Аналогичным образом получаются аккадское наименование киммерийцев gimirri и соответствующий ему топоним Gimirriα (полное наименование будет Gimirriαөα). Отличие в том, что в соответствующем им комплексе вместо языкового элемента куа использован языковый элемент гуа, означающий девочка, сердце [41, с. 23-24]. Этимологическое значение топонима Gimirriαөα, в этом случае, будет дочка Имерети, т.е. выходец из Имерети и дочь γмерөи.
Второе аккадское наименование киммерийцев gamirra принадлежит к словам матриархальной категории, которые сформированы на основе комплексов hуаруа (общий) и hуаруаөиа (главный), состоящих из языковых элементов hуа − божество (подразумевается нижнее), руа − солнце и өиа − светило [41, с. 23-24]. Морфологическим преобразованием комплекса hуаруаөиа получаются имена Hараөи и γвөай, которые являются матриархальными эквивалентами топонима Hереөи и грузинского наименования божества γвиөай соответственно. Польным наименованием топонима, соответствующего к этнониму gamirra (аналогично этнониму gimirri) будет Gamirraөа, который произведен из комплекса гуаhмаhуаруаөиа. Этот комплекс можно представить в виде композита, состоящего из языкового элемента гуа и подкомплекса hмаhуаруаөиа. Морфологическим преобразованием последнего получается имя Мараөи (а также слово имарөа, означающее собственность имаров), который является матриархальным эквивалентом топонима Мереөи. С учётом этих результатов, этимологическое значение топонима Gamirraөα будет дочка Мараөи (имарөа), т.е. выходец из Мараөи (имарөа).
Следы проживания имеретинцев на территориях западного Северокавказья, Приазовья и Крыма до сих пор сохранились в различных топонимах этих регионов и в речи их коренных жителей − адыгейцев. Такими топонимами являются Ταυρικη (древнее название Крыма), Μαιωτι (древнее название Азовского моря), Ηνιοχια (Гениохеөи), Крым и другие, а материалами адыгской речи − коренные слова мереөи и анө [45, с. 21] (как слово анө, так и этническое наименование эпических горцев Кавказа нарөи, являются модифицированными формами топонима Мараөи.
Современными наследниками исторических киммерийцев, исходя из этнического наименования и некоторых других исторических и этнографических факторов, являются, по всей вероятности, мегрелы (имени gimirri по этимологии соответствует имя мегрели, а имени gamirra − самоназвание мегрелов маргали). К аналогичному результату приводит греческий этноним Μακρονης [6, с. 75] (ещё одно наименование мегрелов), которому, по этимологии, соответствовало бы греческое матриархальное наименование киммерийцев Καμμαροι.
СКИФЫ.
Страна Скифия (Σκυθια, Σκυθικη [6, с. 265]), согласно греческому историку V в. до н.э. Геродоту [тамже, с. 10-57], занимала территорию между реками Дуная и Дона, где проживали и многие другие племена с общим наименованием Σκυθαι и самоназванием Σκολοτου (сколоты, порусски [6, с. 12]). Скифы во второй половине VIII в. до н.э. овладели территорией киммерийцев и следуя за ними в VII−VI вв. до н. э. Совершили военный поход на преднеазиатские и малоазиатские страны, что принесло им большую известность. Их южный маршрут проходил вдоль кавказского побережья Каспийского моря, с включением Дербентского прохода и низменной части междуречья Куры и Аракса [44, с. 530-531], где они и создали свой опорный пункт - Скифское царство. Затем скифы нанесли поражение киммерийцам, расположенным на восточной части Малой Азии; воевали против Мидии, Ассирии и других малоазиатских стран и потеряв свою мощь, с конца VI в. до н.э. сошли с арены большой истории.
Историческая важность скифского вопроса очень велика, что достаточно хорошо оценено Н. Я. Марром:
«Как ни важен вопрос о скифах, в связи с выясняющимся значением их древности, с их ролью в мировых событиях эпохи, с их распространением от Черного моря до Закаспийской области, Туркестана, Персии и Малой Азии, но вопрос становится еще более важным и сложным, поскольку он этнологический связывается с Кавказом. Он был бы таким «еще более важным и сложным», если бы эта этнологическая связь касалась лишь названия, но налицо более реальные духовные и вещественные связи с Кавказом, и это вынуждает еще раз указать на большую важность и сложность скифского вопроса, чем то, как этот вопрос представляется при современной постановке в научной литературе» [46, с. 42-43].
Несмотря на то, что к изучению скифского вопроса, в разных областях науки, было уделено достаточно много внимания, убедительные результаты по исторической родине и этнической принадлежности скифов до сих пор не получены, скифский вопрос все еще открыт. Попробуем решить его с помощью элементной теории языка.
Самоназвание скифов Σκολοτου и соответствующий ему топоним Σκολοτια принадлежат к словам матриархальной категории. Они сформированы из комплекса суакуаhуаруаөиа (языковый элемент суа означает мужской род, мужчина [41, с. 23], а буква ө замещается в словах буквой т), который можно представить в виде композита, состоящего из двух подкомплексов суакуа и hуаруаөиа. Морфологическим преобразованием этих подкомплексов получаются имена скуа (сын, помегрелски) и Hараөи (матриархальный эквивалент топонима Ήереөи) соответственно. Имя Ήараөи упрощается в виде Hарөи, из которого h->q перезвучанием получается топоним Qарөи (прежнее название провинции Грузии Qарөли). С учётом этих результатов значение комплекса суакуаhуаруаөиа будет сын Qарөи, т.е. выходец из Qарөи, что и является этимологическим значением топонима Σκολοτια и этнонима Σκολοτου. Из этого же комплекса получается нынешнее грузинское наименование Грузии Саqарөвело.
Персидское наименование скифов саки [44, с. 238] можно прочитать как сыновья. Оно, по всей вероятности, является слишком сильно модифицированной формой самоназвания скифов сколоты, или получено из топонима Саqарөе, означающего, по-грузински, место qарөов (qарөовелов) (Саqарөе->сакhарөиа->сакаөиа->сакаиөа->сакаи->саки).
Ассирийское наименование страны скифов Ишкуза [44, с. 246] получено, по-видимому, из топонима Qурджиа (Qурджиа->кhурджиа->кhурдшhиа->hурдшшиа->курдшhаши->курджаши->ишкурджа->ишкужа->Ишкуза), или соответствующий ему комплекса шуакуаhуаруаөиа означающего дочка Qарөи (языковый элемент шуа означает женской род, женщина [41, с. 24]). Ишкужа->Ишкуза преобразование связано с добыванием сладозвучия слов.
Топоними Σκυθια и Σκυθικη являются словами патриархальной категории, которые произведены из комплекса суакуаhиариаөиа и по этимологии означают сын Ήереөи и сын Υвиөай (божество). Из этого же комплекса получается топоним Саqаирөвело (правильное патриархальное грузинское наименование нынешней Грузии).
САРМАТЫ
Сарматы на арену истории выходят в V в. до н.э. Геродот их считает скифским народом, говорящим на искажённом скифском языке [6, с. 43-44]. Сарматы занимали обширную территорию, расположенную между реками Дона и Тоболья, включая северокавказские степи со стороны юга. Птолемей азиатскую и европейскую Сарматию, разделенных рекой Дон, упоминает общим наименованием Σαρματια [6, с. 236], а Скилак Карриандский азиатских сарматов называет Σαυρομαται, европейских − Συρμαται [6, с. 85]. Большинство греческих авторов сарматов упоминают именем Σαυρομαται и считают их скифами. Иване Джавахишвили лингвистическим анализом кавказских топонимов восстановил еще одно наименование сарматов − шароматы [47, с. 116]. Сарматское царство просуществовало до III в. н.э.
Из приведенных наименований топоним Σαρματια и этноним шароматы принадлежат к словам матриархальной категории, а этноним Συρμαται − к словам патриархальной категории. Что же касается этнонима Σαυρομαται, он тоже является словом патриархальной категории, но записано неверно − буква о в нём лишняя (правильнее будет Σαυρμαται, который по этимологии соответствует имени Συρμαται).
Топоним Σαρματια произведен из комплекса суаhмаhуаруаөиа, который можно представить в виде композитов суа hмаhуаруаөиа и суаhма hуаруаөиа. Первый из них означает мужчина Мараөи и мужчина γмарөи, а второй − отец Qарөи и отец γвөай. Из этого же комплекса получаются: имя прародителя кавказских народов Θаргамоси; имя эпической матери кавказских горцев Саөанай; топонимы Сванаөи, Масхаөи, Саqарөне (место qарөов), Грузианөа (место грузин); этнонимы садзны, ладзны, дурдзукны, грудзин и слово γмарөиса (божий, по-грузински).
Топонимы Συρματια и Σαυρματια произведены из комплекса суаhмаhиариаөиа, который можно представить в виде композитов суа hмаhиариаөиа и суаhма hиариаөиа. Первый из них означает мужчина Мереөи и мужчина γмерөи, а второй − отец Ήереөи и отец γвиөаи. Из этого же комплекса получаются топонимы Сванеөи, Месхөа, Саqарөвелне (место qарөвелов), Грузинеөи (место грузин), Сумереөи и слово γмерөиса (божий, по-грузински).
Топоним Шароматиа (соответствует этнониму шароматы) произведен из комплекса шуаhмаhуаруаөиа, который означает женщина Мараөи, женщина γмараөи, мать Qарөи и мать γвөай. Из этого же комплекса получены: топонимы Шуанаөи, Ингушаөи, Чанаөи, Чачня; этнонимы гурджни, джавахни, qаджни, джорджиан и слово γмарөиша, означающий божий.
Топоним Шаирматиа (патриархальная форма топонима Шароматиа) произведен из комплекса шуаhмаhиариаөиа, который означает женщина Мереөи, женщина γмереөи, мать Ήереөи и мать γвиөай. Из этого же комплекса получены: топонимы Шуанеөи, Чанеөи, Чечня; этнонимы джиqни, чечени, джиориджиан и слово γмерөиша, означающий божий.
КОММЕНТАРИИ
Элементная теория языка является учением о словопроизводстве, и определение ею происхождения слов, в том числе имен народов и стран, как мы уже показали, не представляет особой трудности. Материальной базой праязыка, согласно этой теории, является солнце и на основе его имени произведены слова. Наименования солнца с течением времени усложнялись путем слияния с его первоначальным простым именем hуа эпитетов руа, өуа и др., относящихся к солнцу. Усложнялись соответственно и производимые ими слова. Расселение народов на обширную территорию Земли поставило вопрос её регионального деления, что повлекло за собой образование новых топонимов, этнонимов и связанных с ними слов, в том числе и имен божества. С укреплением позиции религии материальная база праязыка солнце было замещено региональными божествами, что ускорило процесс дифференциации единого праязыка на племенные диалекты, которые, с течением времени, превратились в самостоятельные языки.
Наиболее древними языками нашей планеты Нико Марр считал яфетические языки, очагом распространения которых предполагал Кавказ, т.е. родиной праязыка он считал Кавказ. Наш взгляд по этому вопросу, в принципе, совпадает с его мнением. Мы опираемся на этнографические и мифологические материалы Кавказа, в которых зафиксированы общие прин ипы словопроизводства. Среди них необходимо отметить топонимы Hараөи и Hереөи, принадлежащие к грузинской этнографии и соответствующие им грузинские названия божества γвөай и γвиөай. На основе этих имен образованы наименования стран и народов мира.
Важным этапом развития языка является введение принципов краевой дифференциации региона (от востока к западу) и возрастной дифференциации объекта и субъекта. Оба эти принципа связаны с солнцестоянием над Землей и характеризуются буквами в (новорожденный), б (ребёнок), ф (юноша), м (взрослый) и п (пожилой). Они зафиксированы в грузинском мифе Сказание об Амиране, в виде имен его главных героев Бадри, Амиран и Усупи. Эти имена являются модифицированными формами топонимов Бардави, Маргвеөа и Пеласгөа, которые, по этимологии, означают ближневосточный, ближнезападный и крайнезападный Qарөи (имеется в виду весь регион Кавкваза) соответственно. Патриархальными эквивалентами этих топонимов являются Ибериаөа, Имериаөа и Пеласгиаөа, которые получены путем краевой дифференциации топонима Hереөи (имеется в виду весь регион Кавказа) соответственно.
Вслед за образованием краевых единиц региона Кавказа, путём возрастной дифференциации имени γвөай (γвиөай) были образованы соответствующие им имена божеств γвөайва, γвөайба, γвөайфа, γвөайма и γвөайпа (аналогично и для γвиөай). Отмеченные имена краев Кавказа и их божеств в неизменном или модифицированном виде были распространены по всему миру. Этот смысл заложен в следующей цитате Нико Марра:
«Старый мир, когда смело оглянется на себя в лингвистическое зеркало прошлого, увидит, что жизнь им начата с яфетического осознания мира, и яфетиды, точно боги, дали имена Африке, Европе и Азии. ... за каждым яфетическим названием стран идут яфетические названия народов и богов, а за яфетическими названиями народов и богов − яфетические названия не только предметов культа, но и вообще предметов быта» [48, с. 6].
Приведенные материалы указывают на моноэтничность аборигенов Кавказа, которых совершенно справедливо русские называют Людьми кавказской национальности. Кавказ не многоэтничный, а многоплеменный регион, языки которых представляют разные диалекты обшекавквзского или так называемого яфетического языка. Эта истина, подтвержденная лексическими встречами языков Кавказа (например, абхазо-грузинский и осетино-грузинский лексические встречи) постоянно живет в самосознание кавказских аборигенов. Исторический Кавказ был единой страной с единой цивилизацией, поэтому в упоминании северокавказских аборигенов безписменными народами следует винить грузинский сепаратизм или обшекавказское безумие. Грузинская письменность принадлежала всем аборигенам Кавказа и успешно могла бы обслуживать их языки. «Система грузинской азбуки можетъ быть принята за основанiе для обшей азбуки всехъ кавказскихъ языковъ, чуждыхъ до сихъ поръ грамотности», - так заявил известный лингвисть XIX в. П. К. Услар [49, с. 49].
Кавказский регион, своим географическим положением, упирается в Каспийское море на востоке и в Черное море на западе; со стороны севера граничит с Восточной Европой, а со стороны юга − с Малой Азией и Ближним востоком. Расселение кавказских племен в северное и южное направления происходило с незапамятных времен, о чем свидетельствуют древнейшие топонимы и этнонимы европейских и азиатских стран, которые органически связаны с топонимами и этнонимами древнего Кавказа. Первое тысячелетие до н.э., охватившее события, связанные с киммерийцами и скифами, является недавним прошлым по сравнению с теми временами, при которых происходили аналогичные события, связанные с их далекими соплеменниками, например, с шумерами и хеттами.
Киммеры, по результатам наших исследований, этнические имеры, т.е. имеретинцы, которые в Аргонавтике упоминаются как колхидское племя Αμαραντοι [6, с. 254]. Мереөи (Имериаөа, Имерөа) позднее название Колхиды, которая занимала всю территорию Западного Кавказа, включая его южные и северные регионы. С топонимом Мереөи связаны образования таких имен, как Медеиа, Меоти, Мидиа, Митанни, Germany и другие. Имеры, как и иберы, этнические qарөвелы, т.е. грузины и исходя из их наименования, расселены по всему свету.
Скифы, как ни странно, исходя из имени их главного божества Ταβιτι [6, с. 25] (соответствует грузинским названиям бога γвиөайба и γēрбеө), являются иберамы, поэтому их грузинское наименование будет сквиөеби, а название их страны - Сквиөебөа (принадлежащий скифам). Из этих имён восстанавливается комплекс суакуаhбаhиариаөиа, означающий сын ребёнок Hереөи, т.е. малчик Hереөи. Из этого же комплекса получается топоним Саqарөвелебе, означающий место qарөвелов. Этническое имя сквиөеби и соответствущий ему древнегрузинское наименование сквиөни, по-гречески выражается словом Σκυөαι. Наверно прав русский философ В. Миллер, заявивший: «Нельзя допустить, что имя Σκυθαι, которое греки давали и европейским, и азиатским скифам, было изобретено греками. Оно должно было быть действительным народным, туземным названием и притом широко распространенным» [46, с.7]. В связи с этим интересно вспомнить этническое наименование Σκυөνην ν σταθμούς (Σκυθνηνω - земля скиөiновъ [6, с. 73]) упоминаемый греческим писателем V в. до н.э. Ксенофонтом, возглавляющим поход греческих войск на территории древнегрузинских племен, расположенных в верховьях реки Чорохи. Σκυөνην видоизменённая форма грузинского этнического наименования сквиөни, которому, как мы выше отметили, соответствует греческое наименование Σκυөαι. К территории скиөiновъ с Запада примыкает территория каскейцев упоминаемых в XV-XIII вв. до н.э. [43, с. 377]. Этническое наименование каскейцев был каски, страна которых, по всей вероятности, называлфсь бы Каскиөа или Каскеөи. Первое из них, по этимологическому значению, соответствует топониму Σκολοτια, а второе - к топониму Σκυөια. Каски, коракси, Κολχις, qарөиса, лазыка, саки и Σκολοτου разные наименования одного народа. Историческая родина скифов, по Геродоту, была расположена в северном и северовосточном регионах реки Аракса [50, с. 203], т.е. в ущелье реки Куры, где располагалась грузинская провинция Qарөи, носившая позже названия Саqарөвело и Ибериа. Эти и выше приведенные материалы указывают на то, что скифы этнические qарөвелы, т.е. грузины.
Сарматы, по литературным данным, народ состоящий из скифов и киммерийцев, поэтому этнически они тоже принадлежат к грузинским народам. Об этом указывают также названия их страны Σαρματια и Συρματια, которые по этимологии соответствуют наименованиям Грузинөа и Грузинеөи, означающим страна грузин.
Исторически Кавказ под предводительством Qарөли выступал, чаще всего, в военные походы против иноземных завоевателей или непокорных стран; провинция Qарөли являлся фактическим государственным и культурным центром народов Кавказа. Главенство Qарөли, среди других провинций Кавказа, обусловлено его геополитическим и стратегическим положением в регионе. В укреплении обшекавказской (грузинской) государственности южнокавказские и северокавказские племена объединенными силами выступали против общего неприятеля. Об этом свидетельствуют исторические факты. Известные военные походы грузинских царей на северокавказские провинции проводились, в основном, с целю усмирения взбунтовавших племен или освобождения их от иноземных завоевателей. Появление на арене истории двух монстров Османской и Российской империй, окончательно сломало единство кавказской государственности − они со всех сторон начали его терзать по принципу разделяй и властвуй, причем турки опирались на религиозное отчуждение, русские − на языковое (этническое) отчуждение. Оба, в конечном счете, прихватили достаточно большие территории отчужденных друг от друга кавказских племен и приобрели в лице некоторых из них послушных лакеев для безоговорочного выполнения своих коварных замыслов.
В заключении, для приверженцев заявления академика Андрея Сахарова «Грузия маленькая империя» хотим отметить, что Грузия не маленькая империя, а маленькая страна, общипанная своими соседями, особенно северным, который и ныне старается разделить ее на маленькие лакомые куски и без особого осложнения проглотить их.
26. 06. 2006 г.
![]() |
15 О ПРОИСХОЖДЕНИИ ТОПОНИМА РУСЬ |
▲ზევით დაბრუნება |
Наш интерес к этой тематике обусловлен тем, что в известных нам литературных источниках топоним Русь рассматривается прототипом топонима Россия. В этимологическом словаре русского языка эквивалентами топонима Русь названы: Руси, русскiй и Россiя - по-русски; Русь и русскый - по-малорусски; руцкiй и руцкой - по-белорусски; οί ′Ρvς - посреднегречески и Русь и руськый - по-древнерусски [51, с. 226].
Образование топонима Русь связывают также с этнонимами Goth [52, с. 367] и hros [53, с. 484]. Несмотря на многиe попытки по определению происхождения топонима Русь, поставленный вопрос всё ещё остаётся нерешённым. Решить его сравнительным методом слов, как это ныне делается, практически невозможно - тут же возникнет вопрос о первичности найденных аналогов и этимологии выбранного этимона. Поставленную задачу можно решить только лишь элементным анализом слов.
Великий лингвист Нико Марр в конце своей научной деятельности особое внимание уделял палеонтологическому анализу языка, основанному на четырёх языковых элементах: сал, бер, ион, рош. По его мнению все слова всех языков мира получены на базе этих четырёх элементов. Интересно его заявление по этническим вопросам народов мира:
«Нет более истории и доистории, нет раздельной истории Запада и Востока, нет удушливой атмосферы изолированности групповой семитов, хамитов, славян, арийцев или индогерманцев, хотя бы - германцев, собственно германов и готов, оказавшихся в ближайшем родстве, первые со сванами, вторые с мегрелами и чанами или лазами, и среди групп нет особой, без увязки с окружением истории одиночек, раскинутых повсеместно, так - самих греков, особенно армян и евреев, предметов давно назревшей серьезнейшей проблемы о категории их национальности» [54, c.10].
Этим заявлением Нико Марр фактически признал единое происхождение всех народов Мира и тем самым существование, в далёком прошлом, единого праязыка. Несмотря на то, что указанные выше элементы Марра не сработали, его концепция об едином праязыке и едином происхождении народов вполне реальна. Это подтверждается элементной теорией языка [41], являющейся логическим завершением палеонтологического анализа Нико Марра.
По этой теории языковые элементы являются простыми словами, имеющими определённые значения. Они состоят из трёх букв: первая - согласная, вторая - у или и, а третья - а (например, руа и риа). Языковыми элементами являются также hва, hба, hфа, hма и hпа, придающие словам возрастные категории. В ней впервые вводится понятие матриархальных и патриархальных слов, которые имеются в каждом языке. Матриархальные слова созданы на базе двухэлементного комплекса hуаруа, означающего Солнце круг (ядро, русло, дыра), а патриархальные слова - на базе hиариа, означающего Солнце движение. В этих комплексах hуа и hиа являются наименованиями Солнца, а руа и риа - эпитетами Солнца. Их морфологическим преобразованием получены многие слова, в том числе наименования Солнца, например: hōr (новоперсидский), haul (кимрский), houl (коринтский), hi (японский), ri (китайский) и другие [51, с. 352-353]. К этим комплексам со временем прибавлялись другие эпитеты Солнца и морфологическим преобразованием полученных трёхэлементных, четырёхэлементных и т.д. комплексов производились более сложные слова которые коренным образом связанны с Солнцем.
Топоним Русь по фонемному составу принадлежит к словам матриархальной категории, который произведён из четырёхэлементного комплекса hуаруасуаhиа (hуаруасуаhиа->hурусуhи->hрусhи->руси->Русь). Использованный в нём лингвистический элемент суа имеет различные значения, в данном случае сажать (суа->сва - сажать, по-грузински), а hиа - высокий (hiahiahia->high [hai] - высокий, по-англиски). С учётом этих значений, комплекс hуаруасуаhиа можно прочитать как Солнце круг сажать высокий, что, по нашему мнению, означает лучистую корону Солнечного круга. Таким должно быть этимологическое значение топонима Русь. Для подтверждения этого предположения проанализируем некоторые имена, связанные, по этимологии с топонимом Русь.
Этноним руси по-грузински означает красный человек [55, с. 15]; слова русый и саврасый по-русски означают соломенный и темнокоричневый цвет соответственно [51, с. 225]; а русское слово загар (получено, повидимому, из композита за гарь или за гори) подразумевает коричневый цвет и означает самовольное сгорание. Все эти этнонимы и слова получены морфологическим преобразованием указанного выше комплекса hуаруасуаhиа (учтено соответствие сh//з [41, с. 58]), образующего топоним Русь. Из этого же комплекса получены топоним Гурзиа (русские в XIV-XV вв. грузин называли гурзи [56, с. 288-289], которому соответствует топоним Гурзиа) и грузинское наименование древнегрузинского холодного оружия гурзи (булава, наверняка со шипами). Слово гурзиа можно записать в виде гурзе и загури. Первый означает на сердце по-грузински (гури - сердце, по-мегрельски), а второе - за сердце по-русско-грузински. В обоих этих словах подразумевается лучистая корона Солнечного сердца (ядра).
Топоним Русь может быть получен сокращением его древнерусского эквивалента руськый. В этом случае интересным становится происхождение последнего.
Слово руськый, по фонемному составу принадлежит к словам патриархальной категории. Оно произведено из комплекса языковых элементов суакуаhиариаөиа (куа - маленький, сын; өиа - голова, светило [41, с.23]). Его можно представить в виде двух подкомплексов суакуа и hиариаөиа. Морфологическим преобразованием суакуа получается русское слово сук, а hиариаөиа означает Солнце движение голова, т.э. голова Солнца. С учётом этих данных значение комплекса суакуаhиариаөиа будет сук голова Солнца, т.е. Солнечная корона. Из этого же комплекса получены также топонимы Σκυөια (Скифия), Саќаирөвело (патриархальный эквивалент топонима Саќарθвело) и Руськыйөа (принадлежащий руськыйм. Суфикс - өа образует множественную форму принадлежности на грузинском и многих других языках). В этом контексте, топоним Сколотиа, являющегося матриархальным эквивалентом топонима Σκυөια, по этимологии соответствует топонимам Русскиөа и Саќарөвело.
Среди указанных выше имён, на базе которых предполагается образование топонима Русь, наиболее интересными являются этнонимы hros [53, с. 484] и οί ′Ρvς [51, с. 226]. Им соответствует топоним Ηrosia (οί ′Ρvς->Ηrosia), который фонетически легко превращается в топоним rusi (Ηруси, Ηрусь. В них восстановлена утраченная в топониме Русь заглавная буква h). Топоним Ηrosia произведён из упомянутого выше комплекса huaruasuahia. Морфологическим преобразованием этого же комплекса получается слово hroshia, который sh->ss перезвучанием превратился в топоним Ηrossia (Ηроссиа).
13. 03. 2007 г.
![]() |
16 О ПРОИСХОЖДЕНИИ ТОПОНИМА МОСКВА |
▲ზევით დაბრუნება |
В этимологическом словаре русского языка о происхождении топонима Москва написано:
«Москвá, Р. Москвы городъ по имени Москвы-реки; москόвскій; москвитянинъ; москвичъ; москáль; подмоскόвный.
др. (до XIV ст.) Москы, Р. Москъве (сохранились В. Московь, Р. Москве...).
- Безспорнаго объясненія нетъ. Вероятно, мерянское слово, ибо Влад., Яросл. и вся Моск. губ. составляли область Мери. Мерян. моска ава медведица, из моска медведь и ава мать, жена; отсюда слито русское Москвá.»[52. с. 559].
В древних исторических источниках город Москва упоминается по имени Москвы. Эта имя, по элементной теорий языка, принадлежит к словам матриархальной категории [41, с. 49-54]. Она восстановиться в виде комплекса hмаhуаруаhиасуакуа, состоящего из языковых элементов: hма - мама, hуа - божество, руа - солнце, hиа - наивысший, суа - сажать и - сын. Морфологическим преобразованием этого комплекса, кроме топонима Москва, получаются многие значительные имена, в том числе этноним москаль (употреблялся в смысле москвич).
hмаhуаруаhиасуакуа комплекс можно представить в виде hмаhуаруаhиа и суакуа композита. Первый член этого композита hмаhуаруаhиа образует много значительных имён, например божеств: Мариам, Мариа, Юмала (финно-угорская мифология [13, с. 679]) и Юмо (главное божество марийцев) и народов: мари (самоназвание марийцев), манралы (одно из найменовании мегрелов [57, с. 90]), имар (матриархальное наименование имеретинцев) и амhары (народ из Эфиопии), а второй член - суакуа образует слово скуа, обозначающий сын, по-мегрельски. В этом контексте этимологическое значение топонима Москва будет сын Юмо (Юмоскуа->москуауи->Москови//москваы->Москва) и сын мари (/марискуа->марскауи->морскоуи->Москови//москваы->Москва).
Топоним Москва фонологический схож с топонимом Мазака (столица исторической Каппадокии [58, с. 421]), поэтому интересно изучение марийско-каппадокийской лингвистической встречи.
20.07. 2008 г.
![]() |
17 О ПРОИСХОЖДЕНИИ ТОПОНИМОВ КИЕВ И УКРАИНА |
▲ზევით დაბრუნება |
Топоним Киев (Київ, по-украински) впервые упоминается в русской летописи, описываюшей события IX века [59, с.85], а топоним Украина (Україна, по-украински) - в литературных источниках XVII века [60, с.633]. Аргументированными сведениями по их происхождению, к сожалению, мы не располагаем, а такие сведения безусловно способствовали бы изучению вопроса этногенеза украинского народа. С этой точки зрения интересным должны быть наши соображения по этой тематике.
Топоним Київ (Кийив, в русской транскрипции) и Україна (Украйина), с точки зрения элементной теории языка, принадлежат к словам патриархальной категории [41, с.49-53]. Отличительной чертой патриархальных слов является общий корень hиариа, представляющий собой комплекс, состоя-щий из двух языковых элементов hиа и риа со значениями всевышний и солнце соответственно [41, с.23]. Астральное значение комплекса hиариа будет всевышнее солнце. Морфологическим преобразованием этого комплекса получены грузинское этническое имя hери, имя сушествительное эри (нация, по-грузински), топоним Георгиа и собственное имя Георги.
Главным корнём патриархальных слов является комплекс hиариаөиа (өиа - языковый элемент со значением светило [там же]) с астральным значением всевышнее солнце светило. Из этого же комплекса получены имя мифологического царя Колхиды Аиет, топонимы: Hереөи (страна hероов на Кавказе); Hеррөа (страна hерров по-грузински); Hetta (название древней малоазиатской страны); Адыгей; Ταυρικη (греческое название Крыма [6, с.266]) и этнонимы: hерели (житель Ήереөи); Γερροι (исторический народ, живший в юго-восточной части територии современной Украины [6, с.3]); Τρεροι (прежнее название киммерийцев [6, с.98]) и Геты.
Топоним Кийив, с точки зрения элементной теории языка, сокращён на р и ө буквах (подобное сокращение наблюдается во всех языках). Восстановлением этих букв получается комплекс куаhиариаөиа (куа языковыйэлемент со значениями мальчик, сын, косточка) из которого произведён топоним Кийив. Астральное значение этого комплекса будет косточка всевышнего солнца светило, а этническое значение - сын Ήереөи и сын Γερροι. Из этого же комплекса получены: топонимы Εκρακτικη (греческое название Колхиды [6, с.24]), Κυταια (древнегреческое название города Кутаиси [61, с.426]), Колхеөи, Кахеөи, Qариөли; этнонимы Κερκετοι (греческое название адыгейцев [6, с.279]), келт, колхели, кахели, qариөвели и имён богов Гераклей, Кирке и Квириа (из грузинского пантеона).
Топоним Украйина, в отличие от топонима Кийив, содержит букву н, которая, по элементной теории языка получена путём м->н перезвучения, а сама м буква в виде языкового элемента hма (со значениямы мама, высокий, взрослый [41, с.24]) участвует при формировании слов. Этот факт и сокращения слов на р и ө буквах, позволяют восстановить комплекс куаhмаhиариаөиа, из которого получаются слова: викрайнаөа, уикрайнаөа, украийинаөа, украйненөа, кимериаөа, крымөа и композиты куа Μαιητιδα (сын Меотиды) и куа Мереөи (сын Мереөи), где Μαιητιδα - древнегреческое название Азовского моря [6, с.4], а Мереөи - прежнее название грузинской провинции Имереөи. С удалением из указанных слов суффикса множественности -өа [62, с.6] образуются топонимы Викрайна, Уикрайна, Украийина (Украиїна), Кимериа, Крым и этноним украйиниан (україниан). Интересующие нас топонимы Украйна и Україна, по всей вероятности, получены из их более полных наименований Уикрайна и Уикраїна, которые по этимологии означают сын Мереөи.
Приведённый выше топоним Кимериа фонетически отличается от созвучного с ним топонима Κιμμερια [6, с.15], являющегося названием одной знаменитой страны VIII-VI вв. до н.э., рассположенной на северном и северо-восточном побережье Чёрного моря. Более полным названием этой страны будет Κιμμεριαδα, которое получено из композита куа Имереөи, означающего сын Имереөи. Так как топоним Имереөи образован на базе топонима Мереөи, а топонимы Кимериа и Украиїна являются «сыном Мереөи», дату сформирования топонима Украиїна можно отнести к ранне-киммерийскому периоду, т.е. к более раннему периоду VIII в. до н.э., а дату сформирования топонима Київ - к ещё более раннему периоду. Основателями населённого пункта Київ были, по всей вероятности, hерры (Γερροι), страна которых называлась бы Hереөи (Γερριαδα). На это указывает этимологическое значение топонима Київ - сын Ήереөи (сын Γερριαδα), являюшийся аналогом этимологического значения топонима Κυταια (древнее наименование г. Кутаиси).
5. 07. 2005 г.
![]() |
18 МИРНЫЙ КАВКАЗ |
▲ზევით დაბრუნება |
Был ли когда-нибудь мир на Кавказе трудно сказать потому, что Кавказ являлся перепутьем больших переселений народов и движении крупных завоевательных войск, что приводило к перемещению через него огромных народных масс влечкущих за собой насилие и бедствия. Кроме того, хорошее стратегическое положение и богатые материальные ресурсы Кавказа всегда привлекали бывшие крупные империи, за что Кавказ становился ареной их военно-политического столкновения. Каждый завоеватель оставлял свой собственный отпечаток на нравах и быте кавказских народов, причем, в разных его регионах - различного характера и степени. Несмотря на это, у кавказских народов осталось много общего, собственного, отличающего их от остальных народов мира. Главным из этих признаков являются языки аборигенов Кавказа, содержащие одни и те же согласные буквы, не встречающиеся в языках их соседних народов. Об этом совершенно ясно заявлено одним из первых русских языковедов П. К. Усларом, труды которого посвящены созданию в середине XIX века письменности горных народов Кавказа.
«Если смотреть на грузинскიй алфавитъ въ отношенიе къ самому грузинскому языку, то нельзя не сознаться, что онъ удовлетворяетъ всемъ условიям: едва ли это не есть совершеннейшიй изъ всехъ сушествующихъ алфавитов. Каждый звукъ выражаеться особымъ знакомъ, и каждый знакъ постоянно выражаетъ одинъ и тотъ же звукъ… Сошлёмся, однако, на мненიе одного изъ известнейшихъ въ Европе филологовъ, Георга Розена, который, изследовавъ языки лазскიй, мингрельскიй, осетинскიй, сванетскიй и абхазскიй, утверждает, что въ нихъ система звуковъ одна и та же съ грузинскою, и грузинскიй алфавитъ для нихъ совершенно удобенъ, при помощи несколькихъ дополненიй. Тоже самое г. Шёгренъ пишетъ о языке северныхъ осеинъ, г. Шифнеръ о тушскомъ наречიй кистинского языка, отецъ Цискаровъ распространяетъ этотъ отзывъ на все наречიя кистинскიя и чеченскიя…
Отсюда видно, что система грузинской азбуки можетъ быть принята за основанიе для обшей азбуки всехъ кавказскихъ языковъ, чуждыхъ до сихъ поръ грамотности [49, с. 48-49].
Далее, предлагая практические рекомендации создания письменности для горских народов Кавказа, но исходя из имперских устремлений России, П. К. Услар продолжает:
«Итакъ, остаётся применить, съ необходимыми добавленიями, начертанიя русскихъ буквъ къ грузинской азбуке»(там же).
Близость языков народов Кавказа указывает о существовании в далёком прошлом единого кавказского праязыка, носителями которого, с учетом физиологических и нравственных данных нынешних аборигенов Кавказа, по всей вероятности, были люди одного происхождения. Об этом же указывал известный грузинский писатель XI-го века Леонти Мровели, в период творческой деятельности которого несомненно менее ощутимыми были различия в языках и нравах аборигенов Кавказа.
Ни один завоеватель не смог ассимилировать кавказские народы, заставить утратить свои основные характерные черты. В каждый период внешнего утихомирения Кавказа продолжалась внутренняя незримая борьба между завоевателем и аборигеном, со стороны первого - за скорейшее ассимилирование завоеванного, со стороны второго - за безколебательное сохранение своей самобытности. Самым коварным для кавказских народов оказалось их религиозное отчуждение друг от друга и столкновения между собой на этой почве. Пора понять нам, аборигенам Кавказа, что наше генетическое родство более древнее, первичное, чем наши религии, насажденные извне, поэтому в наших взаимоотношениях генетическому родству надо отдавать предпочтение, иначе ещё долго будут управлять нами как послушнымы марионетками наши недруги.
История показала, что силовое решение кавказских проблем не приносит желательного мира на Кавказе. Уместно здесь привести высказывание одного нашего друга, абхаза, перед началом военного конфликта в Абхазии: «Силовое решение абхазского вопроса будет похоже на заштукатуривание гнилого места», т.е. не принесёт мира ни одной конфликтующей стороне. Его высказывание на самом деле оправдалось, силовое решение абхазского вопроса пока что губительным оказалось для всех народов абхазии; трудно предугадать что будет дальше.
Нынешнее положение кавказских народов можно сравнить с братьями разлучёнными в детском возрасте, которые со временем утеряли свои опознавательные знаки и теперь, озлобленные судьбой, ищут друг-друга и не могут найти. Оказание им в этом поиске помощи может стать гарантом установления мира на Кавказе.
P.S.
Письмо написано в соавторстве Тенгиза Цулая 15. 08. 1999 г.
![]() |
19 ПРИЧИНЫ ВОЗНИКНОВЕНИЯ РУССКО-ГРУЗИНСКОЙ ВОЙНЫ 2008 ГОДА |
▲ზევით დაბრუნება |
Виновниками начала русско-грузинской августовской воины 2008 года некоторые политики назвали правителей Грузии, а некоторые - правителей России. В связи с этим, хочу в историческом аспекте просмотреть русско-грузинские отношения и показать корни возникновения этой войны.
Прежде всего, вспомним завоевание Российской империей Кавказа, о чём достаточно подробно рассказано в [63].
Первые активные шаги по завоеванию Кавказа Царская Россия сделала во время царствования Петра I-го, который лично возглавлял «Южный поход» Российской армии в 1723-1724 годах [63, с. 16-30]. В этом походе русская армия дошла до населенного пункта Дербент, являющегося восточными воротами Кавказа. Стратегия русских завоевателей включала в себя два необходимых мероприятия:
1. Разжигание войны между соседними племенами Кавказа и немедленная оккупация территории выбранной жертвы, разоренной этой войной.
2. Немедленное заселение казак на оккупированную территорию.
По первому мероприятию русские эффективно использовали калмыков против эндер и балкар [63, с. 12]. Разорённые калмыками оба эти народа без особого усилия подчинились русским. Переселение же казак из глубинных регионов России на низменные плодородные земли завоёванных регионов Северного Кавказа теснило аборигенов в малоземельные горные регионы и тем самым лишило их средств существования. Многие из этих аборигенов (например, осетины и лезгины) спаслись переселением на территории их южного соседа - Грузии.
Правители России особую враждебность проявляли по отношению к государственности Грузии. Примером этого можно назвать действие командующего российской военной экспедиции на Кавказе генерала Тотлебена в 1770 г, во время Аспиндзской битвы. Грузинские и российские войска по договорённости вместе должны были выступать против турецких завоевателей. Тотлебен со своим войском бросил поле боя и остановился недалеко от г. Тифлис с тем расчётом, что грузинское войско обязательно потерпит поражение, царь Грузии Эрекле II погибнет на поле боя и он со своим войском займёт обезглавленную и незащищённую столицу Грузии. Тотлебен, по-видимому, целился на должность наместника императрицы России Екатерины II в Грузии.
«Российские войска завладели Тифлисом 15-го сентября 1795 года, после разрушения Ага-Махмад ханом» [64, с. 12].
Основной причиной нашествия иранских войск на Грузию явилось признание Грузией российского покровительства в 1783 году. Несмотря на многократные просьбы о военной помощи, Россия и на этот раз не выполнила свою обязанность перед Грузией. Она хотела завладеть обескровленным Тифлисом и дождалась этого.
Завоевание Россией Кавказа длилось около 150 лет и завершилось в 1864 году в верховьях реки Мзымта. Не буду углубляться в подробности жестокости русских оккупантов (этот вопрос достаточно хорошо освещено в монографии [65]), буду кратко излагать лишь некоторые важные факты, касающиеся Грузии.
Царская Россия:
- в 1800 году упразднила тысячелетнее царство Грузии, что ни один её бывший завоеватель не сделал;
- запретила обучение детей на грузинском языке и вместо него ввела обучение на русском языке;
- заставила аборигенные грузинские племена абхазов, месхов, джавахов и ингилойцев покинуть родные места жительства и переселится в Турцию. Это явилось первой этнической чисткой Грузии от грузин, проведённой русскими оккупантами.
После завоевания Кавказа Россия немедленно приступила к этническому отчуждению друг от друга его братских аборигенных племен. С этой целью она объявила многие кавказские племена неграмотными этносами и начала создавать им письменность для того, чтобы углубить различие в их языках и на этнической почве противопоставить друг другу. Об этой «заботе» России достаточно привести цитату из книги П. К. Услара [49], являющегося одним из первых создателей письменности народов Кавказа.
«Если смотреть на грузинскიй алфавитъ въ отношенიе къ самому грузинскому языку, то нельзя не сознаться, что онъ удовлетворяетъ всемъ условიям: едва ли это не есть совершеннейшიй изъ всехъ сушествующихъ алфавитов. Каждый звукъ выражаеться особымъ знакомъ, и каждый знакъ постоянно выражаетъ одинъ и тотъ же звукъ... Сошлёмся, однако, на мненიе одного изъ известнейшихъ въ Европе филологовъ, Георга Розена, который, изследовавъ языки лазскიй, мингрельскიй, осетинскიй, сванетскიй и абхазскიй, утверждает, что въ нихъ система звуковъ одна и та же съ грузинскою, и грузинскიй алфавитъ для нихъ совершенно удобенъ, при помощи несколькихъ дополненიй. То же самое г. Шёгренъ пишетъ о языке северныхъ осетинъ, г. Шифнеръ о тушскомъ наречიй кистинского языка, отецъ Цискаровъ распространяетъ этотъ отзывъ на все наречიя кистинскიя и чеченскიя...
Отсюда видно, что система грузинской азбуки можетъ быть принята за основанიе для обшей азбуки всехъ кавказскихъ языковъ, чуждыхъ до сихъ поръ грамотности» [49, с.8-49].
Несмотря на это, практические рекомендации П. К. Услара о создании письменности горных народов Кавказа, с учетом имперских амбиции России, был таким:
«Итакъ, остаётся применить, съ необходимыми добавленიями, начертанიя русскихъ буквъ къ грузинской азбуке» (там же).
С объявлением сванов, мегрелов, аджарцев и абхазов неграмотными этносами Россия приступила к дроблению грузинского этноса и заложению в корни грузинской государственности мин замедленного действия. В этом контексте уместно вспомнить высказывание академика Андрея Сахарова «Грузия - маленькая империя», являющегося громким выражением имперской политики «разделяй и властвуй» правителей России. Учёные Грузии не дали достойный ответ этому бредовому заявлению известного русского учёного не историка, а физика. Имеретины, мегрелы, аджарцы, карталины, кахетинцы и другие коренные жители Грузии не различные этносы, как это трубят российские империалисты, а разные племена одного и того же этноса карты (картвелы), дифференцирование региональными признаками. Для приверженцев заявлений Андрея Сахарова хотим отметить, что Грузия не маленькая империя, а маленькая страна, общипанная своими соседями, особенно северным, который и ныне старается разделить ее на маленькие лакомые куски и без особого осложнения проглотить их.
На вопрос: почему так яростно борються русские империалисты против государственности Грузии? ответить не трудно. Они прекрасно знают, что до появления русских на Кавказе, Грузия была региональным и культурным центром аборигенов Кавказа, а грузинский язык - языком межкавказского племенного общения. Исторический Кавказ был единой страной с единой цивилизацией, обитающий племенами кавказской национальности (их часто называют так русские) поэтому, в упоминании кавказских аборигенов бесписьменными народами следует винить грузинский сепаратизм и обще кавказское безумие. Грузинская письменность принадлежала всем аборигенам Кавказа и успешно обслуживала их языки, о чём упоминал П. К. Усларь. В случае упразднения грузинской государственности и её ассимиляции, русские империалисты легко упразднят другие кавказские государственные образования и ассимилируют их.
Вернёмся к вопросу Абхазии, который был и остаётся особо приоритетным для русских империалистов всех времён.
«Когда русские овладели Сухумом, часть города еще существовала, но командующий тогда генерал приказал разрушить и снести до основания все, что еще от него оставалось, ссылаясь на то, что под прикрытием домов абхазам удобнее похищать русских солдат. Наполеон под Каиром сумел подойти к делу иначе: он не отдал приказ сжечь Каир, хотя у него и похищали солдат»[64, с. 134].
«Дальнейшая судьба кавказскихъ переселенцевъ известна. Берега, оставленные ими, понемногу заселяются мирными земледельцами изъ русскихъ внутренныхъ губернიй и частьიю эмигрантов изъ турцიи: греками и славянами» [66, с. 222].
Целью разрушения до основания г. Сухуми являлось стереть с лица земли культурные и хозяйственные памятники абхазского народа и вместо них воздвигнуть новые постройки - материальные свидетели уже русской цивилизации. По этому замыслу русские оккупанты объявили абхазов виновным народом и выселили их в Турцию, а переселившихся на их место жительства российских граждан денежно поощряли. Причём, заселение там грузин, категорически запрещалось.
Русские с 1907 года изменили стратегию по отношению к не депортированным абхазам, примирились с ними и сделали их своим скрытым оружием против грузин. Это оружие немедленно привелось в действие по заказам русских империалистов в виде публичного отвержения в 1956 году городом Сухуми книги «Георгий Мерчуле» автора Павле Ингороква (изъяли из употребления) и несколько дневных митингов, устроенных в г. Сухуми, по поводу будто бы ущемленных интересов абхазского народа. Только лишь абхазы имели право на публичное высказывание своего недовольства в бывшем Советском Союзе.
В 1990-1992 годах перед началом абхазской войны средства массовой информации Абхазии проводили широкую анти-грузинскую кампанию и травили всех жителей Абхазии против грузин. Мне хорошо запомнился один молодой симпатичный абхазец, член абхазской гвардии, насильно занявшей 12 августа 1992 года контрольно-пропускной пункт Агудзерской площадки Сухумского физико-технического института. При входе на территорию института он проверил мой пропуск и сказал: «благодари Бога за то, что тебя нет в списке наказываемых». При выходе из института в проходной уже стояла знакомая вахтерша, которую я спросил про того молодого абхазца. По её словам, тот парень весь день суетился и говорил: «хочу выпить грузинскую кровь».
В день начала военных действий в Абхазии (14 августа 1992 г.) я находился в пос. Агудзера, который являлся крупным населённым пунктом русскоязычной интеллигенции. В 12 часов дня там проходила грузинская гвардия, против которой абхазская гвардия, базирующаяся в посёлке Агудзера, открыла пушечный и пулемётный огонь. Пушечный огонь был открыт с улицы, на которой находятся 9-этажные жилые дома, а пулемётный огонь - с чердаков 5 и 9-этажных жилых домов. Такая тактика русских генералов предусматривала военное столкновение Абхазских и Грузинских войск на территории Агудзеры и гибели многих русскоязычных интеллигентов для того, чтобы все это свалить на грузинскую гвардию и дать зеленый свет своему стратегическому плану - этнической чистке Абхазии от грузин. Этому плану служило экстренное сообщение (в 14 часов) центрального телевидения России о том, что сегодня, 14 августа 1992 года грузинская армия напала на Абхазию, разрушила поселок Агудзера, имеются многочисленные жертвы. По этому же плану 14-го августа в 15 часов из Москвы в Агудзеру прилетел депутат Госдумы России Сергей Бабурин (один из главных разжигателей абхазо-грузинского этнического конфликта). Он надеялся собственными глазами увидеть Агудзерскую трагедию и трубить о варварстве грузин по отношению к абхазам и русскоязычному населению Абхазии. Его ожидание не оправдалось. Благодаря терпению и разуму грузинских гвардейцев, запланированное русскими генералами сражение в Агудзере не состоялось. Кстати, по такому же замыслу русские разбомбили город Цхинвали в августе 2008 года. Об этом свидетельствует заявление руководителя временной администрации Южной Осетии Дмитрия Санакоева, в котором сказано, что русские до начала военных действий в Южной Осетии требовали от осетин 500-600 человеческих жертв осетинской национальности, для обвинения Грузии в геноциде осетинского народа и на этой почве признание их суверенности, наподобии Косова.
За день до начала военных действий в Абхазии − 13 августа я был на приеме у депутата верховного совета Абхазии Юрия Воронова. Встреча состоялась в кабинете у председателя совета министров Абхазии Важи Зарандия. До меня в этом же кабинете они принимали делегацию президента Российской федерации Бориса Ельцина, состоящую из трех человек (двое мужчин и одна женщина), возглавляемую Галиной Старовойтовой. Делегация предупредила правительство Абхазии о том, что по российско-грузинскому Дагомысскому договору о защите государственных границ, в данный момент грузинское правительство передвигает к своей государственной границе с Россией определённый контингент войск. Это вполне законная передислокация своих войск на своей же территории и в ней им не надо мешать. Комментируя цель визита этой делегации, Юрий Воронов возразил только лишь о соблюдении 15-километровой приграничной зоны и полушутя сказал: «За пределами приграничной зоны Абхазии останется только лишь гора Анчхо».
Зная это, зачем понадобилось Государственному совету Грузии связать введение своих войск в Абхазию с хищениями железнодорожных грузов не понятно (поезда грабили в Зугдиди и Гали, а грузинские войска очутились в Сухуми). К сожалению, членам Государственного совета Грузии не хватило ума заранее объявить о передвижении своих пограничников к своей государственой границе и просить правительство России оказать помощь в их безопасном перемещении на территории Абхазии. Без этих мероприятий и получения согласия России в сопровождение грузинских пограничников от реки Ингури до реки Псоу, грузинские войска на территорию Абхазии не должно вступать. Иначе неизбежна была провокация, что и случилось.
Председатель верховного совета Абхазии Владислав Ардзинба с указанной делегацией не встретился - видимо, он вместе с русскими генералами разрабатывал конкретный план об открытии огня и втягивании грузинских войск в кровавую войну. Война же для русских генералов - большой бизнес, они на крови простых невинных людей нагребают огромные деньги.
Моё предложение о проведении под эгидой ООН международной конференции по истории Абхазии, Юрию Воронову понравилось. Он обещал, что возьмёт на себя организационную сторону её срочного проведения.
При выполнении своего стратегического плана русские оккупанты включили в борьбу против грузин исламских фундаменталистов и вместе с ними, применяя коварные и отвратительные приемы ведения войны, добились изгнания основной части населения грузин из Абхазии. Кроме того, они вынудили ООН признать русские оккупационные войска международными миротворческими силами, размещёнными на берегах реки Ингури и, тем самым, добились легитимации переноса государственной границы Грузии с реки Псоу на реку Ингури.
Для ускорения завершения окончательной этнической чистки Абхазии от оставшихся там грузин, русские оккупанты запланировали возобновление военных действий на территории Абхазии. Об этом свидетельствует мой телефонный разговор в начале 2008 года с одним моим знакомим, жившим в Абхазии. Он сказал, что «в данный момент в Абхазии ведётся очень сильная анти-грузинская кампания, подобная той, что проводилась в 1990-1992 годах. Думаю, русские опять хотят начать военные действия против грузин, с участием абхазов и под прикрытием их имени». Его опасение, к сожалению, оправдалось. В августе 2008 года русские ввели в Абхазию большой контингент войск, признали её суверенным государством, заставили оставшихся там грузин отказаться от гражданства Грузии, запретили грузинским детям обучение на родном грузинском языке и поставили своих пограничников на абхазско-грузинскую границу. На лицо фактическая аннексия Абхазии Россией с проведением её этнической чистки от грузин.
Абхазы по происхождению такие же картвелы как и имеретинцы, сваны и другие картвельские племена. Об этом свидетельствуют их история, культурное наследие, нравы и язык, который является одними из древних картвельских (в частности, иберских) матриархальных языков [27, с. 53]. В связи с этим, хочу привести нескольких цитат из книги абхазского автора С. М. Ашхацава:
«Не говоря о тождественности структуры абхазского и грузинского языков, родство их видно уже из тождества их корней, которые в большинстве слов совершенно одинаковы; конечно, не всегда легко удается заметить это сходство, но его почти всегда можно найти, если не в самом теперешнем грузинском языке, то в различных его говорах: имеретинском, мингрельском, сванском и др.» [67, с. 33].
«Всё это с несомненностью говорит о том, что ныне известный древнегрузинский алфавит является алфавитом древнего Абхазского государства» [67, с. 37]
«Не проще ли будет вернуться к своему первоначальному и одному из лучших в мире, как это признано наукой, алфавиту, который выражает каждый звук, благодаря чему отсутствует камень преткновения, орфография, столь сложная во всех европейских языках» [67, с. 38]
«И поэтому нужно полагать, что гораздо целесообразнее будет прямо перейти к своему первоначальному алфавиту, которым написаны ценнейшие материалы, исторической жизни Абхазии» [там же].
Грузинское происхождение абхаз нетрудно показать лингвистическим анализом топонима Абхазиа. Её буква х по элементной теории языка [41] получена перезвучанием h->х, что во многих языках подтверждается. С учётом этого слова абхазиа восстановится как hабазиа. Думаю, из hабазиа получено этническое наименование родственного (по мнению многих авторов - идентичного) абхазам народа абаза (hабазиа->абазиа->абазаи->абаза. Сокращения слов на h и конечный и во многих языках подтверждается). Слово hабазиа по содержанию букв матриархальное [41, с. 49-54], поэтому в его образовании применялся общий матриархальный корень hуаруа [41, с.40] (из hуаруа получено слово hара, по абхазский означающий мы). С учетом этого, слово hабазиа восстановится как hуаруабазиа которое, после метатезиса запишется в виде hуаруазиаба, по абхазский означающий hуаруазиа сын (суфикс -ба по абхазский означает сын [24, с.403]). Из hуаруазиа получается топоним Гурзиа//Грузиа (hуаруазиа->hурузиа->hурзиа->Гурзиа//Грузиа. Перезвучание h->г во многих языках подтврждается). Следовательно, абхазы и абазы один и тот же народ, являющийся сыновьями гурзы (грузины по-русски).
Историю можно фальсифицировать, культурное наследие - уничтожать, но с традиционными нравами, особенно с языком, который прочно запечатан в памяти целого народа, ничего не сделаешь, тем более, когда не знаешь его скрытых нюансов. Русские почти 150 лет планомерно отчуждают абхазский язык от грузинского языка, абхаз - от грузин, но полностью выполнить этот замысел они не смогут, если, конечно,
физически не уничтожат оба эти народа.
Несколько слов об осетинах.
Осетины не иранские племена, как это признано историками и лингвистами, а коренные жители Кавказа, в частности - северокавказские карты. Об этом свидетельствуют их история, язык и этнические наименования, которые коренным образом связаны с историей, языком и этническими наименованиями Картвелов [27, с. 56-72].
Осетия (имеется в виду Северная Осетия), до появления на Кавказе русских, территориально входила в составе государства Грузия, о чём свидетельствуют российские и грузинские карты XVIII-го века.
Осетинский язык по структуре слов подобен мтиульскому, мохевскому и тушинскому диалектам горских племен Картли, которые являются представителями древнего картвельского матриархального языка. Государственное образование Осетия, судя по названию, грузинское; царская родословная в Осетии, также как и в Грузии, Багратиони, а древние осетинские фамилии, как и сванские, кончались на суфиксы -ан, -он, -ен [68, с. 51].
«В Русских источниках XVI-XVII вв. не единственное название осетин. В документах того же периода известны другие этнические имена этого народа - сони, сонские кабаки, сонские земли. В некоторых документах XVII в. сонами называли сванов» [69, с. 106].
Осетины по-грузински называются осни, что является видоизмененным наименованием этнонима сони, т.е. свани. Слово осни, по элементной теории языка, матриархальное. Из него восстановится комплекс языковых элементов суаhуаруаhиануа, морфологическим преобразованием которого получены этнонимы сони и осни (суаhуаруаhиануа->соhороhино->соhрнhи->сони->осни). Из этого же комплекса получен этноним грузин (суаhуаруаhиануа->саhуруhина->hурусаhина->hрусhиана->грузиан->грузина->грузин).
Согласно греческому географу I-го века Страбону, Σοάνες (Соаны) жившие в горах Диоскурии на войне могут выставить 200 000 всадников [6, с.138]. Судя по величине выставляемых им войск, Соаны, несомненно, занимали всю горную часть западного и центрального Кавказа, включая и Осетию.
«Выяснилась, что знаменитая Кобанская бронзовая культура на территории Осетии составляет одно целое с аналогичной культурой древней Колхиды и что, стало быть, осетины вместе со сванами, мегрелами и абхазами являются наследниками и продолжателями единой когда-то «кобанско-колхидской» культурной общности» [32, с. 328].
Самоназвание осетин ирон получено сокращением полного осетинского наименования Осетия Иристон. Происхождение же самого топонима Иристон связано с топонимом Hereөi (страна hерров, на Кавказе) и её эпонимом Υυөαι (божество, по-грузински). Иристон означает Hereөi сон (сын) и Υυөαι сон (сын). Аналогично с этим, топоним Сонеөи (Сванеөи, по-грузински) означает сон (сын) Hereөi и сон (сын) Υυөαι.
Я беседовал с несколькими осетинами о глубокой связи их языка с грузинским языком. Высказал мнение о грузинском происхождение осетин. Они согласились со мной и сказали, что сами тоже в этом убежденны. Один из них сказал, что «грузинское происхождение осетин станет проблемным вопросом не с осетинами, а с грузинами».
Кавказский хребет, расположенный между Осетией и Картли, всегда мешал постоянному поддержанию их жителями друг с другом культурных и хозяйственных связей, что постепенно углубляло различия в их языках и Осетии и Картли их завоеватели. Среди таких завоевателей можно назвать русских, которые более чем 150 лет продолжают этническое отчуждение осетин от грузин и расширение территории Осетии за счёт территории Грузии. Они планомерно притесняли осетин с севера на юг в сторону территории Грузии, чтобы притеснённые осетины изгоняли коренное грузинское население со своего местожительства и сами обосновывались там. Примером этого можно назвать изгнание грузин сначала из грузинской провинции Двалети (тогда русские её назвали Южной Осетией [70, с. 101]), а затем - из Самачабло (теперь русские её называют Южной Осетией). На лицо ползучая аннексия территории Грузии Россией. Признание Россией Южной Осетии (части территории Грузии) суверенным государством, тогда, когда Северная Осетия (часть территории России) не признана ей таковым - большая политическая и нравственная ошибка правителей России («сила есть, ума не надо»). Следующим шагом русских оккупантов будет присоединение территории Южной Осетии к России. В перспективе, русские отыщут на территории Грузии приглядный им компактно населенный осетинами регион (например, Бакуриани), назовут его Южной Осетией, объявят суверенным государством, присоединят к себе, построят военные базы и устрашать всех на свете.
Сталкивая абхазов и осетин с грузинами, русские планомерно уничтожают все эти три народа и постепенно приближаются к своей заветной мечте «Хороший Кавказ без кавказцев». Печальным примером такой политики русских является сталкивание в 1915 году армян, живших в Турции, с турками, что привело к массовой гибели армян.
Теперь вернёмся к русско-грузинской августовской войне.
Военное столкновение русских и грузинских войск произошло в окрестностях грузинского населенного пункта Джава, который на ~ 30 км отдален от границы России. Россия без объявления войны на 30 км вторглась внутрь территории Грузии. Войска Грузии только на 3 дня приостановили их продвижение в более глубокие регионы Грузии. При наличии только этих фактов искать зачинщика указанной войны не серьёзно.
Что вынудило Россию начать эту войну?
Русские до и после разрушения Советского Союза вложили большие средства для осуществления аннексии Абхазии и Южной Осетии. Они давно считают эти регионы своими. В связи с этим вспоминается разговор с одним моим русским приятелем по имени Борис Степенов в октябре 1990 года. На мой вопрос - Зачем вы, русские, разрушайте Советский Союз? В нём большинство республик загнаны силой и они с удовольствием выйдут из него - он моментально ответил: «Всё равно, мы вам Абхазию не дадим».
Постсоветская Россия поставила на границах Абхазии и Южной Осетии с Грузией своих пограничников и им добыла статус международных миротворческих сил. Эти пограничники обеспечивали гегемонию России в этих регионах и продолжали их этническую чистку от грузин. Усиление активизации европейских государств и международных организаций в интернационализации миротворческих сил Абхазии и Южной Осетии и безусловного возвращения всех их беженцев в прежние места жительства начал угрожать гегемонии России в этих регионах и сводить на нет её 200 летнюю борьбу по изгнанию из них грузин. Оценив эти угрозы, российская правящая элита опередила конкретные действия между-народных организаций и с применением военных сил захотела решить все свои проблемы с Грузией. Именно это толкнуло Россию на вторжение в Грузию.
Нынешнее противостояние России с остальным миром по вопросам Абхазии и Южной Осетии напоминает высказывание американской журналистки Анна Луиза Стронг о политике Сталина перед началом второй мировой войны:
«А если Сталин игнорировал происходившие ранее пограничные инциденты, то он имел на это основания, которые, по-видимому, не уловил Хрущев. Характер этой войны был таков, что ее исход определялся не только силой орудия воющих стран, − он зависел от того, какую позицию займет остальной мир» [71, с. 109].
15. 10. 2009 г.
![]() |
20 ლიტერატურა |
▲ზევით დაბრუნება |
1. კავკასიონი, 1924, №1-2.
2. ბარბაქაძე კარლო. ენის ელემენტური თეორია. თბილისი, 2003.
3. Якушин Б. В. Гипотезы о происхождении языка. М., 1984.
4. Язык и история, №1. Ленинград, 1936.
5. ჩიქობავა არნოლდ. ზოგადი ენათმეცნიერება II. თბილისი, 1983.
6. Латышевъ В.В. Известიя древныхъ писателей ...т.1, в.1. С.-Петербургъ, 1893.
7. ჯავახიშვილი ივანე. ქართველი ერის ისტორია წ.1. ტფილისი, 1929.
8. ჩიქოვანი მიხეილი. ქართული ეპოსი წ.II. თბილისი, 1965
9. გელოვანი აკაკი. მითოლოგიური ლექსიკონი. თბილისი, 1983.
10. ჩიქოვანი მიხეილი. ბერძნული და ქართული ... თბილისი, 1971.
11. ჩიქოვანი მიხეილი. მიჯაჭვული ამირანი. თბილისი, 1947.
12. დავით სასუნცი. თბილისი, 19
13. Мифы народов мира т.2. Москва, 1988.
14. Мифы народов мира т.1. Москва, 1987.
15. გილგამეში. თბილისი, 1963.
16. წერეთელი აკაკი. თხუზულებანი ტ.12. თბილისი, 1960.
17. ქართლის ცხოვრება ტ. I. თბილისი, 1955.
18. აფაქიძე ანდრია. ქალაქები და საქალაქო ცხოვრება ... ტ. I. თბილისი, 1963.
19. მასალები საქართველოსა და კავკასიის ისტორიისათვის. ნაკვეთი II. თბილისი, 1938.
20. საქართველოსა და ქართველების აღმნიშვნელი... თბილისი, 1993.
21. ფენრიხ ჰაინც, ზურაბ სარჯველაძე. ქართველურ ენათა ეტიმოლოგიური ლექსიკონი. თბილისი, 1990.
22. Греческо-русскიй словарь, часть первая. Москва, 1848.
23. კეკელიძე კორნელი. „მიმომხილველი“, 1, 1926.
24. Инал-Ипа Ш.Д. Абхазы. Сухуми, 1965.
25. ჯანაშვილი მოსე. ინგილო. ტფილისი, 1910.
26. ედილი ზაქარია. საინგილო. თბილისი, 1997.
27. ბარბაქაძე კარლო. კავკასიური ენების ხორუმი. თბილისი, 2007.
28. საქართველოს ისტორიის ნარკვევები ტ.1. თბილისი, 1970. რედაქტორი გიორგი მელიქიშვილი.
29. Марр Н. Я. Кавказскიя племенныя названия и местныя паралели. Петроградъ, 1922.
30. მახარაძე ნელი. ბიზანტიური ბერძნულის ფონეტიკური საკითხები. თბილისი, 1965.
31. ზუხბაია ვალერიან. სოხუმი. თბილისი, 1997.
32. Абаев В. И. Осетинский язык и фолклор т.1. М-Л, 1949.
33. ქართული ენის განმარტებით ლექსიკონი ტ.1. თბილისი, 1950.
34. ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი ტ.6. თბილისი, 1960.
35. Преображенский А. Г. Этимологический словарь русского языка т.1. Москва, 1959.
36. ქსე ტ.6. თბილისი, 1993.
37. Илизаров Б. С. «Новая и новейшая история» 2003: №3 с. 102-122; №4 с. 112-140; №5 с. 162-169.
38. Алпатов В. М. «Вопросы языкознания». 2006, № 1, с. 3-15.
39. Марр Н.Я. Избранные работы, т.I. Ленинград, 1933. 101
40. Сталин И.В. Марксизм и вопросы языкознания. М., «красный пролетарий» 1950.
41. Барбакадзе К. Элементная теория языка. Тбилиси, 2003 (на груз. языке).
42. Картлис цховреба, т.1. Тбилиси, 1955 (на груз. языеке).
43. Всемирная история, т. 1. Москва, 1956.
44. Дьяконов И.М. История Мидии. М.− Л., 1950.
45. НагмовШ.Б. История адыгского народа. Нальчик, 1947.
46. Марр Н.Я. Избранные работы, т. V. Ленинград, 1935.
47. Джавахишвили Иване. Картвели эрис историис шесавали, т. 1. Тбилиси, 1950 (на груз. языеке).
48. Марр Н Я. Термины из абхазо-русских ... Ленинград, 1924.
49. Усларъ П. К. Этнография Кавказа. Отделъ второй. Тифлисъ, 1887.
50. Энциклопедическიй словарь, т. 59. С.-Петербургъ, 1900.
51. Преображенский А.Г. Этимологический словарь русского языка т. II. М. 1958.
52. Энциклопедический словарь т. XXVII. С.-Петербургъ, 1899. 53. БСЭ т. 37. М., 1955.
54. Марр Н.Я. К истории Кавказа по данным языка. Тифлис, 1933.
55. Орбелиани Сулхан-Саба. Словарь грузинский т.II. Тбилиси, 1993 (на груз. языке).
56. Иностранная и грузинская терминология понятия «Грузия» и «грузины». Тбилиси, 1993 (на груз. языке).
57. Меликишвили Гиорги. О вопросах древнего населения Грузии, Кавказа и Ближнего Востока. Тбилиси, 1965 (на груз. языке).
58. Всемирная история т.II. МИ., 1956.
59. БСЭ т.12. 1973.
60. Энциклопедическიй словарь т.68. С.-Петербургъ, 1902.
61. Латышевъ В.В. СК т.1, в.2. Санктпетербургъ, 1896.
62. Марр Н.Я. Избранные работы т.V. Ленинград, 1935.
63. Потто В. А. (ред.). Историческიй очеркъ Кавказскихъ Войнъ.... Тифлисъ, 1899.
64. Дюбуа де Монперэ Фредерик. Путешествие вокруг Кавказа у черкесов и абхазов, ... т. I (перев. с фрнцузского). Сухуми, 1937.
65. Дзидзария Г. А. Махаджирство и проблемы истории Абхазии XIX столетия. Сухуми, 1975.
66. Смоленский С. Экспедиция из Псхоу (вырезка из журнала «Военный сборник» за 1872 г. № № 9 и 10).
67. Ашхацава С. М. Пути развития абхазской истории. Наркомпгосл Абхазии, 1925.
68. Ванеев З.Н. Из истории родового быта вЮго-Осетии. Тбилиси, 1955.
69. Волкова Н.Г. Этнонимы и племенные названия Северного Кавказа. М., 1973.
70. Надеждинъ П. Природа и люди на Кавказе и за Кавказомъ. С.-Петербург,1869.
71. Стронг Анна Луиза. Эра Сталина. М., «КОТА», 1995.--