ასპინძას მიდის მეფე ერეკლე



XX საუკუნის ქართული ლიტერატურა სკოლაში

1 ტექსტი

▲back to top


ერეკლე მეფის ანდერძი



 

მე ვარ თოფი - მუსაიფი,
კახთ-ბატონის ერეკლესი.

წარწერაერეკლეს თოფზე
     
არ მიყვარდა მუსაიფი,
შაირების, ზმების ტყორცნა,
მტრების სისხლმა ეს მარჯვენა
ხმლის ვადასთან შეახორცა.
წინ მიძღოდა, მამხნევებდა
მოციქული დაუნდობი,
პირდაპირი, მაგრამ ავი
მუსაიფი ჩემი თოფის.
დავდიოდი, ჩავბღაოდი
ნასახლარებს, როგორც ხარი.
ჩემი მტრების სისხლით მოვრწყე
ჩემი ძმების ნასისხლარი.
რამდენიც ვკარ და ვაძგერე
სატევარ აბეზართა,
მათი სისხლის დანახვაზე
სიძულვილი გამეზრდა...
საქართველოს ამაყ მხედრებს
ჩვენს ტკბილ მიწას ვაფიცებდი,
ასე ვზარდე მე ვაჟკაცნი
არაგველნი, ასპინძელნი,
პურ-მარილის მამა ვიყავ -
მტრისთვის ავი მასპინძელი!

სად მეცალა მე სალექსოდ,
საიგავოდ, საარაკოდ,
ჩემი სისხლი წვეთებია
საივროს თუ საარაგვოს;
მიდით, ნახეთ, თქვენ გეძახით
ქსნის პირას თუ თრიალეთზე,
მოძებნეთ, რომ ჩემი სისხლი
თქვენს ძარღვებში თქრიალებდეს,
მიდით, ნახეთ, გაიოცეთ:
ჩემი სისხლი წვეთებია
საივროს თუ საარაგვოს;
მიდით, ნახეთ, თქვენ გეძახით
ქსნის პირას თუ თრიალეთზე,
მოძებნეთ, რომ ჩემი სისხლი
თქვენს ძარღვებში თქრიალებდეს,
მიდით, ნახეთ, გაიოცეთ:
როგორ ჩახმა, გასალკლდევდა,
დახედეთ და მტერს შეებით,
თუ მოგადგეთ ასაკლებდ...
დახედეთ და თქვენი მტრების
სიძულვილით დაითვერით,
შეიყვარეთ, ჩემს ხმალს ჰკითხეთ,
როგორ მძულდა ჩემი მტერი!

ასე მზრდიდნენ პაპისპაპა -
დავით და გორგასალი,
ამ სიმღერით მოვიარე
ინდოეთი, ხორასანი.
ეს ხმა არის ჩემი ტკბილი
დიდიდედის თამარისა,
აქ ქართულით გავხდი ღირსი
სვეტიცხოველის სამარისა!

2 შატბერაშვილი გიორგი

▲back to top


გიორგი შატბერაშვილი
f
დაბადების თარიღი: 15 დეკემბერი, 1924
გარდაცვ. თარიღი: 11 მარტი, 2008  (83 წლის ასაკში)
დაკრძალვის ადგილი: მთაწმინდის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონი
კატეგორია: მეცნიერი, პოეტი
ბიოგრაფია
დაბადების ადგილი: სოფელი ხიდისთავი, ჩოხატაურის რაიონი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი  კავკასიური ენების სპეციალობით 1946 წელს.

1952 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ა. ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტის ლექსიკოლოგიის განყოფილებაში უფროსი მეცნიერ თანამშრომლის თანამდებობაზე – ეს წოდება სამეცნიერო ხარისხის დაუცველად მიენიჭა მას 1973 წელს ინსტიტუტის გადაწყვეტილებით. 

ლექსების წერა დაიწყო 11 წლის ასაკში. პირველი ლექსები გამოაქვეყნა 1946 წელს გაზეთ "ლიტერატურა და ხელოვნებასა" და ჟურნალ "მნათობში". ლექსების პირველი კრებული გამოსცა 1953 წელს, რომელმაც დიდი პოპულარობა და საყოველთაო სიყვარული მოუტანა. ანა კალანდაძის შემდგომი პოეტური კრებულები გამოიცა 1958, 1960, 1967, 1

ორგანიზაციის, ასოციაციის ან ჯგუფის წევრი
  • საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1993-)
  • საქართველოს მწერალთა კავშირი, გამგეობის წევრი
ჯილდოები, პრემიები და პრიზები
  • 2006 - ლიტერატურული პრემია "საბა", ლიტერატურაში შეტანილი წვლილისთვის
  • 1997 - საქართველოს სახელმწიფო პრემია, პუბლიცისტიკის დრაგში
  • 1985 - შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემია, სიცოცხლის ბოლო წლებში გამოქვეყნებული ლექსებისათვის
  • 1985 - გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია
  • 1983 - თბილისის საპატიო მოქალაქე
  • ღირსების ორდენი
  • საპატიო ნიშნის ორდენი
ბიბლიოგრაფია