რუსეთთან ღია დაპირისპირებამ მძიმე შედეგები მოუტანა საქართველოს და ეროვნული კატასტროფის წინაშე დააყენა. ამ ვითარებაში, ევროკავშირის მხარდაჭერა უმნიშვნელოვანესია და ლეიბორისტულმა პარტიამ ჯერ კიდევ 10 აგვისტოს მოუწოდა ევროკავშირს, რომ მედიატორის ფუნქცია ეკისრა რუსეთ-საქართველოს შორის.

საქართველო იზიარებდა და იზიარებს ევროპულ ღირებულებებს და უნდა გააგრძელოს ევროინტეგრაციის გზა. ლეიბორისტული პარტია, რომლის იდეოლოგიური საფუძველი უნივერსალური ევროპეიზმია, მიიჩნევს, რომ ევროკავშირსა და საქართველოს შორის კიდევ უფრო უნდა გაღრმავდეს პოლიტიკური, ეკონომიკური, სოციალური და კულტურული ურთიერთობები.

ლეიბორისტული პარტიის მხრიდან, ურთიერთობების გაღრმავების კონკრეტული წინადადებაა სავიზო რეჟიმის გამარტივება.

ლეიბორისტული პარტია მოელის, რომ ევროკავშირი მხარს დაუჭერს საქართველოს საერთაშორისო დონეზე 15 ოქტომბერს, ჟენევის შეხვედრაზე, სადაც საქართველოს კონფლიქტური რეგიონების მომავლის საკითხის განხილვა დაიწყება.

ვიდრე რუსეთი არ შეასრულებს სარკოზის გეგმით ნაკისრ ვალდებულებებს, ომი დასრულებულად ვერ ჩაითვლება და მოვლენათა ნებისმიერი განვითარება არის მოსალოდნელი. ამ კუთხით, ევროკავშირის მედიატორის როლს საქართველოსთვის ეროვნული უსაფრთხოების მნიშვნელობა ენიჭება.

რუსეთ-საქართველოს ომმა გავლენა იქონია საქართველოს ყველა პოლიტიკურ მიმართულებაზე, მათ შორისაა ევროკავშირი-საქართველოს ურთიერთობები, რომელიც შეიძლება დაიყოს ნორმალურ და ექსტრაორდინალურ ნაწილებად. უნდა ითქვას, რომ ზოგადად, ეს ურთიერთობები უფრო ინტენსიური გახდა.

ურთიერთობის არსებული ფორმატების (სამეზობლო პოლიტიკის სამოქმედო გეგმა და პარტნიორობისა და თანამშრომლობის ხელშეკრულება) გარდა, შესაძლოა მოხდეს საქართველოს EsDP (European Security and Defense Policy) ამათუიმ ფორმით მიერთება.

საქართველომ, ორმხრივი ურთიერთობების შემდგომი გაღრმავებისთვის, უნდა შეასრულოს ENP-ში გათვალისწინებული პუნქტები. ყველაზე მნიშვნელოვანია, პირველი პრიორიტეტი - კანონის უზენაესობა და დემოკრატიის განვითარება. მართალია, დემოკრატია არ არის სრულყოფილი საქართველოში, მაგრამ დემოკრატიზაციის პროცესი მიმდინარეობს და არსებობს შესაბამისი ნება ხელისუფლებაში. დემოკრატიული განვითარება არის საქართველოს პასუხი დღევანდელ გამოწვევებზე.

ევროკავშირთან ინტეგრაციის კუთხით პარლამენტი ამჟამად მუშაობს შემდეგ საკითხებზე: (1) გენმოდიფიცირებულ პროდუქტზე საერთაშორისო დოკუმენტთან მიერთება; (2) გაეროს ანტიკორუფციული კონვენცია, რაც ვაჭრობის გამარტივებას დაედება საფუძვლად, (3) ვაჭრობის პრეფერენციული სისტემის განვითარება.

ევროკავშირის მიმართ მნიშვნელოვანი მოლოდინებია:

მართალია, არსებობს პოლიტიკური კონსენსუსი საქართველოს ევროპულ არჩევანზე, მაგრამ ხელისუფლებაში არ არსებობს შესაბამისი ნება, ის მხოლოდ ფორმალურად იღებს ინტეგრაციის ხელისშემწყობი ნაბიჯების შესრულების ვალდებულებებს და არ იზიარებს შესაბამის რეკომენდაციებს: შეუსრულებელია ENP-ს ფარგლებში არსებული მთელი რიგი რეკომენდაციები, განსაკუთრებით, კანონის უზენაესობის საკითხებთან მიმართებაში; 7 ნოემბრის შემდეგ ევროკავშირის (ევროპარლამენტის) მიერ მოწოდებული რეკომენდაციები განხილულიც არ არის; ვენეციის კომისიის დასკვნები და რეკომენდაციები საკონსტიტუციო ცვლილებებთან მიმართებაში არ იყო გათვალისწინებული; ეუთოს რეკომენდაციების 5 იანვრის არჩევნების შემდეგ წარმოდგენილი, არ იყო გათვალისწინებული. ასევე, იგნორირებულია სხვა ევროპული ინსტიტუტების რეკომენდაციები თვითმმართველობაზე, სასამართლოს რეფორმაზე და .აშ.

აგვისტოს ომის შემდეგ დასავლეთმა დაინახა ის, რაც სამოქალაქო საზოგადებისთვის და ოპოზიციისთვის ნათელი იყო: აღმშენებლობის ერთადერთი გზა დემოკრატიული განვითარებაა. ამის საპასუხოდ, ხელისუფლებამაც განაცხადა ახალი დემოკრატიული ტალღის შესახებ. თუმცა, საეჭვო ხდება მისი შესრულება.

ორმხირვი ურთიერთობების განვითარებისთვის: (1) უნდა გადაიხედოს საქართველოს მხრიდან ნაკისრი ვალდებულებები და მოხდეს მათი შესრულების უზრუნველყოფა შესაბამის ვადებში; (2) უნდა შეიქმნას დადებითი ტენდენციები მთელ რიგ საკითხებში (არჩევნები, თვითმმართველობა და ა.შ); (3) უნდა დაწესდეს მონიტორინგის ფორმატი საერთაშორისო ფინანსურ დახმარებაზე (მაგ. დაინიშნოს ევროკავშირის სპეციალური წარმომადგენელი, რომელიც ითანამშრომლებს ხელისუფლებასთან, პარტიებთან და საზოგადოებასთან).

ევროკავშირმა უნდა შეიმუშავოს სამოქმედო გეგმა თუ როგორ აპირებს ევროპული ღირებულებების დანერგვას და დემოკრატიის მხარდაჭერას საქართველოში.

საქართველომ დღეს დაკარგა ევროინტეგრაციის შანსი, რომელიც წინა წლებში ჰქონდა. დღევანდელი ღრმა კრიზისი განაპირობა არა მხოლოდ რუსეთის აგრესიამ, არამედ საქართველოს ხელისუფლების არადემოკრატიულობამ, აშშ-ში ბუშის ადმინისტრაციის შეცდომამ, რომელმაც ცალსახად და უპირობოდ დაუჭირა მხარი არსებულ ხელისუფლებას და ევროკავშირის არასაკმარისმა ჩართულობამ საქართველოში მიმდინარე პროცესებში.

დღეს საქართველოს სუვერენიტეტის ერთი ნაწილი რუსეთის ხელშია, ხოლო მეორე დასავლეთის. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ქვეყნის უსაფრთხოების საკითხია.

უნდა მოხდეს საგარეო ურთიერთობების შიდა პოლიტიკასთან სინქრონიზება. ძალიან მნიშვნელოვანია ევროკავშირის მჭიდრო თანამშრომლობა, ჩართულობა და მონაწილეობა საშინაო პოლიტიკაში პოლიტიკური დიალოგის უზრუნველსაყოფად. შესაძლოა დიალოგის ფორმატი შემდეგნაირად განისაზღვროს: ოპოზიცია, ხელისუფლება და ევროკავშირის წარმომადგენელი.

საქართველოს შეუძლია იყოს ევროკავშირის პარტნიორი. ის არ არის მხოლოდ პრობლემების შემქმნელი ქვეყანა, რომელიც განუწყვეტლივ ითხოვს დახმარებას. ევროკავშირმა მხოლოდ ხელი უნდა შეუწყოს მას.

ეკონომიკური და სავიზო ასპექტი - ახალი ეკონომიკური კავშირების გაღრმავება, თავისუფალი ვაჭრობა, ახალი ბიზნესპროექტების განვითარება, სავიზო რეჟიმის გამარტივება;

დემოკრატიული განვითარების მხარდაჭერა - ძალაუფლების განაწილება ხელისუფლების შტოებს შორის და კონტროლისა და ბალანსის ეფექტიანი მექანიზმების შექმნა; მედიის თავისუფლება, მათ შორის ახალი ტელესუბიექტების შექმნა; სასამართლოს დამოუკიდებლობის უზრუნველყოფა; სამოქალაქო საზოგადოების გაძლიერება; დიალოგის მხარდაჭერა ხელისუფლებას და ოპოზიციას შორის;

კონფლიქტური რეგიონები - სამშვიდობო პროცესის ინტერნაციონალიზაცია და რეაბილიტაცია.

სამწუხაროდ, კონფლიქტის ესკალაციის პრევენცია ვერ მოხერხდა, მათ შორის ევროკავშირიც არ აღმოჩნდა მზად დროული პრევენციისათვის;

ევროკავშირში არსებობს სრული ერთსულოვნება საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობასთან დაკავშირებით, სამშვიდობო პროცესში ჩართვასთან დაკავშირებით;

საქართველო ევროპის ნაწილია, მაგრამ მხოლოდ ღირებულებების გაზიარება არ არის საკმარისი სრულყოფილი ევროინტეგრაციისთვის. საჭიროა ევროპული სტანდარტების დანერგვა;

საქართველოს მხრიდან ნაკისრი ვალდებულებების შესრულება მნიშვნელოვნად შეუწყობს ხელს ამ პროცესს. აგვისტოს შემდეგ ახალი თავი გადაიშალა ევროკავშირი-საქართველოს ურთიერთობებში;

დღევანდელი კრიზისის დასაძლევად მნიშვნელოვანია ყველა პოლიტიკური ძალის ერთობლივი ძალისხმევა. დიალოგი მისასალმებელია, თუმცა, ძნელი წარმოსადგენია, დიალოგის ორგანიზება გარედან;

დემოკრატიზაცია გრძელვადიანი მიზანია და კრიზისების მიუხედავად მიღწევადია;

მნიშვნელოვანია რეგიონული ფორმატების, მათ შორის შავი ზღვის აუზში, გამოყენება.