იოანე შავთელი

აბდულმესიანი

შესავალი

1
1
სამებით ღმერთმან, არსებით ერთმან მომცეს მე სწავლა თქვენდა შემკობად!
2
გიძღვნა ქებანი: მწადს აქ ებანი, დავითის დავით ვჯდე მუსიკობად.
3
მესმა ზევსური: რა ვნახე, ვსური, რომ სიტყვა მეთხზნეს მეფისა ძნობად,
4
მუნ გულისხმობით თვით გულის ჴმობით კარი სიბრძნისა სულელთა ცნობად.

2
1
შემოკრბით, ბრძენნო, ათინელთ ძენო, თამარს ვაქებდეთ მეფედ ცხებულსა,
2
კრიტს, ალაბს, მაღრიბს, ეგვიპტეს, მაშრიყს, ჩინეთ-მაჩინეთს, თარშის ქებულსა!
3
რომელნი ელნით, რომელნი ელნით თავს სოგრატისებრ სწავლით გებულსა,
4
ვარსკვლავთ-მრიცხველნო, სხვათ ბრძენთ მკიცხველნო, ვერ ძალ-გიცთ ქებად, თავს ჰყოფთ ვნებულსა.

3
1
ძე ადამისი, მსგავსად ამისი, ვისცა ეხილვონ, მამცნონ, სად არი?
2
ღმერთმან სამოთხით მოგვცა სამ-ოთხით ეთერ ბრწყინვალე, მზეებრ სადარი;
3
აღმოსავლეთით და დასავლეთით, სამხრით ჩრდილომდის ჰპოონ, სად არი
4
ზესკნელ-ქვესკნელით და გარესკნელით, უკანასკნელით უფსკრულთ სადარი?

I

4
1
ვიწყო-ღა ქებად, ძვილ შეკადრებად: მსმენელთ ვაუწყო ქვეყნის მპყრობელი,
2
მჴნე, ლმობიერი, ქველი, ძლიერი, ჰაეროვანი, მტკიცედ მფლობელი,
3
შარავანდ-გმირი, ორგულთ გამგმირი, მტერთა ქვესკნელად დამამხობელი,
4
რიტორი, ბრძენი, მეფეთა ძენი, ასპარეზთა ზედ მსპარაზნობელი.

5
1
დავითისადა დავით ისადა, ეფუცა უფალს სიტყვა-მტკიცედა:
2
"ნაშობნი შენნი, შენ მიერ შენნი, დავსვა მსაჯულად საყდართა ზედა".
3
ესე მისით-ა, ესე მისითა კურთხევით უფლებს ძალთა შემწედა.
4
ა ქამით მორჩი! აქა მით მორჩი სატუხელებრსა, ართუ არედ-ა.

6
1
არ იონათან, არიო ნათან, ვინ ქმნა მას ზედა ზეთ-მცხებელობა;
2
დაცხრა, დაყუდნა, მისგან განცუდნა უგმილთა ბორგით ზარ-მცემელობა.
3
დავით ძლიერი, მჴნედ საშინელი, უფლებს და მთავრობს ურჩთ-შემწველობა.
4
ვგონებ მაქსიმედ: ჩემთვის მაქს იმედ - მისგან სჯულისა დამბეჭდველობა.

7
1
ჴმობს ღმერც ხალისად, ა მერცხალისად ჴმა-ტკბილ-მჴმობარედ იადონისად;
2
ნაძვი ლიბანით, სარო ერმონით, ფინიკად ზრდილი ენაგდიმისად,
3
ნერგად ვარდისად იერიქოსად - სხვამც რა ვაჴსენო მსგავსად ამისად?
4
ასაფიც არი ა საფიცარი, დამამტკიცარი წინასწარისად!

8
1
ბოლოქ-ბოლოქად, მყის სასალუქად ბრძენი რიტორებს მისთვის სამოთხით:
2
"მირონ-გუნდრუკად, შტაჴსად, კასიად, თაფლად, მანანად, სძედ თქვეს სიპოხით,
3
ოქროდ სემურად, მურად ქამურად, ალვად, კინამოდ, სარდა-სარო ხით.
4
ნარგიზ-ლავროტი, ია-მაკროტი მისთვის ამსგავსეს, რომ არს სამოთხით".

9
1
გავსილო ამით, ჰგავ, სილოამით შეცოდებისა ბიწთა წარმრღვნელად
2
ვმოწმობ სულებსა დას-დასულებსა, სამარადისოდ სჩნდე განუხრწნელად.
3
მჴნე ხარ ასური, მჭვრეტთა ასური, ალვის ხე-ტანი რტო-განფენილად.
4
გხედვენ რა ღამით, მოსრნე რაღამით, მიწევნულ იქმნენ თვით სიკვდიდ-ქმნილად.

10
1
მზრდელ არს მონათა: ზეცით მონათა ივლისის მზემან ზედ ლომსა ჯდომით.
2
ტომნი და ერნი, ყრმანი და ბერნი ადიდებდიან შვებით და ხლდომით.
3
არიან მჴეცნი, მთანი და ბორცვნი, მაღნარნი, ველნი მისთვის შევრდომით.
4
შემუსრავს, შეფქვავს, თხემსა ვის ერქვას ჭურად ჩაფხუტი, ორგულთ მიწდომით.

11
1
თამარ მეფესა, მტერთ სისხლ-მჩქეფესა, უკვდავთ წყაროსა, ცის სამყაროსა,
2
სხვათა მძლეველსა, თვით უძლეველსა, კისკასად მქცევსა, ტანად საროსა,
3
მზედ სახოვანსა, თვით ახოვანსა, ერთგულთა ჴსნილ-ჰყოფს, მტერთ ესაროსა.
4
მნედ მისთვის ვიყო, სული განვიყო, უფალსა ჩემსა რამც გამყაროსა!

12
1
აქვს მას დაბეჭდვით, სმენით და ხედვით "სიბრძნის დასაბამ-- შიში უფლისა".
2
ნათელი, წრფელი, უხრწნელ-მყოფელი, შემწყნარებელი დავრდომილის-ა.
3
ცუდ-ყვნის მან მტერნი, ორგულთა ერნი, საჴმილმან ვით ქმნის ძალი ცვილისა.
4
მოსე და არონ თხემსა დაარონ მას ალაბასტრი ნელსაცხებლისა.

13
1
უსწრო ხარანით,- გაიხარანით! - მწიკვლისა მკლებ არს, არ დამმატ ის-ა.
2
მსგავს ა მანტისა, არ ამანტისა, უფროს მტკიცეობს ანდამატისა,
3
უფალთ მთავარი, მჭერ სამთავ არი სამსაჯულოსა სრულად მათისა;
4
სწორად არს მზისა, კირჩხიბსა ზისა, მთა ვერად სწორავს არარატისა.

14
1
მადლისა პური, სიბრძნის სადგური, მჴედარი ღმრთისა სამ-ხატოვნისა;
2
უზვერლებითა, სურნელებითა მსგავს არს წმიდისა სამირონისა.
3
ყნოსა შროშანთა, მღერა შროშანთა, ჴმანი ცუდ-იქმნეს საფირონისა,
4
ქვეყნისა ზღვარი - ჩრდილო და ბღვარი დავლონ, ვის ძალ-უც მისებრ პოვნისა?

15
1
ზირაქს კრონოსით, ზინონს ენოსით სწავლა დაებმის, ბრგვნილ-ჰყოფს ენითა,
2
ამათ ძალითა რომ ათძალითა ორღანო უძნონ, ებან ებნითა.
3
უთრუთ-საამით ზაალსა ამით განქიქებულ-ჰყოფს ძლიერებითა.
4
სალიმ და თური, ძლით უკეთური, როსტომ, ვერა ვცან, სწორავს თუ რითა?

16
1
ძირით მისისა იესესისა შვილი მართალი იშვა ცხორებად,
2
ქალწულ-წმიდისა წილჴდომილისა საქართველოსა მეფედ წოდებად,
3
სვეტად სჯულისად, ზღუდედ სულისად, აგარის ერთა ცეცხლთა მომდებად!
4
ახალი ფასი ა ხალიფასი მრავლად მოერთმის თავთა მონებად.

17
1
იკითხვენ, სწერენ, თაყუმსა სჩხრეკენ, რამლს ჰკრვენ, არჩევენ ბედთა მათთაგან:
2
"ჩვენ რომ გვესმისა, წყაროდ გვესმისა სამოთხის წყლისა ცხოველისაგან".
3
ვთქვა მე აწ ვითა, რომ იქმნეს წვითა მნათობნი მძაფრად სხივთა მისთაგან?
4
ხედვენ მზერითა: "სწორავს მზე რითა?"-- ფიცვენ: "მიჰრიდა თვისთა სხივთაგან!"

18
1
დოვლათ-სვიანად სუფევს მზიანად, შვიდთა მნათობთა გარმოზღუდვითა.
2
განათლდა არე მისით, ვით მთვარე, როს განჴმულ იყვნეს ცანი ჴომითა.
3
ხილვა მეფისა მჭვრეტელთ ეფისა- თვალნი მაღნიტზე ფოლადობითა.
4
ლხინად გვეყოფის, არ გაგვეყოფის! არს მიწყივ შვებით და განცხრომითა.

19
1
მჴედრად ქველობით, უძლეველობით, სახედ უსწორო ანაგებითა,
2
უფლად სპასპეტთა, თვით ქალაქპეტთა, აქვს-ღა გოდოლნი ანაგებითა.
3
მშვილდთა მაზრაკა უქმნა მტერთ რაკა გულსა უწყალოდ ანაგებითა.
4
ცუდ-ჰყოფს მისანსა ტილისმისანსა ხრიზმოსთ კითხვითა, ანა გებითა.

III

20
1
აღვძრნა ბაგენი, ბრგვნილად მაგენი გულისხმის-ყოფით შესხმად ქებისა
2
მაღლისა, მჴნისა, ბრძენთა სეხნისა, აღმოთქმად ვიწყო ნეტა რებისა?
3
გოლებრ მწთოლვარე, არად მკმოლვარე სამართლად ღირსი ნეტარებისა.
4
არა სთნავს რისხვა. გესმის? -არი სხვა: ნამდვილ ჩვეული მოწყალებისა.

21
1
ესა მართალი: ე სამართალი ხეს შეიქმს ჴმელსა წყალმომდინარედ.
2
აქვს მას ტრიონი სანატრიონი საწმისისაგან სამოსად გარედ.
3
აწ ესე ლომი, თვით ე სელომი მისთვის აღეგო კეთილ-საჴმარედ.
4
წყლად არს გეონი, ვინ ლეგეონი პირდაყოფილ-ყო უქმად, მედგარედ.

22
1
აქვს სასოება მას, სათნოება, სარწმუნოება სიყვარულითა.
2
მადლთა ტალანტი, სავსედ ბალანტი შეუკრებიეს თვით სურვილითა.
3
ქველის საქმითა ვკვირობ აქ მითა, რაც ოდენ მესმის იდუმალითა.
4
უსხეულონი ზეცისა ძალნი მისთვის იშვებენ სიხარულითა.

23
1
აფთონს ბრძავს, ათენს, ესრეთ გაათენს წყვდიადსა ნათლად სხივნი მზისანი.
2
კაცმან სულელმან და უსულელმან ვერ გულისხმა-ყოს ზრახვა მისანი;
3
ფშვის და სურნელობს, თვით მომცემელობს ჩვენდა სიბრძნესა მადლნი ღმრთისანი!
4
ვისცა შეჰრისხდა, ნამდვილვე მიჰხვდა მას სალმობანი სიკვდილისანი.

24
1

ბრძანონ სამალად, არ თუ სამალად: "ელი ამო სით, ეს რომ არა მით?
2
მასთანა შორად,-- ართუა შორად! - ელია-მოსით, ესრომ-არამით.
3
ქველად ჭერითა, რისხვით, ჭერითა ელი ამ ოსით, ესრო მარ ამით.
4
მასარ ა რითა? მას არ არითა, ელ ია-მოსით. ეს რომ ა, რა მით?"

25
1
ვით ვუძლოთ ქებად, შესხმად, დიდებად თქვენდა, მსაჯულო სიმართლისაო?!
2
ჰმთავრობ და უფლებ, ათავისუფლებ პყრობილთა, ბრძმედო სიწმიდისაო.
3
მენანდარ გიცნობს, ოქრო-ჴმად გიძნობს, სამუსიკოო ზირაქისაო.
4
არსება გმზეობს: მის მიერ გმზეობს, წიაღი გელის აბრამისაო.

IV

26
1
ხარ უკვდავება! ვით უკვ დავება? რაც ძალ-მიც, ქებად ვიწყო მწადენი:
2
ტურფა სახითა ცხოვლადსა ხითა მოყმე, მჴნე, უხვი დაიბადენი.
3
სიბრძნისა სირად, სწავლისა სირად გარე მოგეთხზნეს რიტორთ ბადენი.
4
აწა მეთავსა: აწამე თავსა ღვაწლი, ვინ უწყის, თუ რაოდენი.

27
1
ზეცით ხარ ნათლად, ბრწყინვალედ სანთლად,- ჩვენ თქვენად ქებად სიტყვა რათ ურთით? -
2
მსრველ -- ბარბაროზთა, მძლედ -- სარკინოზთა ჩაფხუტ-ჯაჭვ-ჭურით, ოროლითურთით!
3
ისაკებრ პირმშობ კურთხევით, ნიშობ მელქიზედეკის ლოცვით ზედა-მთით.
4
ესავისითა ეს ავი სით ა, - მაუწყონ მთქმელთა, - თუცა რათ ურთით?

28
1
ვისცა უგმირეს, მისთვის უგმირეს არს ეს ყოველთა თვით-მპყრობელთასა,
2
ღმრთისა სამ-მზისა, ვინ ზესთ სამ ზისა- ეთერთ, სამყაროთ და ღრუბელთასა.
3
ზღუდეთა კარი, მადლთა ფუტკარი უტკბესად სძისა გოლეულთასა.
4
შემუსრავს ბაალს, მოლოქს და ქამალს, ასტარტის კერპსა საძაგელთასა.

29
1
მჴედრობს უნესა: გულად უნესა სათნოებისა ჭური რჩეული.
2
ე საც ერია, მეხებრ ერია, რაზმნი შეიქმნეს სულ-დალეული.
3
ქმნის რა ნავარდი, მყის განავარდი, ფერობს, ვით ვარდი თვით დაცვარული.
4
იჴმარნის მკლავნი, ჴაფად მომკლავნი, აღმტაცებელნი, გრიგალ-ქარული.

30
1
მტერთა მახვილნი იქმნეს, ვით ცვილნი, მახითა მითვე, რომელ დაარწყვეს,
2
ექმნა წარმართსა და ერსა მართსა განსახრწნელ, რომელ სრულ პყრობილ იყვნეს.
3
რა მარზაპანთა და სპათა მათთა შეჰრისხდა ლომი, თვით ნანვად იწყეს.
4
მაშინ დავით, მათ მაშინ დავით მათ მრჩობლად სხეულთა სული განიყვეს.

31
1
იყვის რა ზმითა, ურიცხვ რაზმითა გულის-მდებელად თვისთა სპათათვის,
2
გორგასლიანი, დავითიანი დროშა იახლის მსრველად მტერთათვის.
3
არ ვეჭვ, ეგზომი ბრძოლა და ომი სხვასმცა ძალ-ედვის მისგან მიმართ ვის?
4
მებრძოლთა გუნდნი ყოვლად ყვნის ცუდნი ჴმა როსტომითა უმჴნე ძალთათვის.

32
1
ვჴმობ ვამეყ-ვისსა, ართუ მეყვისსა, როს იავარ-ყო იამან ქვეყნით,
2
აღმოფხვრა სული - ძე და ასული: რაც უყო, თქმევად ვის ძალ-უც ენით?
3
ვნახეთ ა სერი: მაზედა სერი - მჴეცნი, მფრინველნი უწყლად მისევნით!
4
ექმნა უწყალოდ, თვით ქმნა უძალოდ მეფე გლახაკებრ ძონძთა მოფენით.

33
1
თვით სულ იმონა კიდე ლიმონა, მით გამოსცდიდა ლომისა მკლავთა:
2
ალაგა მითა - ა ლაგამითა ცქაფად იჴმარნეს ეტლთა მბრუნავთა.
3
ვინ რისხვით უჴმო, უტყვ-იქმნეს, უჴმო შიშით და ძრწოლით მომრთმევად თავთა.
4
ბნელ-ჰყოფს ყოველთა ქვეყნის მპყრობელთა ვით მზე დაჰფარავს სხვათა ვარსკვლავთა.

34
1
აბჯარ-ჴრმალითა, ვეფხებრ მკრჩხალითა მეხ ექმნა მტერთა ცით მოსალოდნი.
2
მიჰხვდეს სიბრმესა, დაჴდეს სიღრმესა ორგულთა ერნი, ვითარცა ლოდნი.
3
აქარავანი ა ქარავანი მეგობართაგან მათთვის საწოდნი.
4
ვადიდებ ჴელსა ბრძენსა, არ ხელსა, რომ სცა მათ ნიშნად ბოლოდ საცოდნი.

35
1
ხარკე ისარი! ხარ კეისარი, სიმდიდრით ლაღი ჯიმშედ-მფლობელი.
2
მოსიმახოსა მოს იმახოსა მახვილი, თქვენთა მტერთა მწყობელი.
3
ჯაღაც ისეფქევ, მოსრვით ისე ფქევ, ბრჭალი ჰქმენ მათზედ მეოტ-მპყრობელი.
4
პვირ მამენდ მეხი ავად რა ჰმეხი, ორგულთა ექმენ დასამჴობელი.

36
1
კვერთხი მეფეთა, დიდ ჴელმწიფეთა, თვით გაქვს გებალით: სხვამც რად ეკვეთოს?
2
ჯაჭვ-საჭურველნი ძნელ-სასურველნი, მით სარკინოზნი მყის დაეკვეთოს;
3
ჴრმალი ლესული, მასზედ მჴნე სული ბარბაროზთ მსრველად მყის წარგემართოს,
4
მკლავნი ძლიერნი, გმირთა მძლიერნი, რისხვით მათ ზედა რომ მოგემართოს!

37
1
შესამოსელნი, შესამკობელნი გმოსიან ტანსა ოქრო-ნემსულნი,
2
გვირგვინ-სკიპტრანი, ბისონ-მიტრანი ძოწეულითა თანა-შექსულნი.
3
გაქვს-ღა პორფირთა შთაცმა, პოდირთა სამარაგდონი ერთგან ექსულნი
4
დიადიმითა: დიადი მით-ა, ზეგარდამო გაქვნ წმიდად ექ სულნი.

38
1
ვიტყვი ხვასროსა, იმა ხვასროსა, ერეკლესაგან ტყვედ შეპყრობილსა,
2
პირველ მყოფისა მის მეუფისა სპარსეთად ძელის წარმყვანებელსა!
3
სთქუთ-ღა ესეცა: "მსგავსად ესეცა უღმრთოთა შეიქმს თვით-ოტებულსა.
4
ა მოთხე მისთვის, ამო თხემისთვის ნათანით ვსძღნობდეთ ნელსაცხებელსა!"

V

39
1
თუ ვუქო სრანი, მე ამის რანი? - გალავანისა შემკულობანი,
2
მტილ-სამოთხენი, თვალთ სამოთ ხენი, ზედ ავაზანთა შექმნულობანი,
3
კართა სტოვანი, ერთა სტოლანი, იპოდრომისა განჴმულობანი,
4
საჴმრად ლანკანთა, თანად პინაკთა, ბადაჴშნით ჴელ-ყვნეს შექმნულობანი.

40
1
ტახტ-საჯდომელნი მკამკამებელნი, სარდიონითა ხურუმზს შემკულნი,
2
მისაყრდნობელნი ძნელ-საცნობელნი, სამოთხით ნაძღვნი, თვით უდნობელნი.
3
ოქრო-ვეცხლებრივ ბრწყინავს, ცეცხლებრივ, კედელ-ყურენი ფიქლით ძერწილნი,
4
ბივრილიონნი, ლიგვირიონნი ურთიერთობით შორის შთათხზილნი.

41
1
გვირგვინოსანსა, პორფიროსანსა უჴდების პყრობა სკიპტრისა ჴელსა.
2
ჟამი დილისა მოწმენდილისა განბრწყინვებულ-ჰყოფს წყვდიადსა ბნელსა.
3
მიჰხვდეს მისრულნი, მისთვის მისრულნი, თვისთვის მისრულნი საქმესა ძნელსა.
4
მე თუ კვლად გაქო, ვიცი, კლვად გაქო სხივთა ნათელი გვამსა უხრწნელსა.

VI

42
1
წყლად გთქვა ნილოსად, უსასყიდლოსად სამოთხით ჩვენდა ქანდაკებულად,
2
ოქროდ ოფასად, ძნიად საფასად ყოვლად ყოვლითურთ ბიწშეუხებლად.
3
სიწმიდის ბრძმედსა თვით განსაწმედსა გამოდნობილხარ ბიწშეუხებლად,
4
თვალად ალმასად, - გავნოს ალმა სად? - საფუძველთ ზღუდედ წახნაგებულად.

43
1
ვინც იწყოს რიცხვი, იქმნას ურიცხვი გოარი მათგან დანათვალითა;
2
რიყე თვალისა სწორ-ნათალისა, წყალნი მგზებარობს შიგან ალითა,
3
ჩანს მარგალიტი,-- ართუა ლიტი!-- ოდენ ბურთისა საბურთალითა.
4
აქვს ზარდაჴშანი მას, ბადაჴშანი ლუსკუმებრ მათთვის დასაკრძალითა.

44
1

იაგუნდისა სხვა რა უნდისა? ჯამები იყვის ლალ-ფირუზისა,
2
იყვის ჭურჭელთა სხვათ უცხოფერთა სიმრავლით დება, თვით ურიცხვისა.
3
ბევრად ძეს გორი, ერთა საგორი, ზოდი ოქროსა მისგან თლილისა.
4
ისმის მგოსანთა, ვით საფირონთა, ჴმანი ებნისა და წინწილისა.

45
1
ეგრეთ ინახის შორის ინაჴის, ვით მზე სამყაროს მანათობელი,
2
მთვარის მშვენობით, ცისკრის მთენობით, სხივ-მკრთოლვარებით მკამკამებელი,
3
ედემს დარგული სამოთხის გული, ციერთ უმაღლე, ქვეყნის მპყრობელი, -
4
გვამცნებს სრულებით ღმრთისა სრულებით ჩვენთვის მარტივად სჯულისმდებელი.

46
1
გუნდ-მწყობრი, დასი მას ბევრ-ათასი ჰყავს დიდებულთა, დიდგვარ თავადთა.
2
იოსებს თვალად, დიდს სამფსონს ძალად, სჯობს ნებროთს გულად ნაყოფი მსთვადთა,
3
ცუდ-ჰყოფს, ვით ცვილთა, ლიქნა-სიცბილთა, მზირთ სიბორგილით, საბრჴით ძმაცვადთა.
4
მისთვის მოვსწყდები, შევირაცხები მსხვერპლად: ვემსგავსო ცხოვართა კლვადთა.

47
1
მზე--მთოვარითა! ცა--ვარსკვლავითა! შუქნი მიუხვმან მის ელვისათა.
2
მამის ძედ არი სამგზის ნეტარი, მეტრფე საქმეთა სახელისათა,
3
თვით ბჭეთა ბჭედი, მტკიცე ბეჭედი, მეწდე სიტყვათა სიმართლისათა,
4
ერთა შემცველი, მტერთა შემწველი თანად შიშითა სასჯელისათა.

48
1
სახედ ელვისა! სახედველისა მჭვრეტთა ვერ უძლეს განცდად სხივისა.
2
მო, ე კალმითა! მოეკალ მითა, რომ უქმად სდეგით ხატვად სახისა.
3
მისთვის წამალნი, სჯობს, რომ წამ ალნი, თვარ იქმნეთ თვისთვის მზახნი ახისა.
4
მან იოსებსა - არ ი ოსებსა! - სიტურფე ართო, თვით მსგავსი მის-ა.

49
1
ალვის ხე-ტანი, მსგავსად შემტანი, აქვს კოწოლთ-დაყრით კვიპაროზისა.
2
დასწვავს სრულობით ჯავარ-სრულობით მზეთა, საჴმილად ეშყი უგზისა.
3
სტავრა და ნახლი, არ ბილწ-ჴელ-ნახლი, მოსიეს ტანსა მჭევრსა ზეზისა.
4
ვით მზე ღალიად, ეგრეთ მალიად მორბედად შავსა ტაიჭზე ზისა.

50
1
არ გასტეხს ფიცსა, თვით დანამტკიცსა: ჰე-ჰედ იყოსა ანუ თუ არად?
2
ძლევა მარჯვენით მოიმარჯვენით უფლისა მიერ ჭურად და ფარად.
3
ექმნა ქუხილად, თვალთა წუხილად რაზმთა ურიცხვთა, მეხ-გრიგალ-ქარად.
4
ერი რჩეული, ნიჭთა ჩვეული, მისგანვე იქმნეს კეთილ-საჴმარად.

VII

51
1
ვარდო უფრჭვნილო, ცვრით განბანილო, ნერგო სვიანო, დავითიანო,
2
ვინ კისკასია, სურნელ-კასია, ბალასნად კმოლავ და ვით იანო!
3
ვინ ხარ? ან თრაკი? - ქვეყნად ანთრაკი, უცხოდ აგებულ- ანაქვსიანო,
4
გონება-ვრცელო, კვლა ცნობა-გრძელო, მოთმინებაო იობიანო!

52
1
ბანაკად საღმრთოდ, ერ საზეპუროდ ხარ ღმრთისმეტყველთა მათ ჭურვილთაგან.
2
ექმენ საჴმილად: იყვნეს ახმილად მზირნი ფარულად შორს ქალაქთაგან;
3
მწარედ ლმობილნი, ეგრეთ ცნობილნი უღონო იქმნეს თვისთა სლვათაგან;
4
გულ-დრკუ-ხენეშნი, განმრყვნელნი ეშვნი, აქიტოფელ ჰყვენ განზრახვათაგან.

53
1
ატიკულისა, პატრიკულისა ხედვის უფალ ხარ სიწლოთ-სიჴშოსა.
2
უთქვამთ ებელთა მეძიებელთა შენთვის პროკლეს და [იამვლი]ხოსა:
3
"არვეთა ვსებით არ ვეთავსებით სიბრძნისა ზღვასა თამარ-პირმშოსა!"
4
ზინონ, ზენანი, მოგვთა ზენანი მეუფედ გჴმობენ პერიპატოსა.

54
1
იმ ალვისა ხედ იმალვი სახედ, მჭვრეტთა შემწველ-ჰყოფ მით მოტყინარედ;
2
კვლა ეს ხეული არე სხეული, ლმობით პატიჟად ექმნების მწარედ.
3
ეგე ენიად: ე გეენიად ექმნა და მათ იქმს სრულ ქვე-მდებარედ.
4
მწირი და მსხემი, ეგრეთ დამსხემი, ქებისა ვიქმენ თქვენთვის შემკადრედ.

55
1
მოხველ განრომით მტერთაგან, რო მით სიმჴნითა აზმნობ მძლედ მორკინალი,
2
სწავლის მოძღვარი, საშვებლის ბღვარი, გზა სიწმიდისა, ცხოვრების თვალი.
3
ჰყოფს ანეულსა, მყოფს ან ეულსა არ ოდეს ბიცად ერქვნისა ძალი.
4
ჰხედავ: გაქვს მოჴშო. ვაი, თუ მოჴშო წყალობის კარი ტკბილად მზრახვალი!

56
1
რა მოიზარდე, თვით მოიბლარდე ნათლითა ყოვლის მპყრობელისათა.
2
იროიკ, ბოღრატ, პარმენიდ, სოგრატ უფლად გთქვეს ზღვისა და ჴმელისათა,
3
ფილოსოფთ რვისა გარდატვიფრვისა მხედველ ხარ მსგავსად ებელისათა.
4
ექმენ ედილად ყრმათა, ე დილად, განმბანელ შვილთა ემბაზისათა.

VIII

57
1
გიჴმობ მანასებრ, გიწოდ მეუფებრ, სიტყვით შეგითხზავ ქებას ჯეროვნად.
2
ნათლად მნთებარე, წინამდებარე სხივ-მომცემელობ ელვა-ცისკროვნად.
3
ძალ-გულად მჴნეო, სვე-ბედით ქვეო, ასპიტ-ცემულ-ჰყოფ მტერთა, ახოვნად
4
მყის მოამდოვრებ, მათ შეიქმ ცხოვრებ უჯეროდ მზახთა მდელოთა ძოვნად.

58
1
ლომს ძლიერება, მზეს ბრწყინეალება, მუშკს სურნელება შენგან მიეცა;
2
ყანდაარს შაქარ, მაღრიბს ოქროს ქან, ბარანს მარგალიტ- სადაფი ეცა,
3
ქვეყნის მნათენი, მოკამათენი, ბაზიყად გექმნეს სურვილით რეცა.
4
წმიდათ მემწყობრე, მათთან მოსაგრე, ზეცისა ძალთა ხარ მოდასეცა.

59
1
ვხედავ მა რტოსა გაშლით მარტოსა, გვართა მთავრობით ზესთ საჩინოსა,
2
კაცთ-მოკვდავისა დამკოდავისა, შეიწრებისა არ-მომთმინოსა
3
სწავლის ებგური, უცხოთ სადგური, ნავთ-საყუდლითა სწორავ ნილოსა,
4
სიბრძნის უფსკრული, ენა-რიტორი, მსგავს ხარ მთისა მის ეტონეოსა.

60
1
თქვენ ინდოეთი, კვირინ-გუთეთი, არიელ-ფოტელ- გერგესეველი,
2
შიშველ-მართალი, ციდამტკაველი, აბაშ-შაბაში, ღვედკეც-ეველი,
3
ბასრი, ბარანი, ვრახმან-ერანი -გაქებს, გადიდებს ძნობით ყოველი!
4
არდამი ვარდა, გლახ, დამივარდა ენა მართლის თქმად ვეღარ მგებელი.

IX

61
1
ძირმტკიცედ გოდლად, ზედ კართა ზღურბლად ცის კამარათა სჩანხარ ზესთ მდეგად.
2
ორგულთა მოსწყლავ, ძირითურთ მოჰსხლავ, ერთგულთ ექმნები ფარად და ზურგად.
3
ურჩთა ედომით ცეცხლად ედო მით შერისხვა თქვენი სრულ დასადაგად;
4
საჴმილთ არმური სწვავს მათ, არ მური გუნდრუკად ერთმის ოქროსა რიგად.

62
1
გვრიტთა მართვისა თვარ აქვს მართ ვისა თქვენებრ სურვილი მეუღლობისა?
2
წარ-თუ-წირულ ვართ, არ განწირულ ვართ, რადგან თქვენ გპოვეთ მზედ უფლობისა.
3
მადლის მუშაკთა ექმენ ხორშაკთა მაგრილობელად სხეულებისა.
4
მთა შეუძრველი, კლდე შემმუსრველი, ლოდი ხარ მტერთა დაბრკოლებისა.

63
1
თვალი ხარ ბრმათა, თვით მზრდელი ყრმათა, მშიერთა პური, უსახლთ სართული,
2
მამა ობოლთა, მსაჯული ქვრივთა, შიშველთ სამოსლად მონიჭებული,
3
მოხუცებულთა, შრომით რებულთა სიმტკიცის კვერთხად მისაყრდნობელი!
4
მოგვფენ სიბრძნესა, წერილთ სიღრმესა თვით განგვიმარტებ მადლთა მთხრობელი.

64
1
მან უცოდველმან, ყოველთ მხედველმან, ზესთ-არსმან ზესთა თვითებისამან,
2
მიუწვდომელმან, დაუწყებელმან ნათელმან ერთმან სამებისამან:
3
მამისა ნიჭმან, სულისა ნიშმან, ძის თანა სწორად განსაზღვრებულმან -
4
გქმნა ცისკრად დღისად, მთიებად მზისად: ვარსკვლავად ცისად, თვით უბინდომან.

65
1
ჰფუცა მონამა: ზეცით მონამა მანანა ჩვენთვის მწყერ-მარხილებით;
2
გვცა სრა სრულებით, სავსედ სრულებით-- თვალ-გოვარებით, ოქროს მილებით.
3
მისგან ბოძება - ართუ ბოძება - მრავლად ვიხილეთ ტკბილის გულებით,
4
ჩვენთვის მთმობელად, დასათმობელად სანუკვრად ვპოვეთ ესმარ-ხილებით.

66
1
აწყა რომითა ა წყარო მითა, ეს მოგვენიჭა ქრისტეს მიერად:
2
იტყვის იგავსა, ართუ იგ ავსა, ზირაქის მსგავსსა, გულისხმიერად,
3
მტკიცედ და მკვეთრად; მისგან უკეთრად ნეტარ ვინმც იქმნა, ანუ თუ დარად?
4
მისრულ მისრულა, მისრულ მისრულა, გული როს მქონდა სალმობიერად.

67
1
სჭვრეტენ შეფრფინვით მნათობნი, ვინ ვით, ხვეჭით და ნდომით, სულ-წასრულებით;
2
ეტყოდეს გულსა მისთვის დაგულსა: "რადგან დაებით, ბარე სულ ებით!"
3
თავს აბარებდენ, არა, ბარე ბდენ, მყის გლოვად იწყეს ალვა-რგულებით.
4
წამწამს ისროდის, განესისროდის მზენი ლახვართა მისთა სრულებით.

68
1
არს შვენიერად, არ-ქვეყნიერად - ანგელოზთ სახედ დასახებული,
2
მეფედ გებული, ლაღად შვებული, თვით მხიარული, სამ-დიდებული,
3
მორჩი ალვათა. აკრთობს ელვათა არეთა მთენი, ცისკრის კრებული.
4
მართებს, რომ ცამცა ჰქონდა მასცამცა სახლად სამყოფად განჩინებული!