თბილისის მცველთა საძმო საფლავებს, -
სამგორზე სამ გორს, სამ ყურღანს ვხედავ,
ერთხელ რომ მიწას აზანზარებდნენ,
გმირნი გამხდარან საფლავის ტყვედა!

დასთმეს სიცოცხლე, მაგრამ არ დასთმეს
არც ერთი გოჯი თვისი მამულის,
აბორგდებიან სამარის მტვერში,
როცა შეესმით მტრის ჟრიამული.

ხმლებს დაეძებენ, ფარს იბღუჯავენ,
მტერზედ იწევენ გრძელტარა შუბით...
მესმის უჩინარ ლომთა ყვირილი,
მომეჩვენება ნაჩეხი შუბლი...

ახლაც მიწიდან ამოგუგუნებს
ამოძახილი მათი სამპირად
და უერთდება შვილთა ყიჟინას
იერიშებზე ვისლის ნაპირად!

1943 წ.