უცნობი ლანდი
ცხოვრობდა იგი მთრთოლვარე, ცივი
და ბედისაგან შეწუხებული.
თითქოს საეჭვო ქურდი კაცივით
უყვარდა ღამის შავი ხვეული.
ის დადიოდა - უცნობი სფინქსი
და გაოცებით უმზერდა სანთელს.
ის დადიოდა - უცნობი სფინქსი
და მწუხარების სნეული ლანდი.
უნდოდა შველა და სწუხდა დღისით,
სწამდა თბილისი - უდაბნო დარდის.
ასეთი იყო იღბალი მისი,
დღესაც ასეთი მოკლული დადის.