(+ 4, 21 მსაჯ. ZA) (+ მანა B) არს პალო და მომცრო მარგილი; მ ა ნ ა არს საღილე ქალთა (+ რომელსა ზედა კერვენ ZA) ფილასოფოსთა სიტყვითა მ ა ნ მამლად ითქმის, ხოლო მ ა ნ ა – დედლად, მ ა ს ი – მამაკაცისათვის და მ ა ს ა ჲ – დედაკაცისათვის, ამისთვის რამეთუ ესრეთ ჯერ–არს თქმად სიტყვათა, რათა ბოლოს(ა) მარცვალთა მიერ ვიცნათ განყოფა მამაკაცთა და დედაკაცთა, ოდეს(ცა) ვთქვით: წინასწარმეტყველი ვაჴსენეთ მოსე, დავით, ესაია და გინა სხვა ვინმე მამათაგანი, (+ ხოლო ZA) ოდეს ვთქვათ: წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ა, გვითქვამს მარიამ, დებორა, ანნა და ერთი დედათაგანი; აგრევე მ ო ც ი ქ უ ლ ი და მ ო ც ი ქ უ ლ ა (+ და მ ო წ ა მ ე და მ ო წ ა მ ა, მ ო ნ ა ზ ო ნ ი და მ ო ნ ა ზ ო ნ ა ZA), ხოლო უკეთუ ვთქვათ, მ ო ვ ი დ ა. ვიტყვით მამაკაცისასა (მამაკაცისათვის B) და უკეთუ ვთქვათ, მ ო ვ ი დ ა ჲ – დედაკაცისათვის, აგრევე ყოველი საზოგადო სათქმელი განიყოფებიან (განიყოფიან B) ZAB.
მ ა ნ ა ეწოდება თითისტარსა (თითისტარია Cq) ქალთასა. კვალად მ ა ნ ა დ ითქმიან პალო(ჲ) დასარჭობელი, გინა მომცრო მარგილი ღობეთა, გინა კარვისა ეზოთა. (+ ხოლო Cq) ფილასოფოსთა ენითა მ ა ნ მამლად ითქმის, ხოლო მ ა ნ ა დედლად; მ ა ს ი მამაკაცისათვის ითქმის და მ ა ს ა ჲ – დედაკაცისათვის, ამისთვის რამეთუ ესრეთ ჯერ–არს თქმად, რათა ერთისა სიტყვისა თქმითა განვყოფდეთ ქონებასა მამაკაცისასა და დედაკაცისასა ოდეს ვაჴსენოთ მამაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ი მოსე, დავით და გინა სხვა რომელიმე. ხოლო ოდეს ვაჴსენოთ დედაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ა: მარიამ, ანნა, დებორა და ერთი დედათაგანი. უკეთუ ვთქვათ: მ ო ვ ი დ ა, ვიტყვით მამაკაცისათვის, ხოლო უკეთუ ვთქვათ მ ო ვ ი დ ა ჲ – დედაკაცისათვის; ეგრეთვე წ ა ვ ი დ ა – მამაკაცისათვის და წ ა ვ ი დ ა ი – დედაკაცისათვის; ეგრეთვე ყოველივე საზოგადოდ სათქმელნი მამაკაცისა და დედაკაცისა განიყოფებიან სიტყვის ბოლოსა ნამეტნავისა მარცვალთათა – ი ნ ი შეჰგვანდეს ანუ ა ნ ი, რომელიც(ა) მას სიტყვას(ა) კეთილად მოეზაოს, ანუ სხვა ასონი, იგი მოაზაონ. ამას (+ ყოველნი Cq) ჩვენნი (ჩვენთა Cq) მთარგმნელნი (მთარგმნელთაგანი Cq) არა დაემხარკნენ (განემკაცრენ Cq), არა თუ (+ მათ Cb) არა იცოდეს, არამედ რათა ადვილად გამოიღონ პირველ(ი) თარგმნილნი წიგნ(ნ)ი უსწავლე(ლ)თათვის Cbq. მ ა ნ მამლად ითქმის, ხოლო მ ა ნ ა დედლად, მ ა ს ი მამაკაცისათვის ითქმის და მ ა ს ა ი – დედაკაცისათვის, ამისთვის რამეთუ ესრეთ ჯერ–არს თქმად, რათა ერთისა სიტყვითა განვყოფდეთ ჴსენებასა მამაკაცისა და დედაკაცისასა, ოდეს ვაჴსენოთ მამაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ი მოსე, დავით და გინა სხვა რომელიმე. ხოლო ოდეს ვაჴსენოთ დედაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ა: მარიამ, ანნა, დებორა და ერთი დედათაგანი. უკეთუ ვთქვათ: მ ო ვ ი დ ა, ვიტყვით მამაკაცისათვის, ხოლო უკეთუ ვთქვათ მ ო ვ ი დ ა ჲ – დედაკაცისათვის; ეგრეთვე წ ა ვ ი დ ა – მამაკაცისათვის და წ ა ვ ი დ ა ი – დედაკაცისათვის; ეგრეთვე ყოველივე საზოგადოდ სათქმელნი მამაკაცისა და დედაკაცისა განიყოფებიან სიტყვის ბოლოსა ნამეტნავისა მარცვალთათა – ი ნ ი შეჰგვანდეს ანუ ა ნ ი, რომელიც(ა) მას სიტყვას(ა) კეთილად მოეზაოს, ანუ სხვა ასონი, იგი მოაზაონ. ამას (+ ყოველნი Cq) ჩვენნი (ჩვენთა Cq) მთარგმნელნი (მთარგმნელთაგანი Cq) არა დაემხარკნენ (განემკაცრენ Cq), არა თუ (+ მათ Cb) არა იცოდეს, არამედ რათა ადვილად გამოიღონ პირველ(ი) თარგმნილნი წიგნ(ნ)ი უსწავლე(ლ)თათვის Cbq. მ ა ნ მამლად ითქმის, ხოლო მ ა ნ ა დედლად, მ ა ს ი მამაკაცისათვის ითქმის და მ ა ს ა ი – დედაკაცისათვის, ამისთვის რამეთუ ესრეთ ჯერ–არს თქმად, რათა ერთისა სიტყვითა განვყოფდეთ ჴსენებასა მამაკაცისა და დედაკაცისასა, ოდეს ვაჴსენოთ მამაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ი – მოსე, დავით, გინა სხვა რომელიმე, ხოლო ოდეს ვაჴსენოთ დედაკაცი, ვიტყვით წ ი ნ ა ს წ ა რ მ ე ტ ყ ვ ე ლ ა –მარიამ, ანნა, დებორა და ერთი დედათაგანი. უკეთუ ვთქვათ მ ო ვ ი დ ა, ვიტყვით მამაკაცისათვის, ხოლო მ ო ვ ი დ ა ი – დედაკაცისათვის. ეგრეთვე წ ა რ ვ ი დ ა ვთქვით მამაკაცი და წ ა ვ ი დ ა ჲ ვთქვით დედათაგანი. ეგრეთვე ყოველივე საზოგადოდ სათქმელი მამაკაცისა და დედაკაცისა განიყოფოდეს სიტყვისა ბოლოს ნამეტნავისა მარცვალთა ი ნ ი შეგვანდეს ანუ ა ნ ი, რომელიცა მას სიტყვასა კეთილად მოეზაოს D.
to main page 
top of page