მოქმედი

(+ მქნელი C). მოქმედება უკვე არს ბუნებითი მიდრეკა, არამედ ვნება გარეშე ბუნებათა. ხოლო არისტოტელი მოქმედებითისა ქონებისა ქონებად მათთვის ოდენ დაამტკიცებს, რომელთაცა სასწავლოთა და არაარსისა ცნობისა მიერ მოიღოს სიბრძნე ფილასოფოსობისა, ხოლო უსწავლელთათვის ოდენ ძ(ა)ლითად იტყვის ქონებასა (გონებასა CaqDE) ვითარცა მოქმედობისაგან უნაწილოსა. მოქმედებისა და ძალითისა კავშირში (კავშირის DE) პირველის თავის ბოლოს კერძო კეთილად (კარგად E) გამოაჩენს (გამოაჩინა E), იტყვის: კვერცხი მფრინველი არს ძ(ა)ლითი და არა მოქმედებითი; ყრმა (ყრმანი E) ქვეყ(ა)ნის(ა) მზომელ(ი) (+ არს CD) ძ(ა)ლითი და არა მოქმედებითი, რამეთუ მოქმედება იგი არს, რომელი იქმოდეს, ხოლო ძ(ა)ლითი, რომელ(ი) ქმნად განმზადებულ იყოს. მოქმედებ(ა) ძალი ბუნებისა CDE.