ესე ჳე ძველად ტართან იჯდა და რიცხვშიაც მეოთხასედ ყოფილა. წერილთა შინა დია საჴმარია და ონსა და ჳეს უნად სვემდენ. და შემდგომად ვე რიცხვიდამ ამოუღიათ და ოთხასად უნი დაუსვამთ, რადგან ფარი მეხუთასე იყო, უნსა და ფარს შუა ჳე ცუდად რაღათ მჯდარიყო, ამისთვის ბოლოს ჵეს ქვეშეთ დავსვი, რიცხვი რიცხვს მოებას და ეს(ე) ბოლოს იყოს, რათა რიცხვი არ(ა) აირიოს ZA.
ესე ჳე ძველად ტართან იჯდა და მეოთხასედ რიცხვად სვემდენ და წერილთა შინაცა საჴმარ არს და ონსა და ჳეს უნის ადგილს სმიდეს, რამეთუ უნი მაშინ არა სცოდნიათ. შემდგომად უნი მოუგონიათ და ოთხასად იგი დაუსვამთ და ჳე რიცხვიდამ ამოუღიათ, არა მხოლოდ რიცხვიდამ ამოუღიეს, წერილთა შინა მისი კითხვაც დავიწყებიესყე B.
to main page 
top of page