იხილეთ წყარო გვერდისთვის ლომსაძე შოთა

[[ფაილი:Shota lomsadze.JPG|thumb|შოთა ლომსაძე]]
'''ლომსაძე შოთა''' — (1925 − 2003),  [[ქართველები|ქართველი]] პოეტი და ისტორიკოსი. დაიბადა სოფელ ჩუნჩხაში ([[ახალქალაქი]]). 1950 წელს დაამთავრა [[თსუ]]-ს ისტორიის ფაკულტეტი. მონაწილეობდა [[მეორე მსოფლიო ომი|მეორე მსოფლიო ომში]]. პირველი ლექსი 1943 წელს გამოაქვეყნა 392-ე ქართული დივიზიის საფრონტო გაზეთში. ლექსთა პირველი წიგნი  „მესხეთის ბუხრები” 1957 წელს გამოსცა. ავტორია ლექსთა კრებულებისა: „დაკარგული რაფსოდიები” (1959), „ჯავახური ქრონიკები” (1963), მასვე ეკუთვნის მონოგრაფიები: „მიხეილ თამარაშვილი” (1975), „გვიანი შუასაუკუნეების საქართველოს ისტორიიდან” (1979).


::: '''ვწერ ვინმე მესხი მელექსე'''
::::  (ფრაგმენტი)

::თუ ღვთის წყალობით იმ მესხთა
::წყალი ჩვენც გადაგვესხმება,
::ჩვენს ხეს აქამდის რაც ესხა,
::იგივ ნაყოფი ესხმება.
::ვენახი ავად ნასხლავი
::თუ აღარ გამოგვესხვლება,
::იგივ ხმა გამოგვასხივებს
::რა ხმითაც სული მზეს ხვდება.
::ნუ გეფიქრებით, ვერ გვათნევს
::მტერი, ზოგან რომ ეს ხდება,
::დარჩება მესხი მესხადვე,
::მესხი არ გადამესხდება.
::შენ მამაღმერთო, უფალო,
::ვინც ეს ბაღნარი შენარა,
::ზოგი ქმნა უგზო-უკვალო,
::ზოგი აფრინა ზენარა,
::ზოგს მიუჩინა ბაღდადი,
::ზოგს შირაზი და ბენარა,
::მაგრამ ეგ შენი ბაღნარი
::ვერვინ ვერ გადიშენარა;

==წყარო==
[[ქართველი პოეტები (ენციკლოპედია)]]
[[კატეგორია:ქართველი პოეტები]]
[[კატეგორია:ქართველი ისტორიკოსები]]
[[კატეგორია:მეორე მსოფლიო ომის მონაწილეები]]
[[კატეგორია:ლომსაძეები]]