ბოცო ბოცოსძე

XIII საუკუნის I ნახევარის ქართველი მოღვაწე, სამცხის დიდგვაროვან ფეოდალთა–ბოცოსძეთა პირველი თაობის წარმომადგენელი, ბოცო ჯაყელის ძე, ჩუხჩარი(სამხედრო უწყების დიდი მოხელე) თამარ მეფის დროს.

ლაშა–გიორგის ლაშქრობაში განძაზე(დაახლოებით 1213-1214) ბოცოსძე სხვა მესხებთან ერთად მეთაურობდა წინამბრძოლთა გუნდს და თავი გამოიჩინა სიმამაცით. 1226 წელს, ჯალალედინის შემოსევის დროს, რუსუდან მეფემ ძმებს – ბოცოს და მემნას დაავალა თბილისის დაცვის ხელმძღვანელობა. ქალაქში მცხოვრებ სპარსელთა შინაღალატის შედეგად მტერი ქალაქში შეიჭრა. თბილისის დამცველები ბოცოსძის მეთაურობით ისანში გამაგრდნენ. ამის შემდეგ ბოცოსძე წყაროებში აღარ იხსენიება.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.474