ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

იზრდებოდა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ქრისტეფორე III-ის ოჯახში. 1937 წლის 27 ოქტომბერს მეუღლის შესახებ ინფორმაციის მისაღებად მისული ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი პირდაპირ შინსახკომის შენობაში დააპატიმრეს. საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული განსაკუთრებული სათათბიროს 1937 წლის 7 ოქტომბრის დადგენილებით, სისხლის სამართლის კოდექსის 58-10 (აგიტაცია ან პროპაგანდა, რომელიც შეიცავს საბჭოთა ხელისუფლების დამხობის მოწოდებას) მუხლის საფუძველზე ელენე სოკოლოვა-ყანდარელს 8 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. სასამართლო გაიმართა 1937 წლის 28 დეკემბერს. 1938 წლის 2 თებერვლიდან ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი სასჯელს იხდიდა ყაზახეთში, ქ. აკმოლინსკის სამშობლოს მოღალატეთა ცოლების ბანაკში (АЛЖИР -Акмолинский лагерь жён изменников родины), სადაც სასჯელის ზომა 2 წლით გაუზარდეს. პატიმრობის ბოლო წლებში გადაყვანილ იქნა ყარაგანდის ოლქში, დაბა დელინსკოეს დახურულ ზონაში, სსრკ შინაგან საქმეთა სამინისტროს ქვედანაყოფში, სადაც 1946 წლის 13 ნოემბრამდე სატრაქტორო პარკის აღმრიცხველად მუშაობდა. ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი პატიმრობიდან გათავისუფლდა, საქართველოში დაბრუნდა 1947 წლის მარტში, თბილისში ცხოვრების უფლების გარეშე. 1956 წლის 6 იანვარს, ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის ტრიბუნალმა გადასინჯა საქმე ელენე  სოკოლოვა-ყანდარელის მსჯავრდებასთან დაკავშირებით და გააუქმა სსრკ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატის საგანგებო სათათბიროს 1937 წლის 7 ოქტომბრის გადაწყვეტილება. საქმე შეწყდა და ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი სრულად იქნა რეაბილიტირებული. თბილისის ვაკის რაიონის სასამართლოს 1998 წლის 19 მაისის №2/1197 გადაწყვეტილებით, კონსტანტინე ყანდარელი და ელენე სოკოლოვა-ყანდარელი აღიარებულ იქნენ პოლიტიკური რეპრესიის მსხვერპლად. კონსტანტინე ყანდარელის მეუღლე.

წყარო: გაზეთ "კვირის პალიტრის" ოფიციალური ვებგვერდი: kvirispalitra.ge; facebook.com