ფიდო ნადიბაიძე

დაბადების ადგილი: სოფ. ნადიბანი, დუშეთის რ-ნი.

1942-1946წწ. მსახურობდა საბჭოთა არმიის რიგებში; 1948-1953წწ. სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტზე; ასპირანტურის კურსი გაიარა მოსკოვის მ. ლომონოსოვის სახელობის სახელმწიფო უნივერსისტეტში.

1997 წელს ლექციებს კითხულობდა ქ. ნანტის უნივერსიტეტში (საფრანგეთი); სხვადასხვა წლებში მუშაობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სამეცნიერო ბიბლიოთეკის განყოფილების გამგედ; საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ფილოსოფიის ინსტიტუტში; 1985 წლიდან თბილისის სულხან-საბა ორბელიანის სახელობის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ფილოსოფიის კათედრის გამგე იყო. მისი მეცნიერული კვლევა-ძიების მთავარი სფეროებია ქართული ფილოსოფიის ისტორია და თეორიული ფილოსოფიის პრობლემები. ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი (1983), პროფესორი (1986).

წყარო: ქართველი ფილოსოფოსები: IV საუკუნიდან XX საუკუნის ჩათვლით: ცნობარი.-ბათუმი, 2004. -გვ.130

• საქართველოს ფილოსოფიურ მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1996-)

• ალეთოლოგიური რეალიზმის ძირითადი პრინციპები : შ. ნუცუბიძის ფილოსოფიური კონცეფციის კრიტიკული ანალიზი (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1981. - 145გვ.
• ფილოსოფიური აზრის ძირითადი მიმდინარეობა XX საუკუნის საქართველოში 1900-1921 (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1980. - 224გვ.
• მახიზმის წინააღმდეგ ბრძოლის ისტორიიდან საქართველოში : ქართველ პროფესიონალ-რევოლუციონერის და მოაზროვნის მ. დავითაშვილის სოც.-პოლიტ. და ფილოსოფიური შეხედულებანი (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1965. - 183გვ.