იერემია გულისაშვილი

დაამთავრა ხონის საოსტატო სემინარია.

1882 წლიდან მუშაობდა ზუგდიდში სკოლის მასწავლებლად; 1888-1913წწ. თბილისში; 1915 წელს ქართველთა შორის წერა–კითხვის გამავრცელებელმა საზოგადოებამ გააგზავნა სკოლების ზედამხედველად აჭარაში, სადაც 4 წელიწადში 40–მდე ქართული სკოლა გახსნა (ხულოში, ქედაში, ქობულეთსა და ბათუმში); 1919 წლიდან იყო საგარეჯოში სკოლის დირექტორი და რუსული ენის მასწავლებელი; პუბლიცისტურ სტატიებს ათავსებდა "ივერიაში" და "სახალხო გაზეთში"; შემდეგ თვითონ დაიწყო "ორკაპიკიანი" გაზეთის გამოცემა ღარიბი მშრომელებისათვის; 1886 წელს ზუგდიდიში პირველად დადგა გ. ერისთავის "ძუნწი" და თვითონვე შეასრულა მთავარი როლი; სისტემატურად მართავდა წარმოდგენებს; მიღებული შემოსავლით თბილისში გახსნა სახალხო ბიბლიოთეკა; მისი რეჟისორობით დაიდგა – გ. ერისთავის "გაყრა", ა. ცაგარელის "ციმბირელი", "ხანუმა", "ჯერ დაიხოცნენ მერე იქორწინეს", "ადვოკატი მელაძე", კ. მესხის "თამარ ბატონიშვილი"; ამ წარმოდგენებში თვითონაც ასრულებდა როლებს; ავტორია ხუთმოქმედებიანი დრამის "დრონი მეფობენ" (1890) და პიესის "ცხოვრება ბრძოლაა" (1892); იყო თბილისში ქართული წიგნების გამომცემლობის ამხანაგობისა და "ქართული კლუბის" დაარსების ერთ–ერთი ინიციატორი; ქართული სახალხო თეატრის "ავჭალის აუდიტორიის" ერთ–ერთი დამაარსებელი; საგარეჯოს თეატრის შენობის აგების ინიციატორი; თეატრალური და საზოგადო მოღვაწე.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.195; ქართველ მოღვაწეთა ნეკროპოლი. წ. 1/ შეადგ., წინასიტყვაობა, შენიშვნები და საძიებელი დაურთო სოლომონ ხუციშვილმა. -თბ., 1961. -გვ.130

• ქალაქ საგარეჯოს დრამატული დასი, წევრი

• საქართველოს დამსახურებული მასწავლებელი