ოლღა ბახუტაშვილი-შულგინა

დაბადების ადგილი: ქ. ქუთაისი.

1901 წლის 29 დეკემბერს თბილისის საოპერო სცენაზე შედგა მისი დებიუტი; 1902–1904წწ. მოღვაწეობდა მოსკოვში, 1904–1906წწ. კიევში, 1906–1910წწ. ოდესაში, 1917–1927წწ. იყო თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტი; ოლგა ბახუტაშვილი–შულგინა იყო ეთერის(ზ. ფალიაშვილის "აბესალომ და ეთერი") და გულჩინას(დ. არაყიშვილის "მთების გული") როლების პირველი შემსრულებელი; შესრულებული აქვს სოპრანოს მრავალი პარტია: ტატიანა, ლიზა, იოლანტა, მარია(პ. ჩაიკოვსკის "ევგენი ონეგინი", "პიკის ქალი", "იოლანტა", "მაზეპა"), თამარი(ა. რუბინშტეინის "დემონი"), აიდა(ჯ. ვერდის "აიდა"), ბატერფლაი(ჯ. პუჩინის "ჩიო–ჩიო–სანი"). იგი არის პირველი ქართველი მომღერალი ქალი, რომელსაც მიენიჭა საქართველოს სახალხო არტისტის წოდება; პირველი ქართველი პროფესორი ვოკალის დარგში; არის სამეცნიერო–მეთოდური ნაშრომის ავტორი: "ვოკალური პედაგოგიკის ცდა ბგერის დასაყენებელი ყოველდღიური სავარჯიშოების კრებული", "კადენციები და მელიზმები"(1940), "ვოკალიზმები მაღალი ხმისათვის ქართულ ხალხურ თემებზე"(1942). პროფესორი(1921). ქართული ვოკალური სკოლის ერთ–ერთი ფუძემდებელი, სოპრანო.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.384; ქართველ მოღვაწეთა ნეკროპოლი. წ. 1/ შეადგ., წინასიტყვაობა, შენიშვნები და საძიებელი დაურთო სოლომონ ხუციშვილმა. -თბ., 1961. -გვ.128

• 1941 - საქართველოს სახალხო არტისტი